Προς «βενεζουελοποίηση» της χώρας. Ολοταχώς!

   Επειδή στην επίγεια ζωή όλα τα θαύματα κρατούν... τρία «τέρμενα», η κομμουνιστική κομπανία, (μην ξεγελιέστε, ο Τσίπρας μέλος της ΚΝΕ, ο Δραγασάκης -με την μασέλα- την «έφαγε» από την Παπαρήγα στη διαδοχή του Φλωράκη, ο «ποσετάκιας» καθ’ ομολογίαν του κομμουνιστής, ο μπρουτάλ Νεάντερταλ σταλινικός και πλείστες άλλες «κρυφές πληγές», που τώρα το παίζουν... «σοσιαλδημοκρατία», νεοσταλινικοί του κερατά είναι), δουλεύει ύπουλα, σαν το σαράκι, γιά την άλωση του κράτους και της μονιμοποίησης της εξουσίας.

   Δυστυχώς, η πλειονότης του λαού, μην έχοντας ζήσει την κομμουνιστική «γλύκα» και με την αβελτηρία που τον δέρνει, καλομαθημένος ων, σε βαθμό αποχαύνωσης, από την πασοκονεοδημοκρατία που τον «κατέστρεψε», επιτρέποντάς του να διατηρεί -έστω με δανεικά πλείστοι- σπίτια  αστικά, εξοχικά, παραθαλάσσια, σε κέντρα χιονοδρομικά και πάσης φύσεως κορφοβούνια, και πήζοντας καθημερινά τους δρόμους του κλεινού άστεως στο τετράτροχο, έχει δίκιο να διαμαρτύρεται και να αναζητεί την... λύτρωση στην αριστερά! Στους στόχους, τις ελπίδες, τα οράματα και -ως κατάληξη- στην ανώμαλη προσγείωση της ουτοπίας της, την οποία δεν θέλει, αλλά και ούτε φαντάζεται πως μπορεί να του’ρθει κατακέφαλα. Οι κακόμοιροι -αφού κούνια που τους κούναγε- δεν αξιώθηκαν ποτέ να ζήσουν -έστω γιά λίγα 24/ωρα- στο υλοποιημένο καθεστώς που... «λιγουρεύονται» και ψηφίζουν, γιά να γευτούν τη γλύκα του. Δεν τους ζήτησε ποτέ καμμιά γριά στην Αγία Πετρούπολη την τσίχλα που μασούσαν, για δοκιμάσει κι αυτή... καπιταλιστικές λιχουδιές. Δεν τους πρόσφερε ποτέ τα... κάλλη της μιά στρουμπουλή καμαριέρα σε ξενοδοχείο της Μόσχας, με αντάλλαγμα ένα μπικ και ένα ζευγάρι νάυλον κάλτσες! (Αχ΄, ας όψεται η αφροσύνη που κουβάλησε τη πεθερά του μαζί ο... «φίλος» μου. Γιά να δούν το ματς Ολυμπιακού με ΤΣΣΚΑ, (ή Δυναμό Μόσχας, μου διαφεύγει) και η παρουσία της του στέρησε μιά, σχεδόν τζάμπα, πανδαισία! Δεν εβίωσαν ποτέ το Πεκίνο άδειο από αυτοκίνητα, τα σπασμένα τζάμια των παραθύρων να αντικαθίστανται με χαρτόνια από χαρτοκιβώτια, τα κινέζικα μεταξωτά τζάμπα και τις παλιές πορσελάνες μιά πεντάρα! Ο Κιμ Ουνγκ... Τάδε δεν τους τρομάζει, είναι στην άλλη άκρη. Ούτε το χάλι στο οποίο οδηγεί ο ομογάλακτος Μαδούρος την πλουσιότερη σε πετρέλαια χώρα του κόσμου τους χτυπάει καμπανάκι γιά τί τους μέλλεται. Επαναπαύονται, αφελώς, στο... «ίδιο συνδικάτο» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, χωρίς να διανοούνται πως αυτά δεν αποτελούν πανάκεια σωτηρίας, ούτε συνειδητοποιούν πως -παρά τρίχα- την γλύτωσαν το ΄15, όταν ο «λεβέντης» τους... «χεσ...» και έκανε πίσω. Όμως τώρα τα πράγματα άλλαξαν μαζί με τις συνθήκες και την πείρα όλων, που καθιστά την αποπομπή μας ευκταία από όλους. Καθείς με τον σκοπό του.

   Όμως οι πλέον απαράδεκτοι άφρονες συνέλληνες είναι αστοί. Αυτοί που ανήκουν στη μεσαία τάξη, διαθέτουν καταστήματα, επιχειρήσεις και παραβλέποντας την θεσμική εξόντωσή τους στην οποία οδηγούνται από τον δεδηλωμένο κρατισμό της αριστεράς, αυτοί εκεί! Επιμένουν ηλιθίως στην αυτοκαταστροφή και τον αυτοχειριασμό, σαγηνευμένοι από τη γοητεία ενός κοινού απατεώνα που τους κοροϊδεύει κατ’ επανάληψη και  μεσ’ στα μάτια τους, με ψέμματα και τακτικισμούς, (π.χ. η αντιστροφή των γεγονότων), και στον οποίον -σε προσωπικό επίπεδο- δεν θα εμπιστεύονταν 10 ευρό γιά να τους φέρει ένα πακέτο τσιγάρα από το περίπτερο της γειτονιάς, αλλά του εμπιστεύονται το άπαν τους.

   Έχω αρκετούς φίλους, και περισσότερους γνωστούς, οι οποίοι αν και αστοί, λειτουργούν σαν τον σύζυγο που κόβει τα... «μεζέα» -κατά τον αριστερό Ζουρλάρη- για να τιμωρήσει τη γυναίκα του. Π.χ. πολύ καλή φίλη -αντικέρ- με κεντρικό κατάστημα, αντικείμενα μεγάλης αξίας και αριστοκρατική πελατεία, δηλώνει... «κομμουνίστρια»! Προφανώς θεωρεί πως μιά πελατεία... «προλεταρίων» θα της πήγαινε καλύτερα! Και να’ταν μόνο αυτή; Άλλος φίλος, με κατάστημα και αποκλειστικότητα εισαγομένου είδους, ο οποίος -κάποτε- άλλαζε αυτοκίνητα σαν πουκάμισα, ήθελε -λέει- να εκποιήσει όλη του την περιουσία, να κάνει τα λεφτά δολάρια και, μαζί με την οικογένειά του να πάει στη Μόσχα, να τα δώσει και να ζητήσει... πολιτικό άσυλο!!!

   Επειδή και οι Βενεζουελάνοι, κάποτε καλοπερασόπουλοι, υπήρξαν το ίδιο άφρονες και πίστεψαν στον λαϊκιστή δημαγωγό Τσάβες, από πρώτη χώρα του Κόσμου σε πετρέλαιο, τώρα λιμοκτονεί και «αδειάζει» από πειναλέους «ντεσπεράντος», που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα, οπουδήποτε εκτός Βενεζουέλας. Και όπως διαπιστώνετε, η μόνη χώρα που στέκεται αλληλέγγυα στο κατάπτυστο και απάνθρωπο καθεστώς Ρημαδούρου είναι η δική μας, διά των ομοϊδεατών σαλτιμπάγκων της εξουσίας της.

   Με τον εγγονό μου να έχει εξασφαλισμένη δίοδο διαφυγής στο εξωτερικό, πολύ θα ήθελα να με αξιώσει ο Θεός -ύστατη ικανοποίηση- να δώ όλους αυτούς τους μητραλοίες της τάξης τους να περνούν, πεζή, πεινασμένοι και κατά κύματα τα σύνορα της Ειδομένης. Και πέστε με κακό. Αδιαφορώ!