Και διηγώντας τα να κλαίς...

 "... καθ' οδόν προς το Νόμπελ Ειρήνης. Τρομάρα μας!"

Όλος ο θίασος επί σκηνής. Στον κύκλο το τελευταίο αστέρι... η Ρούλα!

  Κάποτε στην Ελλάδα, την εποχή της βασιλείας, ο «βασιλιάς» μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό ακόμη και τον κηπουρό του! Όμως δεν το έκανε ποτέ. Σήμερα, ο αριστερός «ηγέτης» μπορεί να διορίζει υπουργό την παραδουλεύτρα του. Και το κάνει, κατ’ επανάληψη! Όμως, όπως ισχυρίζονται τα αριστερά φερέφωνα, αυτό συνιστά... πρόοδο, ένωση των... «θρανίων», (πρώτου με τελευταίο), και θρίαμβο του άφθαρτου και αγνού νέου επί του διεφθαρμένου και κατεστημένου παλαιού. Οπότε, εύχομαι να μ’ αξιώσει ο Θεός να δω την ορκωμοσία Καρανίκα, ως προέδρου Δημοκρατίας, κι ας ξεψυχήσω επί τόπου!

   Και σαν μικρό αντίβαρο στην ιλαρότητα των τεκταινομένων και της κατάντιας, η μελαγχολική υπόμνηση μιάς ρήσεως του Τσώρτσιλ: «Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει»!