Λόγια του "προοδευτικού... πόλου"!

Μικρή αγγελία στο "Documento": "Ζητούνται κορόιδα"!

 

"Απευθυσμένοι" συμπήζοντες τον... προοδευτικό πόλο"!

   Τα φιλοζωικά... φρονήματα της στήλης γνωστά και μη... εξαιρετέα. Κάθε φορά που συναντώ στο δρόμο κάποιο συμπαθητικό, ή ταλαιπωρημένο, αδέσποτο σκυλάκι, το πλησιάζω κατά την πασίγνωστη διαδικασία. Τεντωμένο χέρι, τρίψιμο δακτύλων και το ηχητικό κάλεσμα με τα χείλη. Εννοείται πως η όλη διαδικασία συμπληρώνεται με κάποιο καλούδι που πάντα υπάρχει σε τσέπη, αυτοκίνητο ή μπαγκαζιέρα μηχανής. Εννιά στις δέκα, το ζωάκι... ενδίδει και προσέρχεται. Διστακτικό στην αρχή, απόλυτα παραδομένο στη συνέχεια, καθώς το προτεινόμενο δέλεαρ του κερδίζει την εμπιστοσύνη. 

   Τα πιό πάνω μου θύμισε έντονα η κουτοπόνηρη μεταστροφή της αλαζονείας του κουτοπόνηρου καταφερτζή ηγέτη εν αποδρομή. Αυτός, ενώ μέχρι τώρα απεφάσιζε μόνος γιά κορυφαίου εθνικού συμφέροντος θέματα, κάτω από την μέθη και οίηση της ανεμπόδιστης εξουσίας του, τώρα που κατάλαβε πως η εξουσία... γλυστράει από τα χέρια του, ξέχασε το διχαστικό... "ή εμείς, ή αυτοί" και αποφάσισε στο... "εμείς" να χωρέσει όοολες τις... "προοδευτικές δυνάμεις". Δηλαδή ό,τι απόβλητο, ξεχασμένο, παροπλισμένο και συνταξιοδοτημένο γκρουπούσκουλο ή ψώνιο διαθέτει το ντόπιο πολιτικό πάνελ και... "επανανοηματοποιώντας" -τάχα- την πολιτική του, τους τράβηξε μιά ξεγυρισμένη... "απέυθυνση" -κατ' ευθείαν στο... "απευθυσμένο" τους, επισημαίνοντας τον... "προοδευτικό πόλο" και ζητώντας τους να τον αναστήσουν. Με άλλα λόγια: "Μαλ...ες, ελάτε να με στηρίξετε γιά να μείνω πρωθυπουργός, και όλο και κάποια θεσούλα θα σκαρφιστώ γιά να... βολέψω κι εσάς, μετά"! 
   Έτσι, κάμποσες... "προσωπικότητες" πρώτης γραμμής, π.χ. η σπουδαία και έγκυρη  ιστορικός του "συνωστισμού στις παραλίες της Σμύρνης, το '22", η κ. Μ. Ρεπούση, ο γίγας Ν. Μπίχτης και κάτι άλλα αδέσποτα λιμά, ανέλαβαν το δύσκολο έργο της προοδευτικής στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ και τον ενδιαφέροντα ρόλο του σφουγγίσματος της απόληξης του απευθυσμένου του αρχηγού του. Κατά τα λοιπά, με αμείωτο ενδιαφέρον παρακολουθώ τον σφετερισμό του χρυσού μεταλλείου "τσακλωκουδουνισμού" από το νέο -εκ μεταγραφής- αστέρι-τσάλεντζερ που λέγεται... Μεγαλοκονόμα, που κάνει τη θέση των παραδοσιακών αξιών -λίρα εκατό- π.χ. Καρακώστα, Καββαδία, Σουρουκλεμέ, Αρνάδας Ν. Ζηλανδίας, Καραμανλικής γλωσσοκοπάνας και της -μέχρι τούδε ακλόνητου φαβορί- αυθεντικής ξανθιάς Τσιρίδας, να τρίζει επικινδύνως!
   Η φωτογραφία πάνω είναι ενδεικτική του πως αντιλαμβάνεται ο κωλοτουμπίστας πρωθυπουργός μας τον ρόλο του... "προοδευτικού πόλου"!

«Μια τσουκνίδα στις βιολέτες».

Τα τρόλια και τα τσόλια.

Κρεμάλα στο Σύνταγμα. Αμέσως!

   Χθες, αιφνιδίως άναψε το διαδίκτυο: «Βαριά ποινή χωρίς ελαφρυντικά», η «ξεφτίλα της αναστολής» και διάφορα άλλα τέτοια! Αναφορά στην υπόθεση του τέως βουλευτή N. Γεωργιάδη, της ΝΔ.

   Επί της ουσίας δεν γνώριζα τίποτα. Ούτε γιά το αδίκημα, ούτε γιά τον εγκληματία, ούτε γιά το κατηγορητήριο. Προϊόντος του χρόνου... κατάλαβα! Ξεσηκώθηκε όλο το σεμνότυφο κομμουνισταριό ζητώντας την «κεφαλή επί πίνακι» του εγκληματία, ο οποίος είναι φίλος του... Μητσοτάκη, (και της Μαρέβας, προφανώς), προσπαθώντας να σπιλώσουν όλον το χώρο της υγιούς δεξιάς. Οπότε... όλα αποκαλύφθησαν αυτοστιγμεί!

   Με την επιφύλαξη -αρυόμενος από την ποινή- χάδι, μήπως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα βροντοφωνάζει το... «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς», ας αποδεχθώ πλήρως πως ο εν λόγω τύπος είναι... καθίκι πρώτης και θα πρέπει να κρεμαστεί στο Σύνταγμα. Τόσο γιά τιμωρία, όσο και γιά παραδειγματισμό! Όμως η κοινή λογική και η κοινωνική αγανάκτηση απαιτεί να κρεμαστούν γύρω του και όλοι εκείνοι που εκμαύλισαν και ασέλγησαν -κατά φύσιν και παρά φύσει- επί ενός ολόκληρου λαού, πουλώντας του φούμαρα και καταστρέφοντας το μέλλον πολλών επόμενων γενεών.

   Πάντως, η επί του θέματος  υστερία όλων όσοι εγκολπώθησαν και τάχτηκαν αλληλέγγυοι σε κάθε είδος κακοποιό, ή ψυχανώμαλο, στοιχείο οργανώνοντας πορείες και διαμαρτυρίες γιά κοινωνικά περιττώματα, μοιάζει τουλάχιστον υποκριτική. Και γιά να εστιάσω σε ομοειδές φαινόμενο, όπου αναδύεται ανάγλυφα η εγγενής αριστερή φαυλότητα, αναφέρω την περίπτωση του... «χουφτώματος» διπλωμάτη της Βενεζουέλας στα οπίσθια Ελληνίδος  υπαλλήλου. Βεβαίως η περίπτωση εγένετο... γαργάρα! Οι αριστεροί δεν ασελγούν ποτέ, ούτε συγκαλύπτουν ηθικά εγκλήματα, απλά τα... εξαφανίζουν, σαν τη γάτα που σκαλίζει και κρύβει τα... κακά της. Δεν τους το επιτρέπει το... «ηθικό τους πλεονέκτημα»!

   Και τώρα επί της ουσίας, από όσα -μέχρι στιγμής- συγκέντρωσα στοιχεία. Ο καταδικαστείς υπήρξε, όντως, στέλεχος της ΝΔ, πρώην βουλευτής, αλλά όταν έσκασε μύτη το σκάνδαλο στο οποίο εφέρετο αναμεμειγμένος, με εντολή Μητσοτάκη, απομακρύνθηκε από οιανδήποτε κομματική θέση, μέχρι της πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης.

   Με υπερηφάνεια, ως δεδηλωμένος δεξιός, από την παραπάνω ιστορία διαπιστώνω -γιά άλλη μία φορά- μερικές αλήθειες και μία πραγματικότητα. Όπως, π.χ.: -Η κοινωνία των ανθρώπων δεν είναι κοινωνία αγγέλων,  -Όλοι οι δεξιοί δεν είναι... οι «καλοί», αλλά οι πλείστοι καλοί, είναι δεξιοί. Ενώ στην αριστερά ισχύει το αντίστροφο, ψάχνοντας με το φανάρι γιά ακέραιους χαρακτήρες.

   Και όπως εμφαίνεται από την τετραετία αριστερής διακυβέρνησης, έχει απογειωθεί η πάσης φύσεως πολυποίκιλη παραβατικότητα, η βαριά εγκληματικότητα, η  μπαχαλοποίηση θεσμών και αξιών -όλα αριστερόστροφου προσήμου- με αποτέλεσμα την πλήρη κοινωνική αποσύνθεση και διάλυση. Έτσι επιβεβαιώνεται η διάκριση -συμβατή και κατά την διχαστική διαχωριστική διακήρυξη Τσίπρα, ο οποίος τώρα που έσφιξαν οι... "κ..λοι", θυμήθηκε τους... "πόλους" γιά να διασώσει την ηγεμονία του- όπου στο δεξιό χωράφι υπάρχουν μερικές τσουκνίδες μέσα σε πέλαγος από  βιολέτες, ενώ στον αριστερό λαϊκίστικο μπαξέ, ψάχνεις για βιολέτα ανάμεσα στη θάλασσα των τσουκνίδων!

Αυθεντικοί παλιοί κομμουνισταράδες και νέα ιδιοτελή κολλοβακτηρίδια.

"Όταν ο λαός δεν μας θέλει... αλλάζουμε λαό"! Απλό και μεγαλοφυές!!!

   Έλκοντας καταγωγή από βαρβάτα αριστερή οικογένεια και έχοντας ευκαιρίες εξονυχιστικών πολιτικών συζητήσεων και δυνατότητα -μέσω πολλών ταξιδίων σε κομμουνιστικές χώρες και πολλαπλής επιθέσεως του δακτύλου επί "των τύπων των ήλων", με προσωπική εμπειρία και... ιδίοις όμμασι- "δικαιούμαι... "διά να ομιλώ", κατά την ρήσιν του αείμνηστου Κουτσόγιωργα. 

   Ερχόμενος στα σημερινά δικά μας, εμπεδώνω -κι αυτό με περισσή έκπληξη και απορία- μερικές αφελείς αλήθειες. Οι παλιοί αριστεροί, αγνοί ιδεολόγοι, πίστεψαν σε ένα όραμα, πλήρως ουμανιστικό, με προδιαγραφές δημοκρατίας, ισοπολιτείας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ακολουθώντας θεωρίες  -Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, κ.λπ. οραματιστών, οι οποίες -όπως περίτρανα αποδείχθηκε "σκόνταψαν" στον παράγοντα... "άνθρωπο¨". Την ποικιλλότητα και την ιδιομορφία του. Την ανισοκατανομή ικανοτήτων και δυνατοτήτων, την ποιότητα σωματικής και πνευματικής διαπλάσεως και την διαφορετικότητα των αναγκών. Με ένα λόγω, του... DNA. Έτσι, το όλο κομμουνιστικό, σαθρό, οικοδόμημα κατέρρευσε με πάταγο, συντρίβοντας -στην πράξη- όλα τα... όμορφα και γλυκόλαλα κομμουνιστικά τσιτάτα.

   Γνωρίζοντας αρκετά τον ανθρώπινο χαρακτήρα, θεωρώ πολύ δύσκολη την παραδοχή μιάς τόσο θεμελειώδους πλάνης και απάρνηση της πλατφόρμας, πάνω στην οποία χτίστηκε όλο το πλέγμα ηθικών αξιών που αποτελούσε γνώμονα και πιλότο ζωής. Θέλει μεγάλα αποθέματα λεβεντιάς γιά να μπορέσεις να... "στρίψεις το τιμόνι", να απεκδυθείς από μύθους και να δεις την πραγματικότητα κατάματα. Έτσι, οι πραγματικά πνευματικοί άνθρωποι -αριστεροί παλαιάς κοπής- σήμερα θρηνούν βουβά γιά τις λάθος επιλογές της νιότης τους και τις -κατά βάθος αντιανθρώπινες- ουτοπίες που ακολούθησαν. Οι περισσότεροι σιωπούν, βλέποντας τον εξευτελισμό των ιδανικών και των αγώνων τους, που καπηλεύεται τώρα  μιά χούφτα καιροσκόπων και τυχάρπαστων μορμολυκείων, τα οποία τυρβάζουν γιά την εξασφάλιση της... πάρτης τους καταπατώντας ιερά και όσια, προκειμένου να διαιωνίσουν την εξουσία τους. Ενώ οι πιό λεβέντες από τους λεβέντες, παλιοί και νέοι ιδεολόγοι αγωνιστές, με "μπροστάρηδες" ανθρώπους της πολιτικής, του πνεύματος και της τέχνης  -Λαζαρίδης, Κύρκος, Γλέζος, Θεωδοράκης, Ράμφος, Μάνου, Σαββόπουλος, Τατσόπουλος, κ.α.- βγαίνουν και καταγγέλουν την μεγάλη φενάκη της... εφαρμοσμένης αριστεράς, που αποτελεί τον τάφο των ονείρων και οραματισμών τους.

   Έχοντας -κάμποσες φορές- "ενταφιάσει" όνειρα και ιδανικά, κατανοώ πόσο σκληρό είναι να βλέπεις μιά... "παλιοπαρέα" αμόρφωτων, ανίκανων και ανεπάγγελτων κουτοπόνηρων πιτσιρικάδων και "σουρλουλούδων" να υποδύονται την ηγεσία της χώρας, επιμένοντας εμμονικά να κρατηθούν στην εξουσία, έστω κι αν, στο τέλος, κυβερνούν μιά ερειπωμένη χώρα κι έναν εξουθενωμένο λαό, εμπλουτισμένο και αλλοιωμένο, από υποβαθμισμένα, ποιοτικά, στοιχεία, σαν τους τύπους του συνημμένου βίντεο.

   "Αν ο λαός δεν μας θέλει... αλλάζουμε λαό"! Απλό, απλούστατο...

   Ερώτημα: Στις εκλογές που έρχονται, εσείς τί θα κάνετε; Θα υποστηρίξετε τον... προοδευτικό πόλο, που τώρα θυμήθηκαν γιά να διασωθούν,  ή θα τους τραβήξετε γερή κλωτσιά στον... κ..λο!

Ο «προοδευτικός» απολογισμός της αριστερής 4/ετίας.

Υπομονή, υπάρχουν και χειρότερα!

Μέρος  της προόδου... αυτοπροσώπως! Kαι κατωτέρω, η άγρια, αρρενωπή ομορφιά, ως επιλεγμένο δείγμα ελληνικού πολιτισμού!

   Οι ανάξιοι, οι ανίκανοι, οι  καταφρονεμένοι, οι πάσης φύσεως συμπλεγματικοί και μειονεκτούντες, τα στίφη των λαθρομεταναστών,  μαζί με όλους όσοι μισούν την... «κακούργα κενωνία»,  βλέπουν στο πρόσωπο του Τσίπρα τον προστάτη Άγιο, τον Μέντορα  και το όχημα που θα τους  βγάλει από την αφάνεια, την μιζέρια και την ασημαντότητα, οδηγώντας την ντόπια μετριότητα στην ελληνική Βαλχάλα! Με τις αριστερές Βαλκυρίες να τους ταΐζουν ψητά γουρουνόπουλα και να τους ποτίζουν... υδρόμελο, στύβοντας τους μισητούς εχθρούς των παραγωγικών τάξεων της άμοιρης χώρας! 

   Εξαπτέρυγα του κουτοπόνηρου, αρχιψεύτη Μέντορα της  ηθικής, εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής καταβαράθρωσης της Ελλάδος και του λαού της, (ήταν στραβό το κλήμα, το απόκαμε...),  ό,τι πιό σάπιο, παλαβό και αποτυχημένο λαϊκίστικο κατακάθι, που έφερε στην επιφάνεια η αφροσύνη -και  η αντίστοιχη ανικανότητα ορθής επιλογής-  του... ευφυέστερου λαού του κόσμου! Έτσι, η Βουλή, η καρδιά της ελληνικής δημοκρατίας, πλημμύρισε από τενεκέδες, μικρόνοες, αστοιχείωτους και... φελλούς, οι οποίοι -φυσικώ τω λόγω- επιπλέουν πάντα, όπως τα διάφορα αποτυχημένα μορμολύκεια που έψαχναν την άνοδό τους από τον πάτο, μέσα από την αφισοκόλληση, το μοίρασμα φυλλαδίων και το... «σφουγκοκωλάρισμα κάποιου καταφερτζή, πιό...ανώτερου από τους ίδιους. Π.χ., Καρανίκες, Νοτοπουλίνες, Παπαχριστόπουλοι, Χατζηγεωργίνες, Πολάκηδες, Μεγαλοκονόμες, κ.λπ. διάττοντες κομήτες! Παρ’ τον ένα, χτύπα τον άλλων! Με την αλαζονεία στα ύψη, τσιμπιούνται τώρα γιά να επαληθεύσουν πως δεν ονειρεύονται. Φτύνουν τον κόρφο τους μπας και... βασκαθούν  και αμύνονται λυσσαλέα -μη ορρωδούντες  προ ουδενός- προκειμένου να διατηρήσουν τα ουρανόπεμπτα -γκράτις- οφίτσια και να μην ξαναγυρίσουν στο παχνί της μηδαμινότητός τους.

   Όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, το μικρόβιο της «καρέκλας και κουτάλας», δεν περιχαράσσεται αλλά  εύκολα μεταδίδεται και διαχέεται σε κάθε όμορο στερημένο «ψώνιο», ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Μοναδική ευκαιρία επιπλεύσεως του κάθε... «πικραμένου», με απωθημένο την προβολή και την... «κονόμα», μέσω του έωλου επιχειρήματος της... «σωτηρίας της πατρίδος»! Έτσι, με το... «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» να ανταγωνίζεται σε υπεραξία, σεβασμό και αναγνώριση, την παρθενία της αλήστου μνήμης μεγαλοεταίρας Γαβριέλας, η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί ένα κακομαγειρεμένο... «μπριάμ», με πλείστους εξουσιολάγνους -κέντρου, δεξιάς, ακροδεξιάς. Με εξαντλημένα, σχεδόν, τα αποθέματα σάλιου, από τα φτυσίματα κατά Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν τώρα να ανανεώνουν τις δεξαμενές σάλιου τους, γλείφοντας εκεί που -προ ολίγου- έφτυναν, προτού στεγνώσουν οι... ροχάλες τους! 

   Και τώρα, η χώρα αρμενίζει -ολοσούμπιτη-  προς την... «πρόοδο και τον πολιτισμό»,  με σκάφος συριζαρέικο, δομημένο από εναπομείνασες ερυθρές σαπιοσανίδες, όπως, π.χ., ένας Δραγασάκης, με τη μασελίτσα του, (πρώην αποτυχημένος υποψήφιος Γ.Γ του ΚΚΕ), ένας δανδής ποσετάκιας και αξούριγος Έλλην Μπουρβίλ και κάτι απίθανες Σουρουκλεμούδες γιά... ξάρτια. Για πανιά, μερικά χιλιομπαλωμένα δεξιά κουρελόπανα, φτιαγμένα  από κατουρημένες ποδιές, π.χ. Κουίκ, Κουντουρά, Παπακώστα, άλμπουρο τον  νεοσταλινικό πρωτάνθρωπο Πολάκη, τιμονιέρη τον  κνίτη  Τσίπρα και σαβούρα στ’ αμπάρι τα λιγούρικα ορφανά λυκόπουλα του διαμελισμένου ΠΑΣΟΚ, που οσμίστηκαν... αποφάγια και όρμησαν να γλείψουν κι αυτά λιγουλάκι ψαχνό. Με «απόπαιδο μούτσο», τον καιροσκόπο κουτομόγια χοντροΜπούλη, που, αφού τον ξεζουμίσανε, τον ρίξανε στη θάλασσα σαν BLR, (Beyond Limited Repair), και τώρα, μισοπνιγμένος,  γαυγίζει προς το σκάφος που βλέπει ν' απομακρύνεται!

   Και άντε μετά -εσύ φουκαριάρη αστέ, που κατάντησες ψωμοζήτουλας επιδοματούχος-  να περιμένεις  εθνική ανάταση και την άνοιξη στην οικονομία, η οποία αποτελεί... περηφάνια και διακηρυγμένο «ατού» ενός παραμυθατζή πολιτικού απατεώνα.

Σάκης Μπουλάς. Πέντε χρόνια μετά....

   Δεν ξέρω γιατί, θα πρέπει να ρωτήσω ψυχίατρο ίσως, αλλά μπορεί να ξεχνώ τί έφαγα χθες, όμως την επέτειο που "έφυγε" ο Σάκης Μπουλάς την θυμάμαι πάντα. Ψάχνοντας στα πρόχειρα μέσα μου, πιστεύω πως ο λόγος βρίσκεται στο τραγούδι του συνημμένου βίντεο και στη συγκίνηση που μου βγάζει, τόσο το τραγούδι -αυτό, καθαυτό- όσο και η εκτέλεση από τον αείμνηστο Σάκη, τον οποίον, εν ζωή, "σνομπάριζα". Ειλικρινά την ερμηνεία του Μπουλά στο "Caruso" ("Te voglio bene assai"), δεν την περίμενα. Την προτιμώ, απείρως, από εκείνη του Lucio Dalla, του... "μπαμπά" του τραγουδιού, και ο αιφνιδιασμός από το "απροσδόκητο" το καθιστά... "αξέχαστο".

   Άγνωστε φίλε που βιάστηκες να φύγεις... καλή αντάμωση! Και μόλις συναντηθούμε, παλιομπαγάσα, θα σε βάζω να μου το τραγουδάς σαν... την  παλιά οδοντόκρεμα "KOLYNOS", αν θυμάσαι. Εκείνη γιά την οποία η τότε διαφήμιση έλεγε...: "η πρώτη φροντίς το πρωί και η τελευταία το βράδυ"!

Λόγια μεγάλων ανδρών.

«Δεν θέλω δανεικά φτερά, πετώ με τα δικά μου»!!

Την γνωρίζετε την κυρία! Εγώ όχι.

 

   Αφού κατάπια, πρωινιάτικα, μιά χούφτα δραμαμίνες γιά να ηρεμήσω το στομάχι μου από την αναγούλα, ασχολούμαι πάλι -Παναγιά μου μέχρι πότε! Ατέλειωτα τα άθλα του-  με το θρασίμι, τον αμετροεπή σαχλαμαρόμαγκα λαχαναγορίτη και εμετικό πρωτάνθρωπο, που το παίζει -κατά σειράν- ανθρώπινο όν, νοήμον πλάσμα, επιστήμονα, γιατρό, πολιτικό και υπουργό. Έναν ρυπαρό τύπο που -πάντα κατά δηλώσεις του-  θεωρεί τις 100.000 ευρώ ως πενταροδεκάρες που χρειάζεται γιά προσωπική... κατανάλωση! Και τα προσπορίζεται πανεύκολα, μαζί με άλλες προηγούμενες 300.000, καταχρώμενος ενός δημοσίου αξιώματος, το οποίο ατιμάζει και κατεξευτελίζει πλήρως -ή πλέρια κατά την αριστερούλικη φρασεολογία, με το ήθος και την αναξιότητά του.

   Η όλη "υπόθεση Πολάκη" είναι πλήρως αποκαλυμμένη, δημοσιευμένη και πασίγνωστη. Άρα παρέλκει περαιτέρω ενασχόληση με δαύτον, αφού την σκυτάλη πήρε, πλέον, η δικαιοσύνη. Όμως δεν μπορώ να προσπεράσω την παροιμία -πάλι δική του- του υπότιτλου. Αυτή ισχύει μόνο γιά «φτερά» -όπου η καημένη... «Φτερού» θα ήταν πύραυλος!- αλλά στο χρήμα... όχι! Εφ’ ω και ο φαταουλίστικος υπερδανεισμός του συκοφάντη κατσαπλιά -βάλτε τώρα που γυρίζει- καθ’ όν χρόνο ο απλός προλετάριος δεν μπορεί να «ξεκολλήσει» από Τράπεζα ούτε σεντ.

   Εκείνο όμως που δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι η άνανδρη συμπεριφορά που χαρακτηρίζει ολόκληρο το κυβερνητικό αληταριό και εμπλέκει -στενόκαρδα και μικρόψυχα- τις γυναίκες των πολιτικών τους αντιπάλων, οι οποίες -ως πανάξιες- ασκούν αυτοτελή προσωπική επαγγελματική δραστηριότητα και έχουν επίζηλη αυτόνομη -και όχι δοτή-  καριέρα. 

   Η κ. Λίνα Στουρνάρα, η Ευγενία Μανωλίδου και η τρίσμοιρη... Μαρέβα, που τραβάει τα πάνδεινα από τους παντοίους αριστερούς και ακροδεξιούς καραγκιόζηδες, (λέγε με Καρατζαφέρη), συκοφάντες, διασύρονται στις κατακίτρινες συριζαρέικες φυλλάδες, μόνο και μόνο επειδή είχαν την... ατυχία να παντρευτούν αυτούς που παντρεύτηκαν, αλλά δεν έχουν καμμία ανάμειξη με την πολιτική, οπότε θα εδικαιολογείτο η όποια κριτική. Έστω υπερβολική, έστω άδικη!

   Από την άλλη, στενότατοι συγγενείς κορυφαίων συριζαρέικων στελεχών νεποτικών προδιαγραφών, βαρύνονται με κατακόρυφες αναρριχήσεις και ατιμωτικές καταδίκες, αλλά παραμένουν στο απυρόβλητο. Έτσι, δεν συζητείται καθόλου η -εν ριπή οφθαλμού- αστραπιαία μετουσίωση μιάς απλής δασκαλίτσας σε καθηγήτρια ανωτάτου πνευματικού ιδρύματος, επί τω λόγω πως τυγχάνει σύνευνος. Τσιμουδιά γιά πλαστογραφήσεις δημοσίων εγγράφων προκειμένου να αναλάβει εργολαβίες το σόι. Διαχωρισμός ευθυνών πατρός και υιού, όπου ο πατέρας μπορεί να είναι ύψιστος κοινοβουλευτικός λειτουργός και ο γιός... ληστής τραπεζών, με τη βούλα της Δικαιοσύνης. Και γιά να τριτώσει η... «ηθική ανωτερότητα», η κόρη άλλου  -τεραστίου, αλλά χαραμοφάικου αξιώματος- κυβερνητικού αρχιτενεκέ είναι πιστοποιημένο, με δικαστική απόφαση, πρεζόνι του κερατά! Όμως κανείς από τους... νεοφιλελέδες αστούς δεν διενοήθη ποτέ κάποιες τέτοιες νύξεις και αναφορές, θεωρώντας τελείως ανήθικα και άνανδρα τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.

   Κλείνοντας με τον ζεϊμπεκλή  -δήθεν κρητίκαρο-  με τον φερετζέ-μουστάκι της τάχα λεβεντιάς, τώρα προσπαθεί να τα «μαζέψει», εκτιθέμενος  χειρότερα. Και επειδή κι ο παππούς μου υπήρξε... κρητίκαρος, τιμώ τη μνήμη του αναφέροντας κάτι που μου έλεγε όταν ήμουν μικρός και θυμάμαι ακόμη: «Κοπέλι μου, μεγάλη κουράδα φάε, μεγάλο λόγο μην πεις»!!

«Έντιμος μέχρις... αηδίας»!

«Υμείς εστέ το άλας της γης...»

 

Όχι, δεν ανήκει στον Πολάκη. Το δικό του είναι καλύτερο και ακριβότερο. Αφού υποθηκεύτηκε -με δύο υποθήκες- γιά 300.000 ευρώ!

Ιδού το... πανάκριβο... μέγαρο Πολάκη!

   Φαίνεται πως το άλας στην Ελλάδα όχι μόνο έχει αρχίσει να «μωραίνεται», αλλά έχει, πλέον, τελείως διυλισθεί μέσα στον βούρκο που την κατέκλυσε ο συριζαρέικος εσμός. Έτσι, μία αλήτικη συμπεριφορά -λόγω και έργω- σαν αυτήν του μπρουτάλ Πρωτάνθρωπου έχει αναγορευτεί, από κάποια ομοϊδεατικά του μορμολύκεια, σε... πρότυπον εντίμου συμπεριφοράς! Και μάλιστα σε τόσο ύψιστον βαθμόν, ώστε να εισχωρεί στον αξιοζήλευτο χώρο της... «αηδίας»! Με την επιφύλαξη πως ίσως το οικονομικό συριζαρέικο φυντάνι που εξεστόμισε την αμετροέπεια μας έκανε πλάκα -αν όντως αυτό συμβαίνει- κρίνω το... «ευφυολόγημα» άκρως επιτυχημένο. Όμως, η εν γένει φυσιογνωμία όλης της κυβερνητικής κομπανίας μόνο γιά το χιούμορ της δεν φημίζεται. Έτσι, μόνο πραγματική αποστροφή, μέχρις... αηδίας, μπορεί να προκαλέσει η πράξη του να κλέβεις την εφορία, έστω χάριν των δημοτών σου. Δηλαδή να ζημιώνεις το σύνολον του ελληνικού λαού γιά να ευνοήσεις -παράνομα- μιά χούφτα ανθρώπων. Και μάλιστα, αντί να διωχθείς, να καμαρώνεις και κορδώνεσαι γιά αυτή την πράξη! Πολύ περίεργη νοοτροπία και πολύ ιδιόρρυθμη αντίληψη της... «εντιμότητας», οι οποίες -όντως- προκαλούν... «αηδία»! Τουλάχιστον σε μένα και όλους όσοι συμφωνούν μαζί μου.

   Κορυφαία ένδειξη ηθικής κατάπτωσης και κατάπτυστου τρόπου σκέψεως, ο γλοιώδους φάτσας βουλευτής, πρώην υφυπουργός σε οικονομικό υπουργείο. Τέως πασόκος και συνδικαλιστής εφοριακός, δηλαδή -θέσει και φύσει- αμύντωρ των δημοσίων εσόδων, βγήκε στο γυαλί και προσπάθησε με σαχλοανόητα και αγύρτικα επιχειρήματα -αναλόγου εμετικότητος με την απωθητική θέα της μάπας του- να δικαιολογήσει και... «ευλογήσει» την πράξη του Νεάντερνταλ.

   Και τώρα επί της ουσίας. Ας μην τολμήσει κανείς προοδευτικός αριστερούλης να διαμαρτυρηθεί αν, (όπερ απεύχομαι), π.χ. οι Ρουβίκονες κάνουν γιούργια στο σπίτι, το κτήμα, το μαγαζί του, το λεηλατήσουν και διανείμουν τα κλοπιμαία στον κόσμο. Θα πρόκειται, όπως είπε ο αστείος πρώην εφοριακός, γιά πράξη... καθαρά διαχειριστικού χαρακτήρα!

   Και σαν επιτομή, ηθικό δίδαγμα και μέτρον του τί πρόκειται να συμβεί αν -όπως είπε προ καιρού ο χορευταράς αγριάνθρωπος- πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, ας καταλάβουμε, επί τέλους, τί συνέβη -κάποτε- στις χώρες του Στάλιν, του Μάο, του Χότζα, κ.λπ. και ας αναλογιστούμε τί μας περιμένει, αν συνεχίσουμε -αμέριμνα και χαζοχαρούμενα- να βαδίζουμε προς την «σοβιετοποίηση» που μας κατευθύνουν. Τσιπραίοι, Φλαμπουριάρηδες, Καρπεροί, Πολάκηδες, Καρανίκες, Χατζηελευθερίες, Κυρίτσηδες και... «τα άλλα παιδιά». Με Μπαξεβάνηδες, ως φερέφωνα, αποτελούν εγγύηση... επιτυχίας.