"Spot". Ένας αγαπημένος τετράποδος φίλος...λιγότερος.

Τέτοιες ώρες, τί να σκεφτείς και τί να γράψεις.

"Spot". Ένας ακόμη τετράποδος φίλος, που βιάστηκε να φύγει.

   Ο "Spot" βρέθηκε, κουτάβι, κάπου 6,5 χρόνια πριν, στη μέση του επαρχιακού δρόμου Χαλκίδος-Ερέτρειας. Καθισμένο δίπλα στην σκοτωμένη -από διερχόμενο ασυνείδητο οδηγό που την πάτησε- μητέρα του, το σαστισμένο κουταβάκι αρνιόταν να την αποχωριστεί. Μαζεύτηκε γιά να μην έχει την ίδια μοίρα με τη μάνα του και, αμέσως, βρήκε θέση στο σπίτι και την καρδιά μας.

   Σήμερα, με μεγάλο πόνο και λύπη -που δύσκολα υποφέρονται- τον αποχωριζόμαστε γιά πάντα. Σήμερα έκλεισε  ο σύντομος περίπατός του στον μάταιο κόσμο μας.  Χτυπημένος από άγνωστη αιτία, μέσα σε δέκα ημέρες είχε παραλύσει τελείως και κείτονταν στο μπαλκόνι αδυνατώντας να κινηθεί. Μόνο στα μάτια του θαρρώ πως έβλεπα -εκτός από αγάπη- την ικεσία γιά λύτρωση. Από χθες αρνιόταν την τροφή που του έβαζα στο στόμα, σχεδόν καταπιεστικά, οπότε κατάλαβα πως ο Μαύρος Θεριστής του ερχόταν δρομαίως. 
   Προ ολίγου- ανήμερα στη γιορτή του-  στις 2.24΄μ.μ., ο "Spot" δέχτηκε το τελευταίο χάδι μου και άφησε τη μικρή μου αγκάλη, γιά να χωθεί στην πλατειά αγκαλιά του Μεγάλου Δημιουργού.   
   Τώρα, η μεν ψυχούλα του τρέχει και παίζει χαρούμενη με τους φίλους του που έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν  στην Πύλη του Παραδείσου, ενώ το βασανισμένο του κορμάκι αναπαύεται ήρεμα και γιά πάντα στη φιλόξενη ευβοϊκή γη, που τον σκέπασε στοργικά με την κουβέρτα της. Μισό μέτρο χώμα στο μικρό κρεβατάκι που του έφτιαξα με τα χέρια μου και πότισα με λίγα δάκρυα. Όσο γιά μας που ξεμένουμε πίσω... το μόνο που μένει, ως αντίδοτο της πίκρας του αποχωρισμού, είναι η γλυκειά ανάμνηση ευτυχισμένων ημερών, που -ούτως ή άλλως- έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.