Τα ανδρείκελα της εξουσίας.

Ο κόσμος χάνεται και κάποιοι... "χτενίζονται"!

- Όλα καλά κι όλα ωραία...

    Η στήλη ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει τέλος στη σκάλα του κακού, στην οποία κατρακυλά ολοταχώς αυτή η κυβέρνηση, παρασύροντας ολόκληρη την ελληνική κοινωνία στην αταξία, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, μέχρι τελικής αποσύνθεσης. Οπότε εναποθέτει τις ελπίδες της στο έλεος και την μεγαθυμία του Δημιουργού.

   Η σημερινή κυβέρνηση, η χειρότερη που γνώρισε ποτέ η χώρα, από την εποχή της Εθνικής της Παλιγγενεσίας, του 1821, πιστή στο μαοϊκό τσιτάτο: «μεγάλη αναστάτωση, ευχάριστη κατάσταση», μέσα στην ασυνάρτητη πολιτική της ανέχεται και υποθάλπει την ανομία που επιβάλλουν διάφορες ομάδες, που αποκαλεί «συλλογικότητες». Αυτές αλωνίζουν ασύδοτα και ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες και εξευτελίζοντας την αστυνομία, η οποία, δεμένη χειροπόδαρα, εμφανίζεται ευνουχισμένη, ψοφοδεής και υποτεταγμένη στις διαθέσεις των πάσης φύσεως αναρχικών. Με αποτέλεσμα οι νομοταγείς πολίτες να νοιώθουν απόλυτη ανασφάλεια. Κατάντησαν -γιατί περί κατάντιας πρόκειται- τα περιπολικά να τρέπονται σε φυγή μπροστά στη θέα μικροομάδων αλητών, εποχουμένων δικύκλων μικρού κυβισμού και οι αστυνομικοί να τρέπονται σε φυγή -πραγματικοί λαγοί- όταν το αληταριό καίει ανενόχλητο τα... «σπίτια» τους, δηλαδή τα αστυνομικά τμήματα. Κατάντια, ταπείνωση, ντροπή!

   Και επιστέγασμα όλων αυτών των συμπεριφορών, αλλά και άκρον άωτον της γενικής διάλυσης του κράτους δικαίου και της κατάλυσης της έννομης δημοκρατίας, η -οπωσδήποτε εν τη αφελεία του λεχθείσα- δήλωση του κυβερνητικού παραπληροφορητού, του «μουσοτραφούς» Τζαναμπετόπουλου, ο οποίος κατηγόρησε τον Μητσοτάκη πως υποστηρίζει το δόγμα... «τάξη και ασφάλεια»! Εννοώντας, προφανώς, πως ο κυβερνητικός εσμός που εκπροσωπεί είναι κατά αυτών!!!  Δηλαδή είναι υπέρ της «αταξίας και της ανασφάλειας». Εκεί καταντήσαμε.

  Η κατάσταση εκτραχηλίζεται, ολοταχώς και καθημερινά, προς την κατεύθυνση επιβολής ενός νεοσταλινικού καθεστώτος, γεγονός που πλέον είναι εμφανέστατο, με τον λαό να παρακολουθεί «δειλός, μοιραίος και άβουλος». Αλλά και... πανάξιος της τύχης και των δεσμών που ο ίδιος επέλεξε να του χαλκεύσουν. Βάζοντας έναν αρχιψεύταρο «κωλοτουμπίστα» στο πηδάλιο, ένα στυγνό κομμουνισταριό στα πράγματα, με ένα ανδρείκελο να υπερασπίζεται τη ζωή, την τιμή και την περιουσία του. Αλλά, δυστυχώς, «ουκ έστι μετάνοια εν Άδη», οπότε όλα εδώ θα πληρωθούν. Και μάλιστα, μέχρι τελευταίας δεκάρας. Ένθεν κακείθεν.