Μαγκιά και κουτοπονηριά vs Σοβαρότης και συνέπεια = 0 - 1.

Βαστάτε Τούρκοι τ' άρματα, έρχεται ο τσαγκός ... Τσαλακώτος!

-Πίσω κουφ..., κρατάω μαχαίρι!

   Αύριο κρίνεται στο Εurogroup ο τυχοδιωκτισμός του κυβερνητικού μας τσίρκου. Αμετανόητοι καρπαζοεισπράκτορες, παρ’ όλες τις ήττες, τις κωλοτούμπες και τις συνεχείς υποχωρήσεις που έχουν ξελιγωθεί να κάνουν επί διετία, εξακολουθούν να βγάζουν γλώσσα και να απειλούν τους Ευρωπαίους εταίρους!

   - «Αν δεν πάρουμε... δίκαιη λύση θα...»! Προφανώς εννοούν πως θα τους κάνουν... νταντά, γιά να μην πω τίποτε χυδαίο.

   Ας αναλύσουμε τα δεδομένα: Η κυβέρνηση συμφώνησε και ψήφισε -μετά κόπου και πόνου- όλα τα προαπαιτούμενα της β΄αξιολόγησης, υποκύπτοντας σε όλες -ανεξαιρέτως- τις απαιτήσεις των δανειστών. Δεν πέτυχαν ούτε κεραία από όσα προσπάθησαν και διεκδίκησαν.  

   Πρώτο ζητούμενο -ιερό λάβαρο- η ρύθμιση του χρέους. Και όταν λέμε «ρύθμιση», όπως την κατάντησαν με συνεχείς εκπτώσεις, δεν εννοούμε τίποτε περισσότερο από απλή παράταση του χρόνου αποπληρωμής, και πολύ μας πέφτει! Γιά κούρεμα κεφαλαίου και επιτοκίου οι δανειστές -εντελώς φυσιολογικά- δεν δέχονται ούτε κουβέντα. Ακόμη και επί του τελικού -σουρομαδημένου- αιτήματος ήσαν σαφείς και ανυποχώρητοι. -«Κάθε συζήτηση, μετά τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή καλοκαίρι του ’18». Τελεία και παύλα! Το πολύ, πολύ -τώρα- να χτυπήσουν με συμπάθεια στην πλάτη τον Τσίπρα και να του τάξουν κάτι αόριστα. 

   Μετά το φιάσκο του χρέους ο πήχης κατέβηκε στην ποσοτική χαλάρωση, το περίφημο QE. Όμως ούτε και σ’ αυτό πέτυχαν τίποτα, καθ’ όσον με την βυζαντινολογικής διάρκειας διαπραγμάτευση ο καιρός πέρασε ανεπιστρεπτί και το πρόγραμμα τελειώνει. Τελικά, το μόνο που περίσσεψε γιά διεκδίκηση ήταν το... προφανές, που μοιάζει με παραβίαση ανοιχτών θυρών. Η πολυπόθητη δόση!

   Στην ουσία, η αυριανή αναμέτρηση γίνεται μεταξύ ενός σοβαρού μπλοκ που ξέρει τί έχει συμφωνήσει και τί θέλει και ενός τσαρλατάνικου εσμού που πηδάει από θέση σε θέση -υποχωρώντας και υπαναχωρώντας- με μόνο γνώμονα το εσωτερικό σερβίρισμα της αναπόφευκτης λύσης, το χρύσωμα του χαπιού και τον επακόλουθο... πανηγυρισμό των χαχόλων-οπαδών.

   Στην τελευταία μπλόφα του, ο Τσίπρας απειλεί με... πολιτική λύση στη Σύνοδο Κορυφής. Όμως η πείρα έχει αποδείξει πως εκεί δεν δίνονται λύσεις, παρά μόνο ευχολόγια, λόγια συμπαθείας, ελεημοσύνες και αναπομπές σε επόμενο... Eurogroup.  Αυτός ο τσιπρέικος κορδακισμός αποτελεί σημερινή -τελευταία- ένεση, τάχα λεβεντιάς, στους καταπτοημένους συριζάριους.

   Προσωπική άποψη της στήλης, λαμβάνοντας υπ’ όψη το απόλυτο στράγγισμα των κρατικών ταμείων και την... «δίψα» γιά δόση, η οποία -ούτως ή άλλως- θα ξαναγυρίσει σούμπιτο στην εξόφληση άλλης... δόσης προς τους δανειστές, είναι πως η τελευταία κόνξα του Τσίπρα θυμίζει άρνηση λαχανιασμένης από πόθο νεαράς -«καλέ μη, δεν πρέπει»-  ολίγον προ... της παραδόσεως στον εραστή της! Και επειδή αυτά τα περί αναπομπής στο Eurogroup του Ιουλίου είναι από παρακινδυνευμένα, έως κατόπιν εορτής, ο μάγκας... ντόπιος Μέτερνιχ, θα δεχτεί ό,τι του δώσουν και θα πει κι ένα τραγούδι!   

   Το πολύ-πολύ, να μας χρυσώσουν λιγάκι το χάπι, ίσα για να δώσουν «πιάσιμο» γιά... πανηγυρισμούς και διπλές μερίδες κουτόχορτο στους στριμωγμένους συριζαρέους.