Όταν η πνευματική διαταραχή συναντά την σαχλαμάρα.

Η αποθέωση του να λες πολλά, χωρίς να λες... τίποτα!

"Ποιός, ποιός, ποιός, καλέ μου,ποιός;"

    Υπάρχει ένας συριζάριος βουλευτής, νομίζω της Σάμου, ο οποίος ξεπερνά σε σαχλαμάρα τον γνωστό μισότρελο καραγκιόζη που υποδύεται τον... υφυπουργό Παιδείας. Αξίζει κανείς, όταν τον συναντήσει σε κάποιο κανάλι, να τον παρακολουθήσει. Εννοείται σπάζοντας πλάκα, τόσο με την απόλυτα κενή περιεχομένου μπουρδολογία του, όσο και με το βαθειά κουλτουριάρικο ύφος, με το οποίο αναλύει... «περί διαγραμμάτου», ολοστρόγγυλες ανοησίες και δυσνόητες πομφόλυγες. Υποτίθεται πως έχει και κάποιο πόστο καθηγητού... τρομάρα του!

   Ο τύπος αυτός, προοδευτικούριος κάργα, προσπαθούσε τις προάλλες σε κάποιο κανάλι να υπερασπιστεί τον σκοταδιστικό και ψηφοθηρικό νόμο που ετοίμασε ο... μπαρμπα-Μυτούσης της Παιδείας και προτίθεται -μετά την εργώδη προσφορά του μουτρωμένου Ροφού, (η αριστεία είναι ρετσινιά), και του πληθωρικού συμπλεγματικού αιώνιου -και νυσταλέου- αρχιντενεκέ φοιτητού, να την αποτελειώσει! Μετά την πρώτη επίθεση που της έκανε, γιά καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, ο διαβόητος Αντρέας, ο οποίος εισήγαγε τον άκρατο κομματισμό στα σχολεία όλων των βαθμίδων, αρχής γενομένης από τα νηπιαγωγεία, η ασυδοσία και το μπάχαλο που επακολούθησε ανάγκασε όλα τα κόμματα να υπερψηφίσουν τον νόμο Διαμαντοπούλου, η οποία -ως μετανοούσα Μαγδαληνή- προσπάθησε να μαζέψει τους ανέμους που έσπειρε το αφεντικό της ώστε να σταματήσουμε να θερίζουμε -επί τέλους- θύελλες.

   Έχοντας τελειώσει ένα «ιερό» Μετσόβιο Πολυτεχνείο -πάνω από μισό αιώνα πριν- ακόμη νοσταλγώ την τάξη και ευπρέπεια που επικρατούσε τότε και  πονάω γιά την τωρινή κατάντια του.

   Μεγάλα αίσχη, που δυστυχώς ο μπαρμπα-Μυτούσης επαναφέρει είναι το άσυλο (!), η αιωνιότης της φοιτήσεως και η ανάμειξη των φοιτητών -διάβαζε θράσος- στα διοικητικά των ΑΕΙ. Με τον σεβασμό τον διδασκομένων προς τους διδάσκοντας να πηγαίνει περίπατο. Περνώντας στην αρχή της εβδομάδος μπροστά από τη Νομική, έφριξα. Κουρελαρία, βρώμα και γενική ατμόσφαιρα χαμαιτυπείου έως... αμέρικαν μπαρ.

   Αναλύοντας ένα έκαστον: -Το μεσαιωνικής προέλευσης... «άσυλο», προστάτευε τότε την δημιουργία και κυκλοφορία ιδεών, ερευνών και εφευρέσεων, (και φοιτητών εν επεκτάσει),  από τον συντηρητικό σκοταδισμό που εκτεινόταν μέχρι... πυράς. Όμως σήμερα -ως έννοια- παραβιάζει ανοιχτές θύρες! Όλες οι... ιδέες κυκλοφορούν πανελεύθερα, και όχι μόνο, αφού λερώνουν τοίχους με την κουρελοαφισσοκόληση. Εννοείται πως επιβάλλεται αυτές να είναι «δημοκρατικές» και μονίμως... αγωνιστικές. Δηλαδή μόνον αριστερές, π.χ. υπέρ... Μαδούρο, απεργιών, καταλήψεων, προπηλακισμών καθηγητών, τέτοια! Μόνη -και πανεύκολη- θεραπεία η αποβολή του κομματισμού από όλα τα σχολεία.

   -Η φοιτητική αιωνιότης εξυπηρετεί, κατά βάση, τον κομματισμό, με την μόνιμη εγκατάσταση στα Πανεπιστήμια ινστρούχτορων οι οποίοι μισθοδοτούνται από τα κόμματα -αριστερά κατά κανόνα- γιά να «σαλαγούν», μυούν και επιβλέπουν τους φοιτητές. Μέχρι... συνταξιοδοτήσεως, ή υπουργοποιήσεως, όρα Φίλη.

   -Η συμμετοχή φοιτητών στη διοίκηση των Πανεπιστημίων ηχεί τόσο... ενδιαφέρουσα, χρήσιμη και απαραίτητη, όσο η συμμετοχή φαντάρων στη διοίκηση του... στρατεύματος!

   Στα πάσης φύσεως θρανία και έδρανα στόχος και σκοπός είναι η μάθηση, με τη μορφή ροής γνώσεων από τον διδάσκοντα προς τον διδασκόμενο. Γιά να υπάρχει ροή θα πρέπει να υπάρχει -απαραίτητα- "διαφορά". Π.χ. ροή νερού προϋποθέτει "διαφορά υψομέτρου", ροή ηλεκτρονίων -δηλαδή ηλεκτρικό ρεύμα- "διαφορά δυναμικού", κ.λπ. Έτσι γιά να επιτευχθεί η ροή γνώσεων, η διαφορά συνίσταται στον σεβασμό και την αποδοχή των -αναγνωρισμένων ως υπέρτερων- διδασκόντων. Κάτι που γίνεται σε όλα τα Πανεπιστήμια του πολιτισμένου, αλλά και του υπό ανάπτυξη, κόσμου.

   Στη χώρα μας, με την εμφανή και πλήρη αγραμματοσύνη, η οποία πομπωδώς αναβλύζει έτσι κι ανοίξει το στόμα του το κάθε... «κυβερνητικόν στέλεχον» -έως αναλφαβητισμό κάποιων- η διάχυση της αμορφωσιάς στον λαό αποτελεί βασικό στόχο, καθ’ όσον έτσι δημιουργούνται άβουλα και ευκολορυμουλκούμενα αθύρματα, αντί άκρως ενοχλητικών και σκεπτόμενων υπεύθυνων πολιτών. Στη λογική του... «όμοιος, ομοίω αεί πελάζει», (μάλλον... «βελάζει», ως επιδίωξη), και κατά τα πρότυπα του εξόχου μορφώσεως πρωθυπουργού μας. 

   Αποτέλεσμα; Μιά χώρα μπάχαλο, ανυπόληπτη και ένας λαός γιά... φτύσιμο! (προς αποφυγή βασκανίας, εννοείται).