Il colpo grosso. Το μεγάλο κόλπο της αριστεράς.

Ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας στην υπηρεσία του αριστερού αποπροσανατολισμού.

Ο Μούσης, το μούσι και τα... μούσια του!

 Λέμε, εμείς οι Έλληνες, πως: «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται». Κι αυτό είναι πέρα γιά πέρα σωστό, αφού από τον δεύτερο, κιόλας, αρχίζει η αποκάλυψη, η προσγείωση στην πραγματικότητα, η ξεφτίλα. Έτσι -και επί τέλους- πιστοποιείται, γιά όποιον διαθέτει κοινό νου και άνω, η φενάκη της αριστεράς και η αναποτελεσματικότητα των όσων αιθεροβασιών πρεσβεύει το αποτυχημένο κομμουνιστικό σύστημα. Παρ’ όλη την ιδεολογική αγκύλωση που διακατέχει ένα αμετανόητο τμήμα του λαού μας, η ζωή και η πράξη απέδειξε, όχι μόνο την αδυναμία του να επιλύσει κοινωνικά προβλήματα, αλλά την δημιουργία περισσότερων και μεγαλύτερων. Γι’ αυτό και μέσα σ’ έναν αιώνα που «έζησε» και δοκιμάστηκε, απέτυχε παταγωδώς και βρέθηκε -απότομα και εκούσια- στα σκουπίδια της Ιστορίας. Βεβαίως, η αφροσύνη του λαού μας, χειραγωγημένη από κουτοπόνηρους κι αμετανόητους τυχάρπαστους δημαγωγούς, τον οδήγησε σε έναν όψιμο πειραματισμό με βέβαιη -και προβλέψιμη- κατάληξη.

   Σήμερα, το μείγμα των πεπαλαιωμένων ιδεοληψιών, το πάθος γιά εξουσία και η οικονομική ιδιοτέλεια έχει φέρει στην επιφάνεια έναν εσμό φελλών -οι φελλοί πάντα επιπλέουν- ο οποίος στην προσπάθεια να κρατήσει καρέκλα και μισθουλάκο, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Μηχανεύεται ότι απίθανο ψέμα και όποια χοντροκομμένη αφέλεια μπορεί να σκαρφιστεί ένα αρρωστημένο αριστερό μυαλό, το ντύνει με συρραφή λέξεων από το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο και εφαρμόζει την γνωστή τακτική: «καλύτερη άμυνα η επίθεση», μπουρδολογεί στοχεύοντας το χαχολικό θυμικό των οπαδών του και εκμεταλλευόμενο την -δυστυχώς- βαθειά αμορφωσιά των Νεοελλήνων. Στην ουσία και την πραγματικότητα, γιά όποιον διαθέτει λίγα γραμμάτια μυαλό, η... «γιά πρώτη φορά αριστερά» πηδάει από θέση σε θέση -προφανώς υποχωρώντας κατά κράτος- όπως τα σπουργίτια από κλαρί σε κλαρί. Με μόνη σταθερή κόκκινη γραμμή την παραμονή στην εξουσία αποδέχεται και την τελευταία απαίτηση των εταίρων-δανειστών. Αποκλειστική μέριμνα το... πλασσάρισμα των μέτρων και το χρύσωμα των πικρών χαπιών!

   Τελευταία μεγάλη απατεωνιά, την οποία προσπαθούν να περάσουν ζούλα, είναι το «τσοντάρισμα» στην διαδικασία επικύρωσης του τελευταίου διατάγματος σχετικά με τα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, των τελευταίων εναπομεινάντων και δυσμενέστερων όλων. Οι πιό προσεκτικοί εξ ημών, αυτοί που επιμένουμε να ενημερωνόμαστε από δηλώσεις Σόιμπλε, Μοσχοβυζή, κ.λπ. και όχι από τα ακαταλαβίστικα ενός Τζαναμπετόπουλου και τα ελληνικά κορακίστικα ενός Τσαλακώτου, θα έχουν επισημάνει πως η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει ακόμη. Κι ας το ισχυρίζεται η συριζαρέικη μπαγαποντιά. Παραμένουν ανοιχτά κάπου 25 από τα 140 προαπαιτούμενα. Από τα πλέον επώδυνα! Αυτά «τσοντάρονται» στο τωρινό διάταγμα, ως τροπολογίες -fast track- καθ’ όσον εκεί ο κανονισμός δεν προβλέπει συζήτηση. Οπότε θα τα περάσουν με την λιγότερη δυνατή δημοσιότητα! Οι αρχιφαύλοι.

   Οι προσεκτικοί νοήμονες θα έχουν επισημάνει, πίσω από την παραπειστική φλυαρία, την συνεχή και αλληλοδιάδοχη μετάπτωση των συριζαρέικων στόχων, που οι ανένδοτοι αριστεροί «μαχητές» είναι έτοιμοι να επιτύχουν...  αμαχητί. Με κατεβασμένα χέρια και παντελόνια. Στο χρέος συμβιβάζονται με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και μιά αόριστη δήλωση, την QE -ποσοτική χαλάρωση- την ξεχνούν και το μόνο που προετοιμάζονται να... πανηγυρίσουν είναι η λήψη της προβλεπόμενης δόσης. Μιά δόση που θα περάσει από τη χώρα... τράνζιτ και θα εξοφλήσει δανειακή υποχρέωση. Τεράστια επιτυχία!!

   Δυστυχώς, το λιοντάρι που βρυχόταν προεκλογικά και παραμύθιαζε τους Έλληνες πως θα άλλαζε... τον κόσμο "ολάκερο", αποδεικνύεται -γιά τους εταίρους- μιά πολύ φιλική και χαδιάρα γατούλα, η οποία απλά κάνει... νάζια. Αυτογελοιοποιούμενη η ίδια και οδηγώντας στη διεθνή χλεύη, ολόκληρη τη χώρα.