"Βαράτε... Λυριτζήδες"!

Μην κλαίτε και μη λυπάστε. Τα αριστερά λαμόγια δεν χάνονται ποτέ.

 

    Αναντίρρητα, στον ΣΚΑΙ ο άθλιος τύπος ήταν σαν μιά μύγα μεσ' το γάλα και σίγουρα θα προκαλούσε δυσαρέσκεια και αρνητικά σχόλια σε τηλεθεατές και προβλήματα στη διεύθυνση. 

   Προσωπικά μου ήταν αντιπαθέστατος. Όχι γιά τις αριστερές απόψεις του, αλλά γιά εκείνο το φαρμακερό του: "ναι, ναι, αλλά....". Μιμούμενος τον... Λένιν φατσικά, ήταν καταφανώς κακόπιστος, πείσμων, παράλογος, είρων με τους απέναντι και απόλυτα εκνευριστικός. Μιά θέση στη κομματική ΕΡΤ -παρέα με την Ακριβοπούλου- θα του πήγαινε γάντι. (Προτείνω τίτλο εκπομπής: ¨Η καθημερινή σας πλύση", (εγκεφάλου, εννοείται), ή "Επίκαιρο λιβανιστήρι", ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Εκεί θα μπορεί να διαπρέψει πλέον... ανενόχλητος!

   Και αφού προτάξαμε τη σοβαρή είδηση της ημέρας, σειρά στα ευτράπελα. Όσοι -ξεγελασμένοι- πίστευαν ακόμη στη σοβαρότητα του αηθέστατου κυβερνητικού μας τσίρκου, καιρός να το ξανασκεφτούν. Η  περίπτωση Πολάκη είναι γνωστή και η φήμη του διατρέχει την Υδρόγειο. Είναι αυτός ο αγροίκος ψευτονταής και κουτσαβάκης μάγκας...  βεληνεκούς του αείμνηστου Μπαϊρακτάρη. Το κωμικοτραγικό της τελευταίας μα... ας Πολάκη είναι πως κατεφέρθη κατά του ΣτΕ, επειδή -λέει- εφήρμοσε τον νόμο -ελληνικό και κοινοτικό- και είπε: -"Επί τέλους, κάντε όσους ελέγχους θέλετε, αλλά μέσα στα όρια των πέντε χρόνων. Οργανώστε τις υπηρεσίες σας και πάψτε να κρατάτε όμηρο τον κόσμο... εσσαεί. Οι άλλοι Ευρωπαίοι που το καταφέρνουν είναι πιό... μάγκες; Αν ναι, γίνετε και σεις"! Δεν ρωτήθηκε όμως ο... Πολάκης! Και ο Πολάκης... διαφωνεί. Θέλει περισσότερα χρόνια, πολλά χρόνια να πλανάται η τσιμπίδα του... "έφορα"! Και είναι αυτός που έχει ομολογήσει θρασύτατα πως, ως δήμαρχος Σφακιών, κρατούσε διπλά βιβλία και... έκλεβε την Εφορία!

   Κάποιος σύμβουλος Επικρατείας τον έβαλε με ανακοίνωση στη θέση του, χαρακτηρίζοντάς τον, έμμεσα, άσχετο και αστοιχείωτο στα περί Νόμων και έσπευσε ο πάτρωνάς του να τον υποστηρίξει, ομολογώντας την ασχετοσύνη, την αμορφωσιά και το αστοιχείωτο της προσωπικότητος αυτού και του εσμού του. Με τα μόνα στοιχεία που πλεονάζουν σε δαύτονε να είναι η αμετροέπεια, η αλαζονεία, η πλήρης κοινωνική αμορφωσιά και τα ατέλειωτα ψέματα.  Με παντελή έλλειψη τακτ και ήθους τον απολαύσαμε στις επαφές του με Πούτιν και Ομπάμα και τον "σιχτιρίσαμε" στη γαϊδουρίσια... εξυπνάδα που ξεστόμησε στον Σταύρο Θεοδωράκη!

   Παραθέτω το... σπιρτόζικο απόσμασμα-ομολογία της ακαταλληλότητος του αμετροεπούς μειρακίου να κρατά το πόστο που κρατά, (μέχρι να φύγει κλωτσηδόν, κάτι που δεν προβλέπω σύντομα κι αναίμακτα). 

        

«...παρά τις δυσκολίες που διαρκώς αντιμετωπίζουμε σε κάθε τέτοια πρωτοβουλία. Αλλά εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές ακόμα και θεσμικά εμπόδια αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση γιά να μας θέτουν τέτοια εμπόδια. Και ναι, θα τα καταφέρουμε να στηρίξουμε τις δημόσιες υπηρεσίες με ίδια μέσα».

Το «ανήθικο» πλεονέκτημα της αριστεράς. Μέρος ΙΙ.

Πολιτικό κωμειδύλλιο σε αμέτρητες πράξεις και μπόλικες σκηνές, (...απείρου κάλλους).

Ο αρχιπαραμυθατζής και το... "πνεύμα της αλητείας" του!

   Η τακτικίστικη και ηθική διάσταση του θέματος είναι γνωστές και παμπάλαιες. Πηγάζουν από τον σοβιετικό σταλινισμό και εμπλουτίζονται με τον κινέζικο μαοϊσμό. Εμπιστευτικές μέθοδοι επιμελώς προσδιορισμένες, άκρως μελετημένες και καταγεγραμμένες σε ιερά κιτάπια γιά τους μύστες των εκάστοτε κομμουνιστικών ηγεσιών. Οδηγίες στυγνές και αδίστακτες, προσαρμοσμένες ψυχρά στην μονολιθική και αμετακίνητη ιδεολογία που υπερβαίνει το άτομο, (προλετάριος), και στοχεύει στο υποτεταγμένο και ποδηγετούμενο -δίκην αγέλης- σύνολο. Και αλίμονο σε όποιον τολμήσει να υψώσει ανάστημα, ή -έστω- να ψελλίσει άποψη αμυδρώς παρεκκλίνουσα της κομματικής γραμμής, η οποία ταυτίζεται πάντοτε με την... αλήθεια! Το κοπάδι των προλεταρίων δεν χρειάζεται να ξέρει τίποτε πέραν της αλήθειας, που η εμπνευσμένη ηγεσία -ο Τζαναμπετόπουλος, να πούμε- του σερβίρει. Το μόνο που οφείλει είναι να την αποδεχθεί και να πανηγυρίσει. Σε όποιον -τυχαίως εναπομείναντα- εχέφρονα δημιουργείται προβληματισμός και αντιρρήσεις, η φυσική του εξόντωση αποτελεί μία ελάχιστη τιμωρία, (π.χ. Τρότσκι, Καμένεφ και σια). Σε σπάνιες περιπτώσεις ευνοίας, θα μπορεί να πραγματοποιηθεί ανώδυνα. Χωρίς βασανισμούς και εξευτελισμούς!
    Όσοι έχουν διαβάσει την βιογραφία του Μάο, γραμμένη από την Κινέζα Γιούνγκ Τσανγκ και τον Βρετανό σύζυγό της Τζον Χαλιντέυ, θα ξέρουν από πρώτο χέρι τις συνθήκες βίας, συντριβής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και επώδυνης θανάτωσης αθώων θυμάτων,  που επικρατούσαν στην Κίνα του Μεγάλου Τιμονιέρη και των αφιονισμένων ερυθροφρουρών του. (Ελληνικό ισοδύναμο: Ρήγας, Ζαχαριάδης, Αυλωνίτου, Καρακώστα, ο φλωράκος Βέττας, ο κόκκινος SS και υπό εκκόλαψη νέος Μπέρια, σύντροφος Πολάκης, ο Εφάμελλος, κ.α.). Άκρον άωτον της κινέζικης κομμουνιστικής πειθούς η περίπτωση ενός ταλαίπωρου Τσεχοσλοβάκου κομμουνιστή αντιπροσώπου σε κάποιο συνέδριο στο Πεκίνο. Ο τύπος, τολμώντας να εκφέρει αιρετική άποψη, γύρισε στην πατρίδα του μελανιασμένος από το συντροφικό ξύλο που έφαγε!

   Οι δικοί μας νεοσταλινικοί μαθητευόμενοι κομμουνιστάκοι, δεν έχουν φτάσει ακόμη στο ανώτερο επιθυμητό επίπεδο ισχύος και ασυδοσίας -ιδέ δηλώσεις Πολάκη- αλλά το προσπαθούν, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες. Έτσι -προς το παρόν- η στόχευσή τους περιορίζεται -κατά πρώτον- στην ηθική εξόντωση κάθε... αντιφρονούντος, έστω κι αν είναι "δικός" τους. (Περίπτωση Σακελλαρίδη, ο οποίος θέλησε να παραιτηθεί και -προκειμένου να φιμωθεί και εξουδετερωθεί- τον έκραξαν σαν... αδελφή, και μάλιστα υποψήφια... «νύφη» του γιού της Αγγελοπούλου!).

   Ήδη, οι Έλληνες έχουμε μπει στη διαδικασία της σοβιετοποίησης, μέσω των κλασσικών αριστερών μεθόδων. Τερατώδη ψέματα που πλασάρονται γιά αλήθειες, παραπλάνηση, διαστρέβλωση, αποπροσανατολισμός, ψευτοπανηγυρισμοί και πυρ, ομαδόν, κατά πολιτικών αντιπάλων. Με αντιστροφή γεγονότων, π.χ. γιά την απεργία των σκουπιδιαρέων ευθύνεται η ΝΔ,  με σπίλωση του επαγγελματικού και προσωπικού ήθους, π.χ. κρέμασμα στα μανταλάκια της ιδιωτικής ζωής του Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Ράντου, με κατασυκοφάντηση αντιπάλων αξιωματούχων, π.χ. δήθεν οικονομικό σκάνδαλο Παπασταύρου, με παραπομπές σε εξεταστικές επιτροπές, π.χ. του Αδ. Γεωργιάδη γιά δήθεν σκάνδαλα σε ΚΕΛΠΝΟ και Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, (καλά, βρήκανε βολικό παιδάκι να τα βάλλουν!), με εμπλοκές σε δικαστικές περιπέτειες της ηγεσίας της ΕΛΣΤΑΤ, (Γεωργίου και τρεις ξένοι), και πάει λέγοντας. Στόχος η πολιτική εκμετάλλευση μέσω καπηλείας, πλαστής σκανδαλολογίας, αντιστροφής της πραγματικότητος και τελικό αποτέλεσμα την οικονομική, πολιτική, επαγγελματική και -κυρίως- ηθική εξόντωση των αντιπάλων. Με αποθάρρυνση και απονεύρωση κάθε αντιπολιτευομένου. Ολοκληρωτισμός στο έπακρο. Όμως, όλη αυτή η συκοφαντική εκστρατεία κατέρρευσε παντού σαν χάρτινος πύργος από την ελληνική δικαιοσύνη, η οποία -όπως φαίνεται- βαστά ακόμη γερά!

   Ταυτόχρονα, στην απέναντι όχθη ο χορός των σκανδάλων -μωρέ πότε τα πρόλαβαν σε δυόμιση χρόνια- καλά κρατεί. Έτσι, αποσιωπώνται πραγματικές και μεγάλες λοβιτούρες, όπως η κομπίνα στην εικονική μεταβίβαση των μετοχών Φλαμπουριάρη που δημιουργούσαν ασυμβίβαστο, τα ξεχασμένα εκατομμύρια του χαζογελαστού κρεμανταλά Σταθάκη, οι λαμογιές του πατέρα της Γεροβασίλως με τα χαλασμένα μηχανήματα του Νοσοκομείου Άρτης, τα λαθρεμπόρια τσιγάρων του όψιμου κολλητού και διαπλεκόμενου Λαγοσαββίδη και -εσχάτως- η πρωτοφανής εμπλοκή του πολυπράγμονα κολαούζου Μπούλη, σε υποθέσεις ηρωίνης. Και να σκεφτεί κανείς πως από την μεταπολίτευση κι εντεύθεν ένα μόνο τρανταχτό σκάνδαλο υπήρξε -υπόθεση Κοσκοτά- κι αυτό είχε αριστερό άρωμα. Κάθε τί άλλο που εμφανίστηκε σαν σκάνδαλο, κατέπεσε στα δικαστήρια, ως συκοφαντία. 
   Σύντροφοι συγχαρητήρια. Να σας χαιρόμαστε. Ιδίως οι λιγούρηδες οπαδοί σας που σας υποστηρίζουν ακόμη... τζάμπα. Γιατί αυτοί που "τρώνε" μαζί σας το κάνουν ήδη, και με το δίκιο τους. Π.χ. ο πρώην άνεργος Τζαναμπετόπουλος, το γκαρσόνι ο Καρανίκας, η σκουπιδιάρα Νοτοπούλου, η...., ο....!

Η απεργία ως καταχρηστικό δικαίωμα κοινωνικού εκβιασμού

...και το «ανήθικο» πλεονέκτημα της αριστεράς.

Ονειρεμένη προαπεργιακή εικόνα

  Η ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, διανύει ακόμη τη νηπιακή της περίοδο. Φαίνεται πως η μακρά περίοδος της τουρκικής κατοχής άφησε ανεξίτηλα σημάδια στο DNA της. Με χειρότερα αυτά της ανατολίτικης κουτοπονηριάς, της μπαγαποντιάς, του εγωισμού και της απόλυτης ωφελιμιστικής προτεραιότητος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια «κλεψίματος» στις ουρές και τα προσπεράσματα απάνω στο φανάρι! Οι πλείστες κυβερνήσεις -κυρίως από το 1981 και εντεύθεν- ποντάρισαν σ’ αυτό το άθλιο χαρακτηριστικό της φυλής -βραχυπρόθεσμα και κοντόφθαλμα- και αποδεδειγμένα ωφελήθηκαν, καθώς μάζευαν, σωρηδόν και άκριτα, ψήφους.

   Ο κύριος εγκαταστάτης, εν Ελλάδι, του καταστροφικού λαϊκισμού -ο διαβόητος «Αντρέας»- στην προσπάθεια να μονοπωλήσει την εξουσία, προσεταιρίστηκε, κολάκεψε και ζέστανε στον κόρφο του το μεγαλύτερο κακό φίδι που θα μπορούσε να διαλύσει μιά κοινωνία. Τον αμετροεπή, ανικανοποίητο και αδηφάγο συνδικαλισμό. Και αυτό, μόλις γιγαντώθηκε, γύρισε και άρχισε να την δαγκώνει δηλητηριάζοντας, ακρίτως και αδιακρίτως. Μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο όπλο του συνδικαλισμού η... απεργία. Όμως αυτή -όπως όλα τα όπλα- απαιτεί στη χρήση της ωριμότητα, μέτρο, περίσκεψη και σφαιρική εκτίμηση στις ανάγκες της κοινωνίας. Και όχι εγωιστική αδιαφορία γιά τον αντίκτυπο και τις συνέπειας στο μείζον κοινωνικό σύνολον.

   Η απεργία σήμερα είναι καθιερωμένη σε όλο το φάσμα του δημοκρατικού κόσμου αλλά εκφράζει το έσχατο μέτρο σε σταθμισμένες και απόλυτα δίκαιες διεκδικήσεις. Πραγματοποιείται, δε, με έντιμες και καθαρές πλειοψηφίες των ενδιαφερομένων συνδικάτων και όχι μαχητικές και θορυβώδεις μειοψηφίες, οι οποίες λειτουργώντας εκφοβιστικά, επικρατούν και εκμαιεύουν με τραμπουκισμούς μαξιμαλιστικές και παράλογες αποφάσεις.

   Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εμφανέστατη -όπως σε πλείστους τομείς της καθημερινότητος, που λειτουργούν στη βάση πελατειακών σχέσεων- η ανώμαλη συγκρότηση και λειτουργία του όλου οικοδομήματος που λέγεται: «αποκομιδή και διαχείριση απορριμμάτων». Αυτό πιστοποιείται εύκολα με απλή σύγκριση στο τί γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Εννοείται πως η εφαρμογή τέτοιων προτύπων δεν συμφέρει το όλο φαύλο οικοδόμημα που δίνει τη δυνατότητα στους μεν βολεμένους εργαζομένους να δουλεύουν όπως και όσο γουστάρουν, (πάντα με δημοσιοϋπαλληλικό μανδύα), δηλαδή να εκβιάζουν με απεργίες, οσάκις δεν τους γίνεται το χατίρι και η απασχόλησή τους χάνει το ραχάτι της. Στους δε πάσης φύσεως Τζαναμπετόπουλους να μιλούν γιά «εργασιακούς μεσαίωνες» και... «γαλέρες»!

   Κοντολογίς, η απεργία εντάσσεται σε εκείνα τα δικαιώματα, τα οποία -γιγαντωμένα, διαστρεβλωμένα και καταχρηστικά- γίνονται μπούμερανγκ γιά μιά ευνομούμενη κοινωνία. Όπως π.χ. το αδιανόητο και φαύλο πανεπιστημιακό άσυλο. 

   Μου είναι αδύνατο να φανταστώ απεργούντες τους πυροσβέστες, με μιά πυρκαγιά να μαίνεται, π. χ. σαν την τελευταία του Λονδίνου. Το ίδιο ισχύει γιά αστυνομικούς προ επικίνδυνων κακοποιών, γιατρών και νοσηλευτών εντατικής θεραπείας προ εκτάκτων περιστατικών, απασχολούμενων στην καθαριότητα, ντάλα καλοκαίρι με τις επιδημίες να σέρνονται και στρατιωτών σε καιρό πολέμου!

   Μιά καλή λύση αποφυγής τέτοιων αντικοινωνικών ενεργειών, όπου το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει να προτάσσεται παντός συντεχνιακού, έστω και αν το τελευταίο περιστέλλεται θυσιαζόμενο στο γενικότερο, θα είναι η υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης όλων των υποψήφιων εργαζομένων σε ευαίσθητα επαγγέλματα και λειτουργήματα, περί μη συμμετοχής σε απεργία, επί ποινή αμέσου απολύσεως. Όποιος δεν συμφωνεί ας αναζητήσει άλλου είδους απασχόληση. Στο κάτω-κάτω, μπροστά σε μιά ενδεχόμενη λοιμώδη πανδημία με ανυπολόγιστο κοινωνικό κόστος σε ζωές και στον ζωοδότη τουρισμό, μερικές χιλιάδες εργαζομένων συμβασιούχων -που γνωρίζουν καλά πώς και με ποιές προϋποθέσεις προσελήφθησαν- δεν είναι παρά μία... «στραβή»! Σαν τη ζωή του μικρού Μαρίνου στο Μενίδι, όπως δήλωσε και ο μέγας Μπαλαφάρας.

   Πάντως, η ιδιωτικοποίηση της όλης διαδικασίας των απορριμμάτων δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Όποιος διαφωνεί, ας αναλογιστεί τί συνέβη με την COSCO και τους λιμενεργάτες που αντιδρούσαν μπας και χάσουν την ραχατλίδικη απασχόληση και τις ψεύτικες υπερωρίες. Δυστυχώς γιά όλους μας, η περίοδος της χαλαρής και ανέμελης εργασίας με τα επιδόματα, (έγκαιρης προσέλευσης, παρατήρησης της καλής λειτουργίας της προπέλας και λοιπών χαβαλεδιασμάτων) και τις υψηλές απολαβές, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Τώρα χρειάζεται δουλειά. Σκληρή δουλειά και εγκαρτέρηση. Οι δημοτικοί υπάλληλοι που δουλεύουν τετράωρο, ή προσλαμβανόμενοι στην καθαριότητα σε λίγο μεταπηδούν στα γραφεία και εν συνεχεία το κ... βαράνε ως συμβασιούχοι αργόσχολοι, σίγουρα θα χάσουν προνόμια. Όμως οι πραγματικά και συνειδητά εργαζόμενοι στα απορριμματοφόρα δεν πρόκειται να χάσουν τίποτα. Απλά θα αλλάξουν εργοδότη, μέσα σε ένα νέο -παραγωγικότερο και οικονομικότερο- μοντέλο ιδιωτικού δικαίου και ξεκάθαρων όρων εργασίας. Πραγματικής και όχι κρατικοδίαιτης λούφας και κουτοπόνηρης λαμογιάς.

"Παπασταύρου gate". Κουρής - Γκαίμπελς. Βίοι παράλληλοι!

"Πες, πες, όλο και κάτι θα μείνει"!

Κατρούγκαλος: Ένας δανδής κομμουνιστής, στην υπηρεσία του κόκκινου φασισμού.

   Η πρακτική παλιά και γνωστή.  Πατέρας της ο γνωστός Γιόζεφ Γκαίμπελς, υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ. Στο τέρας αυτό του ναζισμού, η τραυματική παιδική ηλικία έπαιξε βασικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, καθ' όσον στιγματίστηκε από ένα σοβαρό γεγονός που θα τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Προσεβλήθη από ασθένεια και κατά τη διάρκεια εγχείρισης έμεινε ανάπηρος από το ένα του πόδι, γεγονός που δεν θα ξεπερνούσε ποτέ.   Δεν μπορώ να ξέρω -μπορώ όμως να φανταστώ- ποιά τραυματικά γεγονότα επηρέασαν, π.χ. έναν Τζαναμπετόπουλο, έναν Κατακούτελο, μιά Θεανώ, έναν..., μιά..., ώστε να βαδίσουν, ευλαβικά και με τόση συνέπεια, στα χνάρια και τις συνταγές αυτού του τέρατος, εκεί που ο μαύρος φασισμός συναντά τον κόκκινο και σφιχταγκαλιασμένοι ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα. 

   Δεν μπορώ να φανταστώ πως ο ρεβανσισμός της κομμουνιστικής ήττας, η εξουσιομανία, είτε το σύμπλεγμα κατωτερότητος, οδηγούν αυτά τα ανθρωπάκια στην αντιγραφή μεθόδων κατάπτυστων και καταδικασμένων από την Παγκόσμια Ιστορία. Ποιό πιθανή θεωρώ την ολιγόνοια και την αδυναμία ορθής στάθμισης και κρίσης. Η γελοιοποίηση που ακολουθεί όλες -μα όλες!- τις ενέργειες των σημερινών αριστερών ηγετών, έρχεται σε άμεση σύγκρουση με το αίσθημα αυτοπροστασίας και αυτοσυντήρησης που θα πρέπει να ενυπάρχει σε κάθε άρτιο πνευματικά άτομο και να λειτουργεί αποτρεπτικά στον διασυρμό του. Εκτός κι αν το άτομο στερείται αυτής της αρτιότητος.

   Έτσι, η γελοιότητα θα μπορούσε να διασκεδάζει το πανελλήνιο με τα διάφορα καμώματα, π.χ. οι αποκριάτικες στρατιωτικές μεταμφιέσεις του Μπούλη, οι ατάκες των πολιτικών νούμερων που ακούουν στο όνομα Αυλωνίτου, Καρακώστα, Βέττας, Παπαχριστόπουλος, Ζουρλάρης, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. και οι κραυγαλέες πολιτικές ασυναρτησίες της αριστερής ηγεσίας. 

   Παντού ήττες, (Τσίπρας: Αποτυχημένες διαπραγματεύσεις σε QE, χρέος, επενδύσεις, καθημερινότητα πολιτών), παντού κραυγαλέος ερασιτεχνισμός, (Παππάς: Τηλεοπτικές άδειες), διεθνής χλευασμός, (περίπτωση απίθανου Μπαρουφάκη!), ανεπάρκεια, (κορασίς Αναξιόγλου, δανδής Κατακούτελος), παντού αηδία, (Πολάκης: Εγγύηση η φίρμα, το όνομα!), και παντού... πανηγυρισμοί! 

   

   Στο οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ, και σε περίοπτη θέση, η χυδαιότητα και οι κατάπτυστες γκαιμπελικές πρακτικές με τα γνωστά αποτελέσματα! "Λάσπωνε, λάσπωνε, όλο και κάτι θα μείνει". Εγγύηση "ποιότητος" και ορθής εφαρμογής του αριστερού νεογκαιμπελισμού, το επιδέξιο μυστρί, που ακούει στο όνομα... "Κουρής" και "Κόντρα news", δηλαδή σύγχρονη... "Αυριανή"! Αποτέλεσμα και ένα από τα θύματα του σύγχρονου "αυριανισμού" -μέσα σε όλες τις λασπολογίες- η υπόθεση Παπασταύρου. Όμως επειδή οι καιροί έχουν αλλάξει και το καθεστώς δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη την επιβολή του, ο αδικηθείς Παπασταύρου, επιδεικνύοντας τσαγανό, τους τράβηξε... μηνυσάρα και στα δικαστήρια η συκοφαντία κατέρρευσε. Αλλά η ελεινότητα και θρασυδειλία των άθλιων σκευωρών δεν τους αφήνει να υποστούν -με ελάχιστο δείγμα αξιοπρέπειας- τις δίκαιες επιπτώσεις της αθλιότητός των και μυξοκλαίγοντας και εκλιπαρώντας, αναγκάστηκαν -προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα- να αποκαταστήσουν αυτόν που αδίκως κατηγορηθέντα διέσυραν. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, η επανόρθωση δεν μπορεί να αποκαταστήσει πλήρως την ζημιά που προκάλεσε η πομπώδης ψευδολογία. Μόνο, ίσως, κέρδος η περαιτέρω καταβύθιση του κατακίτρινου "Κόντρα" στην ανυποληψία, εκ μέρους κάθε έντιμης συνείδησης. Μαζί με τους... "εργοδότες" του. Πραγματικούς και ηθικούς.

   Κατωτέρω, επισυνάπτω την γυμνοσαλιαγκίστικη επανόρθωση. Προς γνώση.

«Άδικη στοχοποίηση του Σταύρου Παπασταύρου
»Οι αποκαλύψεις για τον δικηγόρο Σταύρο Παπασταύρου που παρουσιάστηκαν από την Κυριακάτικη kontranews στις 21 Φεβρουαρίου 2016 και στις 29 Φεβρουαρίου 2016 ήταν εσφαλμένες και στηρίχθηκαν σε ανακριβή στοιχεία. Συγκεκριμένα το όνομά του δεν είναι στη λίστα Ρηνανίας Βεστφαλίας (Μπόργιανς) ούτε σε άλλη λίστα ατόμων που διαχειρίζονται υπέρογκα ποσά ούτε και είχε οποιαδήποτε ανάμειξη με τη διαχείριση της λίστας Μπόργιανς από την κυβέρνηση Σαμαρά. Η αλήθεια είναι ότι το όνομά του εμφανίζεται σε λογαριασμό στη λίστα της HSBC (Λαγκάρντ) και σε καμία άλλη ελβετική τράπεζα. Εκκρεμεί στα Διοικητικά Δικαστήρια να κριθεί το πρόστιμο που του επιβλήθηκε καθώς ισχυρίζεται από την πρώτη στιγμή ότι τα χρήματα του λογαριασμού δεν του ανήκαν αφού λειτουργούσε ως διαχειριστής (Trustee) όπως άλλωστε προκύπτει από τα έγγραφα και από τη ροή των χρημάτων.

»Ο Σταύρος Παπασταύρου ως Σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά εργάστηκε σκληρά στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα ως τεχνοκράτης προερχόμενος από τον ιδιωτικό τομέα και δέχθηκε αυτός και η οικογένειά του αήθεις επιθέσεις από ακραία στοιχεία που δεν αποδέχθηκαν ποτέ την τοποθέτηση ενός μη κομματικού στελέχους κοντά στον Πρωθυπουργό. Συγχρόνως ο ιδιοκτήτης του λογαριασμού κ. Σάμπυ Μιωνής δέχθηκε σωρεία αντισημιτικών επιθέσεων από τα ίδια ακραία στοιχεία.

»Στηριχθήκαμε σε πληροφορίες που αποδείχτηκαν ψευδείς βάσει των οποίων επιτεθήκαμε αδίκως στον δικηγόρο Σταύρο Παπασταύρου. Για την άδικη αυτή επίθεση η εφημερίδα μας ζητάει συγγνώμη».