Διαβάζοντας τις σκέψεις του Σόιμπλε!

 Όταν το χθες ταυτίζεται με το σήμερα.

   Ακούγοντας την άποψη του Γερμανού Υπουργού των Οικονομικών, γιά μεθοδευμένη εκούσια έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ και τις συστάσεις του προς τον Βενιζέλο, τότε ομότιμό του, κάτι θυμήθηκα. Σκαλίζοντας μυαλό και παλιές αναρτήσεις βρήκα την κάτωθι, ανηρτημένη στις 18/6/2011.  Αν και πέρασαν κοντά πέντε χρόνια θα μπορούσε να είχε γραφτεί -αυτούσια- ακόμη και σήμερα. Και όχι μόνο, αλλά να φαντάζει και... "λουκούμι", μπροστά σε όσα προσεχή δεινά μας περιμένουν. Με μυαλά αριστερά και "κολλημένα" είναι αδύνατον να πάρει στροφές η πραγματική οικονομία. Ενώ αν είχε συμβεί τότε, ίσως σήμερα να είχαμε ανακάμψει.

 

Τέρμα το διάλειμμα... τα κεφάλια μέσα!

Θέσεις - Απόψεις

   Η παρενθετική αποπροσανατολιστική φανφάρα τέλειωσε. Τα φώτα χαμήλωσαν και τα πυροτεχνήματα έσβησαν. Ο τόπος ξαναγυρίζει στα πραγματικά του προβλήματα  κι οι «Αγανακτισμένοι» στις πλατείες!

   Όπως φαίνεται από τις μετά μανίας συναντήσεις και συζητήσεις των «μεγάλων» της Ευρώπης, η εξεύρεση λύσης στο ελληνικό πρόβλημα τους απασχολεί τώρα, τουλάχιστον όσο και μας, αν όχι περισσότερο!

   Τελικά γίνεται απολύτως σαφές πλέον, ότι πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδος θα φέρει, πιθανότατα, και την πλήρη αποδιοργάνωση και αποσυναρμολόγηση ολόκληρου του οικοδομήματος που λέγεται «ευρωζώνη», με τη μέθοδο του ντόμινο. Γι’ αυτό και, ξαφνικά, τους πήρε όλους ο μεγάλος πόνος γιά τη χώρα μας! Και άρχισαν απότομα να νοιάζονται, να ψάχνονται, να συναντιόνται και να συζητούν, αναζητώντας απεγνωσμένα «πολιτική λύση» στην καταβολή της 5ης δόσης, υποχωρώντας από προηγούμενες ανένδοτες θέσεις, σκληρές γραμμές και προϋποθέσεις!

   Είναι απορίας άξιον πως οι οικονομικοί φωστήρες της χώρας δεν είχαν αντιληφθεί έγκαιρα αυτό το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που διαθέταμε και ανάλωσαν κόπο και χρόνο σε σαχλές και φτηνές μπλόφες κατάλληλες μόνο γιά μικρά παιδιά, που οι «κουτόφραγκοι» όχι μόνο δεν έχαψαν, αλλά μας επέβαλαν «μνημόνιο» με όρους σκληρότερους από εκείνους της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας.

   Αυτή τη στιγμή από τους αριθμούς, (που λένε πάντα την αλήθεια σε αντίθεση με τους πολιτικούς), προκύπτει ότι, ο κόσμος να χαλάσει, η γραμμή του χρέους και εκείνη της δυνατότητας εξόφλησής του, είναι δύο γραμμές που συνεχώς θα αποκλίνουν μεταξύ τους και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συναντηθούν ποτέ! Ακόμη κι αν η Ελλάδα μας προκύψει, απότομα, Σαουδική Αραβία και Ελντοράντο μαζί!

   Η στήλη, χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις, (είδαμε κι αυτούς που τις έχουν!), αλλά βλέποντας και ακούγοντας, κάνει κάποιες σκέψεις.

  

   - Η οικτρή οικονομική μας θέση απαιτεί, ολοένα, συνεχείς δανεισμούς προκειμένου να αντιμετωπίζει καθημερινές ανάγκες (εξόφληση παλαιών ομολόγων, τόκους νεότερων δανείων, κάλυψη ελλειμμάτων). Όμως αυτό το βιολί κάποτε θα τελειώσει. Δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Το μόνο που επιτυγχάνεται μ’ αυτή τη νοσηρή κατάσταση είναι η «αγορά χρόνου» ή, κατ’ άλλους, η απώλειά του.

   Η πτώχευση θα επέλθει ως αναπόφευκτη νομοτελειακή κατάληξη. Τί νωρίτερα, τί αργότερα! Έναν θάνατο που θα συμβεί οπωσδήποτε είναι προτιμότερο να τον αντιμετωπίσεις θαρρετά και άπαξ, κοιτώντας τον κατάματα, παρά να πεθαίνεις χίλιες φορές καθημερινά περιμένοντάς τον, ανά πάσα στιγμή και ξαφνικά!

   - Η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματευτεί στην εξής βάση: Δηλώνει χρεοκοπία, δηλαδή αδυναμία πληρωμής χρεών και «κλείσιμο του μαγαζιού»! Ταυτόχρονα, απαιτεί να της παρασχεθεί, πλην της διαγραφής των χρεών, και κάποια πρόσθετη δωρεάν βοήθεια γιά να ανοίξει ένα νέο, υπό νέα διεύθυνση που λένε, «μαγαζί», εκτός ευρώ. Με τα ποσά αυτά θα αποτρέψει την κατάρρευση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, (κάτι που θα συμβεί οπωσδήποτε και σε περίπτωση όποιας αναδιάρθρωσης του χρέους) και θ’ αντιμετωπίσει τα πρώτα έξοδα, μέχρι να πάρει εμπρός η νέα «μηχανή».

   - Με βάση την αρχή «το μη χείρον βέλτιστον», οι ισχυροί Ευρωπαίοι, με κάποια τέτοια λύση, θα αποτρέψουν την αέναη και απρόβλεπτων συνεπειών συνεχιζόμενη αιμορραγία των οικονομιών τους, αφού θα σταθεροποιηθεί η ζημιά τους. Η Ελλάδα, από την άλλη, απαλλαγμένη από το άγχος της ατέλειωτης κατρακύλας και της συνεχούς διόγκωσης του χρέους της σε απροσδιόριστα εφιαλτικά μεγέθη, θα μπορεί να συγκεντρωθεί στη φτώχεια της, αρχίζοντας από το λυτρωτικό μηδέν, και με βάση την πικρή πείρα των λαθών του παρελθόντος να χτίσει πάνω στα ερείπια μιά καινούργια οικονομία.

   Η αρχή θα είναι ζοφερή και απόλυτα μίζερη γιά κάποιο διάστημα, αλλά η χώρα θα κινείται πλέον ανακουφισμένη από τα παλιά της βάρη. Με όραμα, προοπτική και με μόνη δυνατότητα την άνοδο, αφού θα εκκινεί από τον πάτο! Αν εξηγηθούν κατάλληλα όλα αυτά στον λαό, πιστεύω ότι θα καταλάβει και συγκατατεθεί, αφού θα μπορεί πλέον βάσιμα να ελπίζει ότι θα ξαναδεί φως στο τούνελ!

   - Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες ευνοούν μιά τέτοια διαπραγμάτευση, γιατί στο μέλλον πιθανή αντίστοιχη εμπλοκή και άλλων υπερχρεωμένων χωρών (λ.χ. Ισπανία) ίσως να αδειάσει τα ευρωπαϊκά ταμεία στήριξης, τα πράγματα να πάρουν άλλη τροπή και το «παιχνίδι» να πρέπει να παιχτεί σε άλλα «γήπεδα» και με άλλους όρους.

   Μπορεί οι σκέψεις αυτές να λαθεύουν, να σηκώνουν αντίλογο με πειστικά επιχειρήματα που εγώ δεν «πιάνω» τώρα. Όμως, όσο το σκέπτομαι σαν λύση, τόσο το συνηθίζω και μ’ αρέσει. Είπαμε, «το μη χείρον…..»!