Ο παρεξηγημένος (;) κ. Βασ. Λεβέντης.

"Ο επιμένων νικά..."!

   Αναμφίβολα, γιά όσους διαθέτουν χρόνο γιά χάσιμο, υπομονή γιά δοκιμασία και ατσάλινα νεύρα γιά τσεκάρισμα, και μπορούν να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της Βουλής, την μεγάλη διαφορά -και ταυτόχρονα την μεγαλύτερη έκπληξη- συνιστά ο κ. Β. Λεβέντης. Το "κ." το δικαιούται πλέον, καθ' όσον, (μετά από περιπλανήσεις χρόνων, και εξ υπαιτιότητος του εκρηκτικού του χαρακτήρα, στα όρια μεταξύ σοβαρότητος και γραφικότητος), το ανέκτησε με το σπαθί του.

   Αφήνοντας πίσω τον παλιό -κακό, ανώριμο, αμετροεπή και επιπόλαιο- εαυτό του, καταφέρνει να διεκδικεί σήμερα τον τίτλο του... σοφού Νέστορα του Κοινοβουλίου. Ένός Κοινοβουλίου του οποίου η σύνθεση δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από ένα κοκταίηλ Λαχαναγοράς, καταγωγίου και... Τρούμπας, (εποχής της ακμής της και του... 6ου Στόλου). 

   Ό,τι πιό σωστό, ορθολογιστικό, προφητικό και μετρημένο ακούγεται στον χώρο που τον τελευταίο χρόνο "μαγαρίζουν" ξετσίπωτα θρασύτατες γαλιάντρες και αφιονισμένοι αμόρφωτοι κομπλεξικοί "κατσαπλιάδες", διαπρύσιοι κήρυκες του εμφύλιου ρεβανσιστικού μίσους και της αναβίωσης του διχασμού, προέρχεται από τον Λεβέντη.

   Σαφής, συγκροτημένος, σταράτος,τεκμηριωμένος και με απολύτως εφαρμόσιμες ιδέες και απόψεις. Χωρίς ιδιοτέλεια και προς το καλό -πάντοτε- του τόπου. Χθές, με την από στήθους και καρδιάς -χωρίς γραπτό κείμενο μπροστά του- εικοσάλεπτη, περίπου, μεστή και ζωντανή ομιλία του "έκλεψε" πάλι την παράσταση και αποτέλεσε αυτό που λέμε: "όλα τα λεφτά" της συνεδρίασης. Πηγαίος, αυθόρμητος και... τσεκουράτος. Ζωντανή απόδειξη του: "το κρασί, όσο παλιώνει, τόσο καλύτερο γίνεται"!