"Ποτέ μη λες ποτέ"
Τον άνθρωπο δεν τον γνώριζα, εν όσω ζούσε. Ούτε τον καλλιτέχνη πολυσυμπαθούσα και τον προσπερνούσα, μάλλον αδιάφορα. Ίσως δεν με ενέπνεαν οι χώροι -καλλιτεχνικοί κυρίως, αλλά και άλλοι- μέσα στους οποίους ζούσε, εκινείτο και δημιουργούσε. Ήταν, βλέπεις, κι εκείνο το σκουλαρικάκι στο αριστερό αυτί που με απωθούσε ασυνείδητα.
Λίγο μετά τον θάνατό του, (21/2/2014), έτυχε να μάθω διάφορα γιά την προσωπικότητα "Σάκης Μπουλάς" και ν' ακούσω κι αυτό το τραγούδι, ερμηνευμένο απ' τον ίδιο:
Kι από τότε αισθάνομαι άσχημα, γιατί, οπωσδήποτε, εν ζωή τον αδίκησα. Έτσι, τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ μας λείπει. Σε πολλούς φίλους του αφόρητα, αλλά και σ' εμένα αρκετά.
Καλή αντάμωση Σάκη. Όταν, με το καλό, συναντηθούμε θα σου ζητήσω συγγνώμη γιατί σε προσπερνούσα άκριτα, "άψαχτα" και μάλλον βιαστικά κι επιπόλαια. Οπότε, πιστεύω, θα με συγχωρέσεις και θα φιλιώσουμε. Άλλωστε εσύ είχες πάντοτε μεγάλη καρδιά, που χωρούσε φίλους, εχθρούς και... "αδιάφορους". Όπως ήμουν κι εγώ τότε.
Μπράβο Αλέξανδρε !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή