Αδιέξοδα, ψευδολογία και προβληματισμοί.

Εδώ που φτάσαμε και... η καλύτερη λύση

Οι κομιστές της ελπίδας και αναμορφωτές της... Ευρώπης!

    Η ακαταλληλότητα της αριστερής κυβέρνησης γιά διακυβέρνηση της χώρας είναι, πλέον, καταφανής. Και λόγω προσώπων, αλλά κυρίως λόγω των παρωχημένων ιδεών και πρακτικών που καλείται να υπηρετήσει. Με σκουριασμένα μυαλά τύπου Σκουριέτη, με Δρίτσα, Ροφό, (τέως παιδείας και νυν πολιτισμού), Ταβερνιάρη γιά πρόεδρο Βουλής,  Ιπποπόταμο, (αμόρφωτο αιώνιο φοιτητή και νυν υπουργό παιδείας), με..., με... και σία, μάλλον... αράξαμε! Και μάλιστα άγαρμπα.

   Τώρα, περισσότερο από ποτέ, με ένα φοβερό μεταναστευτικό πρόβλημα και εξεγερμένο το σύνολον της ελληνικής κοινωνίας κατά των ερασιτεχνισμών του "Δεκαπενταετούς πλοιάρχου" και του τσούρμου του, το αδιέξοδο είναι ορατό και συνάμα τραγικό. Το αριστερό συνονθύλευμα της εξουσίας καλείται να καταπιεί, πλέον, δύο πολύ πικρά χάπια: Την ξεφτίλα της πλήρους και  παταγώδους αποτυχίας και την απώλεια της "καρεκλοκουτάλας" της εξουσίας. Αν επιμείνει να μας... "κυβερνά" θα πρέπει να περάσει στον χώρο του απροκάλυπτου αυταρχισμού και της δικτατορίας, κάτι που επιφέρει το "σπάσιμο" με την Ευρώπη. Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα φτάσει έως εκεί.

   Με αυτά τα δεδομένα κανείς πολιτικός χώρος της νυν αντιπολίτευσης και κανείς πολιτικός -ως άτομο, με εξαίρεση τον λαοφιλή μπάρμπα-Φώτη- δεν πρόκειται να αυτοχειριαστεί προσφέροντας στήριξη στην απελπισμένη και ψυχορραγούσα κυβέρνηση. Όσοι συριζάριοι προσδοκούν χείρα βοηθείας από την παρούσα Βουλή, ζουν άλλη μία από τις πολλές αυταπάτες τους. Επίσης η καταφυγή σε εκλογές, πέραν της γελοιότητος, (τέσσαρις εκλογές σ' ένα χρόνο), δεν θα προσφέρει τίποτε ουσιώδες, καθ' όσον η εξουσία τώρα μοιάζει με πολιτική λαιμητόμο γιά κάθε σφετεριστή της.

   Μέχρι σήμερα η χώρα, διά μέσου όλων των μνημονιακών κυβερνήσεών της -στρεψοδικώντας, κωλυσιεργώντας και εξαπατώντας- απέφευγε συστηματικά να εφαρμόζει τις υποχρεώσεις που πήγαζαν από τα μνημόνια, κάτι που έκαναν Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία, με αποτέλεσμα να υφίσταται όλα τα δεινά των μνημονίων, χωρίς να επωφελείται από τα θετικά τους. Μικροπολιτική και μικροπολιτικοί, θύματα υστεροβουλίας και πολιτικού κόστους, κόλλησαν χώρα και λαό στον τοίχο. Άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν και τον λόγο, πλέον, τον έχουν οι... "αριθμοί" και αυτοί που μπορούν να τους χειριστούν καλύτερα και, κυρίως, με την ψυχρή λογική. Χωρίς λαϊκισμούς, υπεκφυγές και πισωγυρίσματα.   

   Μόνη λύση  -καθώς τέτοια ώρα, τέτοια λόγια- αποτελεί η συγκρότηση κυβέρνησης εξωκοινοβουλευτικών τεχνοκρατών και επιστημόνων. Σοβαρών, υπερκομματικών και πλήρως απαλλαγμένων από το άγχος του πολιτικού κόστους, με στήριξη της παρούσας Βουλής. Αυτοί να αφεθούν απερίσπαστοι να κυβερνήσουν εφαρμόζοντας αυστηρά ό,τι πρέπει να εφαρμοσθεί, ανεξαρτήτως συναισθηματισμών, φαβοριτισμού και πολιτικού κόστους. 

   Αναμφίβολα, θα "χυθεί αίμα" και θα "πέσουν" κεφάλια. Όμως η χώρα θα επιζήσει περνώντας διά πυρός και σιδήρου, έστω με σημαντικές απώλειες αλλά και προοπτικές ενός καλύτερου μέλλοντος, γιά όσους... επιζήσουν! Ό,τι, δηλαδή, γίνεται σ' έναν πόλεμο, αφού -ας μην αυταπατώμεθα- ένα πόλεμο ζούμε. 

   Όσο γιά τις ουτοπίες της αριστερής μπαρουφολογίας, ας τις μαζέψουν οι ακραιφνείς αριστεροί δημοκράταροι κι ας πάνε να τις συζητήσουν αλλού. Π.χ. στην Βενεζουέλα, ή τη Βορ. Κορέα.