Οίηση. Ανερυθρίαστη οίηση!

Τζάκια, παραγώνια, σωλήνες και... φούμαρα.

Η φωτογραφία αυτή μου άρεσε. Κι επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ της μαθήσεως...

   Στα χθεσινοβραδινά δελτία ειδήσεων άκουσα -μετ’ εκπλήξεως και ομολογουμένου θαυμασμού, μιά πρωτοφανή γιά τον νεαρό ηγέτη και αναπάντεχη γιά το λεκτικό του βεληνεκές, φιοριτούρα! Ομολόγησε, με προσποιητή αιδημοσύνη, πως τον διακατέχει  κάποια μικροποσότητα οίησης! Και την δικαιολόγησε -πολύ λογικό και ανθρώπινο- ένεκα του τεράστιου επιτεύγματος της ανάρρησής του στον πρωθυπουργικό θώκο. 

   Ξεπερνώ προς στιγμήν τις συνθήκες που έφεραν στην εξουσία τον κατιμά του πολιτικού μας  μπαξέ -μέχρι κι ο... Λεβέντης αποτελεί πλέον ρυθμιστικό παράγοντα της μοίρας μας- (ίσως προστίθεται σαν τέταρτο κακό, μετά τα ήδη γνωστά τρία). Ο απελπισμένος λαός, ζαλισμένος από τις αλλεπάλληλες κατραπακιές που άρπαζε επί πέντε χρόνια μέσα στα αναπόφευκτα μνημόνια, πίστεψε στην τερατώδη μπουρδολογία και τα μούσια που του σέρβιρε ανερυθρίαστα ο συριζαρέικος εσμός και είπε, αφρόνως: «Βρε δεν δοκιμάζω και τούτους μπας κι αλλάξει τίποτα στη ζωή μας»; Και βεβαίως την... πάτησε άγρια, έστω κι αν αρκετοί πανύβλακες αρνούνται πεισματικά να το παραδεχθούν. Έτσι προς το παρόν... γοητεύομαι και ... ζαλίζομαι! 

     - Μωρέ μπράβο, πετάχτηκα αιφνιδιασμένος. Γιά κοίτα που, τελικά, ο νεανίας κάτι σκαμπάζει από την ελληνική γλώσσα. Κάτι θα διάβασε ο μπαγάσας ανάμεσα στις καταλήψεις των... "σκολειών" του, (που λέει κι ο μονίμως μασουλών ιπποπόταμος της δύσμοιρης παιδείας). Ρε, που τον έκρυβε τέτοιον γλωσσικό πλούτο; Ρε, μπας κι εντρύφησε μυστικά -ξενυχτώντας- στους αρχαίους κλασικούς συγγραφείς και «ρουφούσε» σαν σφουγγάρι τον... Τζάρτζανο τον Αχιλλέα, γιά να μας "φρικάρει"; 

   Πάνω λοιπόν που ετοιμαζόμουν ν’ αναβαπτίσω την πενιχρή μου εκτίμηση γιά το πρόσωπο -πέραν από εκείνη την αμέριστη που έχω σχηματίσει γιά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες που διαθέτει στην πολιτική απάτη, τη διαστρέβλωση, την παραπληροφόρηση και το πλασάρισμα των φυκιών ως μεταξωτές κορδέλες- άκουσα την Μπακογιάννη να του «ζωγραφίζει» το «καλαμοκαβάλημα», μαθαίνοντάς του την λέξη... "οίηση". 
   Προφανώς -τυχαία ή σκόπιμα- στο δελτίο «έπαιξε» πρώτα η απάντηση Τσίπρα και μετά η τοποθέτηση της Μπακογιάννη. Έτσι εξηγείται η χρήση... «ξένων» λέξεων από τον γλωσσομαθή ηγέτη. Είπα κι εγώ!

   Όσο γιά εκείνη την αποστροφή περί «τζακιών» και λοιπές σάχλες, είναι προτιμότερη η εκκόλαψη πολιτικών στελεχών στους κόλπους μιας οικογένειας με μακρά πολιτική παράδοση παρά σ’ έναν κομματικό σωλήνα. Στο κάτω-κάτω, η επιλογή επαφίεται στον... σοφό λαό που εκλέγει. Νομίζω;