Θέσεις - Απόψεις
Η φαρσοκωμωδία τελείωσε μαζί με το σασπένς που μας κράταγε στη τσίτα επί μήνες.
Και η χώρα βρίσκεται, πλέον, στην θερμή και φιλόξενη αγκαλιά του ΔΝΤ !
Μαζί με ότι αρνητικό συνεπάγεται αυτό το αποτέλεσμα, υπάρχει και ένα μεγάλο θετικό αντίβαρο. Διασφαλίζεται η μελλοντική πορεία του τόπου με συνέπεια, ειλικρίνεια και διαφάνεια. Χωρίς της Σειρήνες του παραπληροφορικού λαϊκισμού και τις αλχημείες του πολιτικού κόστους.
Ήσυχοι πλέον γιά το μέλλον, (έστω και πολύ ανηφορικό), μπορούμε ν’ ασχοληθούμε, ήρεμα και ψύχραιμα, με το παρελθόν. Το σωστό επιμερισμό και τον αντικειμενικό καταλογισμό των ευθυνών στις κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, (γιατί κι αυτές έχουν το μερίδιό τους), που μας κυβέρνησαν το κρίσιμο διάστημα από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Ο τελευταίος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός κατετέθη το 1979. Από εκεί και πέρα άρχισαν τα ελλείμματα, τα χρέη και οι αποκρύψεις τους. Με σωρείαν από λογιστικά τερτίπια και «δημιουργικές λογιστικές», που με απλά λόγια λέγονται εξαπάτηση και παραπληροφόρηση του λαού και των ευρωπαίων εταίρων, των «κουτόφραγκων»!
Κάθε κυβέρνηση κληρονομούσε, από τη προηγούμενη, ένα χρέος και το κληροδοτούσε στην επόμενη. Όπου, μαζί με τα κληρονομηθέντα χρεολύσια που είχε υποχρέωση να πληρώσει, προσέθετε και το δικό της, πρωτογενές, αντίστοιχο ετήσιο έλλειμμα που, χρόνο με το χρόνο, προσετίθετο στο υπάρχον χρέος και το διόγκωνε. Σε μιά προσπάθεια να μην υποληφθεί της προηγουμένης σε καλοσύνη και παροχές. Μπερδεύοντας το φιλολαϊκό με το λαϊκίστικο και ενδίδοντας σε κάθε είδους, λογική η παράλογη, συντεχνιακή απαίτηση. Πέραν από τις όποιες άλλες λοβιτούρες, καταχρήσεις, κομπίνες, μίζες και πάσης φύσεως σπατάλες και διασπαθίσεις δημόσιου χρήματος που διεπράττοντο υπό τη σκέπη της.
Κι έτσι το δημόσιο χρέος φούσκωνε συνέχεια και γεωμετρικά σαν γιγαντιαίο μπαλόνι.
Θα επιθυμούσα διακαώς, οι ξένοι επιτηρητές των οικονομικών υπουργείων να ασχοληθούν με το θέμα και να συντάξουν σχετική, και αντικειμενική, έκθεση υπολογίζοντας, κυρίως, τα πρωτογενή ελλείμματα εκάστης περιόδου.
Γιατί έχει καθοριστικό ενδιαφέρον να πληροφορηθεί ο λαός τη πραγματική ευθύνη της κάθε κυβέρνησης από το 1980 και εντεύθεν στην οικονομική μας κατάρρευση.
Γιά να εκλείψουν, επί τέλους, ο λαϊκισμός, η παραπληροφόρηση, η εξαπάτηση, η κουτοπονηριά και η άσκοπη κοκορομαχία των συνυπεύθυνων πολιτικών παρατάξεων. Που ολοφύρονται σήμερα, υποκριτικά, πάνω στα αποκαΐδια του κτίσματος που, αυτοί, με την άφρονα πολιτική τους, πυρπόλησαν ρίχνοντας τώρα, ανερυθρίαστα, την ευθύνη ο ένας τον άλλο !
Και να μπορέσει να κρίνει νηφάλια και να παραδειγματισθεί γιά το μέλλον.
Πιστεύω ότι το πιό πάνω αίτημα είναι καθολικό.
Η φαρσοκωμωδία τελείωσε μαζί με το σασπένς που μας κράταγε στη τσίτα επί μήνες.
Και η χώρα βρίσκεται, πλέον, στην θερμή και φιλόξενη αγκαλιά του ΔΝΤ !
Μαζί με ότι αρνητικό συνεπάγεται αυτό το αποτέλεσμα, υπάρχει και ένα μεγάλο θετικό αντίβαρο. Διασφαλίζεται η μελλοντική πορεία του τόπου με συνέπεια, ειλικρίνεια και διαφάνεια. Χωρίς της Σειρήνες του παραπληροφορικού λαϊκισμού και τις αλχημείες του πολιτικού κόστους.
Ήσυχοι πλέον γιά το μέλλον, (έστω και πολύ ανηφορικό), μπορούμε ν’ ασχοληθούμε, ήρεμα και ψύχραιμα, με το παρελθόν. Το σωστό επιμερισμό και τον αντικειμενικό καταλογισμό των ευθυνών στις κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, (γιατί κι αυτές έχουν το μερίδιό τους), που μας κυβέρνησαν το κρίσιμο διάστημα από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Ο τελευταίος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός κατετέθη το 1979. Από εκεί και πέρα άρχισαν τα ελλείμματα, τα χρέη και οι αποκρύψεις τους. Με σωρείαν από λογιστικά τερτίπια και «δημιουργικές λογιστικές», που με απλά λόγια λέγονται εξαπάτηση και παραπληροφόρηση του λαού και των ευρωπαίων εταίρων, των «κουτόφραγκων»!
Κάθε κυβέρνηση κληρονομούσε, από τη προηγούμενη, ένα χρέος και το κληροδοτούσε στην επόμενη. Όπου, μαζί με τα κληρονομηθέντα χρεολύσια που είχε υποχρέωση να πληρώσει, προσέθετε και το δικό της, πρωτογενές, αντίστοιχο ετήσιο έλλειμμα που, χρόνο με το χρόνο, προσετίθετο στο υπάρχον χρέος και το διόγκωνε. Σε μιά προσπάθεια να μην υποληφθεί της προηγουμένης σε καλοσύνη και παροχές. Μπερδεύοντας το φιλολαϊκό με το λαϊκίστικο και ενδίδοντας σε κάθε είδους, λογική η παράλογη, συντεχνιακή απαίτηση. Πέραν από τις όποιες άλλες λοβιτούρες, καταχρήσεις, κομπίνες, μίζες και πάσης φύσεως σπατάλες και διασπαθίσεις δημόσιου χρήματος που διεπράττοντο υπό τη σκέπη της.
Κι έτσι το δημόσιο χρέος φούσκωνε συνέχεια και γεωμετρικά σαν γιγαντιαίο μπαλόνι.
Θα επιθυμούσα διακαώς, οι ξένοι επιτηρητές των οικονομικών υπουργείων να ασχοληθούν με το θέμα και να συντάξουν σχετική, και αντικειμενική, έκθεση υπολογίζοντας, κυρίως, τα πρωτογενή ελλείμματα εκάστης περιόδου.
Γιατί έχει καθοριστικό ενδιαφέρον να πληροφορηθεί ο λαός τη πραγματική ευθύνη της κάθε κυβέρνησης από το 1980 και εντεύθεν στην οικονομική μας κατάρρευση.
Γιά να εκλείψουν, επί τέλους, ο λαϊκισμός, η παραπληροφόρηση, η εξαπάτηση, η κουτοπονηριά και η άσκοπη κοκορομαχία των συνυπεύθυνων πολιτικών παρατάξεων. Που ολοφύρονται σήμερα, υποκριτικά, πάνω στα αποκαΐδια του κτίσματος που, αυτοί, με την άφρονα πολιτική τους, πυρπόλησαν ρίχνοντας τώρα, ανερυθρίαστα, την ευθύνη ο ένας τον άλλο !
Και να μπορέσει να κρίνει νηφάλια και να παραδειγματισθεί γιά το μέλλον.
Πιστεύω ότι το πιό πάνω αίτημα είναι καθολικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου