Επικαιρότης
Τελικά θα μου στρίψει. Κάθε μέρα ακούω και διαβάζω ότι « η χώρα γιά τον Τάδε μήνα χρειάζεται τόσα δις δάνειο, γιά τον Δείνα μήνα τόσα και τον παρ’ άλλο, άλλα τόσα » ! Και τρελαίνομαι.
Δηλαδή που το πάνε το πράγμα. Αυτό το βιολί θα γίνεται εσαεί ! Αυτός ο ρημάδης ο τόπος δεν παράγει τίποτε και δεν βγάζει, καν, τα έξοδά του ; Κι αν όχι τι θα γίνει, θα ζει πάντα με δανεικά ; Δηλαδή χαραμοφάης κι ανεπρόκοπος, γιά πάντα ;
Καλά τόση δουλειά, τόσες υπηρεσίες, τόση παραγωγή τι γίνονται, που πάνε ;
Μήπως έχουμε τρελαθεί τελείως. Μήπως πάθαμε ομαδική παράκρουση όλοι και πάψαμε να καταλαβαίνουμε ; Και διαβάζουμε όλ' αυτά και τ’ ακούμε ψυχρά και με απάθεια.
Είναι τρόπος λειτουργίας κράτους αυτός ; Τρόπος λειτουργίας κοινωνίας ;
Ας προσπαθήσει έκαστος να μεταφέρει στον οικογενειακό του μικρόκοσμο ένα τέτοιο τρόπο ζωής και θα καταλάβει, αμέσως, τι γίνεται.
Γιατί δεν βγαίνει κάποιος «αρμόδιος», κάποιος ανόητος σαχλαμάρας απ’ όλο αυτό το σκυλολόι που κυβέρνησε, από τη μεταπολίτευση, τη χώρα να μας εξηγήσει γιατί ο τόπος θα πρέπει να ζει και να πορεύεται σε τέτοια βάση. Μόνο με δανεικά. Μακάρια, αμέριμνα και πέρα από τις παραγωγικές του δυνατότητες. Που θα πάει, τελικά, αυτή η κατάσταση ! Τουλάχιστον να ήταν δανεικά κι αγύριστα θα συμφωνούσα ! Όμως κάποτε θα πρέπει να επιστραφούν. Πότε, πώς και από που !
Όλο δανεικά, δανεικά και δανεικά !
Με τις ανάγκες να πολλαπλασιάζονται και τους τόκους να δημιουργούν συνεχείς απαιτήσεις νέων δανείων γιά να πληρωθούν οι προηγούμενοι τόκοι και μόνον, όχι το οφειλόμενο κεφάλαιο, (αυτό παραμένει αλώβητο), το χρέος θα αυξάνει γεωμετρικά !
Τότε τι κάνουμε, δηλαδή. Που πάμε ;
Και ο πιό ηλίθιος καταλαβαίνει ότι αυτή η φάμπρικα δεν οδηγεί πουθενά και θα πρέπει να σταματήσει κάποτε !
Ας μου δώσει κάποιος μιάν απάντηση. Πότε και πως θα σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος των συνεχών δανεισμών. Πότε και πως θα πάψουμε να δανειζόμαστε γιά να πληρώνουμε, κυρίως, τόκους προηγουμένων δανείων και πως και πότε, επί τέλους, θα ξεχρεώσουμε ;
Αλήθεια, ακούει κανείς !
Τελικά θα μου στρίψει. Κάθε μέρα ακούω και διαβάζω ότι « η χώρα γιά τον Τάδε μήνα χρειάζεται τόσα δις δάνειο, γιά τον Δείνα μήνα τόσα και τον παρ’ άλλο, άλλα τόσα » ! Και τρελαίνομαι.
Δηλαδή που το πάνε το πράγμα. Αυτό το βιολί θα γίνεται εσαεί ! Αυτός ο ρημάδης ο τόπος δεν παράγει τίποτε και δεν βγάζει, καν, τα έξοδά του ; Κι αν όχι τι θα γίνει, θα ζει πάντα με δανεικά ; Δηλαδή χαραμοφάης κι ανεπρόκοπος, γιά πάντα ;
Καλά τόση δουλειά, τόσες υπηρεσίες, τόση παραγωγή τι γίνονται, που πάνε ;
Μήπως έχουμε τρελαθεί τελείως. Μήπως πάθαμε ομαδική παράκρουση όλοι και πάψαμε να καταλαβαίνουμε ; Και διαβάζουμε όλ' αυτά και τ’ ακούμε ψυχρά και με απάθεια.
Είναι τρόπος λειτουργίας κράτους αυτός ; Τρόπος λειτουργίας κοινωνίας ;
Ας προσπαθήσει έκαστος να μεταφέρει στον οικογενειακό του μικρόκοσμο ένα τέτοιο τρόπο ζωής και θα καταλάβει, αμέσως, τι γίνεται.
Γιατί δεν βγαίνει κάποιος «αρμόδιος», κάποιος ανόητος σαχλαμάρας απ’ όλο αυτό το σκυλολόι που κυβέρνησε, από τη μεταπολίτευση, τη χώρα να μας εξηγήσει γιατί ο τόπος θα πρέπει να ζει και να πορεύεται σε τέτοια βάση. Μόνο με δανεικά. Μακάρια, αμέριμνα και πέρα από τις παραγωγικές του δυνατότητες. Που θα πάει, τελικά, αυτή η κατάσταση ! Τουλάχιστον να ήταν δανεικά κι αγύριστα θα συμφωνούσα ! Όμως κάποτε θα πρέπει να επιστραφούν. Πότε, πώς και από που !
Όλο δανεικά, δανεικά και δανεικά !
Με τις ανάγκες να πολλαπλασιάζονται και τους τόκους να δημιουργούν συνεχείς απαιτήσεις νέων δανείων γιά να πληρωθούν οι προηγούμενοι τόκοι και μόνον, όχι το οφειλόμενο κεφάλαιο, (αυτό παραμένει αλώβητο), το χρέος θα αυξάνει γεωμετρικά !
Τότε τι κάνουμε, δηλαδή. Που πάμε ;
Και ο πιό ηλίθιος καταλαβαίνει ότι αυτή η φάμπρικα δεν οδηγεί πουθενά και θα πρέπει να σταματήσει κάποτε !
Ας μου δώσει κάποιος μιάν απάντηση. Πότε και πως θα σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος των συνεχών δανεισμών. Πότε και πως θα πάψουμε να δανειζόμαστε γιά να πληρώνουμε, κυρίως, τόκους προηγουμένων δανείων και πως και πότε, επί τέλους, θα ξεχρεώσουμε ;
Αλήθεια, ακούει κανείς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου