Μακεδονικό. Το όνομα και το "ψητό".

Θέσεις - Απόψεις

Το ζήτημα γεννήθηκε μεταπολεμικά από ένα ευφυή, γιά τη πάρτη του, ελιγμό του Τίτο προκειμένου να εξυπηρετήσει μελλοντικές δικές του υποθήκες εδαφικών διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδος.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, με την αστάθεια της εποχής και τα καυτά θέματα και προβλήματα που είχαν τότε δεν του ξέκοψαν, αμέσως, το βήχα με το μαχαίρι. Στη συνέχεια ολιγωρήσαμε και το ζήτημα σύρθηκε μέχρι τις ημέρες μας.
Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι το όνομα αλλά τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό και σε ποιές επιδιώξεις αυτό ανοίγει την όρεξη.
Κανείς δε σκοτίζεται γιά το όνομα, αυτό καθ' αυτό. Κανείς δεν νοιάζεται αν εγώ κι εσείς θέλετε να λέγεστε Κινέζοι, Αμερικανοί η Κογκολέζοι. Σημασία έχει το τι αλυτρωτικές διαθέσεις θα γεννηθούν και τι εδαφικές διεκδικήσεις θα ξεφυτρώσουν με αφετηρία το όνομα.
Γι’ αυτό οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν σε σύνθετη ονομασία με κατάλληλο γεωγραφικό προσδιορισμό.
Π.χ. Αν πούμε Βόρειο Βιετνάμ – Νότιο Βιετνάμ, Βόρεια Ιρλανδία – Νότια Ιρλανδία, Βόρεια Κορέα – Νότια Κορέα, κ.ο.κ, φέρνουμε στο μυαλό μας μία χώρα κι ένα λαό που γιά κάποιο λόγο (πολιτικό κυρίως) βρίσκονται προσωρινά διηρημένοι. Ήδη το Βιετνάμ και η Υεμένη ενώθηκαν.
Συνεπώς αν αποδεχθούμε ονομασία τύπου «Βόρεια Μακεδονία» βάζουμε, συνειρμικά με το πώς γίνεται ευρέως αντιληπτός ο διαχωρισμός από τις πιό πάνω αναφερθείσες περιπτώσεις, τους Σκοπιανούς στο «παιχνίδι» γιά μιά πιθανή μελλοντική ενοποίηση των δύο, υποτιθέμενων, κομματιών της Μακεδονίας. Του βόριου που κατέχουν αυτοί και του νότιου που κατέχουμε εμείς. Άρα το όνομα γίνεται εφαλτήριο και προϋπόθεση απόσχισης από την Ελλάδα της ελληνικής Μακεδονίας και προσάρτησής της στα Σκόπια!
Το τρυκ, εν προκειμένω, γίνεται με την ψευδή συσχέτιση μιάς ανεξάρτητης χώρας, τελείως διαφορετικής φυλετικής και ιστορικής υπόστασης, της σλάβικης FYROM, με τ μ ή μ α μιάς άλλης, της ελληνικής Μακεδονίας.
Οπότε στο μέλλον…. ποιός ξέρει !
Και όλα αυτά γαρνιρισμένα με μπόλικη αλυτρωτική φιλολογία, βοηθούσης προς τούτο και της σχετικής εσωτερικής μας 5ης φάλαγγας.
Άρα αποδεχόμενοι τέτοια λύση ονομασίας ανοίγουμε ασκό του Αιόλου με άγνωστες συνέπειες.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η κουτοπονηριά του κ. Γκρουέφσκι που κάποιοι καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν.
Ενώ μιά ονομασία του τύπου « Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» προσδιορίζει ένα κράτος και μιά εθνότητα που ζει σ΄ ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Και η υπόθεση πάει μέχρις εκεί ! Οπότε οι πολίτες της ας λέγονται όπως θέλουν. Οι γέφυρες γιά όποια γεωγραφική επέκταση είναι κομμένες κι οι δρόμοι κλειστοί. Και αυτό, προφανώς, δεν το θέλει ο παμπόνηρος εθνικιστής Γκρουέφσκι, ο οποίος ονειρεύεται έξοδο στο Αιγαίο και ορέγεται τη Θεσσαλονίκη ! Αλλά, νομίζω, επί του θέματος έχουν γνώση οι φύλακες (πλην τζιτζιφιόγκων) !