Θέσεις - Απόψεις
Η κυβερνητική ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, προϊόντος του χρόνου, καθίσταται ολοένα και πιό εμφανής.
Σε όλους τους τομείς και κυρίως σ’ αυτόν που μας καίει περισσότερο, τον οικονομικό. Η άνοδος των spreads το αποδεικνύει περίτρανα. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των φιλοκυβερνητικών μαρκουτσοφόρων και λοιπόν παπαγαλακίων που προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν τους μοχθηρούς «κερδοσκόπους» και να φιλοτεχνήσουν αγιογραφίες των ημέτερων «ολίγιστων».
Είναι προφανές ότι με τζιτζιφιόγκους και ανέμελα κοριτσόπουλα με σπορτέξ δεν κυβερνιέται ο τόπος, και μάλιστα στη πιό κρίσιμη εποχή, από της ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους.
Κάθε καράβι, στις μεγάλες φουρτούνες του θέλει τον ικανότερο, κατά το δυνατόν, κυβερνήτη και το εμπειρότερο πλήρωμα για να γλιτώσει το φούντο.
Η στήλη, από μηνών, έχει μαλλιάσει η γλώσσα της να το λέει. Κυβέρνηση εθνικής ενότητος με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη. Ειδικούς, ικανούς και απηλλαγμένους πολιτικού κόστους. Όσο συνεχίζεται το αλληθώρισμα μεταξύ της σωστής γραμμής και του, κομματικά, συμφέροντος προκοπή δε γίνεται. Ούτε με γελοιότητες, τάχα, ηρωικών κατορθωμάτων με τρεξίματα, αλά Βέγγου, στις Αυλές του εξωτερικού, πουλώντας χαζομαγκιά με περίστροφα στο τραπέζι και άλλες τέτοιες ψευτοπαλληκαριές, ούτε και με κωπηλατικές λεβεντιές που προβάλλονται γιά εσωτερική κατανάλωση σε στήλες «σοβαρών» εντύπων, δίπλα από τα, επίσης σοβαρά, κατορθώματα της άλλης μεγάλης μας εθνικής… περηφάνιας, της Τζούλιας !
Τα αποτελέσματα όλων αυτών των ασόβαρων κυβερνητικών χειρισμών απεικονίζονται, εύγλωττα και άνευ σχολίων, στη πορεία των spreads. Τις κορώνες περί ανθελλήνων «κερδοσκόπων» τις είχαμε ξανακούσει, οι παλαιότεροι, και επί χούντας του Παπαδόπουλου. Χαμογελούσαμε, τότε, μελαγχολικά. Και τις ξανακούμε, πάλι, βερεσέ.
Αν δεν σοβαρευτούμε προκοπή δε γίνεται. Το πράγμα δε κρύβεται πλέον και οι «κουτόφραγκοι» μας έχουν πάρει χαμπάρι. Η εμπιστοσύνη είναι μέγεθος που γκρεμίζεται πανεύκολα και χτίζεται πολύ δύσκολα. Και σήμερα προς την Ελλάδα δεν υπάρχει. Τελείωσε. Τα καμώματα τύπου Ρίνγκο και Γκρίνγκο με τα πιστόλια στα τραπέζια και αηδίες μόνο γέλια προκαλούν και αυξάνουν την αναξιοπιστία μας.
Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έχει κλείσει και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα υπάρχοντα κόμματα, ιδίως τα μεγάλα, είναι ξοφλημένα και πρέπει να διαλυθούν, κάτω από το βάρος των εγκλημάτων και της ανικανότητός τους. Τα υγιή στελέχη (υπάρχουν και τέτοια), μαζί με νέους ανθρώπους που θα τολμήσουν κάθοδο στο πολιτικό στίβο, μετά από διαβουλεύσεις και συζητήσεις να συμπήξουν νέους πολιτικούς φορείς και νέες συμμαχίες και να φέρουν νέες ιδέες, νέα πνοή και νέα αισιοδοξία στο τόπο, που διψά για κάτι τέτοιο. Ούτως η άλλως ιδεολογικές διαφορές δεν υπάρχουν μεγάλες , πλήν αριστεράς που, ζώντας στο κόσμο της, φτιάχνει «μορφώματα» (ήδη έχει 39, όπως λέει ο κ. Γλέζος, και πάει φουλάρα γιά τα 100) !
Αλλά στο μεταξύ, και μέχρι να ολοκληρωθούν οι ζυμώσεις και οι νέοι σχηματισμοί η χώρα χρειάζεται, σήμερα, ισχυρή και αξιόπιστη κυβέρνηση άφθαρτων, αδιάφθορων ειδικών και εμπειρογνωμόνων που θα την βάλει, οπωσδήποτε με θυσίες, στο σωστό δρόμο της ανάκαμψης. Αρκεί οι θυσίες να πιάνουν τόπο κι όχι να εξανεμίζονται με καουμπόικες μπλόφες και απλοϊκά παιδιαρίσματα.
Και όταν αυτή πατήσει στα πόδια της γερά ας παραδοθεί στον ενθουσιασμό της νέας πολιτικής αρχής και της νέας πολιτικής διαμάχης.
Η στήλη, μη τρέφουσα αυταπάτες, γνωρίζει ότι τα πιό πάνω ανήκουν στη σφαίρα της ουτοπίας. Τα τσακάλια της εξουσίας, γαντζωμένα με πανίσχυρα νύχια απάνω της δεν πρόκειται ν’ αφήσουν το λουφέ και τη καρέκλα. Κι ας πηγαίνει η χώρα στο γκρεμό. Αυτοί ξέρουν και να επιβιώνουν και να παραμυθιάζουν το λαό, όπως καληώρα, με τους ημιυπαίθριους χώρους (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς !).
Όμως ας προσέξουν γιατί το καζάνι στο περίγυρο βράζει, η εξαθλίωση πλησιάζει σαρωτικά, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα δικά τους προβλήματα και καμία όρεξη να πνιγούν γιά να σώσουν εμάς, η απελπισία τυφλώνει και π.χ. το Κιργιστάν είναι ένα πολύ κακό παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου