Παιδεία και ΔΝΤ.

Θέσεις - Απόψεις

Μέσα στη καταχνιά, τη κατήφεια και τη μελαγχολία που προξενεί η επερχόμενη έλευση του ΔΝΤ, (μην αυταπατώμεθα, το Ταμείο έχει έρθει, ήδη, αλλά απλώς μας το φέρνουν λίγο λίγο, λες και είμαστε παιδιά η ανόητοι, όπως νομίζουν), η στήλη, φύσει αισιόδοξη και ρεαλίστρια αναζητεί μέσα στη μαυρίλα και τα καλά της νέας πραγματικότητος.
Ανέκαθεν θεωρούσε ως ακρογωνιαίο λίθο της ευημερίας και της προόδου ενός λαού και της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνικής του ζωής τη Παιδεία.
Αμέσως μετά την Υγεία, που ως απόλυτη προϋπόθεση, τίθεται εκτός συναγωνισμού και μακράν πρώτη προτεραιότης, από εκεί και πέρα η βάση των πάντων είναι η Παιδεία. Όχι μόνο την Εκπαίδευση, αυτή είναι άλλο πράγμα, αποτελεί επαγγελματικό εργαλείο. Μιλάμε, κυρίως, γιά την αγνή, άδολη και ανεξαργύρωτη Παιδεία. Την καλλιέργεια ψυχής και πνεύματος.
Λόγω έλλειψης σχετικής εμπειρίας δεν μπορώ να ξέρω πως θα λειτουργήσουν οι σοφές κεφαλές του ΔΝΤ και μέχρι που θα φτάνουν οι δικαιοδοσίες και αρμοδιότητές τους. Θα ήταν όμως ευχής έργον να πάταγαν λίγο πόδι, να κατεδαφίσουν το ετοιμόρροπο ρημάδι (όπως το κατάντησε μιά φαυλοκρατία 30 ετών) της ελληνικής Παιδείας και να το ξαναχτίσουν απ’ την αρχή, σε νέες βάσεις και με σειρά υγιών μέτρων, όπως :
- Πρώτα πρώτα, να καταργήσουν, ακαριαία, το άχρηστο και ανόητο (α – νόημα = άνευ νοήματος) πανεπιστημιακό άσυλο. Αυτή τη φενάκη της παγκόσμιας πρωτοτυπίας που έχουμε και που συμβάλλει στην υπόθαλψη κάθε είδους παραβατικότητος μέσα στους σχολικούς και πανεπιστημιακούς χώρους, εν ονόματι, τάχα, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών ! Λες και οι ιδέες παρεμποδίζονται σήμερα οπουδήποτε και καταδιώκεται η διακίνησή τους, ώστε να χρειάζονται προστασία !
- Άμεση κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογή των πρυτανικών αρχών και απολάκτιση του κομματικού συνδικαλισμού από τα πάσης φύσεως σχολεία, όλων των βαθμίδων, της διαπλοκής και της άνομης συναλλαγής.
Συνδικαλισμός σε σχολεία (και σε ένοπλες δυνάμεις) είναι αδιανόητος. Η λειτουργία των σχολείων βασίζεται στη ροή και μετάδοση γνώσεων από τους διδάσκοντες προς τους διδασκόμενους. Από πάνω προς τα κάτω. Αφού υπάρχει δεδομένη διαφορά δυναμικού (όπως η διαφορά υψομέτρου που δημιουργεί τα ποτάμια και η διαφορά τάσεως που δημιουργεί το ηλεκτρικό ρεύμα) και κατά συνέπειαν απαιτείται τήρησης της ιεραρχίας. Το ποτάμι πάντοτε θα πηγαίνει από το βουνό στη θάλασσα. Αυτό αποτελεί παγκόσμιο νόμο και η όποια αμφισβήτηση είναι παράλογη, αντιπαιδαγωγική και εκ του πονηρού. Ο σεβασμός και η υπακοή των διδασκομένων προς τους διδάσκοντες πρέπει να θεωρείται δεδομένος και να αποτελεί τη στέρεα βάση επί της οποίας θα εδρασθεί όλο το οικοδόμημα της Παιδείας. Και θα πρέπει αυτές οι αξίες να ξαναγυρίσουν στα σχολεία.
- Επιστροφή θεσμού επιθεωρητών, έλεγχος και κρίσις όλων των διδασκόντων. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι πάσης φύσεως «δάσκαλοι» να κρίνονται και να αξιολογούνται συνεχώς με αντικειμενικά κριτήρια. Όχι ανίκανοι, όχι αγράμματοι, όχι κομματόσκυλα, όχι τεμπέληδες, όχι ευνοιοκρατία. Καθιέρωση αξιοκρατίας, πέρα γιά πέρα, γιά την αποκατάσταση των ελληνικών Πανεπιστημίων στη παλαιά τους αίγλη και την ισχυροποίηση των παρεχομένων πτυχίων. Και στις κατώτερες βαθμίδες γιά τη παροχή σωστών βάσεων και γενικών γνώσεων και όχι σκοταδισμού, ημιμάθειας, χαβαλέ και καζούρας.
- Ορθολογιστική μελέτη γιά τον περιορισμό του πλήθους και την αναβάθμιση του κύρους των Πανεπιστημίων. Όχι Πανεπιστήμια της πλάκας και της ξεφτίλας, με λίγες σχολές έκαστο, διάσπαρτες εδώ κι εκεί, που λειτουργούν σε τεσσάρια διαμερίσματα πολυκατοικίας και των οποίων η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα όταν δεν πληρώνονται οι λογαριασμοί ! Όχι Πανεπιστήμια – σφραγίδες με πομπώδεις ονομασίες, με πλημμελή παρεχόμενη εκπαίδευση και άχρηστα πτυχία Όχι Πανεπιστήμια γιά τα Πανεπιστήμια, αλλά γιά την ουσία και τη χρησιμότητα του όρου.
- Άμεσο κλείσιμο όλων εκείνων των απίθανων ΤΕΙ της καρπαζιάς και ανυποληψίας που φορτώνουν το προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας με περιττές δαπάνες, τους νέους μας με φρούδες ελπίδες, δήθεν, σπουδών και ανυπόληπτα πτυχία (που ούτε για χαρτί τουαλέτας δεν κάνουν καθ’ όσον σκληρά) και τους ταλαίπωρους γονείς με αγωνίες και έξοδα !
Κάτι ΤΕΙ ανθοκομίας, κάτι ιχθυοκαλλιέργειας και άλλων παρεμφερών ειδικοτήτων το μόνο που προσφέρουν στη κοινωνία είναι τόνωση του εσωτερικού τουρισμού ! Μπαρ, καφετέριες, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα δωμάτια και άλλα τέτοια. Χρήσιμη και αναγκαία, μεν, αυτή η τόνωση αλλά αποτελεί φοβερή προσβολή, ύβρη και ευτέλεια να γίνεται εν ονόματι της…. Παιδείας.
- Αυστηρή επιλογή, έλεγχος, κατηγοριοποίηση και καθορισμός δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων καθώς και νομιμοποίηση των αναγνωρισμένων και σοβαρών ξένων πανεπιστημίων και κολεγίων. Αφού αποτελεί κοινοτικό δεδομένο και δεν γίνεται αλλιώς. Και οπωσδήποτε καθορισμός των επαγγελματικών αρμοδιοτήτων των αποφοίτων τους.
- Πλαφόν στα χρόνια σπουδών και απαλλαγή από τους «αιώνιους» φοιτητές οι οποίοι δεν έχουν σκοπό τις σπουδές αλλά λειτουργούν σαν εγκάθετοι κεκράχτες κομμάτων.
- Αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα Ανώτατα και Τεχνολογικά Ιδρύματα. Όχι να ξεκινάς γιά γιατρός και να καταλήγεις θεολόγος !
Όποιος έχει στόχο και όνειρο της ζωής του π.χ. να γίνει δικηγόρος θα προετοιμάζεται με προτεραιότητα στα απαραίτητα πρωτεύοντα, για την ειδικότητα, μαθήματα και θα χτυπά τη πόρτα της Νομικής δίνοντας σχετικές εξετάσεις. Και αν είναι ικανός θα εισέρχεται. Απλά και καθαρά πράγματα. Εννοείται ότι ο ανταγωνισμός θα καταργήσει αυτομάτως και το πρόβλημα των βάσεων !

Αυτά αποτελούν, σαν σκέψεις, κάτι που χρόνια με απασχολούν, με διαολίζουν και με πονούν γιατί βλέπω να χάνεται, σαν νερό μέσα απ’ τη χούφτα μου, η προοπτική των επερχομένων γενεών γιά ένα καλύτερο μέλλον. Σίγουρα θα υπάρχει και πλήθος άλλων διαρθρωτικών μέτρων που θα ξαναφέρουν τη ελληνική Παιδεία στο σωστό δρόμο. Και σαν προτάσεις θα είναι ευπρόσδεκτες και διερευνητέες. Μακάρι το έργο αυτό να εμπίπτει στις αρμοδιότητες του ΔΝΤ.

Αλήθεια που καταντήσαμε ! Εμείς που «δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού» στην Ανθρωπότητα (και δεν κρατήσαμε, φευ, τίποτε γιά πάρτη μας, ούτε ένα κεράκι !), να περιμένουμε από τους ξένους να μας συμμαζέψουν και καθοδηγήσουν στη σωστή κατεύθυνση !
Όμως όταν ακούς σαχλαμάρες τύπου «…διά βίου, παιδείας» και βλέπεις τη κ. Διαμαντοπούλου να καταργεί τη βάση γιά να δώσει δουλειά στις καφετέριες, π.χ. της Άμφισσας, τότε συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις άλλη επιλογή ! !