Η κλασσική αρχαιότης εμπνέει και καθοδηγεί .... !

Επικαιρότης (μελαγχολική)

Η κυβέρνηση ασχολείται με τον «Καλλικράτη».
Η χώρα περνάει, για άγνωστο χρόνο, στα χέρια του «Ξενοκράτη».
Και ο λαός πέφτει, για πάντα, στα νύχια του «Δεινοκράτη».

Αυτά συμβαίνουν όταν διοικείσαι συστηματικά από … Φαλλοκράτες !
(Όχι με την έννοια της επιβολής και ισχύος, αλλά του κρατάω στα χέρια μου και… παίζω !)

Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Και ο πατριωτισμός της Τζούλιας !

Επικαιρότης

Προ αρκετών χρόνων, επί παντοδυναμίας Ανδρ. Παπανδρέου ο αδικοχαμένος γιά το ελληνικό λαϊκό τραγούδι Στ. Καζαντζίδης, του οποίου ο Θεός υπερτόνισε το λαρύγκι ατροφώντας του το μυαλό, γεγονός που τον έκανε να αποτραβηχτεί από το τραγούδι γιά να τιμωρήσει το….Μάτσα, επισκέφτηκε τον, τότε, πρωθυπουργό και του ζήτησε να κοινωνικοποιήσει τη…. φωνή του ! (Μα την αλήθεια, είναι γεγονός !).
Με δεδομένο αυτό το προηγούμενο και τη γνωστή ιστορία της αξιέραστου κ. Τζούλιας Αλεξανδράτου με το περίφημο και αρκετά «πιασάρικο» πορνοβίντεό της η στήλη, πρωτοπορούσα πάντοτε σε ρηξικέλευθες λύσεις, προτείνει.
Ο κ. Πετσάλνικος και η κ. Κατσέλη, ως αποδέκτες αιτήματος της κυρίας «σταρ» να εισηγηθούν στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να κοινωνικοποιηθεί το μ…νί (και όλα τα σχετικά) της κ.Τζούλιας !
Μη γελάτε καθόλου ! Στην αναβροχιά (όχι αυτού που πάει το μυαλό σας, αυτό ποτίζεται τακτικότατα !) την οικονομική, εννοώ, καλό είναι και το χαλάζι ! ( όχι αυτό που πέφτει εκεί που πάει το πονηρό μυαλό σας). Το χαλάζι της παροιμίας, εννοώ !
Με τις εισπράξεις που έκανε, όπως φημολογείται, το προηγούμενο σχετικό βίντεο δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα η κ. Τζούλια, εργαζόμενη εντατικά, να γυρίζει διά λογαριασμό του κράτους μερικά βίντεο ετησίως. Αφού, ούτως η άλλως, εξεδήλωσε την επιθυμία να κατέβει στη πολιτική, (ένα λειτούργημα που όπως απεδείχθη είναι πολύ συναφές με το αντίστοιχο της κ. Τζούλιας !), και να σώσει κι αυτή με τη σειρά της τη χώρα, αξιοποιώντας το "ταλέντο" και τα προσόντα της και προσφέροντάς τα στην υπηρεσία της πατρίδος ! Το αποτέλεσμα θα έχει πολλαπλή χρησιμότητα γιά τη δεινοπαθούσα χώρα της οποίας οι στεναγμοί θα μπορέσουν να ανακουφιστούν από εκείνους της φιλοπάτριδος πρωταγωνίστριας, επί τω έργω !
Το κράτος, έτσι, θα μπορέσει να κλείσει μερικές τρύπες (με τις πωλήσεις των βιντεοσκοπημένων κλεισιμάτων όλων των αντιστοίχων της μεγάλης πρωταγωνίστριας !) και εκείνη θα αποκτήσει επάξια, μαζί με την ευγνωμοσύνη του έθνους και τον τίτλο της «εθνικής» μας σταρ. Μιά θέση που χήρεψε με το θάνατο της αξέχαστης Αλίκης.
Αν μάλιστα, διαλέξει γιά συμπρωταγωνιστή της μέλος του κοινοβουλίου, όπως η ίδια εδήλωσε,(η στήλη προτείνει τον κ. Πάγκαλο, γιά μεγαλύτερο βάρος, σασπένς και θεαματικότητα !) η συμπαραγωγή θα σπάσει ταμεία και το δημόσιο χρέος θα μηδενιστεί σε χρόνο ρεκόρ !
Η στήλη πάντως συμβάλλουσα, συμβολικώς και ουσιαστικώς, στη σωτηρία της πατρίδος δηλώνει υπεύθυνα ότι παραιτείται των νομίμων δικαιωμάτων της που απορρέουν από την κατοχύρωση της πρότασης.
Γιά την Ελλάδα, ρε γαμώτο ! ! !

Η σκληρή πραγματικότητα, κατάματα....

Θέσεις - Απόψεις

Στις 19 Μαΐου θα πρέπει να πληρωθεί ένα 10/ετές ομόλογο αξίας 8,5 δις ευρώ.
Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι στις 19 Μαΐου του 2000, δανειστήκαμε κάποιο ποσό, τεράστιο βέβαια και με άγνωστο για τη στήλη επιτόκιο, γιά το οποίο, τώρα, θα πρέπει να καταβάλει η χώρα αυτό το ποσόν.
Πέραν του μηνύματος που δίνει το γεγονός, γιά το πώς και από ποιούς, διαδοχικά, φούσκωσε το χρέος το πρώτο ζητούμενο, σήμερα, είναι τί πρέπει να γίνει, από εδώ και πέρα αφού, όπως λέγεται, μέχρι το τέλος του χρόνου παίρνουν σειρά γιά εξόφληση ακόμη 20 δις. Και, Κύριος οίδε, τί ακολουθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς το παιχνίδι συνεχώς χοντραίνει και τα ποσά ανεβαίνουν ιλιγγιωδώς!
Όλοι βιώνουμε τί θυσίες και στερήσεις, τί ταπεινωτικές διαπραγματεύσεις, τί εξευτελιστικούς όρους και τ'ι εθνική διαπόμπευση υφιστάμεθα γιά να μαζέψουμε αυτά τα 8,5 δις. Δηλαδή γιά μιά πρόσκαιρη και ευκαιριακή αναστολή της μοιραίας πτώχευσης. Γιά ν’ αποφύγουμε την ασφυξία σήμερα και να πνιγούμε … αύριο ! Καταλαβαίνετε τί μας περιμένει στο άμεσο μέλλον!
Και το βιολί αυτό θα τραβάει στο διηνεκές μέχρι να μπορέσει η χώρα να αναπτύξει, (όταν και αν), δικές της παραγωγικές δυνάμεις. Να περιορίσει τα δανεικά και να αρχίσει να ροκανίζει το χρέος. Δηλαδή, σαν να λέμε όταν ο ήλιος αρχίσει να βγαίνει από τη δύση!
Πέραν από τις σπασμωδικές, αντιφατικές και αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές ανακοινώσεις της πιό ηλίθιας κυβέρνησης που πέρασε από το τόπο, η οποία θέτει μπροστά από οτιδήποτε το πολιτικό κόστος και το ανύπαρκτο πολιτικό της μέλλον, ψάχνοντας να βρει πως θα σερβίρει φαρμάκι με γεύση ζάχαρης, το μόνο που μας έμεινε να κάνουμε είναι το εξής:

Να δηλώσουμε αδυναμία, άρα στάση, πληρωμών και να πάψουμε να αναζητούμε, εναγωνίως και συνεχώς νέα δάνεια, των οποίων οι όροι θα γίνονται, ολοένα και επαχθέστεροι. Προκειμένου να συνεχίζεται το ανώφελο γαϊτανάκι του χρέους. Να δηλώσουμε, ευθαρσώς, αδυναμία συνέχισης αυτής της ματαιότητος και να σπάσουμε το φαύλο κύκλο! Γιά να μπορέσουμε να πάρουμε μιά βαθιά ανάσα, διώχνοντας, προσωρινά, τον εφιαλτικό βρόγχο από το λαιμό μας. Και να προχωρήσουμε σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αναστέλλοντας κάθε τι κατεπείγον και ασφυκτικό. Εννοείται ότι αυτή η ενέργεια είναι κάκιστη, αλλά οπωσδήποτε λιγότερο καταστροφική από το ανατροφοτούμενο και αέναο κυνήγι της συνέπειας που εξυπηρετεί, πλέον, μόνο τους πιστωτές μας και ξεζουμίζει, συνεχώς και μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος, τον ελληνικό λαό. Εννοείται ότι άμεση συνέπεια θα είναι οι πάσης φύσεως αγορές και πιστωτές να μας κόψουν, μαχαίρι, τη πίστωση.
Ε, και! Θα ξαναγυρίσουμε στις ρίζες μας, στη παράδοσή μας και στη κλειστή οικονομία μας, μέχρι να ανασυνταχτούμε, να αναδιοργανωθούμε και να επανέλθουμε. Θα περάσουμε ένα δύσκολο λούκι, όπως πέρασαν τόσες και τόσες κακοδιοικημένες χώρες, π.χ. Αργεντινή, κ.λπ.
Χωρίς, όμως, το μαχαίρι στο λαιμό και χωρίς τους εκβιασμούς των αγορών. Θα γυρίσουμε, γιά κάποια (αρκετά) χρόνια, στη εσωτερική οικονομία εισάγοντας τα απαραίτητα και πληρώνοντας τοις μετρητοίς. Θα μάθουμε να τρώμε ελληνικά σκόρδα και όχι κινέζικα η αργεντίνικα, ντόπιες πατάτες και όχι γαλλικές, κυπριακές ή αιγυπτιακές. Ε΄, και! Θα στερηθούμε τα λαχανάκια των Βρυξελών και το τυρί το καμαμπέρ. Ε΄, και! Θα ξαναγυρίσουμε στη φέτα! Θα στερηθούμε τα πάσης φύσεως 4Χ4 και τις Mercedes κυκλοφορώντας με τις συγκοινωνίες ή και τα πόδια. Ε΄, και! Θα πίνουμε το φραπεδάκι μας σπίτι, πάμφθηνα, και όχι αραχτοί στο Κολωνάκι με 7 ευρώ. Ε΄, και! Θα μαζεύουμε τα πορτοκάλια, τα ροδάκινα, τα βερίκοκα μόνοι μας και δεν θα τα αφήνουμε να σαπίζουν στα δέντρα γιά να παίρνουμε, άκοπα, την επιδότηση. Ε΄, και! Και εννοείται ότι «σουσουδισμοί» και σνομπισμοί με σινιέ και άλλες ματαιοδοξίες της επίδειξης, τέρμα. Τέρμα! Τέρμα το life style και οι εξαλλότητες των σαχλών πρωινάδικων και των εμετικών μεταμεσημβρινών εκπομπών όπου καρακραγμένες «αδελφές» και σαχλές χαζοχαρούμενες ψευτοξανθές προπαγανδίζουν αποχαυνωτικά και μηδενιστικά πρότυπα ζωής και κοινωνικής λειτουργίας. Τα μυαλά, ξανά, μέσα στα κεφάλια και στρώσιμο στη σοβαρή δουλειά. Τέρμα ο μηδενιστικός συβαριτισμός.
Γιατί καλά είναι τα μεταξωτά βρακιά αλλά απαιτούν και επιδέξιους κ… ους! Και οι δικοί μας αποδείχτηκαν εντελώς αδέξιοι. Με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάσουμε και τα βαμβακερά αλλά να μείνουν εντελώς ακάλυπτοι, έρμαιοι στις διαθέσεις των πάσης φύσεως «παιδεραστών» των αγορών, των spreads και λοιπών κερδοσκόπων.

Αλλά, πρώτα από όλα ο τόπος χρειάζεται σοβαρή, στιβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα απέτυχε τελείως, δεν μπορεί να δώσει μιά τέτοια και χρειάζεται σαρωτικό ξήλωμα. Στα σκουπίδια, στο πυρ το εξώτερο, στο διάβολο… κι ακόμη παραπέρα! Ελάχιστα ικανά και έντιμα στελέχη μπορούν να χρησιμοποιηθούν (π.χ. Αλ. Παπαδόπουλος, Λοβέρδος, Χατζηδάκης, Παπαληγούρας, Κεφαλογιάννης και κάποιοι άλλοι που μου διαφεύγουν τώρα τα ονόματά τους). Ήρθε η ώρα των τεχνοκρατών. Η ώρα του Γιαννίτση, του Μητρόπουλου, του Ρωμανιά και, κυρίως, θυμηθείτε το όνομα και την ώρα που το διαβάζετε. Του Ανδρέα Βγενόπουλου! Είναι ο άνθρωπος που ξέρει να κάνει παραγωγική μιά επιχείρηση ικανοποιώντας, ταυτόχρονα, και τους υπαλλήλους της.
Γιατί την ώρα, αυτή η χώρα χρειάζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση απαρτιζόμενη από σοβαρούς και υπεύθυνους ανθρώπους και όχι κοριτσόπουλα με σπορτέξ και σακίδια στη πλάτη που αιθεροβατούν, σαν τη Μαίρη Πόππινς. Όχι οινόφλυγες και αμετροεπείς κοιλαράδες και άλλες πολιτικές ασημαντότητες που, άπειροι όντες, κάνουν το διδακτορικό τους στη πλάτη μας. Και πάνω απ’ όλα απαιτείται τιμονιέρης με κότσια. Ένας κοφτός, στιβαρός manager με ξεκάθαρες ιδέες, λιτές και σταράτες κουβέντες και όχι ένα άτονο και άνευρο, γλυκανάλατο και ματαιόδοξο, αρνούμενο να ενηλικιωθεί παιδάριο, τύπου Άβερελ Ντάλτον, που διαβάζει ακόμη και τ’ όνομά του.
Όσο χάνεται χρόνος προς κάθε άλλη κατεύθυνση τόσο το χειρότερο γιά τον τόπο.

Ο λαϊκισμός, τα ψευτοαισόδοξα μισόλογα και η σκληρή πραγματικότητα.

Θέσεις - Απόψεις

Τα κόμματα, γιά ίδιον πολιτικό όφελος, παρουσιάζουν τα πράγματα με τη δική τους εκδοχή. Και το μεγαλύτερο μέρος του λαού, αποσβολωμένο και πελαγωμένο, αμύητο από υψηλές και περίπλοκες οικονομικές έννοιες παραπλανάται και αποπροσανατολίζεται. Και αντιδρά, επί του παρόντος, με βάση τις μέχρι τώρα πολιτικές του πεποιθήσεις και τις κομματικές του αγκυλώσεις. Άρα λάθος !
Ακούγεται, και είναι γεγονός, ότι τα προσεχή 2- 3 χρόνια οι δανειακές ανάγκες της χώρας θα είναι, συνολικά, της τάξεως των 150 δις ευρώ. Όταν το συνολικό δημόσιο χρέος, μαζί με τα φετινά δάνεια θα έχει ξεπεράσει τα 340 δις. Και εξυπονοείται ότι, του λοιπού, λόγω ΔΝΤ, τέρμα η κακοδιοίκηση και οι ρεμούλες.
Από τα νούμερα αυτά αναδύεται μιά μεγάλη αλήθεια. Ότι, δηλαδή, το μεγάλο - το εγκληματικά μεγάλο - λάθος που οδήγησε τη χώρα σ΄ αυτό το σημείο της υπερχρέωσης, της χρεοκοπίας και της, ως εκ τούτου, μείωσης της εθνικής της κυριαρχίας είναι η, μεταπολιτευτικά, οικοδόμηση ενός διεφθαρμένου συστήματος διακυβέρνησης και δημόσιας διοίκησης. Φοβερά χρηματοβόρο, σπάταλο, αντιπαραγωγικό, γραφειοκρατικό και κοντόφθαλμο. Πέρα από τις αντοχές και τις δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας της Ελλάδος. Ένα σύστημα στηριγμένο στις πελατειακές σχέσεις, το κομματισμό, το φαβοριτισμό, την ήσσονα προσπάθεια, το «δε βαριέσαι», το βόλεμα, τη διαφθορά. Γενικά, στα μέτρα της παλαιάς κουτοπόνηρης πρακτικής του «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο»! Με πλήρη αδιαφορία και περιφρόνηση γιά το πραγματικό συμφέρον και το μέλλον του τόπου.
Βρήκαμε και τη παχιά αγελάδα της Ε. Ε. και στρογγυλοκαθίσαμε απάνω της, συμπληρώνοντας, πέραν από τη διασπάθιση των επιδοτήσεων, το κάθε έλλειμμα που δημιουργούσε η άφρων «καλοπέρασή» μας και η παράλογη λογική των «κεκτημένων δικαιωμάτων» με αφειδή δανεισμό, τα προϊόντα του οποίου έπεφταν στο Καιάδα της κατανάλωσης και της σπατάλης.
Όμως όλες αυτές οι καιροσκοπικές αμαρτωλές πολιτικές επιλογές πληρώνονται κάποτε. Δηλαδή τώρα! Μαζί με τη λήξη των σχετικών ομολόγων και τη γιγάντωση των αναγκών που αβασάνιστα κατασκευάσαμε.
Δυστυχώς η χώρα βαδίζει, ξυπόλητη, σ΄ ένα αχανές ναρκοπέδιο που της έστησαν οι κυβερνήσεις της με τις ανεύθυνες πολιτικές των τελευταίων 30 χρόνων.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά σωστά παρά τις, ανόητα, αισιόδοξες εξαγγελίες των δραστών αυτής της κατάστασης που εξακολουθούν να ψεύδονται αλληλοκατηγορούμενοι και να σπέρνουν φρούδες ελπίδες. Η γνώση της αλήθειας ποτέ δεν έβλαψε. Και, εν προκειμένω, στηρίζεται στη λογική των αριθμών. Και καλόν είναι να τη συνειδητοποιήσουμε όλοι.
Ο τόπος είναι χωμένος σ’ ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδοτούμενων ελλειμμάτων και χρεών από τον οποίο δεν θα βγούμε ούτε σε 100 χρόνια!
Με συσσωρευμένο ένα αστρονομικό χρέος γιά το οποίο όλες οι αιματηρές θυσίες και προγράμματα λιτότητας γίνονται, όχι γιά να μειωθεί, αλλά γιά να περιοριστεί ο ρυθμός αυξήσεώς του. Έτσι η ιστορία μοιάζει με το να κυνηγάμε ένα λεωφορείο το οποίο δεν το φτάνουμε αλλά, απλώς, προσπαθούμε να απομακρύνεται, κατά το δυνατόν, λιγότερο γρήγορα! Και όλη η άγρια λιτότητα που μας περιμένει, τη προσεχή πενταετία, είναι γιά να καταφέρουμε να διατηρήσουμε σταθερή την απόσταση που μας χωρίζει από το λεωφορείο! Ζήσε Μάη μου!
Αυτά δεν τα γράφω γιά να σας μαυρίσω περισσότερο τη ψυχή αλλά γιά να σας προσγειώσω στη πραγματικότητα. Κι ας μην σπεύσουν οι εργολάβοι της αισιοδοξίας να με διαψεύσουν και να με χαρακτηρίσουν, χαζοχαρούμενα, «καταστροφολόγο» γιατί κάτι τέτοιες «υπεραισιόδοξες» παρωπιδιασμένες νοοτροπίες μας οδήγησαν στο γκρεμό!
Γιά να προφτάσουμε το λεωφορείο, δηλαδή να μηδενίσουμε το χρέος μας ή, έστω, να το φέρουμε στα ανεκτά πλαίσια των άλλων ευρωπαϊκών εταίρων, θα πρέπει να δημιουργήσουμε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Δηλαδή ν' αρχίσουμε να παράγουμε περισσότερα απ’ όσα ξοδεύουμε. Και το περίσσευμα αυτό να το εξάγουμε και να εισπράττουμε χρήματα. Απλά πράγματα! Όμως και πολύ δύσκολα, συνάμα, γιατί προϋποθέτουν, πάνω απ’ όλα, αλλαγή νοοτροπίας που είναι και το πρώτο ζητούμενο.
Θα πρέπει να μάθουμε δουλεύουμε περισσότερο, να παράγουμε περισσότερα και να γίνουμε ανταγωνιστικοί, σε ποιότητα και τιμές. Το βρίσκετε εύκολο; Εγώ καθόλου, εκτός κι αν αλλάξουμε μυαλά! Χαιρετίσματα! Αυτό θα μπορέσει να συμβεί, ίσως και αν, όταν τα εγγόνια μας θα έχουν γίνει παππούδες!
Μόνη μας ελπίδα λοιπόν, κατά το ουδέν κακόν αμιγές καλού, το ΔΝΤ! Μήπως και μας συνετίσει!
Οποία κατάντια……

ΥΓ. Και μέσα στο πόνο και το μαύρο μας το χάλι, να βγαίνει ο κ. Αλαβάνος και να ζητεί "απαγόρευση εξόδου" από τη χώρα των κ. κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου!
Και λίγο πριν φαινόταν μιά χαρά ο άνθρωπος!
Είδατε τί είμαστε; Ένα τίποτα είμαστε! Αρκεί ένα "τσακ" και σου στρίβει η βίδα! Κρίμα στο παλικάρι. Να δούμε που θα του κάτσει η μπίλια! Μεγαλέξαντρος, Ναπολέων ή ... Λένιν! Ποντάρω στον τρίτο!

Τα φώτα χαμηλώνουν, η ώρα του απολογισμού έρχεται.

Θέσεις - Απόψεις

Η φαρσοκωμωδία τελείωσε μαζί με το σασπένς που μας κράταγε στη τσίτα επί μήνες.
Και η χώρα βρίσκεται, πλέον, στην θερμή και φιλόξενη αγκαλιά του ΔΝΤ !
Μαζί με ότι αρνητικό συνεπάγεται αυτό το αποτέλεσμα, υπάρχει και ένα μεγάλο θετικό αντίβαρο. Διασφαλίζεται η μελλοντική πορεία του τόπου με συνέπεια, ειλικρίνεια και διαφάνεια. Χωρίς της Σειρήνες του παραπληροφορικού λαϊκισμού και τις αλχημείες του πολιτικού κόστους.
Ήσυχοι πλέον γιά το μέλλον, (έστω και πολύ ανηφορικό), μπορούμε ν’ ασχοληθούμε, ήρεμα και ψύχραιμα, με το παρελθόν. Το σωστό επιμερισμό και τον αντικειμενικό καταλογισμό των ευθυνών στις κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, (γιατί κι αυτές έχουν το μερίδιό τους), που μας κυβέρνησαν το κρίσιμο διάστημα από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Ο τελευταίος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός κατετέθη το 1979. Από εκεί και πέρα άρχισαν τα ελλείμματα, τα χρέη και οι αποκρύψεις τους. Με σωρείαν από λογιστικά τερτίπια και «δημιουργικές λογιστικές», που με απλά λόγια λέγονται εξαπάτηση και παραπληροφόρηση του λαού και των ευρωπαίων εταίρων, των «κουτόφραγκων»!
Κάθε κυβέρνηση κληρονομούσε, από τη προηγούμενη, ένα χρέος και το κληροδοτούσε στην επόμενη. Όπου, μαζί με τα κληρονομηθέντα χρεολύσια που είχε υποχρέωση να πληρώσει, προσέθετε και το δικό της, πρωτογενές, αντίστοιχο ετήσιο έλλειμμα που, χρόνο με το χρόνο, προσετίθετο στο υπάρχον χρέος και το διόγκωνε. Σε μιά προσπάθεια να μην υποληφθεί της προηγουμένης σε καλοσύνη και παροχές. Μπερδεύοντας το φιλολαϊκό με το λαϊκίστικο και ενδίδοντας σε κάθε είδους, λογική η παράλογη, συντεχνιακή απαίτηση. Πέραν από τις όποιες άλλες λοβιτούρες, καταχρήσεις, κομπίνες, μίζες και πάσης φύσεως σπατάλες και διασπαθίσεις δημόσιου χρήματος που διεπράττοντο υπό τη σκέπη της.
Κι έτσι το δημόσιο χρέος φούσκωνε συνέχεια και γεωμετρικά σαν γιγαντιαίο μπαλόνι.

Θα επιθυμούσα διακαώς, οι ξένοι επιτηρητές των οικονομικών υπουργείων να ασχοληθούν με το θέμα και να συντάξουν σχετική, και αντικειμενική, έκθεση υπολογίζοντας, κυρίως, τα πρωτογενή ελλείμματα εκάστης περιόδου.
Γιατί έχει καθοριστικό ενδιαφέρον να πληροφορηθεί ο λαός τη πραγματική ευθύνη της κάθε κυβέρνησης από το 1980 και εντεύθεν στην οικονομική μας κατάρρευση.
Γιά να εκλείψουν, επί τέλους, ο λαϊκισμός, η παραπληροφόρηση, η εξαπάτηση, η κουτοπονηριά και η άσκοπη κοκορομαχία των συνυπεύθυνων πολιτικών παρατάξεων. Που ολοφύρονται σήμερα, υποκριτικά, πάνω στα αποκαΐδια του κτίσματος που, αυτοί, με την άφρονα πολιτική τους, πυρπόλησαν ρίχνοντας τώρα, ανερυθρίαστα, την ευθύνη ο ένας τον άλλο !
Και να μπορέσει να κρίνει νηφάλια και να παραδειγματισθεί γιά το μέλλον.
Πιστεύω ότι το πιό πάνω αίτημα είναι καθολικό.

Το χέρι του Θεού και ... οι σατανικές συμπτώσεις

Γιά γέλια και γιά κλάματα

Τελικά όλα στραβά γίνονται σ’ αυτό τον τόπο !
Από μακρότατου χρόνου, η στήλη συχνά επιζητούσε την επέμβαση του Θεού στα εσωτερικά της χώρας, μιάς και οι πολιτικοί μας τα πήγαιναν κατά διαόλου. Λέγοντας και αναφωνώντας επανειλημμένως, «ο Θεός να βάλει το χέρι του» !
Όμως κάτι δεν πήγε σωστά στη διαβίβαση της ικεσίας. Και το πράγμα παρουσίασε κάποιες στρεβλώσεις. Και συγκεκριμένα :
Α) Λέγοντας Θεό, η στήλη δεν εννοούσε τον «από μηχανής Θεό», τύπου ΔΝΤ.
Β) Με τη λέξη «χέρι», εννοούσε ολόκληρο το χέρι και όχι μόνο το μεσαίο δάκτυλο,
Και, το σπουδαιότερο,
Γ) Δεν εννοούσε, επ’ ουδενί, να το βάλει στο σημείο εκείνο που το έβαλε !
Προς Θεού, Θεέ μου, όχι τέτοιες παρεξηγήσεις !

Λέγεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα. Προσέξτε λοιπόν !

- Η πρώτη πτώχευση της χώρας έγινε με πρωθυπουργό το Χαρ. Τρικούπη.
Και η τελευταία με πρωθυπουργό από τη Χαρ. Τρικούπη !
Σύμπτωση ; Ίσως.
- Προσέξτε τη φωτογραφία του Χαρ. Τρικούπη, αφαιρέστε του λίγο απ’ το παχύ του μουστάκι και πέσ’ τε μου ποιόν σας θυμίζει !
Κι άλλη σύμπτωση ; Ξανά ίσως !
Όμως όλα αυτά με βάζουν στο πειρασμό να θυμηθώ και το Γουλιμή ! Τον ξέρετε τον Μιλτιάδη τον Γουλιμή ; Αν όχι αναζητήστε τον. Έχει ενδιαφέρον.
Λέτε να τριτώσουν οι συμπτώσεις.
Εδώ που φτάσαμε, οι ελπίδες μας στηρίζονται σ΄ ένα νέο Γουλιμή στη θέση του…δικού μας Γουλιμή !
Αναζητείται Γουλιμής !
Τελικά αφού αυτοί μου μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν είναι άνθρωποι της πλάκας, μόνο η πλάκα μας σώζει. Σαν αντίδοτο !
Πάσσαλος, πασσάλω εκρούεται ! Και εις άλλα με υγείαν....

Μηχανισμοί που μπαίνουν σε κίνηση τώρα και μηχανισμοί που μας "δουλεύουν" συνεχώς !

Επί του τηλεχειριστηρίου

Σε μιά, εντελώς, απρόσμενη και αιφνιδιαστική κίνηση, ο κ. Πρωθυπουργός, μας διάβασε από το Καστελόριζο, σήμερα το μεσημέρι, ότι πάτησε το κουμπί και ενεργοποίησε το μηχανισμό !
Και άφησε άφωνο το πανελλήνιο ! Απίστευτο ! Κατάφερε, το θηρίο, να ενεργοποιήσει το «μηχανισμό των Αντικυθήρων»;  Μπράβο του ! Ζήτω !
Ανώτερο κι απ’ τον διάπλου με το κανό !
Θα στοιχημάτιζα το κεφάλι μου ότι γι’ αυτό το «μηχανισμό» επρόκειτο. Γιατί στον άλλον, εκείνον με το προστατευτικό δίχτυ της Ε.Ε. και τη μικρή - να, τοσοδούλα συμμετοχούλα του ΔΝΤ - ούτε που πήγαινε το μυαλό μου.
Είχα πειστεί ότι αυτό θα γινόταν στην απίθανη περίπτωση που θα χρειαζόταν. Όταν και αν. Μία στο τρισεκατομμύριο, δηλαδή !
Και γιά κοίτα φίλε μου, στο Θεό σου, που πήγε κι έκατσε η μπίλια ! Σ’ αυτή την απειροελάχιστη πιθανότητα !
Όμως, όπως μας εξήγησε - διαβάζοντας πάντα - το έκανε γιά να σώσει την οικονομική πολιτική των εταίρων μας. Και το κοινό μας νόμισμα, από τα νύχια των κερδοσκόπων !
Α΄, έτσι λοιπόν, εξηγούνται τα πράγματα !
Είπα κι εγώ, ο αφελής…..

Μονομαχία στο Ελ...Πάτο !

Επικαιρότης

Με τα οικονομικά της χώρας πατωμένα, μέχρι τσεντέσιμο, τα γεράκια (μάλλον γιά κοράκια πρόκειται) της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι εδώ από χθες. Και έχει αρχίσει μία πολύ σκληρή πάλη στα μαρμαρένια αλώνια, μιά δραματική και αμφίρροπη διαπραγμάτευση, όπως μελοδραματικά υποστηρίζουν στις ειδήσεις τους τα κανάλια. Μαζί και η κυρία…. "τρέμοντας" από συγκίνηση και λατρεία !
Υπάρχουν δύο εκδοχές. Δύο γραμμές απόψεων !
- Η μία λέει ότι ο ηρωικός μας πρωθυπουργός διαπραγματεύεται σκληρά με το ανάλγητο ΔΝΤ υπερασπιζόμενος τα λαϊκά συμφέροντα. Παλεύει, φωνάζει, χτυπιέται, σκίζει τα πουκάμισά του, υψώνει το, όλο διεθνές κύρος, ανάστημά του, προτάσσει το καλογυμνασμένο του κορμί, στριφογυρίζει με το μεσαίο δάκτυλο (σαν το Ρίνγκο) το ρεβόλβερ του σκορπίζοντας δέος και θαυμασμό στους έκθαμβους "διεθνονομισματοταμείτες", αποστομώνοντάς τους με την απαράμιλλη ευφράδεια και ρητορεία που διαθέτει !
Και στο τέλος τους πείθει να μας επιτρέψουν ν’ αναπνέουμε απεριόριστα, να τρώμε ψωμοτύρι, μέρα παρά μέρα και να μπορούμε να κυκλοφορούμε εντελώς ελεύθερα ! Μόνο με τα πόδια, όμως ! Θρίαμβος !
- Η άλλη λέει ότι φέρανε τη συνταγή γραμμένη κι έτοιμη. Του τη πέταξαν στο τραπέζι κατάμουτρα και, με ξινισμένα μούτρα, του είπαν.
- Αυτά είναι ! Σκάσε και κολύμπα ! Και όχι κανό κι αηδίες !

Εσείς ποιά εκδοχή πιστεύετε ; Εγώ τη ….πρώτη ! ! !
Αλήθεια, γιατί είμαι κολλημένος στον Άβερελ Ντάλτον, μου λέτε ; ! ! !

Η αισιοδοξία της κουταμάρας και η κουταμάρα της αισιοδοξίας

Σχολιασμοί

Με τα spreads να σκαρφαλώνουν πάνω από τις 520 μονάδες ο κ. Πρωθυπουργός ατενίζοντας το περίστροφο πάνω στο τραπέζι, οπλίστηκε με το θάρρος που ανεδύετο απ’ αυτό και τη σιγουριά που του προσέδιδε η θέα του, φόρεσε το γνωστό ευφυέστατο χαμόγελό του και… διάβασε ( γιά να μη τα μπερδέψει ! ) ότι : « Είμαι αισιόδοξος γιά τη πορεία της οικονομίας ! ». (Το καλησπέρα σας το είπε, πριν, από στήθους ! Απίστευτο ! ! )
Και προφανώς εννοούσε την…. αμερικανική !
Προς τι αυτή η παράταση της κωμωδίας. Ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Καμωνόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε πως πιάσαμε πάτο ! Ποιός κοροϊδεύει ποιόν.
Η μήπως, πραγματικά, δεν έχει καταλάβει ακόμη που βρίσκεται και που πατάει ο κ. Παπανδρέου.

Και μιά απλή και αφελής ερώτηση, απλού ανθρώπου και κοινού μυαλού.
Όταν το Νοέμβριο πρωτοβγήκαμε με το δισκάκι της ζητιανιάς γιά δανεικά, όπου τα
spreads ήσαν γύρω στις 120 μονάδες και το ζητούμενο ποσό καλύφθηκε κατά 7 φορές, δηλαδή ζητήσαμε 1 και μας πρόσφεραν 7, γιατί δεν τα πήραμε όλα εξασφαλίζοντας έτσι, σχεδόν, το σύνολο των απαιτουμένων φετεινών δανειακών αναγκών μας, με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο. Κανείς δεν καταλάβαινε κάτι που και ένα παιδί μπορεί να καταλάβει. Ότι όταν σε βρίσκουνε σε ανάγκη όλοι σ' εκμεταλλεύονται. Το πανάρχαιο "δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται" δεν το είχαν ακούσει ποτέ ; Και προσδοκούσαν τη πτώση των επιτοκίων ενώ ήταν ηλίου φαεινότερο ότι συνεχώς θ' ανέβαιναν.
Kαλά, κάποιοι που μεγάλωσαν στη Μιναζότα σίγουρα δεν το έμαθαν ποτέ, είναι φυσικό, αλλά τόσοι άλλοι που γεννήθηκαν και σπούδασαν εδώ δεν το πήρε ποτέ τ' αυτί τους ;
Και δεν εννοώ τους υπουργούς που βγαίνουν στα κανάλια και μέμφονται αυτούς που
" υ π ο θ ά λ π τ ο υ ν τη τρομοκρατία....". Κάποιοι, τελοσπάντων, που " μορφώνονται.. διά βίου !".

Πιθανόν να υπάρχει τεκμηριωμένη απάντηση που να δικαιολογεί εκείνη την επιλογή. Η στήλη δεν θέλει να είναι άδικη, ούτε να κάνει τον ειδήμονα εκεί που δεν είναι. Άν όμως δεν υπάρχει τότε θα πρέπει όλο το πολυπληθές και παρδαλό, από πλευράς εθνικότητος, οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να μαζευτεί στο Ζάλογγο, να στήσει χορό και σε κάθε γύρο, ένας ένας, να σπρώχνεται στο γκρεμό.
Πέρα από τη δίψα της εξουσίας που μετά μανίας επιδιώχτηκε αναζητείται και φιλότιμο.
Που, βάζω στοίχημα, δεν υπάρχει. Γιατί, τα έχουμε γράψει χιλιάδες φορές, πάντα κάποιος άλλος φταίει. Εμείς ποτέ !
Και η μόνη πολιτική γραμμή που εφαρμόζει, τα τελευταία 30 χρόνια, το πολιτικό μας σύστημα αρχίζει και τελειώνει στο " δος ημίν σήμερον....". Και μετά το ψέμα και το δούλεμα !
Να κάνουμε τη δουλειά μας τώρα και ύστερα βλέπουμε. Ποιός θα θυμάται, άλλωστε .... !
Υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία ανευθυνοτήτος και εξουσιομανίας από το να ομολογείς δημόσια : " Μας παραδώσατε το σκάφος λίγο πριν πέσει στη ξέρα..." !
Και σεις γιατί το πήρατε ; Ποιός σας ανάγκασε, με το ζόρι, να πάρετε το τιμόνι ; Γιατί λυσσάγατε ένα χρόνο με το "εκλογές" και "εκλογές" ;
Καλημέρα σας λέγανε, εκλογές απαντούσατε ! Και " λεφτά υπάρχουν " !
Ορίστε, λύστε τα προβλήματα τώρα. Αφού χαλάσατε το κόσμο να βγείτε στο γήπεδο να παίξετε μπάλα, ορίστε. Παίξτε να σας δούμε τη μπάλα ξέρετε ! Αλλά, προς Θεού, να λείπουν οι δικαιολογίες. Ο λαός δεν "μασάει" πλέον !

Όμως όλα εδώ πληρώνονται. Κι από το "ζήτω" στο "ουστ, ξεφτίλα" και το "ανάθεμα" μιάς δρασκελιάς δρόμος.
Κοντός ψαλμός, "αλληλούϊα" !

Παιδεία και ΔΝΤ.

Θέσεις - Απόψεις

Μέσα στη καταχνιά, τη κατήφεια και τη μελαγχολία που προξενεί η επερχόμενη έλευση του ΔΝΤ, (μην αυταπατώμεθα, το Ταμείο έχει έρθει, ήδη, αλλά απλώς μας το φέρνουν λίγο λίγο, λες και είμαστε παιδιά η ανόητοι, όπως νομίζουν), η στήλη, φύσει αισιόδοξη και ρεαλίστρια αναζητεί μέσα στη μαυρίλα και τα καλά της νέας πραγματικότητος.
Ανέκαθεν θεωρούσε ως ακρογωνιαίο λίθο της ευημερίας και της προόδου ενός λαού και της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνικής του ζωής τη Παιδεία.
Αμέσως μετά την Υγεία, που ως απόλυτη προϋπόθεση, τίθεται εκτός συναγωνισμού και μακράν πρώτη προτεραιότης, από εκεί και πέρα η βάση των πάντων είναι η Παιδεία. Όχι μόνο την Εκπαίδευση, αυτή είναι άλλο πράγμα, αποτελεί επαγγελματικό εργαλείο. Μιλάμε, κυρίως, γιά την αγνή, άδολη και ανεξαργύρωτη Παιδεία. Την καλλιέργεια ψυχής και πνεύματος.
Λόγω έλλειψης σχετικής εμπειρίας δεν μπορώ να ξέρω πως θα λειτουργήσουν οι σοφές κεφαλές του ΔΝΤ και μέχρι που θα φτάνουν οι δικαιοδοσίες και αρμοδιότητές τους. Θα ήταν όμως ευχής έργον να πάταγαν λίγο πόδι, να κατεδαφίσουν το ετοιμόρροπο ρημάδι (όπως το κατάντησε μιά φαυλοκρατία 30 ετών) της ελληνικής Παιδείας και να το ξαναχτίσουν απ’ την αρχή, σε νέες βάσεις και με σειρά υγιών μέτρων, όπως :
- Πρώτα πρώτα, να καταργήσουν, ακαριαία, το άχρηστο και ανόητο (α – νόημα = άνευ νοήματος) πανεπιστημιακό άσυλο. Αυτή τη φενάκη της παγκόσμιας πρωτοτυπίας που έχουμε και που συμβάλλει στην υπόθαλψη κάθε είδους παραβατικότητος μέσα στους σχολικούς και πανεπιστημιακούς χώρους, εν ονόματι, τάχα, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών ! Λες και οι ιδέες παρεμποδίζονται σήμερα οπουδήποτε και καταδιώκεται η διακίνησή τους, ώστε να χρειάζονται προστασία !
- Άμεση κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογή των πρυτανικών αρχών και απολάκτιση του κομματικού συνδικαλισμού από τα πάσης φύσεως σχολεία, όλων των βαθμίδων, της διαπλοκής και της άνομης συναλλαγής.
Συνδικαλισμός σε σχολεία (και σε ένοπλες δυνάμεις) είναι αδιανόητος. Η λειτουργία των σχολείων βασίζεται στη ροή και μετάδοση γνώσεων από τους διδάσκοντες προς τους διδασκόμενους. Από πάνω προς τα κάτω. Αφού υπάρχει δεδομένη διαφορά δυναμικού (όπως η διαφορά υψομέτρου που δημιουργεί τα ποτάμια και η διαφορά τάσεως που δημιουργεί το ηλεκτρικό ρεύμα) και κατά συνέπειαν απαιτείται τήρησης της ιεραρχίας. Το ποτάμι πάντοτε θα πηγαίνει από το βουνό στη θάλασσα. Αυτό αποτελεί παγκόσμιο νόμο και η όποια αμφισβήτηση είναι παράλογη, αντιπαιδαγωγική και εκ του πονηρού. Ο σεβασμός και η υπακοή των διδασκομένων προς τους διδάσκοντες πρέπει να θεωρείται δεδομένος και να αποτελεί τη στέρεα βάση επί της οποίας θα εδρασθεί όλο το οικοδόμημα της Παιδείας. Και θα πρέπει αυτές οι αξίες να ξαναγυρίσουν στα σχολεία.
- Επιστροφή θεσμού επιθεωρητών, έλεγχος και κρίσις όλων των διδασκόντων. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι πάσης φύσεως «δάσκαλοι» να κρίνονται και να αξιολογούνται συνεχώς με αντικειμενικά κριτήρια. Όχι ανίκανοι, όχι αγράμματοι, όχι κομματόσκυλα, όχι τεμπέληδες, όχι ευνοιοκρατία. Καθιέρωση αξιοκρατίας, πέρα γιά πέρα, γιά την αποκατάσταση των ελληνικών Πανεπιστημίων στη παλαιά τους αίγλη και την ισχυροποίηση των παρεχομένων πτυχίων. Και στις κατώτερες βαθμίδες γιά τη παροχή σωστών βάσεων και γενικών γνώσεων και όχι σκοταδισμού, ημιμάθειας, χαβαλέ και καζούρας.
- Ορθολογιστική μελέτη γιά τον περιορισμό του πλήθους και την αναβάθμιση του κύρους των Πανεπιστημίων. Όχι Πανεπιστήμια της πλάκας και της ξεφτίλας, με λίγες σχολές έκαστο, διάσπαρτες εδώ κι εκεί, που λειτουργούν σε τεσσάρια διαμερίσματα πολυκατοικίας και των οποίων η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα όταν δεν πληρώνονται οι λογαριασμοί ! Όχι Πανεπιστήμια – σφραγίδες με πομπώδεις ονομασίες, με πλημμελή παρεχόμενη εκπαίδευση και άχρηστα πτυχία Όχι Πανεπιστήμια γιά τα Πανεπιστήμια, αλλά γιά την ουσία και τη χρησιμότητα του όρου.
- Άμεσο κλείσιμο όλων εκείνων των απίθανων ΤΕΙ της καρπαζιάς και ανυποληψίας που φορτώνουν το προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας με περιττές δαπάνες, τους νέους μας με φρούδες ελπίδες, δήθεν, σπουδών και ανυπόληπτα πτυχία (που ούτε για χαρτί τουαλέτας δεν κάνουν καθ’ όσον σκληρά) και τους ταλαίπωρους γονείς με αγωνίες και έξοδα !
Κάτι ΤΕΙ ανθοκομίας, κάτι ιχθυοκαλλιέργειας και άλλων παρεμφερών ειδικοτήτων το μόνο που προσφέρουν στη κοινωνία είναι τόνωση του εσωτερικού τουρισμού ! Μπαρ, καφετέριες, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα δωμάτια και άλλα τέτοια. Χρήσιμη και αναγκαία, μεν, αυτή η τόνωση αλλά αποτελεί φοβερή προσβολή, ύβρη και ευτέλεια να γίνεται εν ονόματι της…. Παιδείας.
- Αυστηρή επιλογή, έλεγχος, κατηγοριοποίηση και καθορισμός δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων καθώς και νομιμοποίηση των αναγνωρισμένων και σοβαρών ξένων πανεπιστημίων και κολεγίων. Αφού αποτελεί κοινοτικό δεδομένο και δεν γίνεται αλλιώς. Και οπωσδήποτε καθορισμός των επαγγελματικών αρμοδιοτήτων των αποφοίτων τους.
- Πλαφόν στα χρόνια σπουδών και απαλλαγή από τους «αιώνιους» φοιτητές οι οποίοι δεν έχουν σκοπό τις σπουδές αλλά λειτουργούν σαν εγκάθετοι κεκράχτες κομμάτων.
- Αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα Ανώτατα και Τεχνολογικά Ιδρύματα. Όχι να ξεκινάς γιά γιατρός και να καταλήγεις θεολόγος !
Όποιος έχει στόχο και όνειρο της ζωής του π.χ. να γίνει δικηγόρος θα προετοιμάζεται με προτεραιότητα στα απαραίτητα πρωτεύοντα, για την ειδικότητα, μαθήματα και θα χτυπά τη πόρτα της Νομικής δίνοντας σχετικές εξετάσεις. Και αν είναι ικανός θα εισέρχεται. Απλά και καθαρά πράγματα. Εννοείται ότι ο ανταγωνισμός θα καταργήσει αυτομάτως και το πρόβλημα των βάσεων !

Αυτά αποτελούν, σαν σκέψεις, κάτι που χρόνια με απασχολούν, με διαολίζουν και με πονούν γιατί βλέπω να χάνεται, σαν νερό μέσα απ’ τη χούφτα μου, η προοπτική των επερχομένων γενεών γιά ένα καλύτερο μέλλον. Σίγουρα θα υπάρχει και πλήθος άλλων διαρθρωτικών μέτρων που θα ξαναφέρουν τη ελληνική Παιδεία στο σωστό δρόμο. Και σαν προτάσεις θα είναι ευπρόσδεκτες και διερευνητέες. Μακάρι το έργο αυτό να εμπίπτει στις αρμοδιότητες του ΔΝΤ.

Αλήθεια που καταντήσαμε ! Εμείς που «δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού» στην Ανθρωπότητα (και δεν κρατήσαμε, φευ, τίποτε γιά πάρτη μας, ούτε ένα κεράκι !), να περιμένουμε από τους ξένους να μας συμμαζέψουν και καθοδηγήσουν στη σωστή κατεύθυνση !
Όμως όταν ακούς σαχλαμάρες τύπου «…διά βίου, παιδείας» και βλέπεις τη κ. Διαμαντοπούλου να καταργεί τη βάση γιά να δώσει δουλειά στις καφετέριες, π.χ. της Άμφισσας, τότε συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις άλλη επιλογή ! !

"Διά βίου....". Και εις άλλα με υγεία και μακροζωϊα !

Γιά γέλια και γιά κλάματα

Αυτό το «διά βίου» που κολλήσανε στο Υπουργείο Παιδείας, απ’ την αρχή μου καθόταν στο λαιμό. Δεν πήγαινε κάτω με τίποτε. Θες η αφέλεια, θες ο λαϊκισμός που απέπνεε το θεωρούσα, ανέκαθεν, ένα κουτοπόνηρο και ανόητο σύνθημα. Δείγμα οξύμωρου σχήματος, του τύπου «ξύδι – γλυκάδι».
Τελικά, όπως αποδεικνύεται, το κολαούζο αυτό ήταν σωστό αλλά από κάποιο μπέρδεμα απέκτησε λάθος αποδέκτη. Προοριζόταν γιά το Υπουργείο Απασχόλησης, όπου ταίριαζε γάντι, αλλά γιά ανεξήγητους λόγους βρέθηκε στο Παιδείας.
Με την εξαγγελία του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, αυτό φαίνεται καθαρά.
«Υπουργείο, διά βίου, απασχόλησης» ! Ότι πρέπει !
Τα νέα όρια συνταξιοδότησης το αποδεικνύουν περίτρανα ! Πενήντα χρόνια εργασίας, και βάλε, γιά να πάρεις, σαν σύνταξη, το 70% κάποιων αποδοχών ! Κι αυτές μαγειρεμένες προς τα κάτω.
Τσακάλι ο δικός σου. Και συνεπέστατος στο προεκλογικό του σύνθημα, «Λεφτά υπάρχουν» ! Αφού, σου λέει, άμα δουλεύεις συνέχεια, δε γίνεται, λεφτά θα βγάζεις ! Τι δηλαδή, τζάμπα θα δουλεύουμε !
Επί τη ευκαιρία, η στήλη καταθέτει μία πρόταση, ρηξικέλευθη όπως πάντα, η οποία θα απλοποιήσει και θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, αν υιοθετηθεί.
Καταργούνται ένσημα, βιβλιάρια, διαδοχικές ασφαλίσεις, «ώριμα» και άγουρα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και άλλα φληναφήματα και γραφειοκρατίες. Όλα πέταμα, στα σκουπίδια !
Σύνταξη στα 100 ! Στρογγυλά πράγματα ! Και μόνο απαιτούμενο δικαιολογητικό το πιστοποιητικό γεννήσεως.
Μόλις κλείσεις έναν αιώνα ζωής, εννοείται εργαζόμενος συνεχώς, μαζί με την ειδική μεγαλοπρεπή εορτή που θα διοργανώνεται προς τιμή σου στο Υπουργείο, διά βίου, Απασχόλησης (λόγοι, τούρτα, κεράκια, κλπ.) θα σου απονέμεται διά χειρός κ. Λοβέρδου η επιταγή της σύνταξης.
Ειδική επιτροπή, στο μεταξύ, θα έχει καθορίσει το ύψος της, βάσει σχετικής αναλογιστικής μελέτης. Εκτιμάται ότι αυτή θα κυμαίνεται, σαν ποσό, μεταξύ διπλάσιου και τριπλάσιου του τελευταίου μισθού του ασφαλισμένου ! (Τσιγκουνιές θα κάνουμε !).
Η τεράστια αυτή αύξηση των συντάξεων θα μπορεί να διατυμπανιστεί από τα κανάλια ως νέα μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης γιά να μπορέσει, επί τέλους, να σκάσει λίγο και το χειλάκι της κυρίας που δεν…. τρέμει όταν, κακή τη τύχη, είναι αναγκασμένη να εκφωνεί μόνο καταστροφικές ειδήσεις !
Νομίζω ότι η προτεινόμενη λύση είναι ιδανική, αφού εξασφαλίζει τα συμφέροντα όλων των πλευρών και καλείται το ΔΝΤ, το οποίον ως γνωστόν, ενδιαφέρεται κυρίως για τον Άνθρωπο να την υιοθετήσει, γενικώς, και να την εντάξει στη φιλοσοφία του.

Σσσσστ ! Μη μας ακούσει κανείς... ! ! !

Επικαιρότης

Η συμπεριφορά της κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό, όσον αφορά τη στάση της προς τη διαδικασία προσφυγής στο πακέτο σωτηρίας Ε.Ε. - ΔΝΤ, θυμίζει τη ξεσκολισμένη γυναίκα που αρνείται, αιδημόνως, τη συνεύρεση, καθ’ ον χρόνο γδύνεται, αργά – αργά, εμπρός στο κρεβάτι.

Μιά καθώς πρέπει Κυρία παραδίδεται αρνουμένη ! Πάντα !

Το γεγονός, πλήν των άλλων, γεννά μία νέα, σύγχρονη, τάξη «αντιστασιακών» ! Προς μελλοντική, ποιός ξέρει, εξαργύρωση !

- Καλέ, μη ! Δεν κάνει ! Ντρέπομαι ! Μην είσθε ασελγής... !

Ο τοίχος, ο ελέφαντας και τα ποντίκια.

Σχολιασμοί

Φίλος, φίλτατος, με πήρε τηλέφωνο και έντρομος μου ανεφέρετο στα δεινά που επαπειλούν την αθώα και άμοιρον κεφαλή μας από την επικείμενη επέλαση του ΔΝΤ.
- Τόσα χρόνια κοπιάσαμε με τη γυναίκα μου να εξασφαλίσουμε αξιοπρεπή γεράματα, και τώρα……
Φίλος, φίλτατος ο συνομιλητής μου, και τον καταλαβαίνω, αλλά δε μπορώ να ξεχάσω πως όταν δούλευε, ως γιατρός, ούτε για το 10% από τις εισπράξεις του δεν έκοβε απόδειξη. Και πάμπολλες φορές τα έκανε τάτσι-μίτσι-κότσι με τον έφορο γιά να κουκουλώνει και κλείνει φορολογικές υποθέσεις του.
Σίγουρα ο φίλος αυτός υπήρξε ένα μικρό τρωκτικό. Ένα μικρό ποντικάκι που με τα μικρά του δοντάκια, ίσα που ροκάνισε μιά σταλιά και άνοιξε μιά μικρή τρυπούλα στο πελώριο τοίχο που λέγεται «εθνική οικονομία». Σιγά τη ζημιά, θα πει κάποιος !
Όμως, ένας μεγάλος τοίχος πέφτει η από σκουντιά ελέφαντα η από μικρές τρυπούλες που ανοίγουν, σ’ αυτόν, εκατομμύρια ποντικάκια !
Κι απ’ όσο ξέρω στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί ελέφαντες. Από ποντικάκια όμως ….

Η μητέρα όλων των εξεταστικών

Θέσεις - Απόψεις

Η στήλη δεν φαντάζεται ότι υπάρχουν τόσο αφελείς πολίτες που να πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα και, άρα, τη χρησιμότητα των εξεταστικών επιτροπών. Μόνο οι οπαδικού χαρακτήρα ανεγκέφαλοι και οι πολιτικοί χουλιγκάνοι ικανοποιούνται, καθένας από το ταμπούρι του, από τα συναγόμενα ετερόκλητα και ασυμφώνητα συμπεράσματα. Κάθε κόμμα βγάζει τα δικά του, κάθε οπαδός διαβάζει ότι και όπως θέλει και όλοι μένουν ευχαριστημένοι, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο, ενώ ο τόπος βυθίζεται !
Θα ήταν ευχής έργο, κατά το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», τώρα που μπαίνουν αμερόληπτοι ελεγκτές στο τόπο, στα πλαίσια της αντικειμενικής διερεύνησης του πελώριου εθνικού εγκλήματος, της χρεοκοπίας της χώρας, να συσταθεί ειδική ευρωπαϊκή εξεταστική επιτροπή η οποία θα διερευνήσει την υπόθεση και θα αποδώσει τις ευθύνες εκεί που πρέπει. Πως και γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ποιοί και σε ποιό βαθμό φταίνε.
Χωρίς μεροληψίες, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς κουτοπόνηρους μικροκομματισμούς.
Το ζητούμε εμείς, το ζητούν τα παιδιά μας, το ζητεί η αλήθεια, το απαιτεί η Ιστορία

Το βιολί των δανεικών και ο βρόγχος του Έλληνα

Επικαιρότης

Τελικά θα μου στρίψει. Κάθε μέρα ακούω και διαβάζω ότι « η χώρα γιά τον Τάδε μήνα χρειάζεται τόσα δις δάνειο, γιά τον Δείνα μήνα τόσα και τον παρ’ άλλο, άλλα τόσα » ! Και τρελαίνομαι.
Δηλαδή που το πάνε το πράγμα. Αυτό το βιολί θα γίνεται εσαεί ! Αυτός ο ρημάδης ο τόπος δεν παράγει τίποτε και δεν βγάζει, καν, τα έξοδά του ; Κι αν όχι τι θα γίνει, θα ζει πάντα με δανεικά ; Δηλαδή χαραμοφάης κι ανεπρόκοπος, γιά πάντα ;
Καλά τόση δουλειά, τόσες υπηρεσίες, τόση παραγωγή τι γίνονται, που πάνε ;
Μήπως έχουμε τρελαθεί τελείως. Μήπως πάθαμε ομαδική παράκρουση όλοι και πάψαμε να καταλαβαίνουμε ; Και διαβάζουμε όλ' αυτά και τ’ ακούμε ψυχρά και με απάθεια.
Είναι τρόπος λειτουργίας κράτους αυτός ; Τρόπος λειτουργίας κοινωνίας ;
Ας προσπαθήσει έκαστος να μεταφέρει στον οικογενειακό του μικρόκοσμο ένα τέτοιο τρόπο ζωής και θα καταλάβει, αμέσως, τι γίνεται.
Γιατί δεν βγαίνει κάποιος «αρμόδιος», κάποιος ανόητος σαχλαμάρας απ’ όλο αυτό το σκυλολόι που κυβέρνησε, από τη μεταπολίτευση, τη χώρα να μας εξηγήσει γιατί ο τόπος θα πρέπει να ζει και να πορεύεται σε τέτοια βάση. Μόνο με δανεικά. Μακάρια, αμέριμνα και πέρα από τις παραγωγικές του δυνατότητες. Που θα πάει, τελικά, αυτή η κατάσταση ! Τουλάχιστον να ήταν δανεικά κι αγύριστα θα συμφωνούσα ! Όμως κάποτε θα πρέπει να επιστραφούν. Πότε, πώς και από που !
Όλο δανεικά, δανεικά και δανεικά !
Με τις ανάγκες να πολλαπλασιάζονται και τους τόκους να δημιουργούν συνεχείς απαιτήσεις νέων δανείων γιά να πληρωθούν οι προηγούμενοι τόκοι και μόνον, όχι το οφειλόμενο κεφάλαιο, (αυτό παραμένει αλώβητο), το χρέος θα αυξάνει γεωμετρικά !
Τότε τι κάνουμε, δηλαδή. Που πάμε ;
Και ο πιό ηλίθιος καταλαβαίνει ότι αυτή η φάμπρικα δεν οδηγεί πουθενά και θα πρέπει να σταματήσει κάποτε !

Ας μου δώσει κάποιος μιάν απάντηση. Πότε και πως θα σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος των συνεχών δανεισμών. Πότε και πως θα πάψουμε να δανειζόμαστε γιά να πληρώνουμε, κυρίως, τόκους προηγουμένων δανείων και πως και πότε, επί τέλους, θα ξεχρεώσουμε ;

Αλήθεια, ακούει κανείς !

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Επικαιρότης

Πέραν από τη κρισιμότητα των περιστάσεων εκείνο που εντυπωσιάζει περισσότερο τη στήλη είναι η νοοτροπία και πολιτική συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που, οπωσδήποτε, θ’ απασχολήσει τους ψυχιάτρους – ιστορικούς του μέλλοντος.
Ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ΔΝΤ πάτησε, ήδη, πόδι στη χώρα και η δραματική εξέλιξη των πραγμάτων είναι, από καιρού, δρομολογημένη οι κυβερνώντες, θεωρούντες ότι απευθύνονται σε ηλιθίους, παίζουν ένα άσκοπο κρυφτούλι με την αλήθεια και δίνουν βλακώδεις μάχες οπισθοφυλακών.
Με μισόλογα, αντιφατικές δηλώσεις, αμπελοφιλολογίες και αποπροσανατολιστικές δηλώσεις του κάθε ασήμαντου «golden boy» που σταχυολογούν, κοροϊδεύουν τον κόσμο, δίνουν τροφή γιά μπλα – μπλα, στους παντογνώστες των καναλιών και παρατείνουν την αγωνία του αποσβολωμένου και τρομοκρατημένου λαού, αποκρύποντες μέχρι την υστάτη την αναπόφευκτη πραγματικότητα.
Το «σύστημα» ΠΑΣΟΚ, (γιατί περί συστήματος πρόκειται), εξακολουθεί να παίζει το παιχνίδι με όρους πολιτικού κόστους ενώ η χώρα βουλιάζει.
Παραμερίζοντας, προς στιγμήν, το μέγα θέμα των ευθυνών, δηλαδή το πώς και το γιατί φτάσαμε έως εδώ, γιά καθαρά πρακτικούς και ρεαλιστικούς λόγους εστιάζουμε στο ζέον και το μείζον. Τι κάνουμε τώρα, τι πρέπει να γίνει τώρα !
Και βλέπουμε ότι ακόμη και σήμερα που τα πράγματα είναι, όχι στο παρά 5’ αλλά στο και 5’, οι κυβερνώντες, δεν εννοούν να εγκαταλείψουν το βιολί της παραπληροφόρησης και της εξαπάτησης. Έξη μήνες διακυβέρνηση, έξη μήνες παλινωδίες, ασυναρτησίες, γκάφες, μπρος - πίσω, ράβε - ξήλωνε, τροποποιήσεις επί τροποποιήσεων, κλπ ανακολουθίες, την ώρα που το όχημα της χώρας τρέχει ξέφρενο προς το γκρεμό.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτά δεν συμβαίνουν, τόσον, από ανικανότητα όσον από μεθοδευμένη σκοπιμότητα. Το μέγεθος των προβλημάτων, η στήλη το έχει επισημάνει κατ’ επανάληψη, ξεπερνά το ανάστημα των ηγετών, σε παγκόσμιο επίπεδο και, άρα, είναι λογικό και εξηγήσιμο το πελάγωμά τους και οι συνεχείς και αλλεπάλληλες συναντήσεις και διαβουλεύσεις όλων για εξεύρεση λύσεων.
Το ηγετικό πρόβλημα της χώρας μας, όμως, είναι εντελώς διαφορετικό. Συνεπείς προς διαβολικές και διεστραμμένες πολιτικές τους καταβολές, οι σημερινοί κυβερνητικοί, δεν ενδιαφέρονται γιά τα προβλήματα και τις λύσεις τους, αλλά γιά το «σερβίρισμα» και πλασάρισμα των λύσεων αυτών, ούτως ώστε να αποφευχθεί το πολιτικό κόστος. Πως θα ξεγελάσουμε, πως θα στρογγυλέψουμε, πως θα απολακτίσουμε τις ευθύνες, πως θα τις πασάρουμε στους πριν. Στη φαύλη λογική του «φαίνεσθαι» και όχι του «είσθαι».
Γι’ αυτό και ό,τι κάνουν το κάνουν άτολμο, αδύναμο, μισό. Με το μάτι στις δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κόστος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικής φιλοσοφίας η πρωταρχική μέριμνα του υπουργικού συμβουλίου, όταν ήρθε για συζήτηση το νομοσχέδιο των ημιυπαίθριων χώρων.
- Προς Θεού, να μη φαίνεται ότι κινείται στη λογική Σουφλιά ! Να δείχνει αλλιώτικο !
Αυτό τους ενδιέφερε μόνο. Αυτό τους μάρανε !
Στη προσπάθεια αυτή επιστρατεύονται ασαφείς και πομπώδεις «εξυπνάδες», τύπου «το περίστροφο στο τραπέζι», «περάσαμε το κάβο», «δίχτυα ασφαλείας» και άλλα τέτοια σαχλά και ανούσια λιπάσματα καλλιέργειας μάταιης αισιοδοξίας στο λαό, υπό τη κάλυψη των γνωστών παπαγαλακίων των παραθύρων.

Ας το πάρουμε απόφαση. Το ΔΝΤ ήρθε και είναι η μόνη σωστή και αντικειμενική λύση γιά τη φαλιρισμένη και, επί χρόνια, κακοδιαχειριζόμενη ελληνική οικονομία.
Η στήλη ανήκει σ’ εκείνη τη μεγάλη ομάδα των Ελλήνων που θα στριμωχτεί άγρια και θα υποφέρει οικονομικά. Όμως ξέρει ότι απέναντί της θα έχει κάποιους που θα την κοιτούν στα μάτια και θα της λένε την αλήθεια. Όσο κι αν πονάει αυτή.
Και, σε βάθος χρόνου, θα φροντίζουν γιά το καλό των επερχομένων γενεών.
Στα σίγουρα η τύχη του τόπου θα βρίσκεται στα ικανότερα, κατά το δυνατόν, χέρια και όχι σε πολιτικάντηδες της πλάκας και της συμφοράς. Σε ιδιοτελή κομματόσκυλα και μαθητευόμενους μάγους που θα πειραματίζονται στο κασιδιασμένο (όπως το κατάντησαν επί τριακονταετία) κεφάλι του.
Είναι, τουλάχιστον, η μόνη ελπίδα που της απέμεινε. Και ποντάρει σ΄αυτήν !
Γι' αυτό και η στήλη χαιρετίζει τη οδυνηρή επέμβαση του ΔΝΤ στη χώρα με την ίδια λογική που χαιρετίζει ένας υποψήφιος ανάπηρος τον, ένεκα γάγγραινας, ακρωτηριασμό του.

Κι έτσι, περιμένοντας τους «βαρβάρους» θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι
« οι άνθρωποι αυτοί είναι μιά κάποια λύσις…..»

Λόγια μεγάλων ανδρών

Γιά γέλια και γιά κλάματα

Η στήλη υπενθυμίζει λόγια μεγάλων ανδρών, με τρείς λέξεις.

- Ίτε παίδες Ελλήνων. --- Αισχύλος
- Τα πάντα ρει. --- Ηράκλειτος
- Πατήρ πάντων πόλεμος. --- Πλούταρχος.
- Γηράσκω αεί διδασκόμενος. --- Σόλων
- Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω. --- Πλάτων
- Διά βίου μάθηση. --- Άννα Διαμαντοπούλου
- Αμύνεσθαι περί πάτρις. --- Έκτωρ
- Αμύνεσθαι περί πάρτης. --- Φαυλοκράτης
- Veni, Vidi, Vici. (Ήλθα, είδα, ενίκησα) --- Ιούλιος Καίσαρ
- Alea jacta est. (Ο κύβος ερίφθη) --- Ιούλιος Καίσαρ
- Εν τούτω νίκα. --- Μ. Κωνσταντίνος
- Νενίκησά σε Σολομών. --- Ιουστινιανός
- Λεφτά υπάρχουν. --- Γ. Παπανδρέου (νόμιζε ότι οι λέξεις είναι τρεις !)
- Δεν υπάρχει σάλιο ! --- Ανδρ. Λοβέρδος
- Βάλτε γρήγορα βαζελίνη ! --- Ορφέας
- Τσούζει, αμάν, τσούζει ! --- Μη προνοήσας Έλλην
- Έχετε γειά βρυσούλες --- Ελληνικός λαός

Ασφαλιστικό. Έγκλημα και τιμωρία.

Επικαιρότης

Ξεκινάμε από τις μεγαλοστομίες. Τις κόκκινες γραμμές, τα τρία «δεν» και τις άλλες παπαρδέλες του, κατά τα λοιπά, συμπαθούς υπουργού της (όπως καταντήσαμε)«διά βίου Εργασίας», του κ. Ανδρ. Λοβέρδου : «Δεν μειώνονται οι συντάξεις, δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας, δεν αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων» !
Μεγαλύτερη κωλοτούμπα και χαρακτηριστικότερη στροφή κατά 180 μοίρες δεν έγινε, τόσο εμφανώς και τόσο κατηγορηματικά, σε καμία από τις «δεσμεύσεις» του διψασμένου γιά, παντί τρόπω και πάση θυσία, πρωθυπουργία κ. Παπανδρέου !
Όμως η ουσία είναι η ανίχνευση, γνώση και γνωστοποίηση του προβλήματος στη πραγματική του βάση. Η στήλη το επιχειρεί με όση διαθέτει τεχνοκρατική συγκρότηση και αμερόληπτη διάθεση πέρα από λαϊκισμούς και προκαταλήψεις.

Η βάση κάθε ασφαλιστικού συστήματος στηρίζεται στη κάτωθι φιλοσοφία :
Κάθε εργαζόμενη κοινωνική ομάδα συνεισφέρει τμήμα των αποδοχών της, ποσά που αθροίζονται μαζί με κάποια ανάλογα των αποδεκτών της εργασίας της ομάδος αυτής (εργοδότες, πελάτες, κλπ.) και, ενδεχομένως, κρατική συμμετοχή. Τα συγκεντρωνόμενα κεφάλαια τα διαχειρίζονται ειδικά ασφαλιστικά ταμεία, ιδρυόμενα προς τούτο, με στόχο τη διαφύλαξη και, ει δυνατόν, με κατάλληλες επενδύσεις, το αυγάτισμά τους.
Από τα κεφάλαια αυτά χρηματοδοτείται η υγειονομική περίθαλψη των ασφαλισμένων – μελών κάθε τέτοιας κοινωνικής ομάδος και εξασφαλίζεται η συνταξιοδότησή τους όταν αυτά εξέρχονται, απόμαχοι πλέον, από την αγορά εργασίας.
Βασικό στοιχείο ευεξίας ενός ασφαλιστικού ταμείου είναι η σχέση εργαζομένων προς συνταξιούχους, καθ’ όσον οι πρώτοι πληρώνουν και οι δεύτεροι εισπράττουν και, εννοείται ότι, όσο περισσότεροι εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε κάθε συνταξιούχο, τόσο υγιέστερο λογίζεται το ταμείο. Επίσης καθοριστικό ρόλο παίζει και το ύψος των εισφορών των εργαζομένων, κάτι που επίσης συναρτάται με τη προηγούμενη σχέση. Όσο περισσότεροι οι εργαζόμενοι ασφαλισμένοι, τόσο λιγότερες οι εισφορές γιά το ίδιο αποτέλεσμα.
Τις οικονομικές σχέσεις και αναλογίες τις κανονίζουν ειδικές μελέτες που λέγονται «αναλογιστικές» οι οποίες και πρέπει να καθοδηγούν το καθορισμό των εισφορών και συντάξεων και την, εν γένει, ασφαλιστική πολιτική του ταμείου. Αποτελούν, με άλλα λόγια, το «μπούσουλα» του ταμείου. Και εννοείται ότι τα, σύμφωνα με τα προηγούμενα, λεγόμενα υγιή η «ευγενή» ταμεία εξασφαλίζουν γιά τα μέλη τους ικανοποιητικές συνθήκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και αξιοπρεπές επίπεδο συντάξεων.
Αυτά ως προς την ουσία του όρου «κοινωνική ασφάλεια» και των ιδανικών όρων λειτουργίας του συστήματος.

Τι γίνεται όμως στη πράξη. Απλά, αυτό που λέμε, το «έλα να δεις» ! !
Κατ’ αρχήν η κάθε κυβέρνηση, οσμιζομένη χρήμα απλώνει το χέρι της ποικιλοτρόπως και, εκμεταλλευόμενη τα αποθεματικά των ταμείων, κάνει βολικούς γι’ αυτήν χειρισμούς και «παίζει» διάφορα, ψηφοθηρικά κυρίως, παιχνίδια.
Όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις αμάρτησαν, επί του προκειμένου.
Άλλες δέσμευσαν τμήμα των αποθεματικών των ταμείων, άτοκα η χαμηλότοκα, μειώνοντας τη δυνατότητα αξιοποίησης των κεφαλαίων τους, άλλες ενέταξαν ως μέλη, άκριτα κι αδικαιολόγητα, στίφη ασχέτων και μηδέποτε συνεισφερόντων σ’ αυτά ομάδων, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση η και την εξαθλίωση των ταμείων και τη μετατροπή τους από ανθηρά σε προβληματικά ( π.χ. ΝΑΤ και Ρωσοπόντιοι, υπομηχανικοί στο ΤΣΜΕΔΕ, κλπ. ).
Προϊόντος του χρόνου και με τη θεαματική αύξηση των μεγεθών γιγαντώνονται και τα προβλήματα. Κατά τη λαϊκή έκφραση, «μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες».
Ο φαύλος συνδικαλισμός, οι διορισμένες κομματικές διοικήσεις (όπου κυριαρχούν τα πάσης φύσεως «λαμόγια») διέλυσαν το σύμπαν. Θέλεις με τις κομπίνες στο Χρηματιστήριο, θέλεις με τα «δομημένα» ομόλογα ( πού, μάλλον, γιά «γα…..να» πρόκειται, με το συμπάθιο !), θέλεις με πλήθος άλλες, άγνωστες εισέτι, λοβιτούρες, τα ταμεία πάτωσαν !
Η μόνη σωστή, ντόμπρα και σταράτη κουβέντα που εκστομίστηκε από μέλος αυτής της κυβέρνησης είναι η ιστορική ρήση Λοβέρδου.
- Δεν υπάρχει σάλιο !
Ότι άλλο δυσμενές πρέπει να λεχθεί στο λαό, περιτυλίγεται στο χρυσόχαρτο του λαϊκισμού, του μισόλογου, της εξαπάτησης, της πάσας των ευθυνών αλλού, του πολιτικού κόστους και της επίγνωσης ότι οι δέκτες είναι εντελώς ανεγκέφαλοι, κατάλληλα «αποπλυμένοι» και λοβοτομημένοι από τους κεκράχτες των καναλιών.
Η γνωστή τρικούπειος ρήση, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ισχύει, πέρα για πέρα, και αντικατοπτρίζεται πεντακάθαρα στο χάλι των ασφαλιστικών ταμείων. Μόνον ανόητοι, αιθεροβάμονες και κομματικά φερέφωνα δεν μπορούν να δουν και αντιληφθούν τη πραγματικότητα.
Γι’ αυτό ας βάλλουμε καλά στο μυαλό μας, τους τρεις πραγματικούς πυλώνες της μελλοντικής δομής του προσεχούς ασφαλιστικού μας συστήματος :
« Μεγαλύτερη διάρκεια εργασίας, περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, λιγότερη σύνταξη ».
Και αφήστε τον ανέκαθεν λαλίστατο, τέως εργατοπατέρα και νυν «Ηρακλέα» του νέου συστήματος κ. Κουτρουμάνη να λέει ότι θέλει, κάνοντας γαργάρα τις παλιές του προοδευτικές φαεινές ιδέες και τους συνδικαλιστικούς του αγώνες. Ήδη τους εξαργύρωσε πλουσιοπάροχα. Τι ανάγκη έχει πλέον.
Η ουσία είναι ότι τα λεφτά φαγώθηκαν σε ρεμούλες και σπατάλες, τα αποθεματικά των ταμείων εξανεμίστηκαν, η διαφθορά έχει διαποτίσει μέχρι το νωτιαίο μυελό κάθε τμήμα της δημόσιας διοίκησης και κάθε ιστό που διαχειρίστηκε η διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα.
Οπότε γιά να χρησιμοποιήσω ιατρικούς όρους :
- Ο Θεός να βάλει το χέρι του !

Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, η ρύθμιση, η ανευθυνότης, η Νέμεσις

Θέσεις - Απόψεις

Το πρώτο, το απώτατο και υπέρτατο όνειρο κάθε Έλληνα είναι το σπίτι. Ένα κεραμίδι να βάλει από κάτω το κεφάλι του. Αυτού και της φαμίλιας του.
Τα τραπεζικά δάνεια, ασχέτως επιτοκίων, ήταν μιά διευκόλυνση. Άρα δεκτή και θεμιτή, κατ΄ανάγκην. Και ο προγραμματισμός αποπληρωμής μεθοδευμένος και βασισμένος στην εισοδηματική δυνατότητα του κάθε οικογενειάρχη δανειολήπτη.
Η παρούσα οικονομική συγκυρία, όμως, ανατρέπει αναπάντεχα πολλούς προγραμματισμούς και στοχοδιαγράμματα. Αποτέλεσμα, γιά πολλούς, η αδυναμία πληρωμής των δόσεων, η γιγάντωση των τόκων, τα αξεπέραστα αδιέξοδα, η απόγνωση.
Σ’ αυτές τις, αποδεδειγμένα, τραγικές και ανωτέρας βίας «ασυνέπειες» ένα κράτος δικαίου και ένας έντιμος πιστοδοτικός οργανισμός θα πρέπει, μετά από αμερόληπτες διαδικασίες, να φτάνουν από την, επ’ αόριστον αναστολή πληρωμής με πάγωμα των τόκων, μέχρις οριστικής διαγραφής του χρέους.
Όμως γιά περιπτώσεις δανειοδοτήσεως αεριτζήδων «επιχειρηματιών» της πλάκας που δανείζονται γιά ν’ αγοράσουν σαλέ στο Παρνασσό η μεζονέτα στη Μύκονο, στηριζόμενοι στη διαιώνιση του καλού τους άστρου και της κομπίνας, και ξαφνικά…. κλατάρουν και ξεφουσκώνουν, κανένα έλεος. Στη κρεμάλα !
Όσοι αναγκάστηκαν να πάρουν ληστρικού επιτοκίου δάνειο έχοντας κάποιο μαχαίρι στο λαιμό, π.χ. μιά σοβαρή εγχείρηση του παιδιού τους και τώρα αδυνατούν να το αποπληρώσουν, η οφειλή να τους χαριστεί με συνοπτικές διαδικασίες.
Για όσους, όμως, πήραν «διακοποδάνεια» για να πάνε στις Μαλδίβες και τη Ταϋλάνδη, όσους πήραν «εορτοδάνεια» για να στολίσουν εντυπωσιακότερα χριστουγεννιάτικα δέντρα, να κάνουν ρεβεγιόν στα «καθώς πρέπει» πολυτελή ξενοδοχεία και όσους «φορτώθηκαν» θαλασσοδάνεια για ν’ αγοράσουν 4Χ4 και άλλες πολυτελείς λιμουζίνες και τώρα κλαψουρίζουν αδυνατούντες να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους κανένα έλεος ! Καμία δικαιολογία δε στέκει. Ούτε τα , δήθεν, υψηλά επιτόκια, ούτε οι πλάνες διαφημίσεις των τραπεζών τους δικαιολογούν. Μόνοι τους έβαλαν το κεφάλι τους στη λαιμητόμο, μόνοι τους να το βγάλουν.
Γιατί όχι μόνο έκαναν ζημιά σε προσωπικό επίπεδο, αλλά έβλαψαν και την εθνική οικονομία συμβάλλοντας, με τη ανεύθυνη σπατάλη τους, στη διόγκωση του εθνικού χρέους και στην αμαύρωση της εικόνας του ελληνικού λαού προς τα έξω. Αφού, σίγουρα, δεν καλοπερνούν, (αμέριμνοι, «έξω καρδιά» και… δε βαριέσαι), βερεσέ και με δανεικά, όλοι οι Έλληνες, όπως διατυμπανίζεται στον ευρωπαϊκό τύπο !

Η παραβολή των ασώτων !

Γιά γέλια και γιά κλάματα

Είναι ξημερώματα, οι δρόμοι άδειοι, ο κόσμος και η φύση ησυχάζουν.
Μιά μηχανή μεγάλου κυβισμού τρέχει ξέφρενα στη παραλιακή και, ξαφνικά αλλά αναμενόμενα, ο οδηγός χάνει τον έλεγχο και στουκάρει με χίλια πάνω σε μιά κολώνα.
Το νεαρό παιδί γίνεται πίτα. Χίλια κομμάτια. Θάνατος ακαριαίος, επακόλουθο άφρονης οδήγησης.
Στο σπίτι η οικογένεια αμέριμνα κοιμάται, καθένας παραδομένος στη μαγεία του ονείρου του. Ο πατέρας, μέρες που έρχονται, οραματίζεται τις προσεχείς πασχαλιάτικες διακοπές με το κότερο στη Μύκονο, τη παραγγελία του νέου του Καγιέν, που καθυστερεί ανεπίτρεπτα, και το πώς θα το καλύψει φορολογικά, ξεγελώντας για μία ακόμη φορά την Εφορία. Η μητέρα προβληματίζεται με το προσεχές της μπότοξ (όσο να’ναι έχει μιά ψιλοαγωνία), τα κιλά που θα μαζέψει από τις πασχαλιάτικες λιχουδιές, χώρια η χοληστερίνη από τα αριστοκρατικά κοκορέτσια και τις καθώς πρέπει γαρδούμπες καθώς και τη νέα παριζιάνικη κολεξιόν του προσεχούς μήνα που τη περιμένει μ’ αγωνία. Η κόρη αγωνιώντας, βασικά, για τη καθυστέρηση της περιόδου της προβληματίζεται και γιά το αν θα πάει στη νέα συναυλία των «Μπαμ-μπούμ εντ Γκαπα-γκούπα» στη Μαλακάσα η στην Ιταλία με τη σχολική «πενταήμερη». Και ο μικρότερος γιός, πανευτυχής, κουνάει στον ύπνο του τα δάκτυλα, παίζοντας νοερά με το ipod του προσδοκώντας το καινούριο μοντέλο που λανσαρίστηκε στην Αμερική.
Μακαριότης και ευδαιμονία στο σπίτι. Απόλυτες. Και ύπνος γλυκός κι ανέφελος !
Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και μιά σιγανή, διστακτική φωνή αναγγέλλει στον αγουροξυπνημένο μπαμπά, που το σήκωσε.
- Ο κύριος Αμέριμνος. Από τη Τροχαία Γλυφάδας. Δεν είναι τίποτα σοβαρό, να ο γιός σας, όχι μην ανησυχείτε, είχε ένα μικροτρακάρισμα, μικροπράγματα.
- Και που είναι τώρα !
- Α, μην ανησυχείτε σας είπα, του προσφέρονται οι πρώτες βοήθειες.
- Και που γίνεται αυτό !
- Ξέρετε, επειδή ακριβώς είναι μετακινούμενος γιά καλύτερη μεταχείριση, θα έρθουμε να σας πάρουμε εμείς να σας πάμε.
Στο δρόμο γιά τον Ευαγγελισμό, μέσα στο περιπολικό της Τροχαίας, οι αναστατωμένοι γονείς συνεχώς ρωτούν τον Αρχιφύλακα που τους συνοδεύει.
- Καλά που πάμε, πως είναι ο γιός μας !
- Μην ανησυχείτε, μόλις μας ενημέρωσαν ότι έχει ένα μικροσπασιματάκι στο πόδι και χρειάζεται μιά μικρή επέμβαση. Καμιά ανησυχία γιά την υγεία του.
Σε λίγο, το τηλέφωνο του Αρχιφύλακα χτυπάει. Κάτι μισόλογα, κάτι χαμηλόφωνα μονολεκτικά, ναι, όχι. Η αγωνία των γονιών εντείνεται.
- Ξέρετε, τα πράγματα ήταν λίγο πιό σοβαρά και χρειάστηκε επέμβαση. Είναι τώρα στην εντατική, αλλά μη φοβάστε. Τα δύσκολα πέρασαν !
Φτάνοντας στον Ευαγγελισμό, στην είσοδο τους υποδέχεται ένας κύριος με λευκή ρόμπα και γκρίζο, σφιγμένο, υπομειδίαμα.
- Ξέρετε, η κατάσταση του γιού σας είναι αρκετά σοβαρότερη απ’ όσο εκτιμήσαμε αρχικά και σκεφτόμαστε τη μεταφορά του στο εξωτερικό γιά τη σωτηρία του. Όμως μη φοβάστε, θα προσφύγουμε εκεί μόνο στην εσχάτη ανάγκη. Η ζωή του είναι απολύτως εξασφαλισμένη. Σας το εγγυώμαι απολύτως !
Αλλόφρονες οι γονείς, κουτρουβαλιάζονται στις σκάλες ψάχνοντας την εντατική.
Στη πόρτα, άλλος σοβαρός λευκοντυμένος κύριος, κοιτώντας τους λυπημένα, αλλά σοβαρά και ψύχραιμα, τους αναγγέλλει
- Ξέρετε, το νοσοκομείο και το επιτελείο μας είναι τα καλύτερα γιά την αντιμετώπιση περιπτώσεων σαν του παιδιού σας. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η υγεία του και η ζωή του. Τρέχουμε πέρα δώθε, με αεροπλάνα, τρένα, βαπόρια, ακόμα και με κανό για τη σωτηρία του. Πάίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, ακόμα και πέρα από την αλάνθαστη φιλοσοφία μας. Φέραμε και τους καλύτερους ειδικούς γιατρούς που το ψάχνουν το ζήτημα. Αν χρειαστεί, που επί του παρόντος δεν χρειάζεται, θα απευθυνθούμε και στους συναδέλφους μας του εξωτερικού. Μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά. Το παιδί θα σωθεί οπωσδήποτε !
- Το παιδί μας, που είναι το παιδί, που το έχετε ! !
- Α, ναι το παιδί. Ξέρετε … αναζητείστε το στο Διανυκτερεύον Νεκροτομικό Τμήμα. Είναι το καταλληλότερο γιά τη περίπτωσή μας !

Η στήλη δηλώνει ξεκάθαρα, ότι η αναφερθείσα ιστορία είναι συγκεκριμένη και απολύτως φανταστική. Κάτι σαν εφιαλτικό παραμύθι και πως κάθε, τυχόν, ομοιότητα με άλλα πρόσωπα και πιθανές πραγματικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
Επίσης κάθε προσπάθεια σύνδεσής της με οτιδήποτε άλλο γεγονός αποτελεί προϊόν νοσηρής φαντασίας που καταγγέλλεται ως υποβολιμαία και κακόβουλη.

Η προσωπικότητα της γελοιότητας και η γελοιότητα της προσωπικότητας !

Σχολιασμοί

Η ιστορία με τον Έλληνα δάσκαλο των Καλάς που απήχθη και έζησε 8 μήνες αιχμάλωτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν είναι γνωστή. Όπως και η πρόσφατη απελευθέρωσή του.
Εκείνο , όμως, που δεν είναι ευρέως γνωστόν είναι οι δηλώσεις του Έλληνα «διαπραγματευτού», πρέσβεως εκ «προσωπικοτήτων» παρακαλώ, κ. Δημ. Δόλλη τις οποίες έκανε ευθύς αμέσως μετά την απελευθέρωση του ταλαίπωρου δασκάλου.
Σας τις παραθέτω αυτούσιες :

« Έξι μήνες σκληρής δουλειάς, όπου η διεθνής εικόνα του πρωθυπουργού μας ήταν εγγύηση, έφεραν αίσιο τέλος ».

Τιμή και δόξα σε όλους εσάς, μαζί κι εγώ, που δεν αποτελούμε «προσωπικότητες» !

Βαθιά λαρύγγια και ρηχά μυαλά.

Θέσεις - Απόψεις

Η κυβερνητική ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, προϊόντος του χρόνου, καθίσταται ολοένα και πιό εμφανής.
Σε όλους τους τομείς και κυρίως σ’ αυτόν που μας καίει περισσότερο, τον οικονομικό. Η άνοδος των spreads το αποδεικνύει περίτρανα. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των φιλοκυβερνητικών μαρκουτσοφόρων και λοιπόν παπαγαλακίων που προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν τους μοχθηρούς «κερδοσκόπους» και να φιλοτεχνήσουν αγιογραφίες των ημέτερων «ολίγιστων».
Είναι προφανές ότι με τζιτζιφιόγκους και ανέμελα κοριτσόπουλα με σπορτέξ δεν κυβερνιέται ο τόπος, και μάλιστα στη πιό κρίσιμη εποχή, από της ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους.
Κάθε καράβι, στις μεγάλες φουρτούνες του θέλει τον ικανότερο, κατά το δυνατόν, κυβερνήτη και το εμπειρότερο πλήρωμα για να γλιτώσει το φούντο.
Η στήλη, από μηνών, έχει μαλλιάσει η γλώσσα της να το λέει. Κυβέρνηση εθνικής ενότητος με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη. Ειδικούς, ικανούς και απηλλαγμένους πολιτικού κόστους. Όσο συνεχίζεται το αλληθώρισμα μεταξύ της σωστής γραμμής και του, κομματικά, συμφέροντος προκοπή δε γίνεται. Ούτε με γελοιότητες, τάχα, ηρωικών κατορθωμάτων με τρεξίματα, αλά Βέγγου, στις Αυλές του εξωτερικού, πουλώντας χαζομαγκιά με περίστροφα στο τραπέζι και άλλες τέτοιες ψευτοπαλληκαριές, ούτε και με κωπηλατικές λεβεντιές που προβάλλονται γιά εσωτερική κατανάλωση σε στήλες «σοβαρών» εντύπων, δίπλα από τα, επίσης σοβαρά, κατορθώματα της άλλης μεγάλης μας εθνικής… περηφάνιας, της Τζούλιας !
Τα αποτελέσματα όλων αυτών των ασόβαρων κυβερνητικών χειρισμών απεικονίζονται, εύγλωττα και άνευ σχολίων, στη πορεία των spreads. Τις κορώνες περί ανθελλήνων «κερδοσκόπων» τις είχαμε ξανακούσει, οι παλαιότεροι, και επί χούντας του Παπαδόπουλου. Χαμογελούσαμε, τότε, μελαγχολικά. Και τις ξανακούμε, πάλι, βερεσέ.
Αν δεν σοβαρευτούμε προκοπή δε γίνεται. Το πράγμα δε κρύβεται πλέον και οι «κουτόφραγκοι» μας έχουν πάρει χαμπάρι. Η εμπιστοσύνη είναι μέγεθος που γκρεμίζεται πανεύκολα και χτίζεται πολύ δύσκολα. Και σήμερα προς την Ελλάδα δεν υπάρχει. Τελείωσε. Τα καμώματα τύπου Ρίνγκο και Γκρίνγκο με τα πιστόλια στα τραπέζια και αηδίες μόνο γέλια προκαλούν και αυξάνουν την αναξιοπιστία μας.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έχει κλείσει και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα υπάρχοντα κόμματα, ιδίως τα μεγάλα, είναι ξοφλημένα και πρέπει να διαλυθούν, κάτω από το βάρος των εγκλημάτων και της ανικανότητός τους. Τα υγιή στελέχη (υπάρχουν και τέτοια), μαζί με νέους ανθρώπους που θα τολμήσουν κάθοδο στο πολιτικό στίβο, μετά από διαβουλεύσεις και συζητήσεις να συμπήξουν νέους πολιτικούς φορείς και νέες συμμαχίες και να φέρουν νέες ιδέες, νέα πνοή και νέα αισιοδοξία στο τόπο, που διψά για κάτι τέτοιο. Ούτως η άλλως ιδεολογικές διαφορές δεν υπάρχουν μεγάλες , πλήν αριστεράς που, ζώντας στο κόσμο της, φτιάχνει «μορφώματα» (ήδη έχει 39, όπως λέει ο κ. Γλέζος, και πάει φουλάρα γιά τα 100) !
Αλλά στο μεταξύ, και μέχρι να ολοκληρωθούν οι ζυμώσεις και οι νέοι σχηματισμοί η χώρα χρειάζεται, σήμερα, ισχυρή και αξιόπιστη κυβέρνηση άφθαρτων, αδιάφθορων ειδικών και εμπειρογνωμόνων που θα την βάλει, οπωσδήποτε με θυσίες, στο σωστό δρόμο της ανάκαμψης. Αρκεί οι θυσίες να πιάνουν τόπο κι όχι να εξανεμίζονται με καουμπόικες μπλόφες και απλοϊκά παιδιαρίσματα.
Και όταν αυτή πατήσει στα πόδια της γερά ας παραδοθεί στον ενθουσιασμό της νέας πολιτικής αρχής και της νέας πολιτικής διαμάχης.

Η στήλη, μη τρέφουσα αυταπάτες, γνωρίζει ότι τα πιό πάνω ανήκουν στη σφαίρα της ουτοπίας. Τα τσακάλια της εξουσίας, γαντζωμένα με πανίσχυρα νύχια απάνω της δεν πρόκειται ν’ αφήσουν το λουφέ και τη καρέκλα. Κι ας πηγαίνει η χώρα στο γκρεμό. Αυτοί ξέρουν και να επιβιώνουν και να παραμυθιάζουν το λαό, όπως καληώρα, με τους ημιυπαίθριους χώρους (άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς !).
Όμως ας προσέξουν γιατί το καζάνι στο περίγυρο βράζει, η εξαθλίωση πλησιάζει σαρωτικά, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα δικά τους προβλήματα και καμία όρεξη να πνιγούν γιά να σώσουν εμάς, η απελπισία τυφλώνει και π.χ. το Κιργιστάν είναι ένα πολύ κακό παράδειγμα.

Μπλόφες, φημολογίες και.... ηλιθιότητες !

Επικαιρότης

Χθες, στις βραδινές ειδήσεις ωρύοντο οι παντογνώστες αναλυτές των παραθύρων γιά εκείνο
«τον ηλίθιο κυβερνητικό παράγοντα» που με δηλώσεις του στο διαδίκτυο έγινε αφορμή να εκτιναχτούν πάλι τα spreads στα ύψη. Και δώσ’ του η οργή, οι κατάρες και οι εκκλήσεις γιά εντοπισμό του, σύλληψη και κρέμασμα στο Σύνταγμα. Και όλοι εκτιμούσαν ότι και γιά τα τρία ήταν θέμα χρόνου. Άντε λίγες ώρες !
Η στήλη γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, ακούγοντας όλ' αυτά, υπομειδιούσε.
Σήμερα παρατηρείται μιά απόλυτη…. γαργάρα του γεγονότος και κατά τη κλασσική πασοκική τακτική …άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μαζί με μπόλικο ακαταλαβίστικο μπουρδούκλωμα και κάποιους υπερτονισμούς για μ ε λ λ ο ν τ ι κ ο ύ ς χειρισμούς και ενέργειες επί του θέματος !
Ψάχνοντας στη μνήμη της η στήλη ανέσυρε κόλπα και μπλόφες του πρόσφατου παρελθόντος, όπως ταξιδάκια σε Ινδία και Κίνα που απέφεραν τις πρώτες σφαλιάρες, περίστροφα στο τραπέζι που τελικά η κάνη τους στοχεύει το.... πισινό μας και διάφορα άλλα ακατανόητα γιά εσωτερική κατανάλωση με παλικαριές τύπου … «δεν ζητάμε βοήθεια, αλλά…. πολιτική στήριξη» και διάφορες άλλες παπαρδέλες !
Με βάση όλα αυτά τα παιδιαρίσματα πώς να μας πάρουν πλέον στα σοβαρά οι …
«κουτόφραγκοι κερδοσκόποι» και πώς να μη πάει το φιλύποπτο μυαλό της στήλης εκεί…. που πρέπει να πάει και να εντοπίσει το κυβερνητικό «δράστη» ! Τι κάνει νιάου νιάου στο διαδίκτυο !
Προσπαθώ να θυμηθώ το τίτλο μιάς καταπληκτικής ταινίας με τον αξέχαστο Πήτερ Σέλλερς, όπου υπεδύετο ένα ημιχαζό κηπουρό που από διαβολική σύμπτωση θεωρήθηκε μεγαλοφυΐα και όλοι, πλέον, εκρέμοντο απ’ τα χείλη του και τις διφορούμενες σαχλαμάρες που εξεστόμιζε. Το τίτλο το χάνω αλλά το πνεύμα του φιλμ το έχω προ οφθαλμών. Κάθε μέρα κι εντονότερα. Το δούλεμα, μόνο, μ’ ενοχλεί.
Θέλω να πιστεύω ότι στον αυριανό τύπο θα υπάρξουν κι άλλα πονηρά μυαλά να εντοπίσουν τον ατσίδα «κυβερνητικό παράγοντα».

ΠΡΟΣΘΗΚΗ : Παρασκευή 9/4 /2010, ώρα 9.23' π.μ.

Καλός φίλος και τακτικός αναγνώστης της στήλης, διαθέτων το ίδιο "φιλύποπτο" μυαλό είχε τη καλωσύνη να μου υπενθυμίσει το τίτλο του φιλμ. Είναι το " Να είσαι εκεί Κ. Τσανς" ( Be there Mr Chance). Tον ευχαριστώ θερμά και σπεύδω να το συμπληρώσω. Γιά την πληρότητα του κειμένου.
Εννοείται ότι η επαλήθευση της άποψης μαζί με τη "πρωτιά" της ανακοίνωσης είναι δεδομένες !

Μακεδονικό. Το όνομα και το "ψητό".

Θέσεις - Απόψεις

Το ζήτημα γεννήθηκε μεταπολεμικά από ένα ευφυή, γιά τη πάρτη του, ελιγμό του Τίτο προκειμένου να εξυπηρετήσει μελλοντικές δικές του υποθήκες εδαφικών διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδος.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, με την αστάθεια της εποχής και τα καυτά θέματα και προβλήματα που είχαν τότε δεν του ξέκοψαν, αμέσως, το βήχα με το μαχαίρι. Στη συνέχεια ολιγωρήσαμε και το ζήτημα σύρθηκε μέχρι τις ημέρες μας.
Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι το όνομα αλλά τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό και σε ποιές επιδιώξεις αυτό ανοίγει την όρεξη.
Κανείς δε σκοτίζεται γιά το όνομα, αυτό καθ' αυτό. Κανείς δεν νοιάζεται αν εγώ κι εσείς θέλετε να λέγεστε Κινέζοι, Αμερικανοί η Κογκολέζοι. Σημασία έχει το τι αλυτρωτικές διαθέσεις θα γεννηθούν και τι εδαφικές διεκδικήσεις θα ξεφυτρώσουν με αφετηρία το όνομα.
Γι’ αυτό οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν σε σύνθετη ονομασία με κατάλληλο γεωγραφικό προσδιορισμό.
Π.χ. Αν πούμε Βόρειο Βιετνάμ – Νότιο Βιετνάμ, Βόρεια Ιρλανδία – Νότια Ιρλανδία, Βόρεια Κορέα – Νότια Κορέα, κ.ο.κ, φέρνουμε στο μυαλό μας μία χώρα κι ένα λαό που γιά κάποιο λόγο (πολιτικό κυρίως) βρίσκονται προσωρινά διηρημένοι. Ήδη το Βιετνάμ και η Υεμένη ενώθηκαν.
Συνεπώς αν αποδεχθούμε ονομασία τύπου «Βόρεια Μακεδονία» βάζουμε, συνειρμικά με το πώς γίνεται ευρέως αντιληπτός ο διαχωρισμός από τις πιό πάνω αναφερθείσες περιπτώσεις, τους Σκοπιανούς στο «παιχνίδι» γιά μιά πιθανή μελλοντική ενοποίηση των δύο, υποτιθέμενων, κομματιών της Μακεδονίας. Του βόριου που κατέχουν αυτοί και του νότιου που κατέχουμε εμείς. Άρα το όνομα γίνεται εφαλτήριο και προϋπόθεση απόσχισης από την Ελλάδα της ελληνικής Μακεδονίας και προσάρτησής της στα Σκόπια!
Το τρυκ, εν προκειμένω, γίνεται με την ψευδή συσχέτιση μιάς ανεξάρτητης χώρας, τελείως διαφορετικής φυλετικής και ιστορικής υπόστασης, της σλάβικης FYROM, με τ μ ή μ α μιάς άλλης, της ελληνικής Μακεδονίας.
Οπότε στο μέλλον…. ποιός ξέρει !
Και όλα αυτά γαρνιρισμένα με μπόλικη αλυτρωτική φιλολογία, βοηθούσης προς τούτο και της σχετικής εσωτερικής μας 5ης φάλαγγας.
Άρα αποδεχόμενοι τέτοια λύση ονομασίας ανοίγουμε ασκό του Αιόλου με άγνωστες συνέπειες.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η κουτοπονηριά του κ. Γκρουέφσκι που κάποιοι καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν.
Ενώ μιά ονομασία του τύπου « Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» προσδιορίζει ένα κράτος και μιά εθνότητα που ζει σ΄ ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Και η υπόθεση πάει μέχρις εκεί ! Οπότε οι πολίτες της ας λέγονται όπως θέλουν. Οι γέφυρες γιά όποια γεωγραφική επέκταση είναι κομμένες κι οι δρόμοι κλειστοί. Και αυτό, προφανώς, δεν το θέλει ο παμπόνηρος εθνικιστής Γκρουέφσκι, ο οποίος ονειρεύεται έξοδο στο Αιγαίο και ορέγεται τη Θεσσαλονίκη ! Αλλά, νομίζω, επί του θέματος έχουν γνώση οι φύλακες (πλην τζιτζιφιόγκων) !

Ανάμνηση και προσμονή

Από το κύκλο των χαμένων ποιητών

Μιά λευκή, αισιόδοξη, πινελιά στο γκρίζο, μελαγχολικό, φόντο της εποχής.
Γιά τη στήλη μάλιστα, ίσως να είναι κι απαραίτητη.


Ανάμνηση και προσμονή

- Πέτα μικρό πουλί του λογισμού,
γλάρος γλυκός κι ολόλευκος.
Εσύ δεν ξέρεις φυλακές,
δεν σε κρατούν συμβιβασμοί
κι η αντάρα δεν σε σκιάζει.

- Αιώνιο το παιχνίδι του
στα κύματα του ονείρου
κι ολόθερμη η θαλασσινή αγκαλιά
στης φαντασίας το άπειρο,
γλυκά να τον ζεσταίνει.
Σαν, κουρασμένος, πάνω της ορμά,
βουτά, βουτιέται, λούζεται
κι αμέσως ξαποσταίνει.

- Πέτα πουλί, φτερούγισε,
τρέξε στην αγκαλιά της,
φιλιά και προσκυνήματα,
λουλούδια, πόνο κι έρωτα
ακούμπησε ευλαβικά
στη τρυφερή ποδιά της.


- Γύρισε πίσω θύμηση,
γοργόφτερη, νοσταλγική,
μέσ’ στο μυαλό μου τ’ άβουλο,
και φέρε την εικόνα της.
Δυό μάτια ήρεμα, μελιά
και μιά ελιά στο μάγουλο.

Ι Β Α

Πάσχα Ελλήνων.. Ζητούμενο η Ανάσταση !

Επικαιρότης

Ω, γλυκή μου έαρ… Η μελαγχολία και η τρυφερότητα που αποπνέουν οι πιό πάνω στίχοι και μελωδία ξεπερνούν κάθε εποχιακή και κλισαρισμένη θρησκευτική κατάνυξη και αποκτούν καταλυτική βαρύτητα και απήχηση, κάτω από τη σκληράδα των σημερινών κατευθύνσεων που παίρνει η ζωή μας.
Μακάρι το νομοτελειακό θρησκευτικό «Χριστός Ανέστη !» να μπορέσει ν’ ακουστεί και να λειτουργήσει και με τη κοινωνική διάσταση του μηνύματος.

Καλό Πάσχα, σε όλους.