Η Μακεδονία, ο αλεξιπτωτιστής Μανόλης, ο "αλλού γι' αλλού" Παππάς και... "τα μπούτια της Μαρίας"
Το εμβατήριο "Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου χώρα...", αποτελούσε το σημαντικότερο εμψυχωτικό εμβατήριο γιά την Μακεδονία, αλλά και -ίσως- το δημοφιλέστερο σε όλη την Ελλάδα.
Ο περήφανος, τολμηρός και ριψοκίνδυνος Κρητικός αλεξιπτωτιστής Μανολιός -στα πρότυπα της Αντιγόνης του Σοφοκλέους, που αψήφησε τις εντολές του Κρέοντος και έθαψε τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη- περιφρόνησε τις μικρόψυχες αντεθνικές εντολές των κομμουνιστών γραικύλων και "κατέβηκε" από τους ελληνικούς αιθέρες ψάλλοντας τον "εθνικό ύμνο της Μακεδονίας"!
Ο γραικύλος κομμουνιστής υπουργός του Τίποτα, μετά την εκποίηση των ήδη γνωστών ελληνικών συστατικών της ελληνικής Μακεδονίας, παραχώρησε -επιπόλαια, ξετσίπωτα και με τη γνωστή κομμουνιστική αλαζονεία- και το πιό πάνω εμβατήριο. Στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που στοχεύει στην απορφάνιση του ελληνισμού από τα εθνικά του διακριτικά -εθνολογικά, ιστορικά, πολιτισμικά, πολιτιστικά, πνευματικά, γλωσσολογικά, κ.λπ.- και την υπαγωγή του στο παγκόσμιο χωνευτήρι, όπου ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Κώστας θα αντικατασταθούν από τον Αχμέτ, τον Ομάρ, τη Φατμέ, προκειμένου να προκύψει ένας ουδέτερος ανθρώπινος... χυλός, αφοσιωμένος στα κομμουνιστικά ιδεώδη -όπως η γνωστή συριζάρια "πινέζα" με το "αλά ηλεκτροπληξία" κούρεμα, τόλμησε να αναρτήσει στο διαδίκτυο.
Η ιστορία με τα εμβατήρια με γύρισε πάνω από μισό αιώνα πίσω. Τότε -νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο- μαζί με την... ξακουστή Μακεδονία, το φρόνημά μας... "σηκωνόταν" και από το εξής συνοδευτικό του περήφανου βαδίσματος, στο οποίο, καθημερινά, μας προπονούσαν οι λοχίες.
Ανάμεσα στα κλασσικά... "εν, δυό, εν, δυό, ένα" και "ένα στ' αριστερό"! όπου στο "ένα" κοπανούσαμε με δύναμη στο έδαφος το αριστερό πόδι, κάνοντας το στρατόπεδο να τρέμει, στη συνέχεια ο λοχίας άρχιζε -κι εμείς άλλο που δεν θέλαμε- επαναλαμβάναμε με στεντόρεια ξεφωνητά το εξής! "Αχ, Μαρία, τα-μπού-τια-σού"! Και εκτός από τις γκαρίκλες, κοπανούσαμε με λύσσα στο έδαφος -εναλλάξ- και τα δύο πόδια σε κάθε βήμα, κάνοντας τα τζάμια του στρατοπέδου να τρίζουν!
Εξ όσων γνωρίζω, το πιό πάνω συμβολικό σύνθημα δεν αμφισβητείται εισέτι, ούτε η "Μαρία" θεωρείται Σκοπιανή Μακεδονίτισσα, κάτι που, ασφαλώς, θα συνέβαινε αν -από έμπνευση του λοχία- λεγόταν π.χ. Ιρίνα.
Ο γραικύλος κομμουνιστής υπουργός του Τίποτα, μετά την εκποίηση των ήδη γνωστών ελληνικών συστατικών της ελληνικής Μακεδονίας, παραχώρησε -επιπόλαια, ξετσίπωτα και με τη γνωστή κομμουνιστική αλαζονεία- και το πιό πάνω εμβατήριο. Στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που στοχεύει στην απορφάνιση του ελληνισμού από τα εθνικά του διακριτικά -εθνολογικά, ιστορικά, πολιτισμικά, πολιτιστικά, πνευματικά, γλωσσολογικά, κ.λπ.- και την υπαγωγή του στο παγκόσμιο χωνευτήρι, όπου ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Κώστας θα αντικατασταθούν από τον Αχμέτ, τον Ομάρ, τη Φατμέ, προκειμένου να προκύψει ένας ουδέτερος ανθρώπινος... χυλός, αφοσιωμένος στα κομμουνιστικά ιδεώδη -όπως η γνωστή συριζάρια "πινέζα" με το "αλά ηλεκτροπληξία" κούρεμα, τόλμησε να αναρτήσει στο διαδίκτυο.
Η ιστορία με τα εμβατήρια με γύρισε πάνω από μισό αιώνα πίσω. Τότε -νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο- μαζί με την... ξακουστή Μακεδονία, το φρόνημά μας... "σηκωνόταν" και από το εξής συνοδευτικό του περήφανου βαδίσματος, στο οποίο, καθημερινά, μας προπονούσαν οι λοχίες.
Ανάμεσα στα κλασσικά... "εν, δυό, εν, δυό, ένα" και "ένα στ' αριστερό"! όπου στο "ένα" κοπανούσαμε με δύναμη στο έδαφος το αριστερό πόδι, κάνοντας το στρατόπεδο να τρέμει, στη συνέχεια ο λοχίας άρχιζε -κι εμείς άλλο που δεν θέλαμε- επαναλαμβάναμε με στεντόρεια ξεφωνητά το εξής! "Αχ, Μαρία, τα-μπού-τια-σού"! Και εκτός από τις γκαρίκλες, κοπανούσαμε με λύσσα στο έδαφος -εναλλάξ- και τα δύο πόδια σε κάθε βήμα, κάνοντας τα τζάμια του στρατοπέδου να τρίζουν!
Εξ όσων γνωρίζω, το πιό πάνω συμβολικό σύνθημα δεν αμφισβητείται εισέτι, ούτε η "Μαρία" θεωρείται Σκοπιανή Μακεδονίτισσα, κάτι που, ασφαλώς, θα συνέβαινε αν -από έμπνευση του λοχία- λεγόταν π.χ. Ιρίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου