Υπόθεση... «Ευρωβουλή»

«Ου παντός πλειν ες Κόρινθον».

  

   Τελικά, το ευρωβουλευτηλίκι κατάντησε -ως μη ώφειλε- ένας λαμπρός και προσοδοφόρος στόχος. Καταφύγιο του κάθε κουτοπόνηρου καιροσκόπου και κάθε πικραμένου, τεμπέλη, ή αποτυχημένου στην καθημερινή μάχη γιά την επιβίωση. Αρκεί να διαθέτεις κάποιους πόντους αναγνωρισιμότητος... οπουδήποτε. Αν έχεις «ακουστεί» κάπου, έστω σε ένα σπορ, στα ΜΜΕ, στην σεξουαλική... ιδιαιτερότητα, ακόμη και στο Survivor, θεωρείς και θεωρείσαι έτοιμος για την Ευρωβουλή! Και -εντελώς απαράδεκτα- από όλα τα κόμματα θεωρείσαι κράχτης και προσκομιστής ψήφων. Απογοητευτικό δείγμα -και ομολογία παρακμής, κατάντιας και πνευματικής καχεξίας- της σημερινής ελληνικής κοινωνίας η αποδοχή τους. «Φέρνεις ψήφους, έλα στο ψηφοδέλτιο»! Αυτό μου θύμισε έντονα την τακτική των παλιών μπουζουξίδικων όπου κυριαρχούσε στα «νυχτοκάματα» των βεντετών ο εξής κανόνας: «Τα φέρνεις, τα παίρνεις»! Βεβαίως, αν στην πράξη και μετά την εκλογή ο... φέρνων τα ψηφαλάκια αποδειχτεί νούλα και αρχιτενεκές, μικρή σημασία έχει.

   Έτσι, λογικό και φυσιολογικό είναι η συμμετοχή και εκπροσώπηση της χώρας μας στο ύψιστο ευρωπαϊκό forum, να προκύπτει ως αναλόγου ασημαντότητος με, άρα, πλημμελή υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων. Κραυγαλέες περιπτώσεις ευρωπαϊκού «τενεκεδισμού», με ελλειμματική έως αφανή συμμετοχή στα ευρωπαϊκά δρώμενα πολλές. Ζαγοράκης, Κούνεβα -σε πρώτο πλάνο- Κούλογλου, Σακοράφα, Παπαδημούλης, Χρυσαυγίτες, κ.α., σε δεύτερο, είναι μερικά χαρακτηριστικά δείγματα... ασημαντότητος και, ίσως, επικινδυνότητος γιά τη χώρα. Η μόνη χρησιμότητα που καταφανώς αποδεικνύεται πως διαθέτουν όλοι δαύτοι, είναι αυτή προς την... πάρτη τους, με την ενθυλάκωση πλουσιοπάροχης αντιπαροχής γιά μηδαμινή -έως επιζήμια- προσφορά.

   Σήμερα, όπως όλοι διαπιστώνουμε, «παίζεται» το ίδιο βιολί, με την αναλόγου φιλοσοφίας προσπάθεια επιλογής, από όλα τα κόμματα, προβεβλημένων προσώπων -ανεξαρτήτως πολιτικών ικανοτήτων- που θα γεμίσουν με... πολιτική «σκαρταδούρα» τα ψηφοδέλτιά τους.

   Άκουσα, λοιπόν, πως υφέρπει η υποψηφιότητα τέτοιων ανθρώπων, που αδυνατώ να αντιληφθώ την ουσιαστική χρησιμότητά τους στην Ευρωβουλή. Π.χ. τί μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα ένας εξαίρετος αθλητής και προπονητής, ο οποίος διαθέτει μόρφωση εκτεινόμενη μέχρι το απολυτήριο (;) γυμνασίου και την μόνη γλώσσα που ομιλεί είναι η ελληνική, (κι αυτή όχι άριστα). Επίσης, είμαι κάθετα αντίθετος στη συμπερίληψη σε ευρωψηφοδέλτιο γνωστού γυμνοσάλιαγκα δημοσιογράφου και σταρ της ΤV. Αρχιλαϊκιστής του κερατά, καριερίστας, που διακρίνεται για εκνευριστική λεξιπενία, με συνεχώς επαναλαμβανόμενες φράσεις κλισέ, ο οποίος «ανέβηκε» -«έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά του»- λιβανίζοντας εμετικά τους προσκείμενους στην εκάστοτε κυβέρνηση και «βγάζοντας γλώσσα» σ’ αυτούς της αντιπολίτευσης, ενώ καυχιόταν -τάχα- γιά... «ουδετερότητα», με μόνο του στόχο το να χαϊδεύει τ’ «αυτιά» του λούμπεν τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, δι’ ίδιον όφελος και δημοφιλία. Τώρα επιδιώκει να «κολλήσει» σε εκείνη την παράταξη που πρώτα πολεμούσε και... «κλωτσούσε», στο όνομα της... αντικειμενικότητος. Θεωρώ κορυφαίο ατόπημα τον εγκολπισμό του -αν ήθελε πραγματοποιηθεί- από την παράταξη με την οποία ο τύπος φλερτάρει όψιμα.  

   Συμπερασματικά: Αγνοήστε περιφρονητικά κάθε φαινομενικά «λαμπερή» μεν, αλλά άσχετη με τον ρόλο συνεπούς ευρωβουλευτού, (και βουλευτού, αργότερα), υποψηφιότητα και επιλέξατε -όπου πολιτικά και αν ανήκετε- τους πραγματικά κατάλληλους γιά τον πολύ σπουδαίο ρόλο που προορίζονται. «Ότι λάμπει δεν είναι -υποχρεωτικά- χρυσός».