Μία απάντηση στον αριστερό γραικυλισμό.

Όπου η φιλοπατρία ζει και μπορεί ακόμη να συγκινεί...

   Με μεγάλη ικανοποίηση διαπιστώνω πως στην περίπτωση των σχολείων του Αμαρουσίου και το ευρηματικό συνημμένο βίντεο... "το άλας δεν έχει μωρανθή" εντελώς. Η ελπίδα, κρυμμένη κάτω από τη στάχτη της αφελληνοποίησης, που επιδιώκουν μανιωδώς συμπλεγματικοί γραικύλοι τύποι, (σαν την "πινέζα" με το κεφάλι -μέσα κι έξω- σκαντζόχοιρου και τον χαζοχαρούμενο δημοσιογράφο ευρωβουλευτή -αναπληρωματικό αλεξιπτωτιστή- που υμνεί τον Μαδούρο!), σιγοκαίει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να φουντώσει και κατακάψει όλη την "κατσαπλιάδικη" κομπανία που -ανέντιμα, ανενδοίαστα και μεθοδικά- φαλκιδεύουν -συστηματικά και... "προοδευτικά"- την εθνική μας υπόσταση.

«Γνώριζε, δεν γνώριζε;...». Ιδού η απορία!!!

"Όμοιος, ομοίω αεί... "βελάζει"!

   Η στήλη πολύ θα ήθελε να κλείσει αυτή η βρώμικη και θλιβερή ιστορία της... αγνής και αθώας παιδούλας, που πολύ θα το χαιρόταν αν έβλεπε όλους τους... «μπάτσους» της Ελλάδος να γίνονται ένα τεράστιο... παρανάλωμα πυρός! Όμως δεν την αφήνουν οι διάφοροι ανόητοι αριστερούληδες που -σύσσωμοι ως... «ηθικοί πλεονέκτες της αριστερής κοπής»- έπεσαν με τα μούτρα να υπερασπιστούν το... φουκαριάρικο το κορίτσι που... δεν γνώριζε την προέλευση των χρημάτων που «τσέπωνε» αδικαιολόγητα γιά 69 μήνες. Δεν... γνώριζε το καϋμένο, απλά υπέθετε πως της τα έστελνε ο καλός Θεούλης, ως ανταμοιβή γιά τον καλό της χαρακτήρα!

   Προσπαθώ να μπω στην πιό πάνω ηλίθια λογική της κουτοπόνηρης και απατεωνίστικης επιχειρηματολογίας της άθλιας συριζαρέικης κομπανίας, η οποία το μόνο γιά το οποίο τυρβάζει είναι να «βολεύει» τα παιδιά της, φορτώνοντας με σαβούρα όλες τις διαθέσιμες θέσεις και «πόστα», αδιαφορώντας γιά τη χλεύη που προκαλούν οι επιλογές των αχρήστων στελεχών τους και να "κουκουλώνει" τις πομπές τους, οσάκις αυτές βγαίνουν στα φόρα. Έτσι, γιά την υπ’ όψει αναρχοπαλάβρω, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα, και μόνον. Η κυρία «επωνυμιούχος» και αποτυχημένη της ζωής, ή ήξερε γιατί φούσκωνε, μηνιαίως, ο λογαριασμός της νεκρής μάνας της -στον οποίο ήταν συνδικαιούχος- ή δεν ήξερε. Αν ήξερε... ήταν κοινή απατεώνισσα που τον... "ξεφούσκωνε", ως μη ώφειλε, και αν δεν ήξερε -κάτι που σημαίνει πως αδυνατεί να σκεφτεί λογικά και να... «ξεχωρίσει δυό γαϊδουριών άχυρα»- όχι μόνο δεν κάνει γιά ευρωβουλευτίνα, αλλά ούτε γιά να καθαρίζει τις σκάλες της Ευρωβουλής, τρώγοντας τα καθήκοντα της άλλης σπουδαίας, καθ΄ύλην αρμοδίας, και παρ’ ολίγον εκλεκτής συναδέλφου της, (μάλλον «συναδέλφισσας»), της κυρίας Κούνεβα!

  Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο σ' αυτή την κομπίνα, είναι η επιστράτευση των ψευδομαρτύρων στην υπεράσπιση της πατεντάτης απάτης που διέπραξε... «ο, κατ’ επάγγελμα, γόνος». Γιά την απροσμέτρητη φαυλότητα του ενός, από δαύτους, έχω ιδίαν -από παλιά- πείραν και... «θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου». Όσο γιά την άλλη -την πιό διάσημη- απλά... ντρέπομαι! Αμφότεροι έβαλαν το χέρι τους στο Ευαγγέλιο και... εψεύσθησαν ξεδιάντροπα προκειμένου να δικαιολογήσουν ένα έγκλημα κατά του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας και να ρίξουν στα μαλακά την δράστιδα. Συνήθης αριστερή πρακτική, η οποία -χάριν της αριστερής αλληλεγγύης- γράφει την κοινωνία, την ηθική και τη νομιμότητα «εκεί που δεν πιάνει η μελάνη».

   Και -όπως στοιχηματίζοντας, περίμενα- τσουπ! ξεφύτρωσε αυτόκλητα και ο έτερος θηλυκός μαϊντανός, που -εντελώς... ακρίτως και μεροληπτικώς, λόγω αριστεροσύνης- δεν  χάνει ευκαιρία αλληλεγγύης με κάθε... αντικοινωνικό κατακάθι, αρκεί να είναι αριστερό! Ένα "μπουμπούκι" που κάθεται -μιά ζωή- «νύμφη ανύμφευτος», προκειμένου να καρπούται ισόβια -τύποις νομιμοφανώς και ουσιαστικά παράνομα- την σύνταξη του πατέρα της. Παραθέτω, αυτούσια -και με την ορθογραφία της-  την σχετική ανάρτησή της, που «προστατεύει» την ψεύδορκη αοιδό. Η αφέλεια των επιχειρημάτων ανταγωνίζεται επάξια την φαυλότητα όλων. Και αυτής που τα προβάλλει και αυτής που ψευδομαρτύρησε και αυτής γιά την οποία έγινε το όλο «τζέρτζελο»:

«Ήρεμα λίγο οι κανίβαλοι. Αυτός ο τόπος χρωστάει πολλά στη Χαρούλα Αλεξίου. Την αγαπάμε και την τιμάμε, αφήστε ήσυχη αυτή τη σπουδαία γυναίκα» και «Άλλο διαφωνία κι άλλο δολοφονία χαρακτήρα. Ο κόσμος καίγεται κι εμείς θα λιθοβολήσουμε τη Χαρούλα; Που εκτός από μεγάλη φωνή είναι και Η ψυχούλα; Ε δεν είμαστε καλά».

   Επιμύθιον:  Το "αριστερό ηθικό πλεονέκτημα" ανάγλυφο και στην... κορύφωσή του!!!

Εορταστική αηδία

   Όταν σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή βλέπω, σε αγαστή σύμπνοια, τους δύο μιξοπόλιους γυμνοσάλιαγκες να αλληλολιβανίζονται και να σχολιάζουν, κρίνουν και κατακρίνουν... γενικώς και αορίστως, νιώθω το στομάχι μου να ανακατεύεται. Και οραματίζομαι την έλευση του μόρσιμου ήματος της συνεχιζόμενης κατρακύλας, που θα μας απαλλάξει από όλη αυτή την λαϊκίστικη αθλιότητα που εγκατεστάθη, σε όλο το μήκος και πλάτος της, στην άτυχη χώρα μου, βυθίζοντάς την στην παρακμή, το ψεύδος, την απάτη, την διαφθορά και τον μιθριδατισμό. Και εξοργίζομαι έτι περισσότερο όταν ακούω -συστηματικά, επίμονα και δόλια- πως όλα γίνονται εν ονόματι του νέου, του άφθαρτου, του "προοδευτικού".

   Κατά τα λοιπά... επιμένω στην εθνική -και προσωπική μου- υπερηφάνεια, γιά την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Επάγγελμα: «Επωνυμιούχος». Ειδικότητα: «Παρασιτικό λαμόγιο».

...Κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση.

Το συνημμένο βίντεο είναι άσχετο, αλλά... επίκαιρο!

   Ήδη το άστρο του επιβλαβούς παράσιτου, που φιλοδοξούσε να μεταδώσει  το αντικοινωνικό της μικρόβιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έσβησε άδοξα. Μεταμορφωμένος σε... διάττοντα ο ιός εξουδετερώθηκε από το... εμβόλιο των εφημερίδων «Φιλελεύθερος» και «Πρώτο Θέμα». Με -όπως συνηθέστατα συμβαίνει στους... ¨"ηθικά πλεονέκτες"- οι προτασσόμενες κουτοπόνηρες δικαιολογήσεις της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος να ξεπερνούν σε θρασύτητα, γελοιότητα και φαυλότητα, αυτό-καθ’ αυτό το άθλιο γεγονός. Έτσι, το κουτοπόνηρο «μαγειρείο» του Μαξίμου με ολοήμερη καθυστέρηση εφηύρε, ως απολύτως υπεύθυνη, την... γραφειοκρατία! Δηλαδή, η... «κυρία», επί 69 ολόκληρους μήνες, ηρνείτο -πεισμόνως- την ανάληψη της παρανόμως και ανελλιπώς καταβαλλομένης συντάξεως, αλλά λόγω γραφειοκρατίας την... «τσέπωνε» κανονικά και αδιαμαρτύρητα!

   Επειδή η απουσία της φερέλπιδος αναρχοκουμμούνας πιθανόν να στερήσει τον Σύριζα και τους δανδήδες αριστερούς καλοπερασόπουλούς του, από έναν Δούρειο Ίππο στον αμείλικτο και ανένδοτο πόλεμο που έχει κηρύξει κατά των ορκισμένων εχθρών του -τον γλυκόπιοτο καπιταλισμό και τον αόρατο, απροσδιόριστο «νεοφιλελευθερισμό»- η στήλη, ρηξικέλευθη όπως πάντα, προτείνει την ταχεία και άμεση αναπλήρωση του δημιουργηθέντος κενού από την χρυσή εφεδρεία που διαθέτει και ακούει στο όνομα... Έκτορας Κουφοντίνας. Υιού του διαβόητου δολοφόνου, «κυρίου» -έτσι τον προσφωνεί, σύσσωμο και με σεβασμό, το αριστερό σκυλολόι- Δημήτρη -Λουκά- Κουφοντίνα. 

   Έτσι, και με παράφραση του γνωστού ποιήματος, «το κενό που αφήνει το μπουκούκι, ευθύς θα γιομίσει μ’ άνθη». Οπότε η Ευρώπη δεν θα νοιώσει κανένα κενό και καμία έλλειψη. Η σωτηρία της θα προχωρήσει. Κανονικά και εξασφαλισμένα!

"Μακεδονία ξακουστή"

Η Μακεδονία, ο αλεξιπτωτιστής Μανόλης, ο "αλλού γι' αλλού" Παππάς και... "τα μπούτια της Μαρίας"

   Το εμβατήριο "Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου χώρα...", αποτελούσε το σημαντικότερο εμψυχωτικό εμβατήριο γιά την Μακεδονία, αλλά και -ίσως- το δημοφιλέστερο σε όλη την Ελλάδα.

   Ο περήφανος, τολμηρός και ριψοκίνδυνος Κρητικός αλεξιπτωτιστής Μανολιός -στα πρότυπα της Αντιγόνης του Σοφοκλέους, που αψήφησε τις εντολές του Κρέοντος και έθαψε τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη- περιφρόνησε τις μικρόψυχες αντεθνικές εντολές των κομμουνιστών γραικύλων και "κατέβηκε" από τους ελληνικούς αιθέρες ψάλλοντας τον "εθνικό ύμνο της Μακεδονίας"!
   Ο γραικύλος κομμουνιστής υπουργός του Τίποτα, μετά την εκποίηση των ήδη γνωστών ελληνικών συστατικών της ελληνικής Μακεδονίας, παραχώρησε -επιπόλαια, ξετσίπωτα και με τη γνωστή κομμουνιστική αλαζονεία- και το πιό πάνω εμβατήριο. Στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που στοχεύει στην απορφάνιση του ελληνισμού από τα εθνικά του διακριτικά -εθνολογικά, ιστορικά, πολιτισμικά, πολιτιστικά, πνευματικά, γλωσσολογικά, κ.λπ.- και την υπαγωγή του στο παγκόσμιο χωνευτήρι, όπου ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Κώστας θα αντικατασταθούν από τον Αχμέτ, τον Ομάρ, τη Φατμέ, προκειμένου να προκύψει ένας ουδέτερος ανθρώπινος... χυλός, αφοσιωμένος στα κομμουνιστικά ιδεώδη -όπως η γνωστή συριζάρια "πινέζα" με το "αλά ηλεκτροπληξία" κούρεμα, τόλμησε να αναρτήσει στο διαδίκτυο.
   Η ιστορία με τα εμβατήρια με γύρισε πάνω από μισό αιώνα πίσω. Τότε -νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο- μαζί με την... ξακουστή Μακεδονία, το φρόνημά μας... "σηκωνόταν" και από το εξής συνοδευτικό του περήφανου βαδίσματος, στο οποίο, καθημερινά, μας προπονούσαν οι λοχίες.
   Ανάμεσα στα κλασσικά... "εν, δυό, εν, δυό, ένα" και "ένα στ' αριστερό"! όπου στο "ένα" κοπανούσαμε με δύναμη στο έδαφος το αριστερό πόδι, κάνοντας το στρατόπεδο να τρέμει, στη συνέχεια ο λοχίας άρχιζε -κι εμείς άλλο που δεν θέλαμε- επαναλαμβάναμε με στεντόρεια ξεφωνητά το εξής! "Αχ, Μαρία, τα-μπού-τια-σού"! Και εκτός από τις γκαρίκλες, κοπανούσαμε με λύσσα στο έδαφος -εναλλάξ- και τα δύο πόδια σε κάθε βήμα, κάνοντας τα τζάμια του στρατοπέδου να τρίζουν!
   Εξ όσων γνωρίζω, το πιό πάνω συμβολικό σύνθημα δεν αμφισβητείται εισέτι, ούτε η "Μαρία" θεωρείται Σκοπιανή Μακεδονίτισσα, κάτι που, ασφαλώς, θα συνέβαινε αν -από έμπνευση του λοχία-  λεγόταν π.χ. Ιρίνα.

Σπονδή στην "Ημέρα ποιήσεως".

   Προσωπικά θεωρώ σαχλότητες αυτά που αρχίζουν  από... "Ημέρα του/της...", καθ' όσον όλα όσα τονίζονται ιδιαίτερα, θα πρέπει να μας απασχολούν καθημερινά και όχι γιά μία, και μόνη, ημέρα.  Όμως η συγκεκριμένη περίπτωση εορτασμού με συγκινεί ιδιαίτερα και επιθυμώ να... συμμετάσχω, με ιδιαίτερη  μάλιστα, σημειολογική προσέγγιση.

   Ο όρος "ποίηση", στην ευρύτερη εννοιολογία του, σημαίνει -πρώτ' απ' όλα- "δημιουργία". Π.χ. ονομάζουμε τον Θεό... "Ποιητή των όλων". Δηλαδή... "Δημιουργό των πάντων". 

   Στην στενότερη σφαίρα του γήινου κόσμου μας, δημιουργικό κύτταρο και αφετηρία Ζωής είναι η μητέρα, ή "Μάνα". Συνηθέστατα και φυσιολογικά, οι περισσότεροι και μεγαλύτεροι την χάνουμε, κατ' εφαρμογήν του φυσικού νόμου επίγειας παρουσίας και της Θείας επιταγής. 

   Σ' αυτή τη... "φυγή" και τη δική μας "στέρηση", καταθέτω τις πιό κάτω απλές στιχουργικές γραμμές, σπονδή και προσφορά στη Μάνα που έφυγε, στον τόπο που... "κατέφυγε" και το κενό που αφήνει πίσω. Χωρίς απαιτήσεις και φιλοδοξίες... Νόμπελ, από την διεκδίκηση του οποίου, ρητώς παραιτούμαι.

      IN MEMORIAM    

- Κάθε πρωί θα σε φιλά

  η πρώτη ηλιαχτίδα,

  δροσιά ψυχής του δειλινού

  κάθε ανεμορριπίδα

 - Το πέλαο το γαλανό

   ξαπλώνει στη ποδιά σου,

   θυμάρι γιά λιβανωτό.

   Ω΄, Μάνα, ξεκουράσου!

SUDOKU. Αποτελέσματα Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 2018.

 Οι μικρές χαρές που μας απέμειναν...

   Εντελώς τυχαία, καθ' όσον δεν χειρίζομαι και πολύ καλά αυτά τα μηχανήματα του... διαόλου και δεν νοιάζομαι ιδιαίτερα, ανακάλυψα και τις επιδόσεις μου τον περασμένο Οκτώβριο και Νοέμβριο στο Daily Sudoku, οι οποίες -μαζί μ' αυτές του Δεκεμβρίου- όπως έχω ήδη αναρτήσει- ήσαν... θριαμβευτικές γιά τα... ελληνικά χρώματα, σε παγκόσμιο επίπεδο. (Κάπου 600 με 800.000 χιλιάδες παίκτες). Και... χάρηκα αναδρομικά!

«Κι εσείς τα ίδια κάνατε»!

Οι «εσείς» κι οι «εμείς». Συμψηφισμοί και... «ισαποστάκηδες».

Το "Παλάτι του πειναλέου λαού και του χορτάτου Μοράλες"

   Από την πρώτη ημέρα διακυβέρνησης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση, κάθε φορά που οι λεβέντες της συλλαμβάνονται... «κλέπτοντες οπώρας»,  λέγοντας ή πράττοντας ιδιοτέλειες και κουτοπονηριές, η μόνιμη επωδός τους είναι: «Και σεις... τα ίδια κάνατε»! Και θεωρούν πως μ’ αυτό... καθάρισαν.

   Η λογική, ψύχραιμη και αυθόρμητη απάντηση στη θρασύτατη αυτή στάση είναι: «Εμείς» που κάναμε αυτά, αποδοκιμαστήκαμε από τον λαό, καταψηφιστήκαμε και αντικατασταθήκαμε από το... «εσείς», που διαθέτοντας «ηθικό πλεονέκτημα», διακηρύσσατε πως δεν θα κάνετε... τα ίδια! Θα κάνατε... άλλα, καλύτερα. Κάτι που διαψεύστηκε πανηγυρικά.

   Σήμερα, εν όψει εκλογών, και με όση προσπάθεια αμεροληψίας είναι δυνατόν να επιστρατευτεί, το δίλημμα επιλογής δεν είναι αυτό μεταξύ «καλών» ή «κακών», αλλά μεταξύ του «εμείς» ή «αυτοί». οι «εμείς» έχουν αποδειχθεί άπειροι, ανίκανοι, τυχοδιώκτες και διαποτισμένοι με παρωχημένες, αποτυχημένες και απορριφθείσες παγκοσμίως ιδεολογίες. Ευαγγελίστηκαν το «νέο», το «άφθαρτο», το «προοδευτικό» και μας προκύπτουν στελεχωμένοι -κατά μέγιστο ποσοστό- από στελέχη παρατάξεων που κατηγορούν ως ακροδεξιούς ή υπαίτιους χρεοκοπίας, (Καμμένος, Παπακώστα, Κουντουρά, Κουρουμπλής, Σπρίτζης, Ξενογιαννακοπούλου, και πλήθος άλλων), προσπαθώντας να «χτίσουν» με υλικά κατεδαφίσεως.

   Προϊόντος του χρόνου, αποκαλύπτεται πως μόνος γνώμονάς τους είναι η -παντί τρόπω και πάση θυσία- διαιώνιση κατοχής της «καρέκλας» στην οποία στρογγυλοκάθισαν και -γλυκαμένοι- αρνούνται και την ιδέα ακόμη να εγκαταλείψουν. Και προσπαθούν με αποπροσανατολιστική μπουρδολογία να  μπουρδουκλώσουν και εξαπατήσουν -γιά άλλη μία φορά- το αφελές τμήμα του λαού και ομού με κάθε παλαβό κατακάθι, (Μεγαλοκονόμου, Λουϊζου), αντικοινωνικό στοιχείο και το πάσης φύσεως περιθωριακό σκουπίδι, να συμπήξουν, λέει, «πλατειό μέτωπο» στην... «προοδευτική κατεύθυνση». Όπου θα κυριαρχεί ο Ρουβίκονας, οι μπαχαλάκηδες, η... «αποανάπτυξη», η «ολιγαρκής αφθονία» και.... άρα, η «αφθονία της κακομοιριάς και υπανάπτυξης»!

   Με την μέθη που δημιουργεί η ανενόχλητη εξουσία και η οίηση που γέννησε η εύκολη διατήρησή της -στα πρότυπα του αείμνηστου δικτάτορα Κονδύλη- ο ντόπιος... Αμοράλες, διαχειρίζεται τα πάντα όπως γουστάρει. Από την αγγλική γλώσσα που, κατά καιρούς, κακοποιεί μιλώντας λες και έχει μπίλια στο στόμα και άλλοτε «δολοφονεί» κακομεταφράζοντας λαϊκές παροιμίες, αδιαφορώντας γιά τα γέλια που προκαλεί, μέχρι τον εγκολπισμό διαφόρων περίεργων τύπων -αρχής γενομένης από τον Μπαρουφάκη και με τέλος τον ομοίας νοοτροπίας και μορφώσεως Μοράλες. Εσχάτως, με επίγνωση της εξαθλίωσης που έχει δρομολογήσει γιά την Ελλάδα, με την ναρκοθέτηση της επερχόμενης νέας κυβέρνησης, θυμήθηκε άλλον ένα απίθανο μισοπάλαβο τύπο, (της ίδιας συνομοταξίας με τον άπλυτο λιγούρη Ζίζεκ), που ακούει στο όνομα Σερζ Λατούς,  που προπαγανδίζει την επιστροφή στα βελανίδια και τις σπηλιές!

   Ποτέ μου δεν πίστεψα, στον μακρόχρονο βίο μου, τα προεκλογικά συνθήματα που μιλούσαν γιά... «σωτηρία της πατρίδος», γιά «κρισιμότητα αποφάσεων», ούτε ποτέ ανησύχησα από άλλα τέτοια... τρομοκρατικά. Όμως τώρα τρέμω, γιατί πιστεύω απόλυτα πως με μία ενδεχόμενη συνέχιση της χώρας στην ίδια... «προοδευτική» πορεία, τελικά δεν πρόκειται να μείνει κολυμπηθρόξυλο όρθιο. Όσοι εναπέμειναν να εμπιστεύονται αυτούς που θρασύτατα ομολογούν την πρόθεσή τους να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία, (Περιστέρα, Πολάκης), εγκαθιστώντας στη χώρα καθεστώς Μαδούρου, Μοράλες, Κάστρο, κ.λπ., ας το ξανασκεφτούν.

   Απλά υπενθυμίζω την μετατροπή του Μαξίμου σε προσωπικό... ουζερί, τις αστακομακαρονάδες των προεδρικών αεροσκαφών, τα θωρακισμένα οχήματα που χρησιμοποιούν οι κυρίες για να πηγαίνουν γιά ψώνια, (όχι βέβαια στις λαϊκές αγορές), και σας φρεσκάρω στη μνήμη το χόμπυ του αλήστου μνήμης ηγέτου της πρώην ΕΣΣΔ. Συλλογή από μεγάλα κι ακριβά αυτοκίνητα: Φερράρι, Λαμποργκίνι, Ρολλς Ρόυς, κ.λπ.). Και άντε εσείς να την βγάλετε με την... "ολιγαρκή αφθονία" των επιδομάτων.