Βαδίζοντας στα χνάρια του Ηρόστρατου.

Η ρηχότητα της αηδίας και η αηδία της ρηχότητος.

-Άντε να τελειώνουμε μ' αυτόν τον κρύο, βαρέθηκα!

   Ο εκφυλισμός και η "υποχώρηση" των πάντων  στη Γη και τη φύση της είναι έκδηλα. Το ίδιο -και χειρότερο- συμβαίνει και στον άνθρωπο. Ίσως όλα να εκκινούν απ' αυτόν, με αφετηρία τις ηγεσίες του. Ως γνωστόν, η βρώμα στο ψάρι από το κεφάλι αρχίζει.

   Κάποτε, οι ταγοί προέρχονταν από την "αξία", την μόρφωση, την σοφία, τα αρχηγικά προσόντα, την ικανότητα, την ευθυκρισία και την βαθειά σκέψη.  Όλα αυτά ανέδειξαν τους Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ, Αντενάουερ, Κόλλ, Βενιζέλο, Καραμανλή, Ντενγκ Χσιαοπίνγκ..., κ.λπ., οι οποίοι με καινοτόμο σκέψη, ευθυκρισία, τόλμη, αυτοθυσία και αποφασιστικότητα άνοιξαν  δρόμους, χάραξαν πορείες και έγραψαν Ιστορία. Τώρα, σπιθαμιαία, κουτοπόνηρα ανθρωπάκια αρκούνται στην διαχείριση καταστάσεων, τυρβάζοντας γιά την πάρτη τους, με όπλα το ψέμα, την διαστρέβλωση και τον εντυπωσιασμόν των αγελαίων όχλων. Το θράσος, η οίηση, η αλαζονεία, η παραπληροφόρηση και η υποστηρικτική κλάκα ανεγκέφαλων χειροκροτητών και φίλιων ΜΜΕ, καλύπτει την αθλιότητα της πραγματικότητος, φιμώνει υγιείς φωνές, "φτιασιδώνει" ασήμαντα ανθρωπάκια και δημιουργεί... είδωλα, μύθους και αγιογραφίες. Αυτοί, με ύφος "καμπόσου", αγνοούν την γελοιότητα που ακτινοβολούν και ποδηγετούν άκριτες μάζες, τις οποίες -προηγουμένως- φρόντισαν να λοβοτομήσουν και "εγκεφαλοπλύνουν", εντυπωσιάζοντάς τες με σαχλά καμώματα, ταϊζοντάς τες με "κοινωνικά μερίσματα" και ψίχουλα παροχές. Απεργαζόμενοι την δυστυχία των λαών τους, τυρβάζουν μόνο γιά την ιδιοτέλειά τους. Πάρτε παράδειγμα τον "δικό" μας ελάχιστο ταγό. Με μόνα εφόδια την αμορφωσιά, το ψεύδος, την κουτοπονηριά και την μπαγαποντιά, αναρριχήθηκε ευκαιριακά στην κορυφή και προσπαθεί να κρατηθεί εκεί παντί τρόπω και πάση θυσία. Μη δυνάμενος να παράσχει ουσιαστικό έργο και διορατική πολιτική, στην κατεύθυνση βελτίωσης των συνθηκών ζωής του λαού του, οδηγεί τη χώρα τυχοδιωκτικά και αυθαίρετα με γνώμονα το... "βλέποντας και κάνοντας". Με την αξιοπιστία του "λέω, ξελέω", κολυμπά στην ουτοπία και... σκίζει μνημόνια, καταργεί φόρους, αυξάνει το εισόδημα, γκρεμίζει αυθαίρετα, χτυπάει τη διαφθορά, εξασφαλίζει την εθνική ακεραιότητα και μετά... "ξυπνά" από την αυταπάτη και  αρχίζει τις "κωλοτούμπες". Πολύ καλύτερες και ομορφότερες απ' αυτές του Πετρούνια.

   Αναμφίβολα, σήμερα ζούμε στην "εποχή του χάρτινου πιάτου". Πάει η πορσελάνη, πάει η Limoge. Αυτές ανήκουν στην διεφθαρμένη καπιταλιστική μπουρζουαζία. Τώρα διανύουμε την εποχή της προόδου, της αγραβατοσύνης, της αγραμματοσύνης και της αποτάξεως της μιαρής αριστείας! Τα πρότυπα αλλάζουν. Ήρωες δεν είναι πλέον ο Καραολής, ο Δημητρίου, ο Αυξεντίου, ο Λαμπράκης, ο Γλέζος, ο Σολωμός, ο Ισαάκ, (που έπεσαν κατεβάζοντας την τούρκικη σημαία από την νεκρή ζώνη στην Κύπρο), ο σμηναγός Ηλιάκης, ο Κατσίφας.  Ήρωες είναι ο Γρηγορόπουλος, ο Φύσσας, ο... Ζακ. Και "υποψήφιο" προς ηρωοποίηση "το"... Jason-Αντιγόνη!

   Σήμερα, ένας ηγέτης, αριστερός, προοδευτικός και λαμπερός, δεν καταδέχεται ν' ασχοληθεί με ταπεινά πράγματα. Όπως, π.χ. η άνοδος του βιοτικού επιπέδου του λαού, η οικονομική πολιτική, η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια, τα εθνικά θέματα και λοιπές τέτοιες παπαρδέλες. Σήμερα ασχολείται μόνο με σοβαρά θέματα, όπως... η κατάργηση της γραβάτας. Με θριαμβευτικό χαμόγελο και ύφος καταφανούς ικανοποίησης, ενώπιον του Πούτιν, χάραξε την καινοτόμο πολιτική του μέλλοντος: "Κάτω η γραβάτα" και κομπορρημονώντας διεκήρυξε -γιά ν' ακούσει η Οικουμένη- πως "πρώτος στον κόσμο" τόλμησε να παρουσιαστεί στα παγκόσμια fora.. χωρίς γραβάτα! Τεράστιο επίτευγμα, που ούτε ο πολύς σύντροφος Μαδούρος δεν απετόλμησε. Με τα ντόπια ανεγκέφαλα ανθρωπάρια να χειροκροτούν τρισευτυχισμένα γιά την τεράστια επιτυχία και την ελληνική πρωτιά που υπερφαλαγγίζει την καταβαράθρωση των ελληνικών πανεπιστημίων, του χρηματιστηρίου και  και των ελληνικών ομολόγων!

   Έμπλεος εθνικής υπερηφάνειας -παραγνωρίζοντας πως η αποδοχή, ή ανοχή, της πάσης... φύσεως παρδαλότητος στις πάσης φύσεως συνάξεις, δεν οφείλεται στην ιδιόρρυθμη εμφάνιση, αλλά στο αξίωμα του "παρδαλού"- τολμώ να προτείνω: 

   Αν, στην  επόμενη παγκόσμια σύναξη ηγετών ο ριζοσπάστης καινοτόμος "σύντροφος" δικός μας προσέλθει με μπανιερό και ανεβαίνοντας στο βήμα, αντί ομιλίας, ουρήσει, είναι βέβαιον πως η Παγκόσμια Ιστορία θα τον γράψει... χρυσοίς γράμμασι, καθ' όσον -πλην της αιώνιας μοναδικότητος της εμφανίσεως-  έτσι θα "χτυπούσε" καίρια τον μισητό καπιταλισμό. (Αν, μάλιστα, αφοδεύσει κιόλας, το χτύπημα θα είναι συντριπτικό!).

   Είθε να δω και αυτό το μοναδικό ελληνικό κατόρθωμα και -αυτοστιγμεί- να αφήσω τον μάταιο τούτον κόσμο. Υπερήφανος και πανευτυχής.

   ΥΓ.  Ρίχνω την ιδέα ευελπιστών και ευχόμενος πως ο αγαπητός μου Καρανίκας, ο στρατηγικός σχεδιαστής, θα ακούει.