Όπου ο τυχοδιωκτισμός περνιέται για... «υψηλή πολιτική»

... και ο λαός γίνεται γιό-γιό στα χέρια του Τσίπρα.

... Και η Μαρία Μαγδαληνή στο ρόλο της "ινφάντας" Ρένας Δούρου

  Ο νουνεχής πολίτης, κατάπληκτος, παρακολουθεί μιά βρώμικη παρτίδα σκακιού να παίζεται στην πλάτη του. Ο πάλαι ποτέ  άσπονδος εχθρός της Μέρκελ, ο ψευτονταής polyglot σύντροφος Αλέκσησ, έχει μεταλλαχθεί σε πιστή θεραπαινίδα της. Προκειμένου να μην ξεκολλήσει από την «καρέκλα» η αδίστακτη, ανερμάτιστη και εθνοκτόνος διεθνιστική αριστερά, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Με στόχο την πρωθυπουργική «καρέκλα» ξεπουλά τα πάντα -«Αγγέλα παρ’ τα όλα»- κάνει συνεχώς κωλοτούμπες, παλινωδεί και αυτοαναιρείται, προσπαθώντας να αποφύγει την αποκόλληση από τον θώκο.

   Αυτές τις ώρες, και η καρέκλα της Γερμανίδας Καγκελαρίου τρίζει, καθώς η πλημμυρίδα των λαθρομεταναστών έχει δημιουργήσει ασφυκτικό πρόβλημα στη γερμανική κοινωνία, γεγονός που χρεώνεται στην ανεκτική της πολιτική έναντι των ξένων, και η συνεχώς ογκούμενη λαϊκή δυσφορία την σπρώχνει στην... έξοδο και τη σύνταξη. Μόνη διέξοδος διαφυγής ο... Αλέκσησ! Ο όψιμος φίλος, ο πιστός σκύλος, ο οποίος γιά τους δικούς του λόγους -πλείονες του ενός- αποδέχεται το «άδειασμα» της Γερμανίας από το τριτοκοσμικό λαθρομεταναστευτικό «υπέρβαρο». Πρόθυμος, πειθήνιος και χαζοπαζαριτζής -ως στρίγκλα που έγινε αμνάδα- ο άφρων νεανίσκος, που βλέπει την δημοτικότητά του στα Τάρταρα, ζαλισμένος από τις σφαλιάρες των δημοσκοπήσεων και τις άστοχες ενέργειες των επιτελών του, (Σκοπιανό, τουρκικές σχέσεις, μειώσεις συντάξεων, αβελτηρία, αδράνεια, αστοχία, κ.λπ.), με κοντόφθαλμο σκεπτικό και ιδεολογικό διεθνιστικό περίβλημα, προθυμοποιήθηκε να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποθήκη κατατρεγμένων προσφύγων και λιγούρηδων τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών και να συντηρηθεί με τα «αποφάγια» της Αγγέλας. Το, κατ’ αυτόν, κέρδος πολλαπλό:

   -α) Μαζεύει πειναλέους -παντός χρώματος, πάσης φυλής και πάσης κουλτούρας, πέραν του εγκληματικού ποιού-  ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει έτοιμους προλετάριους, εν δυνάμει οπαδούς και ψηφοφόρους της αριστεράς.

   -β) Λύνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, αφού η υπογεννητικότητα και η αναζήτηση τύχης στο εξωτερικό, συρρικνώνει τον πληθυσμό της. Αδιαφορώντας όμως γιά την ποιότητα του... «υλικού αναπλήρωσης».

   -γ) Βρίσκει ευκαιρία να πουλήσει φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες στους γηγενείς χαχόλους, αναβάλλοντας την εφαρμογή ψηφισμένων -από δαύτον- μέτρων, συμφωνιών και νόμων, κλείνοντας πονηρά το μάτι της ασυνέπειας, της ανακολουθίας, της αναξιοπιστίας, χάριν ενός πρόσκαιρου λαϊκισμού που μοιράζει πάλι φρούδες ελπίδες και επιταγές άνευ αντικρίσματος, αφού τίποτε δεν καταργείται αλλά, απλώς, αναστέλλεται. «Δος ημίν σήμερον και... βλέπουμε, βρε αδελφέ»!

Έτσι, μοιράζοντας σανό και «καθρεφτάκια», προσπαθεί να ξεγελάσει πάλι τους ντόπιους «ιθαγενείς» και να μαζέψει, ξανά, στο μαντρί τα πρόβατα που... λακίξανε.

   Αδίστακτος, κυνικός και αείποτε τυχοδιώκτης, έχει ξαμολήσει κεκράκτες, «εξαπτέρυγα» και μίσθαρνα «τρολάκια» να... ψιθυρίζουν στους ανόητους χάνους: «Μην ακούτε. Ναι μεν ψηφίσαμε αυξήσεις ΦΠΑ, περικοπές συντάξεων, ξεπούλημα Μακεδονίας, κ.λπ., αλλά... μη βιάζεστε. Δεν θα γίνει τίποτα...!!!».

   Κοντολογίς, αναστάτωση, ανασφάλεια, αναμπουμπούλα και ερωτήματα γιά το πού πάει το καράβι, με τον «λύκο» να χαίρεται και το «κατσίκι», το παρδαλό, να μας κάνει να ξεραινόμαστε στα γέλια με τα καμώματά του, αφού -γιά φαντάσου- το πολίτευμά μας κινδυνεύει με κατάλυση από δυό -τάχα- κουκουλοφόρους και μιά γκόμενα που χτύπησαν το κουδούνι του γραφείου του και απεδείχθη -κατά δική τους παραδοχή- πως ήσαν... ρουβίκονες!

   Τραγωδία γιά τη χώρα, τραγέλαφος με τον εσμό που έμπλεξε.