Come on boys!
 |
| O Γκάρυ Κούπερ στο έργο: "Η βενζινάκατος θα σφυρίξει τρείς φορές" |
Βαθειά μελαγχολία πλανάται
σήμερα πάνω από τη χώρα. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η νουνεχής μερίδα -θέλω να
πιστεύω πλειοψηφούσα- δεν κατεβαίνει
εύκολα στους δρόμους και τις πλατείες. Και όταν αυτό συμβεί, αποτελεί δείγμα
ακραίας αγανάκτησης, η οποία εκτονώνεται με την πρώτη φορά και... «ξεφουσκώνει»
μετά. Μόνον η κουτοπόνηρη αριστερά επιμένει στην ανάδειξη της διαμαρτυρίας σε διαρκή «εργολαβία».
Ανεπάγγελτοι, ανέστιοι και ανερμάτιστοι κάνουν την κοινωνική μπαχαλοποίηση, modus vivendi. O πολύς
Μάο, πρότυπο ανατροπέα, αντικομφορμιστή και μέντωρ της επαναστατικής αριστεράς,
έλεγε: «Μεγάλη αναστάτωση, ευχάριστη κατάσταση»! Και δώσ’ του συλλαλητήρια με υψωμένες
γροθιές και διάλυση της κοινωνικής γαλήνης, της εργασιακής ειρήνης και της πραγματικής
προόδου. Η άφρων και κοντόφθαλμη αριστερά, προκειμένου ο Τσίπρας να κερδίσει
πόντους δημοφιλίας μέσα και υποστήριξης έξω, συμπεριφερόμενη ομόθυμα και
αγεληδόν, πανηγυρίζει -όπως κάνει πάντα, οσάκις θέλει να θολώσει νερά- γιά την... «επιτυχημένη»
συμφωνία. Με κύριο επιχείρημα πως κατάφερε να κλείσει μιά, επί 25/ετία, χαίνουσα
πληγή. Όμως αν, ο οιοσδήποτε προσερχόμενος σε διαπραγμάτευση, ενδίδει στις απαιτήσεις
του αντισυμβαλλόμενου, τότε πάντα θα κλείνει η διαπραγμάτευση... «επιτυχώς»! Μόνο που αυτό το... «επιτυχώς», θα αμφισβητείται.
Το, κατά τον τεράστιο Καβάφη, μεγάλο
«ναι» είναι εύκολο και βολικό. Και το πλασάρεις άνετα, ιδίως αν εσύ είσαι
μάστορας στην παραπλάνηση και διαστρέβλωση και οι οπαδοί σου... ανεγκέφαλοι και
φανατισμένοι χαχόλοι. Όμως το μεγάλο «όχι» είναι δύσκολο και συνειδησιακά
βασανιστικό, με το βραβείο να το απονέμει, μετά θάνατον, η Ιστορία. Μιά εξαργύρωση
καθυστερημένη και με κέρδος ανείσπρακτο από τον αντιρρησία.
Και το επιμύθιο: Αν ή... «όχι
λύση» δεν σε βλάπτει, αλλά ωφελεί μόνο τον «απέναντι», με την παράταση της εκκρεμότητος
προσδοκάς βελτίωση, ή αλλαγή συνθηκών στο μέλλον. Όμως με την... «κακή λύση» το
πουλί... «πετάει» και μετά άντε πιάσ’ το.
...ωστόσο, υπάρχει κι ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου, που λέει ότι αν δεν μπορείς να κερδίσεις ένα παιχνίδι, κοίταξε τουλάχιστον να μην το χάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παρατήρηση σε γενικές γραμμές σωστή, αν και ταιριάζει -μάλλον- πιό πολύ στο... κουμ-καν και όχι το ποδόσφαιρο. ("Πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά την κερδίζεις"). Όμως, εν προκειμένω - όπως και να 'χει- με μπερδεύει. "Τί θέλει, άραγε, να πει ο ποιητής";
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, πάντως, ερμηνεύω το σχόλιο ως εξής: Με τη σπουδή των νεοσταλινικών κομμουνιστών μας να κλείσουν ένα θέμα, του οποίου η διαιώνιση δεν μας..."ακουμβά" ζημιογόνα -κατά τρόπον συμβατό με τις ιδεοληπτικές τους αγκυλώσεις και, ίσως, ένεκα κάποιων οικονομικών "ταξιμάτων" από ΗΠΑ και ΕΕ, όπως φημολογείται- η χώρα χάνει οριστικά σε εθνικό επίπεδο και "αποχαιρετά την Αλεξάνδρεια" που λέγεται Μακεδονία. Η απόδειξη στο εγγύς μέλλον.