«Υπόθεση Fraport». Η οδύσσεια των ελληνικών αεροδρομίων.

Όταν από το "κάτω" υπάρχει και... "παρακάτω".

 

   Το ιστορικό της υπόθεσης γνωστό και, πέρα γιά πέρα, χαρακτηριστικό δείγμα της ελληνικής γυφτιάς, μιζέριας, προχειρότητος, κακοδαιμονίας και... «πατέντας». Βρώμα, τσαπατσουλιά, σκουπιδαριό, προχειρότητα και αδιαφορία κυριαρχούσε σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας. Κάτι που τροφοδοτούσε ο δημόσιος χαρακτήρας της διαχείρισής τους και η διάχυση ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Αυτό που λέμε: «Μπάτε σκύλοι, αλέστε»!

   Στα πλαίσια αναδιοργάνωσης του κράτους, του σουλουπώματος της εμφάνισης και της αναβάθμισης των παρεχομένων υπηρεσιών των αεροδρομίων μας, ένεκα του πολλαπλασιασμού της κινήσεως που δημιουργεί η κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος, η τρόικα -καλή της ώρα- υποχρέωσε τους κομμουνιστές αλχημιστές να ιδιωτικοποιήσουν και τη διαχείριση των αεροδρομίων! Αυτό που οι νεοσταλινικοί αγκυλωμένοι αποκαλούν...  «ξεπούλημα» κι εμείς -οι υπόλοιποι και λογικοί- ονομάζουμε εξωραϊσμό και εύρυθμη λειτουργία. Με τάξη, υπευθυνότητα, καθαριότητα και συνέπεια. Και τα αεροδρόμια να είναι... καρφωμένα στη θέση τους, καθ’ όσον -θέλει δεν θέλει- ο ανάδοχος δεν μπορεί να τα πάρει στη χώρα του!

   Θυμάμαι, σαν τώρα, τον δυσκοίλιο Σπρίτζη να υπογράφει την παραχώρηση κάπου 14 αεροδρομίων στο υπερθεματιστή, που ήταν η γερμανική Fraport.

   Στη συνέχεια, η γνωστή μικρόψυχη και παλιανθρωπίστικη τακτική της συριζαρέικης κομπανίας στην προσπάθεια ανάσχεσης κάθε έργου βελτίωσης, δυσφήμησης της αναδόχου εταιρείας και την αποδόμηση της συμφωνίας. Μέσα στην όλη συγκρότηση πλεκτάνης και ραδιουργίας -ειδική προνομία της απεχθούς αριστεράς με το «ανήθικο πλεονέκτημα»- συμπεριελήφθησαν και ενέργειες δολιοφθοράς και ζημιών στους παραχωρηθέντες χώρους. Η σημερινή αποκάλυψη της πραγματικής κατάστασης των αεροδρομίων -πολύ χειρότερη αυτής που είχε αποτυπωθεί κατά την υπογραφή της δυμφωνίας- και η πασίγνωστη πλέον αριστερή πρακτική, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης γιά το τί συνέβη στο μεταξύ διάστημα, παρ’ όλη τη δήλωση άγνοιας των  κακοηθέστατων αριστερών σκευωρών. Μιά νοερή αναφορά στις σεπτές μορφές του χολερικού Ουρακοτάνγκου με το σκουλαρικάκι, του τερατώδους κοιμήση Μπαρμπαδεινόσαυρου, της αμέριμνης Σουρουκλεμέ, του δυσκοίλιου... «δηλωσία» Σπρίτζη, του, με παρουσιαστικό κατοχικού μαυραγορίτη, Μπλατσαούρα και των... άλλων παιδιών, αρκεί γιά να μας πείσει περί του τί καταστροφικό "ψιλοκοκό"  έπεσε στα αεροδρόμια.

   Αυτή η ιστορία αποτελεί απλό λιθαράκι στο απεχθές παλαιολιθικό οικοδόμημα που «απεργάζεται» ο  ελεεινός κουτοπόνηρος αριστερός εσμός, προκειμένου να συντρίψει την μεσαία αστική τάξη και να εγκαθιδρύσει νεοσοβιετικό ιδιοτελές καθεστώς. Δημιουργώντας ένα απέραντο και πειναλέο προλεταριάτο που θα γυρίζει τη χώρα αιώνες πίσω. Το μέγα δυστύχημα είναι η εθελούσια προσχώρηση στον προδιαγραφόμενο αριστερό αναχρονισμό ενός μεγάλου τμήματος του λαού -κυρίως από τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο προερχόμενο- το οποίο θυσιάζει στο βωμό μιάς μίζερης, μόλις, επιβίωσης το μέλλον και την πρόοδο των επιγόνων του. Κρίμα στην ένδοξη ιστορία των προγόνων που ασύστολα καπηλεύονται. Κρίμα στην περηφάνεια που κάποτε είχαμε. Κρίμα στο... "φιλότιμο", που -τάχα- μονοπωλούμε εμείς οι Έλληνες, αποκαλύπτοντας σπιθαμιαίο σύγχρονο ανάστημα και παντελή έλλειψη αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας.