"Δον Καμίλο και Πεπόνε". Δύο θρύλοι του παρελθόντος.

Όταν οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους.

 

   Αυτή η ανάρτηση απευθύνεται στους μεγαλύτερους αναγνώστες της στήλης, τους οποίους -όπως πιστεύω- θα συγκινήσει, καθώς θα αναπολήσουν την ανέμελη, όμορφη και διασκεδαστική νιότη τους. 

   Κάπου στα βάθη του χρόνου και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, σ’ ένα μικρό χωριό της Βορ. Ιταλίας, ο παπάς του χωριού, ο Δον Καμίλο, και ο κομμουνιστής δήμαρχός του, ο Πεπόνε, διασκέδασαν με τις κόντρες του μικρούς και μεγάλους. Με μιά σειρά από φιλμς γυρισμένα από τα μισά της δεκαετίας του ’50, έως τα μισά της επόμενης δεκαετίας. Δον Καμίλο ο διάσημος Γάλλος κωμικός Φερναντέλ και Πεπόνε ο χοντρούλης Ιταλός Τζίνο Τσέρβι.

   Χαρακτηριστικό του Φερναντέλ το τεράστιο στόμα και το πλατύτατο χαμόγελο. Ελέγετο γι’ αυτόν πως ήταν ο μόνος, επί Γης, άνθρωπος που θα μπορούσε να φιλά μια γυναίκα στο στόμα και, ταυτοχρόνως, να της ψιθυρίζει ερωτόλογα στο αυτί!

   Τώρα ίσως αναρωτηθείτε γιατί ανεκλήθησαν όλα αυτά στο μυαλό μου. Άκουσα πως ο γουρλής πρωθυπουργός μας ματαίωσε προγραμματισμένη επίσκεψή του στο Άγιον Όρος. Επίσημη αιτιολογία το ότι οι μοναχοί τον θεωρούν «persona non grata», λόγω της δεδηλωμένης αθεΐας του. Τελικά, σε όλα λάθος αυτός ο τύπος, που αποδεικνύεται κατάρα και «άχθος αρούρης» της Οικουμένης. Πάντως, άθρησκος μπορεί να δηλώνει -και να είναι- ο οιοσδήποτε, δυσπιστώντας και αμφιβάλλοντας σε όλες τις κοσμικές απεικονίσεις του Θείου, καθ’ όσον αυτές αποτελούν ανθρώπινες εκδοχές, όσον φωτισμένες κι αν είναι. ‘Όμως η αθεΐα, έστω και ως απλή δήλωση, είναι αδιανόητη και απολύτως βλακώδης. Γιατί, απλούστατα, η ύπαρξη ενός τέλεια λειτουργούντος Σύμπαντος, προδίδει κατασκευαστή και επιβλέποντα. Άρα κάποιον... «Θεό», με όποιο όνομα κι αν αποκαλέσουμε τον Δημιουργό. Με πολύ χαρακτηριστικό εκείνο που του αποδίδουν οι Τέκτονες: «Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος».

   Προσωπική άποψη του γράφοντος: Οι Άγιοι Πατέρας της Αθωνικής πολιτείας, έχοντας επισημάνει τον προπομπό ρόλο κοσμοϊστορικών καταστροφών που προκαλεί η παρουσία του «άθεου» τραγοπόδαρου, τον οποίον -προφανώς- ταυτίζουν με τον Σατανά, θέλουν να τον κρατήσουν μακράν της υπερχιλιόχρονης επικράτειας του Αγίου Όρους! Και η επαναδηλωθείσα... «αθεΐα» του αποτελεί απλώς πρόσχημα. Σε αυτό καταλήγω ένεκα του γεγονότος παλαιότερης επίσκεψης του Αλέκσισ στο Άγιο Όρος, (όταν ήταν στην αντιπολίτευση), και μάλιστα η ολιγόλεπτη αυτοσυγκέντρωσή του μπροστά στην εικόνα «Άξιον Εστί», παρ’ όλη την -και τότε- δηλωμένη αθεΐα του. Συνεπώς, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του ατόμου δεν ενοχλούν τους μοναχούς, απλά τους τρομάζει η... γκαντεμιά του!