Νέα Θεσσαλονίκη, νέα παραμυθολογία, νέο θράσος, νέος σανός.

Μερικά σχόλια στο περιθώριο της νέας κατάστασης.

Η ασιατική γρίππη, υπό μορφή κινέζικης επένδυσης

      Αυτονόητο για όσους παρακολουθούν τη στήλη το ότι δεν ασχολήθηκα, καθόλου και ευθέως, με όσα ο ψευδομανής Αλέκσις ξεφούρνισε πάλι στο ακροατήριο που τον άκουγε και τους χαχόλους που εξακολουθούν να τον πιστεύουν.

   Όπως έμαθα το μείζον τμήμα των ακροατών  του ήσαν... Κινέζοι. Κάπου 500 άτομα! Και άκουσαν, λέει, γιά την μεγάλη επιτυχία της επένδυσης της... COSCO. Ναι, της επένδυσης που, κατά τον Αλέκσισ, θα μετέτρεπε τον Πειραιά σε «λιμάνι της... αγωνίας», εφ’ ω και την πολέμησε λυσσαλέα, πριν την καπηλευτεί, όπως και την Ιόνια Οδό, την οποία εγκαινιάζει σε τακτά διαστήματα, περίπου κάθε μήνα!

   Η ελαφρότητα στην εναλλαγή θέσεων και απόψεων -με απώτατο στόχο την σοβιετοποίηση της χώρας, μόλις βρεθεί στο κατάλληλο σημείο που θα γείρει την παλάντζα- αποτελεί την κατάλληλη τροφή της αναξιοπιστίας που διακρίνει αυτόν και τον εσμό του. Όμως, η μεγαλόφωνη πρόσκληση επενδύσεων -με ταυτόχρονη υπονόμευσή τους- προσφέρει επίφαση αποενοχοποίησης γιά την τελική αποτυχία κάθε επενδυτικού εγχειρήματος. «Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά αυτοί οι... κακοί φταίνε που θέλουν... άδικες επενδύσεις». (Οι εκμεταλλευτές του λαού, οι απατεώνες, οι στυγνοί καπιταλιστές, οι μπήξε, οι δείξε...).

   Τυγχάνω αυτήκοος μάρτυς συνέντευξης της μοχθηρής μαϊμούς με το σκουλαρικάκι, όπου έλεγε πώς θα σαμποτάρουν την επένδυση του Ελληνικού, παρ’ όλη την υπογραφή της συμβάσεως.  «Κατά την σύμβαση, είπε, το ελληνικό δημόσιο υποχρεούται στην υπογειοποίηση της παραλιακής οδού, προκειμένου να ενοποιηθεί ο χώρος. Ε΄, λοιπόν, αυτή την υπογειοποίηση δεν θα την κάνουμε ποτέ, μέχρι να βαρεθούν και να τα παρατήσουν»!!! Τα δάση και τα αρχαία, ως τροχοπέδη, εφευρέθηκαν στην πορεία.

   Όποιος βλέπει και την τελευταία εξέλιξη των μεταλλείων της Χαλκιδικής, με αιχμή δόρατος την... νομιμότητα, καταλαβαίνει την προοπτική και το μέλλον κάθε σοβαρής επένδυσης σε μιά δρομολογημένη να σοβιετοποιηθεί χώρα. Με άλλα λόγια, «ψάχνουμε γιά κορόιδα». Προσωπικά θα στοιχημάτιζα πως δεν θα βρουν ούτε ένα!

   Αρνούμαι να ασχοληθώ περαιτέρω με Αλέκσηδεσ και Καρανίκες, στέκομαι στα απόνερα που δημιούργησαν.

   Μετ’ εκπλήξεως άκουσα τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη να αναγνωρίζει στον αμόρφωτο σύντροφο Αλέκσισ ρητορική δεινότητα. Και απορώ καθ’ όσον ο αντιπρόεδρος της ΝΔ διαθέτει ειδικές γνώσεις επί του θέματος. Απορώ γιατί άλλο η ρητορική δεινότης η οποία συνεγείρει νου και ψυχή, αξιοποιώντας και επεξεργαζόμενη λογικά επιχειρήματα ρυμουλκεί το ακροατήριο του ρήτορα προς μία κατεύθυνση και άλλο η ικανοποίηση ταπεινών ενστίκτων ενός περιορισμένης αντιλήψεως περιθωριακού όχλου και η... αποθέωσή σου απ’ αυτό! Η άκριτη παροχολογία και η χρήση άκρας απιθανολογίας. Π.χ. «όταν τους πούμε όλ’ αυτά, θα μας παρακαλάν να μας... δανείσουν»!!! Δηλαδή, με άλλα λόγια: «θα περπατήσουμε στο... ταβάνι»!

   Αυτές οι μπουρδολογίες δεν συνιστούν ρητορική αλλά αφελή παραμυθολογία. Διότι, σε ενάντια περίπτωση, καλύτεροι και καταλληλότεροι πρωθυπουργοί γιά την  Ελλάδα θα ήσαν η Αντιγόνη Μεταξά, (Θεία Λένα), και ο Νίκος Πιλάβιος!

   Ο αείμνηστος Ουίνστον Τσώρτσιλ το είπε καθαρά: «Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του πρέπει».