Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Η Ανώτερη Παιδεία μας σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Μύθοι αριστεροί και προοδευτική πραγματικότητα.

 

- 'Οχι διάβασμα, έρωτα!

    Τους άκουσα με τ’ αυτιά μου, σε προχθεσινές ειδήσεις, σχετικά με την δυνατότητα ίδρυσης στη χώρα ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Και τον κ. Μητσοτάκη και τον αρμόδιο υπουργό. Τον πασίγνωστα όχι ιδιαιτέρας ευφυΐας σύντροφο, γνωστόν και ως μπάρμπα-Μυτούση. 
   Ο πρώτος, σαφώς ανέφερε πως τέτοιο γεγονός προϋποθέτει προηγούμενη τροποποίηση του ελληνικού Συντάγματος. Ο σύντροφος θιασώτης του... «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» και τρέχα γύρευε, ο οποίος ως κανονικός ανεμόμυλος αλλάζει τρεις απόψεις την ημέρα, σε σχέση με τις πανελλήνιες εξετάσεις και τα θέματα της Ανωτάτης παιδείας, θέλησε, κάνοντας πως δεν άκουσε την προϋπόθεση, να κάνει και... χιούμορ -η ατσίς- αντιτιθέμενος σε τέτοια πιθανότητα!

   -«Υπάρχει και Σύνταγμα... ξέρετε»! Είπε ειρωνικά.

  Ευτυχώς που η αριστερά στον τόπο μας άργησε να αναπτυχθεί. Αλλιώς δεν θα είχαμε ούτε πρωτοβάθμια, ούτε δευτεροβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση! Το γιατί είναι απλό και προφανές. Το πρωτοείπε -εν τη αφελεία του- ο Μπαλντάς. Ο πρώτος αριστερός κατεδαφιστής της δύσμοιρης ελληνικής παιδείας. Σκόπιμα και δόλια. Γιά να λοβοτομήσει τη νεολαία και στη συνέχεια -με άδεια κεφάλια και ψυχές- να την ρυμουλκήσει εύκολα στους χώρους της ουτοπικής αριστερής ιδεοληψίας τους.

  -«Στίγμα η αριστεία, να ενώσουμε τα θρανία. Το πρώτο με το τελευταίο»!   

   Δηλαδή, κολακεύοντας τους ντενεκέδες, όλοι τουρλού-τουρλού. Ο πρώτος μαθητής ίδια με τον... πάτο. Κάτω η προσπάθεια, κάτω η άμιλλα, κάτω η πρόοδος. Τελικά κάτω η μόρφωση. Και όπως δήλωσε ο σύντροφος μπάρμπα-Μυτούσης, το μόνο που τον ενδιαφέρει -παρά την ηλικία του- είναι ο έρωτας. Ζήτω ο... έρωτας! (Σημ. Εδώ θυμήθηκα κι ένα πλατύ αίτημα που ακούστηκε στα Δεκεμβριανά του ’44. «Κάτω η... παρθενία»! Και όποιος τολμήσει να με αμφισβητήσει τον... δάγκωσα. Το έζησε με τα αυτιά της η μάνα μου και το συζητούσαμε σπίτι επί χρόνια).

   Προφανώς, η αμφιλεγόμενη επιστημονική κορυφή που ανέλαβε να ταλαιπωρήσει του λοιπού την Παιδεία μας, λέγοντας Σύνταγμα εννοούσε την Πλατεία του Συντάγματος, αφού ο καταστατικός χάρτης της χώρας επιδέχεται αναθεωρήσεις κατά τις νόμιμες διαδικασίες, όπως εννοούσε ο κ. Μητσοτάκης και θα επέτρεπε τελικά την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Η κομμουνιστική μαριονέτα με το σπινθιροβόλο πνεύμα θα μπορεί να συγκεντρώνει στην Πλατεία τους αληταρέους μπαχαλάκηδές του με υψωμένες γροθιές και πολεμοφόδια από σπασμένα μάρμαρα των πέριξ, προκειμένου να επιβάλει τις απόψεις του προοδευτικού σιναφιού του.

   Τελικά, με αυτά τα περί... Συντάγματος που μόνο ως απειλή θα μπορεί να εκληφθούν, ο αιθεροβάμων γερομπισμπίκης -προϊόντος του χρόνου- ξεπέρασε τα όρια του γραφικού και ανήκει πλέον στους πολύ επικίνδυνους ολετήρες του μέλλοντος της ελληνικής φυλής. Οχλαγωγία, μπούγιο και άκριτη παράσυρση στον κομμουνιστικό μηδενισμό, με μπόλικη κολακεία του ελληνικού περιθωρίου της «ήσσονος προσπαθείας» και του ποιοτικού κατιμά. Γνωστή πιά -και στο πετσί μας- ως κομμουνιστική πρακτική.