Ο Άδωνις, ο κουρνιαχτός και το στάξιμο της ουράς του ποντικού.

Εδώ καράβια χάνονται και η ψοφοδεής δεξιά... στολίζεται.

Άδωνις,,, "φουριόζος"

     Ο αποπροσανατολισμός, η εξαπάτηση και η παραπλάνηση αποτελούσαν ανέκαθεν το χαρακτηριστικότερο πολιτικό όπλο της αριστεράς. Ίσως και το μοναδικό, καθώς οι στόχοι της είναι ανθρωπίνως αδύνατον να επιτευχθούν και άρα -τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς. Οπότε αντικαθίσταται η πραγματική... "πραγματικότητα", από μία εικονική! Ο ελληνικός λαός, χρόνια παραμυθιασμένος από τα καλλικέλαδα και εύπεπτα κομμουνιστικά λαϊκίστικα και δημαγωγικά συνθήματα και τσιτάτα, έπεσε στη λούμπα και τώρα γεύεται τα επίχειρα της αφροσύνης του. Με όψιμο, εκνευριστικό, κερασάκι στην τούρτα τη βάναυση προσβολή της νοημοσύνης του.

   Ο Άδωνις Γεωργιάδης αποτελεί σπάνιο φαινόμενο της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, γιατί είναι ο μόνος από όλο τον πολιτικό συρφετό που δεν κρύβεται, δεν παραπλανά και δεν μασάει τα λόγια του. Σημαδεύει πάντα το κέντρο του στόχου, χωρίς να νοιάζεται γιά τον αντίκτυπο των λόγων και του «πιστεύω» του. Γι’ αυτό και αποτελεί το κόκκινο πανί  -ένθεν κακείθεν- ορκισμένων εχθρών και άσπονδων φίλων.

   Στο σημερινό επεισόδιο ο Γεωργιάδης είπε το αυτονόητο. Κάτι που συμβαίνει στα κράτη απ’ όπου πέρασε η κομμουνιστική λαίλαπα και που τώρα -επί τω ακούσματι: «κομμουνισμός», γυαλίζει το μάτι τους και σηκώνουν πίεση! Σιγά το νέο, σιγά τη γλαύκα που εκόμισε στην Αθήνα. Και βεβαίως, οι ακραιφνείς ντόπιοι αριστεροί -μη έχοντας γευτεί την κομμουνιστική γλύκα- διαρρηγνύουν τα... δημοκρατικά τους ιμάτια, ενώ οι ψοφοδεείς δεξιοί, παραδομένοι στη δύναμη του αριστερού όχλου, το «παίζουν» "περί... διαγραμμάτου" και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε! Ρε, άει σιχτίρ ψοφίμια του κερατά, που χέζεστε μπας κι εκτεθείτε με κάτι που ο κόσμος όλος το 'χει τούμπανο. Πού βρε θρασύδειλοι εφαρμόστηκε ο κομμουνισμός και έφερε τον λαό έναν πόντο μπροστά και όχι μίλια πίσω; Ποιά χώρα τον άντεξε επί μακρόν και δεν τον ανέτρεψε με κατάρες; Πού, φεύγοντας, άφησε έργο, πλήν ερειπίων, εγκλημάτων, καταπίεσης και καθυστέρησης; Γιατί βρε ηλίθια και ανιστόρητα πλάσματα δεν ανοίγετε κανένα ιστορικό -αντικειμενικό- βιβλίο γιά να ενημερωθείτε σωστά και έγκυρα, αλλά αφήνετε την πληροφόρησή σας στον... Παπαδημούλη; Γιατί χάβετε, σαν χάνοι, το δόλωμα του, δήθεν, ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς; Γιατί δεν ανατρέχετε στη σιωπή εμβληματικών ανθρώπων, (αγνών και παραπλανημένων από εσωτερικές τους ανησυχίες και προδιαθέσεις γιά ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη), που παγιδεύτηκαν στην κομμουνιστική φενάκη και τώρα σιωπούν με ντροπή; Σπανίως ομολογημένη ευθαρσώς (Λ. Κύρκος) και συνήθως καταπιεσμένη,  μη αντέχοντας την ομολογία αποτυχίας.

   Επί τέλους, όσοι διαθέτουν νου και κρίση, καιρός να αφυπνιστούν. Αυτό -στο περίπου- είπε ο Άδωνις και οι νουνεχείς δύσπιστοι ας ανατρέξουν στις δηλώσεις του, διαβάζοντάς τις ψύχραιμα και όχι κάτω από τις υστερικές ιαχές τύπων σαν τον Πολάκη και τον Βερναρδάκη. Τους... δημοκράταρους, που δεν αντέχουν κιχ, κόντρα στην απολυταρχική αυθεντία τους!

   Δυστυχώς, με την επερχομένη λαίλαπα ενός τέταρτου σαρωτικού μνημονίου και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας υπό καταφανή αμφισβήτηση από τον αδηφάγο Τούρκο, ο Άδωνις μας μάρανε. Ξυπνήστε εγκαίρως γιατί βλέπω τα σύνορά μας ξανά στη... Μελούνα, καθώς δεν υπέπεσε ακόμη στην αντίληψη του φίλου Ταγίπ, το Τουρκολίμανο, το Πασαλιμάνι και τα... Τουρκοβούνια!