«Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»!

...τελικά: Όντως υπάρχουν;

 

   Στην Πρωσία του 18ου αιώνα, ο τότε βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας περνούσε τα καλοκαίρια του στα θερινά ανάκτορα του «Sans Souci», κοντά στο Πότσδαμ. Όμως ένας διπλανός  ανεμόμυλος που ανήκε σε κάποιον μυλωνά, με τον θόρυβο που έκανε τον ενοχλούσε και του χάλαγε τη «ζαχαρένια». Στέλνει λοιπόν έναν υπηρέτη να βρει τον μυλωνά και να του πει πόσα ήθελε γιά του πουλήσει τον μύλο. Ο μυλωνάς αρνήθηκε, ασυζητητί, την πώληση και ο βασιλιάς, έξαλλος, του παρήγγειλε πως θα του τον πάρει με τη βία. Τότε ο μυλωνάς, ατάραχος, απάντησε με μία φράση που έμεινε στην Ιστορία: «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»!

   Τα χθεσινά, απίθανα γιά δημοκρατικό καθεστώς, διαδραματισθέντα στο μέγαρο Μινίμου, (όπως το κατάντησε η συριζαρέικη κουρελαρία), με την ηγεσία της Ελληνικής Δικαιοσύνης σε ρόλο... «ψωμοζήτουλα» και τον «Πινόκιο» ως Πολυχρονεμένο και Πολυεύσπλαχνο Πατισάχ, με κάνουν να αμφισβητώ σφόδρα αν, πλέον, υπάρχει τέτοιο είδος στο αντίστοιχο Βερολίνο που λεγόταν -κάποτε- «κλεινόν άστυ».

   Έχοντας από πολλού χρόνου επισημάνει τις καθεστωτικές προθέσεις του συριζαρέικου εσμού, έχω στο μικροσκόπιο τις ενέργειες του κάθε αριστερού κυβερνητικού «χλιμίτζουρα», και συνεχώς επιβεβαιώνω πως με στοχευμένες και διαβολικές ενέργειες χτίζουν -ψιμύθι, ψιμύθι- το αντικείμενο του... πόθου τους. Άλλος έντεχνα, άλλος υποδόρια και κουτοπόνηρα και άλλος προκλητικά φόρα παρτίδα. Ακριβώς όπως ο αρχιψεύταρος Πινόκιο, ο οποίος μέσα στον ορυμαγδό των μειώσεων μισθών και συντάξεων και το οικονομικό στρίμωγμα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, βρήκε την ώρα να τάξει -προκλητικά και αναίσχυντα- αυξήσεις αποδοχών στην ηγεσία της Δικαιοσύνης και μάλιστα μπροστά σε ανοιχτές κάμερες. Η ενέργεια έχει διπλή ανάγνωση. Την προφανή και την... κουτοπόνηρη. Η πρώτη θέλει την εξαγορά των ανωτάτων δικαστών και την υποταγή τους -με στημένες αποφάσεις- στη θέληση του γκουβέρνου. Η δεύτερη στοχεύει όπου ακριβώς και η πρώτη, μόνο που έχει κουτοπόνηρη ουρά. Με αφορμή την... δημοσιότητα του θέματος οι αυξήσεις θα καθυστερούν να δοθούν, επικαλούμενοι  λόγους δημοσιότητος, θορύβου και... ευθιξίας. Έτσι ξεγελά τους δικαστές και τους ρίχνει κι αυτούς στο περίμενε! (Και η πίττα γερή και ο σκύλος χορτάτος). 

   Το καραγκιοζιλίκι αυτό θυμίζει -στους πιό παλιούς- το γνωστό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε επί χούντας: Ο Παττακός που ικανοποιούσε λαϊκά... αιτήματα, ο γραμματέας που κατέγραφε: «τάδε-σπίτι», «δείνα-σπίτι» και οι δωρολήπτες που θα έπαιρναν όλοι... «αμελέτητα».

   Όσοι, από ρομαντικοί καλοπροαίρετοι έως χαζοχαρούμενοι αφελείς, εξακολουθούν να αμφιβάλουν γιά τις προθέσεις του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, θα ξυπνήσουν ένα πρωί αλυσοδεμένοι και θα τρίβουν τα μάτια τους.