Δικαστική εξουσία. Ο τρίτος πυλώνας της Δημοκρατίας.

Ήγγικεν η ώρα του μεγάλου "ναι", ή του μεγάλου "όχι".

   Πάθη, ελαττώματα, αδυναμίες. Όσο κι αν προσπαθεί το πνεύμα να κατισχύσει της σάρκας, αυτή παραμένει...  σάρκα. Διεκδικεί δικαιώματα και, ανάλογα με την εποχή, άλλοτε παίρνει μικρό μερίδιο και άλλοτε κυριαρχεί. Καλή ώρα σαν την σημερινή, τον καιρό του πλήρους αμοραλισμού.

   Η παρούσα κυβέρνηση, κατ’ εξοχήν πρωταθλήτρια του ψεύδους, της καπηλείας, της εξαπάτησης, της παραπληροφόρησης, της ανικανότητος, του κομματικού νεποτισμού και της πλήρους κατάλυσης κάθε εννοίας ηθικής αξίας,  προκειμένου να κρατήσει καρέκλες, οφίτσια και -προφανώς-  κουτάλες, όχι μόνο δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της σάρκας του κάθε εν δυνάμει αντιπάλου της, αλλά επενδύει σοβαρά και μεθοδικά σ’ αυτό το ταμπλό. Κεκράχτες, τσανακογλείφτες και πάσης φύσεως αμοραλιστές, συσστρατεύονται ή επιστρατεύονται προκειμένου να εξοντώσουν ηθικά όποιον στέκεται εμπόδιο στην άνομη πορεία της προς την ολοκλήρωση της επιβολής απολυταρχικού καθεστώτος.

   Κρατώντας σφιχτά τις δύο πρώτες εξουσίες, τη Νομοθετική και Εκτελεστική, όπου κάνουν ό,τι τους γουστάρει, επιχειρούν ρεσάλτο στην τέταρτη, αυτή της επικοινωνίας, επιδιώκοντας ξεδιάντροπα να προσεταιριστούν την τρίτη, την Δικαστική.

   Γνωρίζοντας πως, ένεκα της υφής τους, οι δικαστικοί πρόκεινται γιά σκληρά καρύδια, φροντίζουν, με εκπληκτικά προκλητικό τρόπο, είτε να εξαγοράσουν συνειδήσεις, είτε να εξουδετερώσουν τους... ανένδοτους. Με καμώματα που δεν ξεφεύγουν της προσοχής ακόμη και μικρού παιδιού, π.χ. «χάιδεμα» της ηγεσίας με παράταση της θητείας, αναδρομική καταβολή χρεωστουμένων και αυξήσεις μισθοδοσίας των ανωτέρων στον κλάδο, έστρωσαν ένα γλιστερό προς την κυβερνητική βούληση, χαλί. Για όσους, τυχόν, υπακούοντας στη συνείδηση, το κείμενο δίκαιο και την επαγγελματική τους  ακεραιότητα δεν «ενδώσουν» να προσκυνήσουν αλλά ανθίστανται περήφανοι και όχι πειθήνιοι, τα επιστρατευμένα μορμολύκεια τους έχουν έτοιμο το... «κουστουμάκι»! Και επειδή αυτό δεν μπορεί να... κοπεί στα επαγγελματικά τους μέτρα, λόγω επάρκειας και ακεραιότητος, τούτο γίνεται στον -άσχετο αλλά πιασάρικο-  ιδιωτικό τους τομέα και, βεβαίως, λόγω κουτσομπολίστικου ενδιαφέροντος, στη ροζ πλευρά της σάρκας.

   Αυτή τη στιγμή, αποδεδειγμένα, ένας αντιπρόεδρος του ΣτΕ αντέστη στον ωμό εκβιασμό και είδε το όνομά του κρεμασμένο στα μανταλάκια των περιπτέρων, με πρωτοστάτες της αθλιότητος την λαθρόβιο «ΑΥΓΗ», (περίπου 2000 φύλλα ημερησίως), τον πρωτεργάτη των σχετικών ανομιών, αποδοκιμασθέντα από το πανελλήνιο και περιορισμένο στο βορβορώδες περιθώριο κήνσορα και αιχμή του δόρατος τον γνωστό γελωτοποιό της Βουλής, διαδρομιστή στα κόμματα και νυν εξοβελισθέντα στην απομόνωση της... ανεξαρτησίας, απ’ όπου γλείφει ακαταπαύστως -πλην ματαίως- τον Τσίπρα.

   ‘Όμως -και εν όψει προσεχούς αποφασιστικής και κρισίμου ψηφοφορίας- τα μεγάλα ερωτήματα που πλανώνται σε κάθε νουνεχή πολίτη είναι πόσοι -άραγε- από τους εννέα ψηφίσαντες υπέρ της κυβερνητικής άποψης υπέστησαν εκβιασμό και... ενέδωσαν, υπακούοντας στην αδυναμία της σάρκας και -κυρίως- σε πόσους από τους υπόλοιπους  δέκα έξι θα έχουν γίνει σχετικοί εκβιασμοί και πόσοι απ’ αυτούς θα αντέξουν! Η ώρα του μεγάλου «ναι» και του μεγάλου «όχι», κατά το: «Che fece… il gran rifiuto», του μεγάλου μας Καβάφη. Η μεγάλη ώρα ήγγικεν. Ίδωμεν