«Ο επαίτης των Βαλκανίων».

Ιστορικό δράμα σε πολλές πράξεις, ένα καθεστώς και μία κατάρρευση. (της χώρας).

-Άστους να λένε. Στο τέλος θα τους πάρω και τα... σώβρακα!

  Ο νεαρός τυχοδιώκτης, έχοντας φουσκώσει με τερατώδη, όσο και παιδαριώδη, ψέματα το εσωτερικό της χώρας, επιχειρεί να εξαγάγει την... γοητεία του, ποντάροντας στην αμυδρή πιθανότητα να εξαπατήσει το ίδιο  -κούνια που τον κούναγε- και τους έξω προφέσορες τις ίντριγκας και αετούς της διεθνούς πολιτικής. Προσόντα του η αφέλεια και η άγνοια και όπλα του το θράσος του ατζαμή και το μπουρδούκλωμα του παπατζή. Βεβαίως, αποτέλεσμα το αναμενόμενο, με μόνο κέρδος το περαιτέρω παραμύθιασμα των χαχόλων οπαδών του με το αναιμικό τρεμοπαίξιμο μιάς αχαμνής ελπίδας που στηρίζεται σε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, μερικά σιβυλλικά «ήξεις αφήξεις» των τσακαλιών της ευρωπαϊκής πολιτικής νομενκλατούρας και... "όξω απ' την πόρτα". Τρέχα γύρευε!

    Και τώρα η πραγματικότητα: 

   Προτάσσοντας, με το ύφος του γνωστού «Παπαγάλου» του Ζαχ. Παπαντωνίου και την χαρακτηριστική του ιταμότητα, μιά φράση που ανάθεμα κι αν κατάλαβε ποτέ τί σημαίνει: «Pacta sunt servanda», (Οι συμφωνίες είναι τηρητέες), επιχείρησε να «παίξει» στα Ευρωπαϊκά τσακάλια την ίδια μπλόφα που σύσσωμος ο θίασός του χρησιμοποιεί συστηματικά εδώ! Δηλαδή να αντιστρέφει θρασύτατα την πραγματικότητα! Π.χ... «η ΝΔ εκβιάζει τους δικαστές», «τυχόν απόρριψη από το ΣτΕ προσβάλλει την Δημοκρατία», «δεν είπαμε ποτέ ψέμα στον ελληνικό λαό» και άλλα τέτοια κουλά!

   Έτσι, ενώ εκκρεμεί ακόμη η πρώτη αξιολόγηση και η δεύτερη... περπατάει κούτσα-κούτσα, ένεκα των γνωστών ελληνικών κωλυσιεργιών και στρεψοδικιών, απαιτεί από τους άλλους να τηρήσουν τα... συμφωνηθέντα! Δηλαδή ν’ ασχοληθούν με το χρέος μας. Όμως αυτό είναι συμφωνημένο να γίνει...  μετά τις αξιολογήσεις! Προφανώς, οι κουτοπόνηροι αλμπάνηδες της εξουσίας καταλαβαίνουν την πραγματικότητα, αλλά χρειάζονται πάντα έναν αντίπαλο-εχθρό, στον οποίο να φορτώνουν την ανικανότητα, τους ερασιτεχνισμούς, τους τυχάρπαστους χειρισμούς που υπαγορεύει η παλαιολιθική μαρξιστική αγκύλωση που τους διατηρεί εμποτισμένους και -εν τέλει- τις αποτυχίες τους: 

   - «Δεν φταίμε εμείς, αυτός ο που....ς ο Σόιμπλε φταίει»! Με ευήκοον ακροατήριο και χειροκροτητές τους σανοτραφείς χαχόλους τους.

   Και, καθώς η επανάληψη αποτελεί μητέρα της μαθήσεως, δεν βλάπτει να επαναληφθεί πως η όποια επέμβαση στο χρέος -όταν και αν γίνει αυτή-  η οποία στοιχηματίζω θα αποδειχθεί... «άνθρακες ο θησαυρός», αφού επ’ ουδενί θα μειωθεί το οφειλόμενο κεφάλαιο -καθ’ όσον ουδείς χαρίζει σήμερα- αποτελεί πεδίον το οποίον επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευτεί την μόνη πιθανή μικροεπιτυχία στη διάρκεια διακυβέρνησής του. Θεωρώ απολύτως βέβαιον πως αν ποτέ οι δανειστές στέρξουν να... παρατείνουν την περίοδο αποπληρωμής, ή κόψουν κάτι από το επιτόκιο δανεισμού, το γεγονός θα πανηγυριστεί με γιορτές και εθνικολαϊκά πανηγύρια. Η επέτειος θα γιορτάζεται ως εθνική εορτή, μεγαλύτερη της 28^ης Οκτωβρίου, και ο Τσίπρας -κατά την Αυγή, την Κόντρα και την Εφημερίδα των συντακτών- θα καταχωριστεί στας δέλτους της Ελληνικής Ιστορίας, ισότιμος του Μεγ. Αλεξάνδρου και ελαφρώς πιό πάνω από τον Καποδίστρια και τον Ελ. Βενιζέλο.

   Κατά τα λοιπά, υπάρχουν -δυστυχώς- αρκετοί ηλίθιοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμη τί έγκλημα έκαναν με το να φέρουν -έμμεσα ή άμεσα- τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...