Η οριακή πλειοψηφία και η εμπαθής προπέτεια.

"Εξ όνυχος τη... γάτα". Και στην μπαμπεσιά.

   Πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη μία παράγραφος από την μνημειώδους εμπάθειας και μικρόνοιας αντίδραση της κυβερνήσεως -μέσω της αυτιστικής κυβερνητικής εκπροσώπου- μόλις έγινε γνωστή η απόφαση του ΣτΕ, πάνω στο γνωστό θέμα των τηλεοπτικών αδειών.

   Μεταξύ των λοιπών χολεριασμένων και λαϊκίστικων φληναφημάτων της, ομίλησε και περί: «οριακής πλειοψηφίας» της αποφάσεως. Όμως η γλώσσα των αριθμών είναι αμείλικτη. Το... σκορ της ψηφοφορίας ήταν, ως γνωστόν, 14 - 11. Δηλαδή 14 στους 25, άρα το 56% απεφάσισε γιά την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά. (Ν 4339/2015). Και αυτό, το δυσλεκτικό κορίτσι το θεώρησε... οριακό. Όμως ο κυβερνητικός συνασπισμός -η χειρότερη κυβέρνηση από καταβολής ελληνικού κοινοβουλευτισμού-  διαθέτει στη Βουλή 153 έδρες, σε σύνολο 300. Δηλαδή, οι συριζαρέοι κυβερνούν με μόλις μόλις 51%, συμπεριλαμβανομένων των -αλλού γι' αλλού- ανερμάτιστων ψεκασμένων ΑΝΕΛ!

   Επομένως, σε αποθέωση της αριστερής υποκρισίας, η κυβέρνηση κυβερνά μιά χαρά με την «άνετη» πλειοψηφία των... τριών εδρών στις 300, όμως θεωρεί πως οι τρείς στους 25, αποτελούν... "οριακή" πλειοψηφία!

   Στην αριστερή λογική και αριθμητική, όταν οι αριθμοί δεν βγάζουν αυτό που θέλουμε, τόσο το χειρότερο γιά τους αριθμούς.

Το γαϊτανάκι των μνημονίων.

Mιά οικονομική ανάλυση με απλά λόγια.

 

Με τέτοια μυαλά και τέτοια πρότυπα,  άντε μετά εσύ να προκόψεις!

   Η στήλη, γιά όσους την παρακολουθούν συστηματικά, έχει επαληθευτεί σε πάρα πολλές προβλέψεις της. Δυστυχώς, όλες δυσμενείς.

   Επειδή χρόνια μετά την εμπλοκή μας στα μνημόνια, αυτά συνεχίζουν να πέφτουν σαν βροχή, χωρίς ο πολύς κόσμος να καταλαβαίνει γιατί, δηλαδή τις συνθήκες, τους λόγους και τους μηχανισμούς επιβολής και λειτουργίας τους, επιχειρείται εδώ μία υπεραπλουστευμένη προσέγγιση του όλου θέματος, με παραβολές και μεταφορές γιά μιά πρώτη και όσο γίνεται κατανοητότερη ενημέρωση.

   Ας φανταστούμε τη χώρα σαν μιά μεγάλη δεξαμενή, όπου μέσα της μπαινογβαίνουν, ή και λιμνάζουν, χρήματα. Ανά πάσα στιγμή στην δεξαμενή υπάρχουν όσα μετρητά βρίσκονται σε τράπεζες, δημόσια ταμεία, ταμεία εταιρειών και τσέπες, πορτοφόλια, σεντούκια, στρώματα ιδιωτών. Όλα! Με αυτά τα χρήματα γίνεται ο καθημερινός τζίρος. Πληρωμές, εισπράξεις, αγορές, κ.λπ.

   Σ’ αυτή την δεξαμενή υπάρχουν εισροές και εκροές. Οι εισροές της ανεβάζουν τη στάθμη, δηλαδή την πλουτίζουν -κάτι που επιδιώκεται- ενώ οι εκροές την ρίχνουν, δηλαδή την φτωχαίνουν.

   Εισροή εκφράζει το τουριστικό συνάλλαγμα, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που εξάγονται φέρνοντας χρήμα, τα πάσης φύσεως εμβάσματα, τα κρατικά ομόλογα που πωλούνται στις αγορές, οι ιδιωτικοποιήσεις και ρευστοποιήσεις τίτλων δημοσίου, οι επενδύσεις και τα μνημονιακά δάνεια.

   Εκροή θεωρείται κάθε τί που "διώχνει" χρήμα στο εξωτερικό. Η αγορά ενέργειας, (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), η αγορά καταναλωτικών ειδών, (μηχανήματα, φάρμακα, τρόφιμα, είδη πολυτελείας, κ.λπ.), έξοδα σπουδών και νοσηλείας στο εξωτερικό, πληρωμή τοκοχρεολυσίων παλαιών δανείων, κ.λπ. Όπως είναι προφανές, γιά να ορθοποδήσει η χώρα θα πρέπει οι εισροές κεφαλαίων να υπερισχύσουν των εκροών, ώστε το πλεόνασμα να διαχυθεί στην αγορά και την κατανάλωση. 

   Παρατηρώντας τις, μία προς μία, η αύξηση τουριστικού συναλλάγματος και οι επενδύσεις αποτελούν τους καλύτερους και εξυπνότερους προσθετέους της ομάδος που λέγεται "εισροές", καθώς ο μεν τουρισμός αφήνει μεγάλα πλεονάσματα, οι δε επενδύσεις έχουν πολλαπλά οφέλη. Ανοίγουν δουλειές, μειώνοντας την ανεργία, και παράγουν προϊόντα που είτε καταναλίσκονται στο εσωτερικό, ελαττώνοντας τις εισαγωγές, είτε εξάγονται φέρνοντας χρήμα στον τόπο.

   Από τις εκροές, οι περισσότερες είναι ανελαστικές και αναπόφευκτες, (π.χ. πετρέλαιο), όμως τα τοκοχρεολύσια μπορούν να μειωθούν, αν και εφ’ όσον μειωθεί η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού, οπότε αυτός αντικαθίσταται από ντόπια και υγιή παραγωγή πλούτου.

   Συμπερασματικά, με νοοτροπίες και ιδεοληψίες σαν των μελών της σημερινής κυβερνήσεως, (Σκουρλέτος, Σπρίτζης, Μπάρκας, Παππάς, Φίλης and co), όπου αναζητούνται ηλίθιοι επενδυτές που θέλουν να πετάξουν τα λεφτά τους στα τσαλίμια του Τσίπρα, άρα άτοπον, η χώρα συνεχώς θα αιμορραγεί οικονομικά και θα... κουτσαίνει. Συνεπώς και μονίμως θα καταφεύγει σε εξωτερικό δανεισμό -διάβαζε μνημόνια- και σε συνεχή περιορισμό κατανάλωσης -διάβαζε λιτότητα! Μέχρις ότου το γαϊτανάκι του δανεισμού δεν θα μπορεί να συνεχιστεί, οπότε η υποβόσκουσα σήμερα χρεοκοπία θα γίνει τρανταχτή και άτακτη. Με άλλα λόγια, στάση πληρωμών, αποβολή από το ευρό, πληθωρικό εθνικό νόμισμα, εισαγωγές των απολύτως αναγκαίων με πληρωμή προκαταβολικά και σε σκληρό νόμισμα, εξαθλίωση και μιζέρια. Κάτι σαν Αλβανία επί Χότζα και Βουλγαρία του Ζίφκωφ.

    

Οι «σκιτζήδες» του Τέταρτου γύρου.

«Ο έξυπνος παραδέχεται, ο πονηρός δικαιολογείται, ο βλαξ επιμένει»!

 

   Το πιό πάνω σλόγκαν σας λέει τίποτα, μήπως; Η Ελλάδα κατάπληκτη βιώνει πρωτοφανείς τραγελαφικές καταστάσεις. Ο έξω κόσμος πληροφορείται διασκεδάζοντας, ενώ το πανελλήνιο παρακολουθεί αποσβολωμένο το αριστερό τσούρμο των μαθητευόμενων μάγων να πειραματίζεται στην πλάτη του, προκειμένου να μάθει την: «Κυβερνητική τέχνη, άνευ διδασκάλου»! Και οδηγεί το όχημα της χώρας όπως τα παιδάκια οδηγούν συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σε λούνα παρκ. Απάνω τους κι όποιον πάρει ο χάρος!

   Η μικρόνοια, η ατζαμοσύνη, οι επιπόλαιοι αυτοσχεδιασμοί και η ηλιθιότητα ανταγωνίζονται επάξια την ανικανότητα, τη φαυλότητα και τον καιροσκοπισμό, σε κάθε τους ενέργεια. Με μόνο σκοπό και στόχο την εξαπάτηση και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητος. Δέκτες τους και οι εντός και οι εκτός, με μόνη διαφορά πως οι... «έξω» τους έχουν πάρει χαμπάρι και δεν τσιμπάνε. Αυτό φαίνεται από τα δικαιολογητικά μισόλογα για την αξιολόγηση που... κόλλησε πάλι, με ευθύνη -οπωσδήποτε- των κακών ξένων. Με ένα τέταρτο μνημόνιο να ανατέλλει θαμπά, τις επενδύσεις να αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός και την φορολογία να θερίζει σαν τον τυφώνα «Κατρίνα», η μπάλα χάθηκε, ο λαός εξαθλιώνεται, η Ελλάδα βουλιάζει.

   Δεν υπάρχει τομέας της κοινωνικής ζωής που να μην τα έχουν κάνει θάλασσα. Στην Οικονομία; Ο κόσμος πένεται. Ειδικότερα οι ασθενέστερες τάξεις -αυτές για τις οποίες υποτίθεται τυρβάζουν- μπήκαν ήδη στην «εντατική» της ένδειας. Στην Παιδεία; Η θωριά του νυσταλέου «σουμίστα» Φίλη και το μαλλί της κατσιβέλας του αρκούν για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Στην Υγεία; Βλέποντας τον Νεάντερνταλ διαφεντευτή της μπαίνεις στον νόημα, χωρίς να χρειαστεί και να τον ακούσεις. Στα εξωτερικά θέματα και την Εθνική ασφάλεια; Ο Ερντογάν καλοβλέπει μέχρι και τα Τουρκοβούνια! Στην Δικαιοσύνη; Απροκάλυπτο ρεσάλτο με αδιάντροπη επιδίωξη την άλωση της ηγεσίας της και την μετατροπή ολόκληρου του δικαστικού σώματος σε υποπόδιο της κομματικής βούλησης. Στο Μεταναστευτικό; Οι λαθρομετανάστες έχουν ήδη αλλοιώσει την γενική φυσιογνωμία των ανατολικών -ευαίσθητων-  νησιών μας και σύντομα ο ισλαμισμός θα κυριαρχήσει μαζί με το δικαίωμα της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας. Και ο χαζοχαρούμενος χοντρούλης των Εξωτερικών... καθεύδει.

   Πέραν από τις επί μέρους αστοχίες και αποτυχίες, η γενική κατάσταση στο εσωτερικό αποπνέει όλη εκείνη τη δυσωδία της σήψης και της εξαθλίωσης. Παντού χάλια και αποσυναρμολόγηση με μόνη στόχευση την επιβολή και εδραίωση ενός αυταρχικού μονοκομματικού καθεστώτος, με πλήρη αδιαφορία για το κόστος και τις συνέπειες στον λαό.

   Χαρακτηριστικό δείγμα αδιαφορίας και ασυδοσίας στη βούληση, αλλά και απειρίας στους χειρισμούς, ο τραγέλαφος που λέγεται: τηλεοπτικές άδειες. Το πιο μεγάλο φιάσκο των συριζαρέικων πεπραγμένων. Με καταφανή επιδίωξη τη δημιουργία κομματικού καναλιού, αφ’ ενός, αλλά και τον -όσο γίνεται- περιορισμό των αντιφρονούντων, σκαρφίστηκαν μιά αφελέστατη στρατηγική, (λέτε να είναι προϊόν... Καρανίκα;), γιά να το πετύχουν. Πρώτα κάποιο απίθανο Ινστιτούτο Φλωρεντίας(!), που απεφάνθη γιά τον μαγικό επιτρεπόμενο αριθμό 4 του φάσματος,  την στιγμή που ήδη εκπέμπουν πάνω από 8 κανάλια. Μετά, η διαφημιστική... πίττα! Ξαφνικά έπιασε τον Παππά ο πόνος γιά τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό στην διαδικασία της διαφήμισης.  Ύστερα ήρθε το επιχείρημα των... θαλασσοδανείων και τέλος, βεβαίως-βεβαίως, σαν κερασάκι στην τούρτα, η απαραίτητη... διαπλοκή! Η αόριστη και αόρατη καταραμένη διαπλοκή που ο Παππάς την άρπαξε από τα κέρατα, την έβαλε κάτω και της... πέταξε τα μάτια έξω! Όχι παίζουμε.

   Αστειότητες και παιδιάστικες αφέλειες σε μιά χώρα που κυβερνιέται σε στυλ παρτίδας «Μονόπολης». Με άφθαστη επιπολαιότητα, ανικανότητα και βαθύτατη περιφρόνηση σε Σύνταγμα και νομιμότητα, από υπανάπτυκτα και αμόρφωτα ανθρωπάκια, με στενά κι αγκυλωμένα μυαλά, που επιμένουν με έναν τέταρτο εμφυλιοπολεμικό γύρο να πετύχουν όσα δεν πέτυχαν -ευτυχώς- στους τρεις προηγούμενους. Το σύνδρομο του ηττημένου και η λύσσα του γιά ρεβάνς. «Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν», όπως είπε κι ο ανόητος κομπλεξικός αρχηγός τους.  

Στον απόηχο της απόφασης του ΣτΕ.

Ένας ηχηρός κόλαφος στο μάγουλο μιάς παράνομης κυβέρνησης.

 

   Με πάταγο, αλλά και έκπληξη γιά την τόλμη της και παρά τις πιέσεις, τις γαλιφιές και τους κυβερνητικούς εκβιασμούς, έσκασε η απόφαση του ΣτΕ, που «διέλυσε»  τις αυθαιρεσίες και την αλαζονεία του αριστερού τσούρμου. Η απόφαση αυτή έδωσε -ταυτόχρονα- και μία απάντηση στα ανερωτήματα του αυθάδη Παππά περί... «σκιτζίδων» και της χαζοχαρούμενης Θεανούς, (Θεανώς αριστερόστροφα), περί «απατεώνων». Καταφατική και στα δύο!

   Και τώρα μιά σκέψη-απορία που γιά καιρό με κατατρύχει. Όταν μία οικοδομική άδεια εκδοθεί με στοιχεία που αποδεικνύονται ψευδή, η άδεια θεωρείται παράνομη και αυθωρεί ανακλητέα, ενώ το κτίσμα -αν έχει προλάβει να ανεγερθεί στο μεταξύ- κρίνεται αυθαίρετο, κατεδαφιστέο και υποκείμενο σε πρόστιμο. Μήπως το ίδιο θα πρέπει να εφαρμοστεί και στην περίπτωση κυβέρνησης η οποία εξαπάτησε, με απέραντη ψευδολογία και ανεκπλήρωτη παροχολογία, έναν ολόκληρο λαό και του υφάρπαξε την ψήφο; Ο ισχυρισμός περί... «λαοπρόβλητης» είναι -τουλάχιστον- έωλος. Μήπως η νομιμότητα εκλογής της θα πρέπει να διερευνηθεί από κάποιο αρμόδιο δικαστήριο;

   Με τη χώρα να φλερτάρει με την οικονομική καταστροφή, ένεκα αλαμπουρνέζικων ενεργειών των αριστερών μαθητευόμενων μάγων και επιβητόρων της εξουσίας, και τον Ταγίπ να καραδοκεί, βολτάροντας σαν πεινασμένη ύαινα γύρω από το θνήσκον σώμα της Ελλάδος, ενώ ο αρμόδιος υπουργός Κοτζιάς σφυρίζει αμέριμνα, ολοένα και τριγυρίζουν στο μυαλό μου τα έξι πελώρια δέντρα με τις πέτρινες πλάκες στη βάση τους. Αυτά που βρίσκονται στο μικρό παρκάκι στην είσοδο του Παπάγου, απέναντι από το Πεντάγωνο και δίπλα στον ναΐσκο της Αναστάσεως. Όσο γιά τα νέα έξι ονόματα, δεν είναι δα και πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν.  

Ο Άδωνις, ο κουρνιαχτός και το στάξιμο της ουράς του ποντικού.

Εδώ καράβια χάνονται και η ψοφοδεής δεξιά... στολίζεται.

Άδωνις,,, "φουριόζος"

     Ο αποπροσανατολισμός, η εξαπάτηση και η παραπλάνηση αποτελούσαν ανέκαθεν το χαρακτηριστικότερο πολιτικό όπλο της αριστεράς. Ίσως και το μοναδικό, καθώς οι στόχοι της είναι ανθρωπίνως αδύνατον να επιτευχθούν και άρα -τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς. Οπότε αντικαθίσταται η πραγματική... "πραγματικότητα", από μία εικονική! Ο ελληνικός λαός, χρόνια παραμυθιασμένος από τα καλλικέλαδα και εύπεπτα κομμουνιστικά λαϊκίστικα και δημαγωγικά συνθήματα και τσιτάτα, έπεσε στη λούμπα και τώρα γεύεται τα επίχειρα της αφροσύνης του. Με όψιμο, εκνευριστικό, κερασάκι στην τούρτα τη βάναυση προσβολή της νοημοσύνης του.

   Ο Άδωνις Γεωργιάδης αποτελεί σπάνιο φαινόμενο της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, γιατί είναι ο μόνος από όλο τον πολιτικό συρφετό που δεν κρύβεται, δεν παραπλανά και δεν μασάει τα λόγια του. Σημαδεύει πάντα το κέντρο του στόχου, χωρίς να νοιάζεται γιά τον αντίκτυπο των λόγων και του «πιστεύω» του. Γι’ αυτό και αποτελεί το κόκκινο πανί  -ένθεν κακείθεν- ορκισμένων εχθρών και άσπονδων φίλων.

   Στο σημερινό επεισόδιο ο Γεωργιάδης είπε το αυτονόητο. Κάτι που συμβαίνει στα κράτη απ’ όπου πέρασε η κομμουνιστική λαίλαπα και που τώρα -επί τω ακούσματι: «κομμουνισμός», γυαλίζει το μάτι τους και σηκώνουν πίεση! Σιγά το νέο, σιγά τη γλαύκα που εκόμισε στην Αθήνα. Και βεβαίως, οι ακραιφνείς ντόπιοι αριστεροί -μη έχοντας γευτεί την κομμουνιστική γλύκα- διαρρηγνύουν τα... δημοκρατικά τους ιμάτια, ενώ οι ψοφοδεείς δεξιοί, παραδομένοι στη δύναμη του αριστερού όχλου, το «παίζουν» "περί... διαγραμμάτου" και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε! Ρε, άει σιχτίρ ψοφίμια του κερατά, που χέζεστε μπας κι εκτεθείτε με κάτι που ο κόσμος όλος το 'χει τούμπανο. Πού βρε θρασύδειλοι εφαρμόστηκε ο κομμουνισμός και έφερε τον λαό έναν πόντο μπροστά και όχι μίλια πίσω; Ποιά χώρα τον άντεξε επί μακρόν και δεν τον ανέτρεψε με κατάρες; Πού, φεύγοντας, άφησε έργο, πλήν ερειπίων, εγκλημάτων, καταπίεσης και καθυστέρησης; Γιατί βρε ηλίθια και ανιστόρητα πλάσματα δεν ανοίγετε κανένα ιστορικό -αντικειμενικό- βιβλίο γιά να ενημερωθείτε σωστά και έγκυρα, αλλά αφήνετε την πληροφόρησή σας στον... Παπαδημούλη; Γιατί χάβετε, σαν χάνοι, το δόλωμα του, δήθεν, ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς; Γιατί δεν ανατρέχετε στη σιωπή εμβληματικών ανθρώπων, (αγνών και παραπλανημένων από εσωτερικές τους ανησυχίες και προδιαθέσεις γιά ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη), που παγιδεύτηκαν στην κομμουνιστική φενάκη και τώρα σιωπούν με ντροπή; Σπανίως ομολογημένη ευθαρσώς (Λ. Κύρκος) και συνήθως καταπιεσμένη,  μη αντέχοντας την ομολογία αποτυχίας.

   Επί τέλους, όσοι διαθέτουν νου και κρίση, καιρός να αφυπνιστούν. Αυτό -στο περίπου- είπε ο Άδωνις και οι νουνεχείς δύσπιστοι ας ανατρέξουν στις δηλώσεις του, διαβάζοντάς τις ψύχραιμα και όχι κάτω από τις υστερικές ιαχές τύπων σαν τον Πολάκη και τον Βερναρδάκη. Τους... δημοκράταρους, που δεν αντέχουν κιχ, κόντρα στην απολυταρχική αυθεντία τους!

   Δυστυχώς, με την επερχομένη λαίλαπα ενός τέταρτου σαρωτικού μνημονίου και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας υπό καταφανή αμφισβήτηση από τον αδηφάγο Τούρκο, ο Άδωνις μας μάρανε. Ξυπνήστε εγκαίρως γιατί βλέπω τα σύνορά μας ξανά στη... Μελούνα, καθώς δεν υπέπεσε ακόμη στην αντίληψη του φίλου Ταγίπ, το Τουρκολίμανο, το Πασαλιμάνι και τα... Τουρκοβούνια!