Ο σύγχρονος Ηρόστρατος και η... σφαγή των -πνευματικά- αμνών

... «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

 

   O Ηρόστρατος ήταν -θα μπορούσαμε να πούμε- ένας Τσίπρας της εποχής του. Άσημος Εφέσιος πολίτης, πολύ φιλόδοξος και πολύ... τενεκές. Σε όλη του τη ζωή βασανιζόταν με την ιδέα του πώς θ’ αφήσει το όνομα και το αποτύπωμά του στην Ιστορία. Και αφού -ψάχνοντας αγωνιωδώς- δεν κατάφερνε τίποτα καλό, στο τέλος αποφάσισε να γίνει διάσημος... καίγοντας τον ναό της Εφεσίου Αρτέμιδος! Και το έπραξε στις 21 Ιουλίου του 356 π. Χ. Φυσικά οι συμπολίτες του τον τσίμπησαν και τον καταδίκασαν σε μαρτυρικό θάνατο, επιβάλλοντας, ταυτοχρόνως, και την αποσιώπηση του ονόματός του, γιά να μην του γίνει το χατίρι της μαύρης δημοσιότητος. Και θα το πετύχαιναν αν δεν υπήρχε ο ιστορικός Θεόπομπος, ο οποίος διέσωσε το γεγονός και το όνομα του εμπρηστή.

   Τον συνειρμό αυτόν μου τον επέβαλε ο Θεόπομπος-Κουτσούμπας, ο Γ. Γ. του ΚΚΕ, στον οποίον ο δικός μας Ηρόστρατος-Τσίπρας εκμυστηρεύτηκε τον... καημό του, γιά την αδυναμία να κάνει κάτι χρήσιμο γιά τη χώρα, που θα του εξασφάλιζε υστεροφημία και όχι... σιχτίρισμα.  Δυστυχώς γι’ αυτόν, μιά συνεπής αριστερή πολιτική, όπως αποδεικνύεται, είναι ικανή και αρκετή -από μόνη της- στο να ξεχαρβαλώσει ό,τι στέκει ακόμη όρθιο στον τόπο, παρά τις... φιλότιμες προσπάθειες πολλών προηγουμένων κυβερνήσεων. Εν τούτοις, η διαβολική ψυχοσύνθεση ενός συνεπούς κομμουνιστή δεν αρκείται στην νυν μπαχαλοποίηση των πάντων κατά την περίοδο που κυβερνά τη χώρα, αλλά επιδιώκει το ιστορικό του αποτύπωμα να στέκει άφθαρτο και ανεξίτηλο σε βάθος χρόνου. Μέχρι της οριστικής της διάλυσης. Έτσι καταπιάστηκε με τον εκλογικό νόμο, λες κι αυτό απασχολεί, κατά προτεραιότητα, τον πενόμενο λαό σήμερα. Ως συνεπής εκφραστής μιάς -πανθομολογούμενα και αποδεδειγμένα- αποτυχημένης και εγκαταλελειμμένης πολιτικοοικονομικής θεωρίας, η οποία αφού «φρέναρε» γιά έναν περίπου αιώνα την πρόοδο της ανθρωπότητος και εγκαταλείφθηκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, ποντάρει τα ρέστα του πάνω σε συνταγές και επιδιώξεις της, ούτως ώστε να εξασφαλίσει -γιά όσο του είναι μπορετό, σε μέγεθος και χρονική έκταση- την ακυβερνησία και το χάος στην Ελλάδα. Με την προσδοκία να το συνδιαχειρίζεται επιπλέοντας και στηριζόμενος στον οπαδικό του «κατιμά», τον οποίον με τα γνωστά τερτίπια της εξαπάτησης, της παραπληροφόρησης και της εκμετάλλευσης της αφέλειας, του φανατισμού, της άγνοιας και της ανωριμότητος, (ψήφος στα 17), προσπαθεί να «αυγατίσει». Έτσι θυμήθηκε, όψιμα, το κλασσικό και πάγιο αίτημα της αριστεράς και όλων των ασημάντων μειοψηφιών, την απλή αναλογική, που ικανοποιεί πολιτικές μωροφιλοδοξίες και εξασφαλίζει πρώτης τάξεως παρατεταμένη ακυβερνησία στη χώρα. Με βάση τις 300 έδρες της Βουλής, αρκεί ένα 0,33% των ψήφων, γιά να εκλεγεί κάποιος βουλευτής! Και εύκολα καταλαβαίνει κανείς τί μπάχαλο θα προκύψει σε Βουλή περίπου είκοσι κομμάτων και αποκομμάτων και τί διαπλοκή, μικροσυναλλαγή, εκβιασμοί και φαυλότητα θα επικρατήσουν στη συγκρότηση κυβερνήσεως. Όπου 2-3 Φάμελοι, Λεβέντηδες, Αυλωνίτισες, Καρακώσταινες και λοιπά νούμερα ή... καρακαϊδόνες θ’ ανεβοκατεβάζουν -εκβιάζοντας- κυβερνήσεις.

   Δυστυχώς, ο άφρων αγραβάτωτος νεαρός, ο οποίος έχει ομολογήσει πως λατρεύει το κυβερνητικό μπάχαλο, ως υγιές γενεσιουργό αίτιο εξελίξεων, προκειμένου -όχι να κρατηθεί στην εξουσία- αλλά να εμποδίσει τον αντίπαλό του να κυβερνήσει, δεν διστάζει να κάνει τη χώρα πειραματόζωο των ιδεοληψιών του και να την διαλύσει τελείως, βυθίζοντάς την στην ακυβερνησία. Σκέφτεται και πράττει σαν τον γνωστό Λουδοβίκο IΔ΄: «Το κράτος είμαι εγώ. Μετά από μένα... το χάος»! Ξεπερνώντας σε αλαζονεία και μακιαβελισμό ακόμη και τον πρώτο διδάξαντα και πραγματικό του μέντορα, τον διαβόητο «Αντρέα».

   Επί του παρόντος, ας απολαύσουμε τα τερτίπια, τις κουτοπονηριές και παλινωδίες των  ραμολί Δρίτσα στο θέμα της COSCO, δυσκοίλιου Σπρίντζη σε αεροδρόμια και τραίνα, «σκουριασμένου» τουρκόγυφτου στη Χαλκιδική, και ας παρακολουθήσουμε -χωρίς ίχνη χαιρεκακίας και ειρωνείας- τους θρήνους και κοπετούς όλων εκείνων των αφελών και αγαθιάρηδων που πίστεψαν στα λόγια του τζιτζιφιόγκου κομμουνιστή της Φιλοθέης και της κουρσάρας, πως η -τάχα- φιλολαϊκή αριστερή κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα έκοβε μισθούς και συντάξεις, αλλά θα τους έδινε πίσω και τις... 13^η, 14^η!  Το τραγικό της υπόθεση και ενδεικτικό γιά το πόσο νοιάζονται τον κοσμάκη, είναι πως ο δρεπανηφόρος κόφτης σαρώνει κυρίως αυτούς που έχουν την μεγαλύτερη ένδεια και την μεγαλύτερη ανάγκη. Η ελπίδα, επί τέλους, έσκασε μύτη και θα φανεί ολάκερη από τον επόμενο μήνα!!! Χαχόλοι, σανοτραφείς και λοιπά αριστερά κορόιδα της τράπουλας, γρήγορα στις... πλατείες.  Δοξάστε και αποθεώστε τον κατατροπώσαντα τους Σαμαροβενιζέλους και... Χαρδούβελη.