Στον απόηxο του Brexit

και... η επόμενη ημέρα

 

   Tο αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος με εξέπληξε και όλες μου οι προβλέψεις έπεσαν  -πατεντάτα-  έξω. Ίσως κάποιοι παλιοί φίλοι και συμμαθητές σε Λονδίνο και Εδιμβούργο συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία μιάς τόσο λανθασμένης εντύπωσης.

   Εν πάση περιπτώσει, η πραγματικότητα μετράει και το αποτέλεσμα λέει... Brexit!

   Παρατηρώντας το βρετανικό φάσμα των ψηφοφόρων εκάστης προτίμησης, διαπιστώνεται πως και σε μία άκρως ώριμη κοινωνία και προχωρημένη πολιτικά χώρα, ο λαϊκισμός και η αφροσύνη μπορεί να έχουν ρίζες και να επηρεάζουν αρνητικά και παραπλανητικά αποφάσεις. Γιατί αναμφίβολα η απόφαση των Βρετανών κινείται στη λάθος κατεύθυνση. Όμως τυχόν συσχετισμοί, παραδειγματισμοί  και πιθανές ανάλογες συμπεριφορές άλλων λαών, π.χ. του δικού μας, αποτελούν ακόμη μεγαλύτερο σφάλμα. Κι αυτό λόγω των μεγάλων διαφορών δεδομένων στις οικονομίες των δύο χωρών, κάτι που καθιστά κάθε σύγκριση αδιανόητη.  

   Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα γιά να γίνουν αντιληπτές οι τεράστιες διαφορές στα σημερινά οικονομικά μεγέθη των δύο κρατών. Η βρετανική οικονομία -έστω συρρικνωμένη από την παγκόσμια κρίση- διαθέτει μεγάλη πρωτογενή παραγωγή,  άριστες μεταποιητικές διαδικασίες, ισχυρή βιομηχανία, όλων των βαρών, υψηλής ποιότητος  τεχνολογία και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της παγκόσμιας οικονομικής διαχείρισης και διοίκησης, (Σίτυ, ναυτιλία). Χωρίς να υπολογιστεί και η σημαντική ντόπια παραγωγή ενέργειας, (πετρέλαια). Συνεπώς, τα όποια αρχικά... «ταρακουνήματα» στην  βρετανική οικονομία, σύντομα θα αποσβεσθούν και οι διαφορές θα εξισορροπηθούν σε ικανοποιητικό γιά τους Βρετανούς επίπεδο. Άρα όποιος σπεύδει να τους... οικτίρει, μάλλον θα απογοητευθεί. Η αναμενόμενη πτώση της ισοτιμίας της στερλίνας, στην εσωτερική -πλούσια σε εγχώρια προϊόντα- αγορά, δεν θα έχει καμία επίπτωση. Οι βρετανικές εξαγωγές  θα γίνουν ελκυστικότερες και οι εισαγωγές ακριβότερες. Ε΄, και; Το ισοζύγιο θα παραμένει πάντοτε θετικό γιά τους Βρετανούς και με λίγο περιορισμό και προτίμηση στα ντόπια προϊόντα, το όφελος θα γίνει διπλό.

   Επίσης, η οργανωμένη και καλολειτουργούσα διοικητική μηχανή της Βρετανίας, όχι μόνο θα προσαρμοστεί ταχέως στα νέα δεδομένα, αλλά είναι ικανή να μεταστρέψει όλα τα αρνητικά των κοινοτικών της υποχρεώσεων σε θετικά, λόγω απλοποιήσεως των διαδικασιών και επιστροφής στον απομονωτισμό της. Ας μην ξεχνάμε πως η Βρετανία, ως εύπορη χώρα, στο κοινοτικό «πάρε-δώσε», ανήκει μάλλον στο «δώσε» παρά στο... «πάρε». Σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία -ανήκουσα στους αδύναμους ευρωπαϊκούς κρίκους- στηρίζεται αποκλειστικά στο «δώσε».

   Οι ψευτολεονταρισμοί, λοιπόν, διαφόρων επιπόλαιων και κουτοπόνηρων εσωτερικών λαϊκίστικων τύπων και η προτροπή... «εμπρός στον δρόμο που χάραξε η Βρετανία», με στόχο ένα δικό μας... Grexit, είναι κραυγές έωλες και πράγματα καταστροφικά. Σε μιά χώρα όπου η λαϊκίστικη και άκρως δημαγωγική αριστερή της κυβέρνηση αναγκάστηκε -τσακίζοντας μάλιστα- να παραδοθεί αμαχητί, να καταπατήσει... «κόκκινες γραμμές» και... «πράσσειν άλογα», να κατεξευτελιστεί γλύφοντας -και μάλιστα με βουλιμία- εκεί όπου επί χρόνια έφτυνε και να αποδέχεται  -έστω και προκαταβολικά- ό,τι κατεβάζει απαιτητικά η γκλάβα των δυναστών-δανειστών, προκειμένου να επιβιώσει η χώρα με το... μετρητό της εκάστοτε επόμενης δόσης, (μεροδούλι-μεροφάι), τέτοιες λογικές και τέτοιες πρακτικές είναι αστείο, ακόμη  και να λέγονται... υποθετικά.

   Και γιά να τελειώνουμε με τους ανόητους κορδακισμούς και τις σαχλαμάρες που εκπέμπουν, δημαγωγικά, κάποιοι λαϊκιστές με παρδαλά τσουλούφια και κατινίστικα... αυτιά, σε σοβαρά κανάλια.

   Όταν μιά χώρα στερείται εθνικής παραγωγής, άρα και ιδίων πόρων συντήρησης, η καταφυγή στον εξωτερικό δανεισμό -άρα και την εθνική ταπείνωση και εξάρτηση- είναι αναπόφευκτη. Με την λιτότητα αναγκαστικό συμπαρακολούθημα. Καθ’ όσον είναι παράλογο ένας καταχρεωμένος μπατίρης να δυσανασχετεί  επειδή του ζητούν να την  «βγάζει» φτηνά, ενώ εκείνος θέλει να ζει... πλουσιοπάροχα, αλλά με λεφτά... άλλων! Επομένως, τα... «κουνήματα» και οι παλληκαριές ανήκουν στις... «αυταπάτες» και τις οδυνηρές προσγειώσεις. Αν δεν σε παίρνει να είσαι... τίγρης, ας έχεις -τουλάχιστον- την επίγνωση πως είσαι... γάτα και ας συμπεριφέρεσαι ανάλογα.

   Εφ’ όσον και καθ’ όσον  η οικονομία μας θα βασίζεται στην υπερφορολόγηση, την φοροδιαφυγή και την παραοικονομία, κάθε σύγκριση με το βρετανικό πρότυπο είναι ουτοπική, αδιανόητη και... θρασύτατη.

   Εξ άλλου,  η αποχώρηση από την Ε.Ε. της Βρετανίας, μετατοπίζει οικονομικά βάρη στις πλάτες της Γερμανίας, της οποίας ο ρόλος ως ατμομηχανή υπερτονίζεται, επιβαρύνοντας τους πολίτες της. Με πρώτο ζητούμενο τον αν θα μπορέσει να αντέξει τόσο βάρος. Γιατί αν η Γερμανία... «κλατάρει», τότε... χαιρετίσματα. Η Ε.Ε. θα διαλυθεί ακαριαία και «αντίο»...  δόση γιά μας. Και να δούμε τότε με τί θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

   Είναι -επιεικώς- αχάριστο και αυτοκαταστροφικό γιά τη χώρα, να μεμψιμοιρούμε, να εχθρευόμαστε και να μαχόμαστε την τροφοδότρια αγελάδα που μας κρατά ζωντανούς. Ας σκεφθούν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι που αιτιώνται τον... Σόιμπλε γιά το χάλι μας, τί μισθούς και τί συντάξεις θα πλήρωνε το χρεωκοπημένο δημόσιο, τί τα μπατιρημένα ασφαλιστικά ταμεία και με τί... «λαδάκι» θα λειτουργούσε -έστω κουτσά, στραβά- η κρατική μας μηχανή, αν εκείνος έκλεινε τη στρόφιγγα και μας έστελνε στον διάβολο! Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει -έστω ένας- πανύβλαξ και... περήφανος χαχόλος που να πιστεύει τον... «αυταπατημένο» πολιτικό απατεώνα Τσίπρα, που έλεγε πως... «θα μας παρακαλούν γιά να μας... δανείσουν»!!!

   Σε μία καταρημαγμένη, καταχρεωμένη και σε αποσύνθεση χώρα, λόγω μακροχρόνιας άφρονος πολιτικής, γεμάτη σκάνδαλα, σπατάλη και καταδολίευση δημόσιου χρήματος, η ένταξή μας σ’ ένα οργανισμό όπως η Ε.Ε., που μας εξασφαλίζει το οξυγόνο της επιβίωσης, αποτελεί θεία πρόνοια και επουράνιο δώρο.  Και όποιος θεωρεί πως αυτό το οξυγόνο θα πρέπει να μας χαρίζεται, άφθονο και ανεξέλεγκτα, χωρίς υποχρεώσεις και χωρίς ανταλλάγματα -επειδή είμαστε ωραίοι και, ως τέτοιοι, δημιουργούμε χρέη- ας απευθυνθεί σε ψυχίατρο.

   Προσωπικά, δέομαι υπέρ μακροημερεύσεως... Σόιμπλε, Μέρκελ και σία. Ιδίως τώρα, όπου η αποκοπή της Βρετανίας από την Ε.Ε,, θα μεγαλώσει το βάρος των οικονομικών ευθυνών τους. Με πλήρη συναίσθηση πως ζητιανιά και περηφάνια είναι άξονες ασύμβατοι. Και τα περιττά λόγια, εκ του πονηρού.