«Εκάς οι κουτοπόνηροι «κλεφτοκοτάδες»!

Όπου η ξεφτίλα ανταγωνίζεται επιτυχώς την αναξιοπιστία.

 

- Κορόιδα Κινέζοι, σας την... έφερα!

   Η πρωτότυπη φράση: «Εκάς οι βάρβαροι» αποτελεί τμήμα του όρκου που έδωσαν οι Έλληνες, πριν από την μάχη των Πλαταιών και σημαίνει: «Μακριά οι βάρβαροι».

   Η στήλη ανέκαθεν δεν έτρεφε και μεγάλη εκτίμηση στην πνευματική συγκρότηση των αριστερών συμπολιτών της, παρ’ όλον τον συστηματικό υπερτονισμό αυτού του μύθου. Το γιατί απλούστατο. Βλέποντας και κρίνοντας από τα καζάντια της πεπλανημένης ιδεοληψίας τους, αν πράγματι τους έκοβε, δεν θα παρέμεναν αριστεροί! Θα άφηναν κατά μέρος την θεωρητική μπουρδολογία, θα δούλευαν και θα πρόκοβαν, χωρίς να περιμένουν την προκοπή τους από το... σύστημα και την ανατροπή του... προηγούμενου κακού, που εκμεταλλεύεται.... και μπλα - μπλα - μπλά! Κι αυτό στην αγνότερη των περιπτώσεων, γιατί -συνήθως- ο τυπικός αριστερός αγωνιστής επιβιώνει λάθρα, παρασιτικά και εκμεταλλευόμενος την αιγίδα της αριστεροφροσύνης του. (π.χ. συνδικαλισταρέοι, αφισσοκολλητάδες, αργόμισθοι δημοσιοθεσίτες, σφουγγοκωλάριοι τσανακογλείφτες και διάφοροι ανίκανοι παραγωγικά που υποασχολούνται με κομματικές εργασίες, σαν -ας πούμε- τον εξοχότατο σύντροφο  Καρανίκα).

   Ο σημερινός φαύλος συριζαρέικος εσμός -ελληνική εκδοχή της παγκόσμιας κομμουνιστικής φενάκης-  μέχρι πέρυσι, από το ασφαλές και ανεύθυνο μετερίζι της αντιπολίτευσης και με μοναδική σε στειρότητα άρνηση των πάντων, δημαγωγούσε μοιράζοντας κίβδηλες υποσχέσεις και αφειδή παροχολογία προς πάσα κατεύθυνση. Υιοθέτησε κάθε άκριτο και υπερβολικό αίτημα, κολάκεψε κάθε περιθωριακό «σκουπίδι» και εγκολπώθηκε κάθε «περίεργο» ή αλλόκοτο τύπο, λιθοβολώντας συνεχώς και μονότονα την εκάστοτε κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τερατώδη ψέματα και ακραίες απιθανότητες, (π.χ. «θα μας παρακαλούν γιά να μας... δανείσουν»!). Έτσι, διεκδικώντας δι' εαυτόν την αποκλειστική κατοχή του ελιξίριου της παλλαϊκής ευδαιμονίας και την ικανοποίηση απαξάπαντων των αιτημάτων του κάθε... πικραμένου! Και... «λέγε, λέγε το κοπέλι», παρέσυρε όλους τους αφελείς, τους μωρόπιστους, τους ανόητους, τους φανατικούς κι αμετανόητους κομμουνιστές, τους ιδιοτελείς καιροσκόπους, τους πολιτικούς σουλατσαδόρους, τους αδαείς και άπειρους νεαρούς, καθώς και όλους όσοι ξεκινούσαν από τον... πόνο τους, και πέτυχαν να τους δοθεί το τιμόνι διακυβέρνησης της χώρας, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

   Σήμερα, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την αποφράδα Κυριακή του προπερασμένου Ιανουαρίου, όλοι αντιλήφθηκαν το μέγεθος του σφάλματος που διέπραξε ο λαός και τις ολέθριες συνέπειες που πληρώνουν και θα πληρώνουν επί γενεές επί γενεών. Πιστεύοντας τερατώδη ψέματα και εμπιστευόμενοι την τύχη της χώρας και των απογόνων τους σε αμόρφωτους, αδέξιους, ανίκανους και κουτοπόνηρους κλεφτοκοτάδες, σε φτωχομπινέδες απατεωνίσκους και λοιπούς «αλλόκοτους» τύπους, (π.χ. Μπαρουφάκηδες, Φίληδες, Μαδράδες, Κατακούτελοι, Δρίτσηδες, Σουρουκλεμέδησες, μπεκροκανάτες Γεμιστούδες, Ορανγκουτάγκοι με σκουλαρικάκι, Πινόκιοι  και λοιποί ανευθυνοϋπεύθυνοι καραγκιόζηδες). Το απίθανου θράσους κυβερνητικό μπουλούκι, το οποίο δικαιολογεί την αποτυχία του με ψευτοδικαιολογίες περί... λάθους, αυταπάτης και λοιπών ανοησιών, θα μπορούσε -σαν επιθεωρησιακός θίασος- να σκορπίζει άφθονο και ξεκαρδιστικό γέλιο, αν τα καμώματά του -διάβαζε κυβερνητικό έργο-  δεν κατέφερναν τόσο πολλά και βαθιά καίρια χτυπήματα στο βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού, το οποίο -υποτίθεται- θα... ανόρθωνε από την κακή πολιτική των... Σαμαροβενιζέλων! Ήδη οι συριζαρέικοι ερασιτεχνισμοί και η τελική απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα των δανειστών, που βρίσκοντας απέναντί τους πολιτικά «ψοφίμια» αλωνίζουν, αντιστάσεως μη ούσης, μας βυθίζουν στην απόλυτη φτώχεια, την βαθιά κοινωνική διαίρεση και -ξύνοντας παλιές πληγές- αναζωπυρώνουν καταλαγιασμένα μίση και πάθη και ολοκληρώνουν την καταστροφή.

   Διασκεδάζοντας το χάλι και τον πόνο μας, απομονώνω μερικά μεμονωμένα περιστατικά αυτογελοιοποίησης, κακόγουστου «θεάτρου» και λοιπών ηλιθιοτήτων των μαθητευόμενων μάγων της αριστερής πολιτικής, προκειμένου να σκάσει λιγάκι το πικραμένο μας χειλάκι. Έτσι διαλέγω το... κλάμα του σαχλέουρα Σπρίτζη που υπογράφοντας την παραχώρηση των αεροδρομίων, πλάνταξε στους λυγμούς. Την τελική υπογραφή του τουρκόγυφτου «σκουριομάχου» της Χαλκιδικής. Την άτακτη «κωλοτούμπα» του αγκυλωμένου ραμολιμέντου της Ναυτιλίας στο θέμα της COSCO, όταν οι σοβαροί Κινέζοι τον «τσίμπησαν» να κάνει λαθροχειρίες και φτωχομπινεδισμούς σε υπογεγραμμένες διεθνείς συμφωνίες, προκειμένου -αυτός ο πανύβλαξ- να ξεγελάσει τον κινέζικο κολοσσό. Το «κράξιμο» του αγριάνθρωπου της Υγείας, οσάκις τολμήσει να εμφανιστεί δημόσια. Τα ντιντελάντικα φληναφήματα της μπουφονικής φιγούρας του δανδή της Φιλοθέης, της pochette και της κουρσάρας. Των απολαυστικών εξυπνακίστικων μονολόγων της δευτεροκλασάτης κομπαρσαρίας, (Ζαχαριαδούλης, Φαμέλης, Καρακώστα, ακαλαβίστικος ψευτοκουλτουριάρης Σεβαστάκης), με κορυφαία την ενζενύ Αυλωνίτου. Και πλήθος άλλων επιθεωρησιακών πολιτικών «νούμερων», των οποίων -λόγω ηλικίας- η εξασθενημένη μου μνήμη αδυνατεί να συγκρατήσει σε βάθος και τα οποία θα κάνουν τα κόκαλα των παλιών διαπρεπών επιθεωρησιογράφων, (Τσιφόρος, Παπαδούκας, Τραϊφόρος, Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, κ.α.), να τρίζουν από... ζήλεια.