Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Πεκίνο! (Σαν να λέμε... "Ο Καραγκιόζης γιατρός").

Όπου η ενδυματολογική κακογουστιά ανταγωνίζεται την πολιτιστική μηδαμινότητα.

Λόγια μεγάλων ανδρών. Δεν χρειάζεται να έχεις ειδικές γνώσεις γραφολόγου γιά να καταλάβεις την εκχειλίζουσα μεγαλοπρέπεια του πληθυντικού, μέσα από τη βαθειά μόρφωση που ακτινοβολούν τα ορνιθοσκαλίσματα. Απλά θαυμάζεις την μεγαλοπρέπεια της σαχλαμάρας... στην "απεριόριστη εκτίμηση" του... Σινικού Τείχους!

    Το ταξίδι του συριζαρέικου ασκεριού στην Κίνα θα μπορούσε να διασκεδάσει όσους τυχερούς είδαν την κάθοδό του από το αεροπλάνο αλλά και τις μετέπειτα επίσημες εμφανίσεις της αριστερής κομπανίας στην μακρινή χώρα.  Υπό δύο προϋποθέσεις. Να μην είναι Έλληνας, οπότε δεν θα τον αγγίζει η εθνική ξεφτίλα που ανεδύεται άφθονη από τον χωριάτικο τσούρμο που περιεφέρεται αμήχανο, αφελές  και... ανίδεο περί του τί εκφράζει και τί συμβαίνει γύρω του, και -κυρίως- να διαθέτει στοιχειώδη μόρφωση, αισθητική και, φυσικά, χιούμορ. Ικανό να καταλαβαίνει, π.χ. την διαφορά γευστικής απόλαυσης μεταξύ πάπιας Πεκίνου και.. ρουμελιώτικου κοντοσουβλίου. Πάντως, είναι σίγουρο πως οι Κινέζοι θα ένοιωσαν άσχημα γιά τις τιμές, τα... "όργανα" και τα κόκκινα χαλιά που έστρωσαν υποδεχόμενοι την ελληνική λετσαρία.

   Βεβαίως, η λέξη "αισθητική" απεικονίζει άγνωστη έννοια γιά το κοπάδι της... εθνικής μας αντιπροσωπείας που επισκέπτεται -αμέριμνο- μία χώρα που ανταγωνίζεται επάξια, σε πανάρχαιο πολιτισμό, τη δική μας.  Οπότε, είναι πολύ λογικό πως δεν μπορεί να νοιώσεις προσβεβλημένος γιά την απουσία κάτι που δεν... διαθέτεις! Απλά είσαι μειονεκτικός, γενικώς, και το δείχνεις σε κάθε ευκαιρία.

Η ελληνική χωριατιά, συνοδευμένη από λαϊκή κακογουστιά και με την αμηχανία της μειονεξίας έκδηλη.