Επικαιρότης
Άγνωστο πως, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορα παλιά συνθήματα. Κούφια από περιεχόμενο, αόριστα, δημαγωγικά, κυριολεκτικά «έπεα πτερόεντα», όπως έδειξε η εξέλιξη των πραγμάτων, που ξεφούσκωναν γρήγορα, σαν σκασμένα λάστιχα, αφού προηγουμένως και γιά κάποιο χρόνο ξεσήκωναν τα μυαλά και τα συναισθήματα του ξεγελασμένου, όπως πάντα, λαού. Συνθήματα ηχηρά κι ενθουσιώδη, που φλόγιζαν γιά λίγο τις ψυχές και μετά έσβηναν, σαν βεγγαλικά της Λαμπρής, στην χλεύη και την απαξία! Ακάλυπτες επιταγές, οι οποίες όμως γιά τους επιτήδειους πολιτικάντηδες που τις σκορπούσαν, (πονηρά, ανεύθυνα και ανερυθρίαστα), εξαργυρώθηκαν με χρυσάφι! Αξιώματα, πόστα, εξουσία, δόξα, χρήμα!
Συνήθως τα συνθήματα λειτουργούν, λαϊκίστικα, σαν τρακατρούκες, ή σαν βόμβες κρότου και λάμψης! Θόρυβος, αίσθηση, «ζήτω» και σε λίγο…πέταμα στα σκουπίδια και πάμε γιά φρέσκα!
Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι κάποιο από δαύτα, ίσως το πιό αφελές κι απλοϊκό, λόγω του αυτονόητου περιεχομένου του, θα αποκτούσε σήμερα, τριάντα χρόνια από την «εκτόξευσή» του, τόσο επίκαιρη αλλά και ουσιαστική σημασία! Και απόλυτη αναγκαιότητα υλοποίησης.
Με την κραυγή «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ο Ανδρέας δονούσε κάποτε τα πλήθη από το μπαλκόνι, χωρίς κάποιοι αφελείς, (μεταξύ αυτών κι εγώ), να καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα της ρητορείας του αυτονόητου, αφού προφανώς, τότε η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες, όπως η Κίνα στους Κινέζους κι η Αιθιοπία στους Αιθίοπες!
Χρειάστηκε να περάσουν τριάντα χρόνια γιά να αντιληφθώ την αξία της προφητικής, όπως απεδείχθη, εκείνης ρήσης.
Τώρα που το κέντρο της Αθήνας ανήκει στους λαθρομετανάστες, οι κάτοικοί του στο έλεός τους, οι Έλληνες, γενικά, στην απόγνωση, οι πολιτικοί στον μικροκομματικό τους συμφέρον, ο πρωθυπουργός στον «κόσμο» του και η Ελλάδα στην τρόικα, νομίζω το ως πάνω σύνθημα, πιό επίκαιρο παρά ποτέ, βρίσκει σήμερα απόλυτη δικαίωση. Και σαν λόγος αλλά, κυρίως, σαν αίτημα! Καθολικό και πανελλήνιο!
Ναι, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και πρέπει να ξαναγυρίσει σ’ αυτούς! Και, μάλιστα, γρήγορα! «Εδώ και τώρα», όπως έλεγε κάποιο άλλο κούφιο σύνθημα!
Άγνωστο πως, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορα παλιά συνθήματα. Κούφια από περιεχόμενο, αόριστα, δημαγωγικά, κυριολεκτικά «έπεα πτερόεντα», όπως έδειξε η εξέλιξη των πραγμάτων, που ξεφούσκωναν γρήγορα, σαν σκασμένα λάστιχα, αφού προηγουμένως και γιά κάποιο χρόνο ξεσήκωναν τα μυαλά και τα συναισθήματα του ξεγελασμένου, όπως πάντα, λαού. Συνθήματα ηχηρά κι ενθουσιώδη, που φλόγιζαν γιά λίγο τις ψυχές και μετά έσβηναν, σαν βεγγαλικά της Λαμπρής, στην χλεύη και την απαξία! Ακάλυπτες επιταγές, οι οποίες όμως γιά τους επιτήδειους πολιτικάντηδες που τις σκορπούσαν, (πονηρά, ανεύθυνα και ανερυθρίαστα), εξαργυρώθηκαν με χρυσάφι! Αξιώματα, πόστα, εξουσία, δόξα, χρήμα!
Συνήθως τα συνθήματα λειτουργούν, λαϊκίστικα, σαν τρακατρούκες, ή σαν βόμβες κρότου και λάμψης! Θόρυβος, αίσθηση, «ζήτω» και σε λίγο…πέταμα στα σκουπίδια και πάμε γιά φρέσκα!
Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι κάποιο από δαύτα, ίσως το πιό αφελές κι απλοϊκό, λόγω του αυτονόητου περιεχομένου του, θα αποκτούσε σήμερα, τριάντα χρόνια από την «εκτόξευσή» του, τόσο επίκαιρη αλλά και ουσιαστική σημασία! Και απόλυτη αναγκαιότητα υλοποίησης.
Με την κραυγή «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ο Ανδρέας δονούσε κάποτε τα πλήθη από το μπαλκόνι, χωρίς κάποιοι αφελείς, (μεταξύ αυτών κι εγώ), να καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα της ρητορείας του αυτονόητου, αφού προφανώς, τότε η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες, όπως η Κίνα στους Κινέζους κι η Αιθιοπία στους Αιθίοπες!
Χρειάστηκε να περάσουν τριάντα χρόνια γιά να αντιληφθώ την αξία της προφητικής, όπως απεδείχθη, εκείνης ρήσης.
Τώρα που το κέντρο της Αθήνας ανήκει στους λαθρομετανάστες, οι κάτοικοί του στο έλεός τους, οι Έλληνες, γενικά, στην απόγνωση, οι πολιτικοί στον μικροκομματικό τους συμφέρον, ο πρωθυπουργός στον «κόσμο» του και η Ελλάδα στην τρόικα, νομίζω το ως πάνω σύνθημα, πιό επίκαιρο παρά ποτέ, βρίσκει σήμερα απόλυτη δικαίωση. Και σαν λόγος αλλά, κυρίως, σαν αίτημα! Καθολικό και πανελλήνιο!
Ναι, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και πρέπει να ξαναγυρίσει σ’ αυτούς! Και, μάλιστα, γρήγορα! «Εδώ και τώρα», όπως έλεγε κάποιο άλλο κούφιο σύνθημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου