Σχολιασμοί
«Θέλει η βλακεία να κρυφτεί μα η λύσσα δεν την αφήνει»!
Η πιό πάνω παράφραση του λαϊκού γνωμικού («θέλει η … «κυρία» να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει») ταιριάζει γάντι σε μερικά διαταραγμένα και κολλημένα αριστερούλικα μυαλά που πονοψυχιάζουν και ανακαλύπτουν το διεθνές δίκαιο, την νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μόλις η «καταραμένη» δύση κι οι «φονιάδες των λαών», το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ «χτυπήσουν» κάποιον παγκόσμιο ταραξία!
Και προκειμένου να βγάλουν τη χολή, το μίσος και τα συμπλέγματά τους δεν διστάζουν να προσεταιριστούν και συνταυτιστούν με κλασσικούς φονιάδες, εκμεταλλευτές λαών, αλιτήριους καταπιεστές και διεθνείς ταραξίες, όπως ο Καντάφι, ο Οσάμα μπιν Λάντεν, ο Σαντάμ, ο Άσαντ, ο Κάστρο…... και όλη αυτή η αξιοπρεπής κομπανία!
Τώρα, εντελώς ξαφνικά, ανακάλυψαν τον κρυφό σεβντά τους γιά τον αδικοχαμένο Σαουδάραβα τρομοκράτη (ξεχνώντας ότι αυτός πρωτοβγήκε στο κλαρί χτυπώντας τα σοβιετικά κομμουνιστικά στρατεύματα που μπήκαν ν’ «απελευθερώσουν» το Αφγανιστάν από τους σκοταδιστές Ταλιμπάν, σκορπώντας «τριαντάφυλλα», ενώ τα αμερικανικά μπουκάρησαν με πολυβόλα γιά να καταπνίξουν τις ελευθερίες της πλατειάς μάζας των ... «προοδευτικών» Ταλιμπάν, που κατέστρεψαν, μεταξύ άλλων, και χιλιόχρονα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας τους). Καθώς και τον παράφορο έρωτά τους, προφανώς λόγω των κοινών μεθόδων δημοκρατικής διακυβέρνησης και σκοταδισμού, με τον λαοπρόβλητο ηγέτη της Λιβύης και το …σόι του! Και να το δάκρυ κορόμηλο, γιά τους αδόκητους χαμούς, και να οι αντιδυτικές υστερίες και κατάρες!
Ε’, όχι και να κλάψουμε γοερά γιά τον «άδικο» θάνατο του «αγωνιστή» Οσάμα που ξέκανε, άδικα των αδίκων, χιλιάδες αθώους πολίτες και την «απώλεια» μελών μιάς οικογένειας καλοπερασόπουλων δυναστών που στύβει κι εκμεταλλεύεται γιά 1/3 του αιώνα μιά χώρα κι έναν ολόκληρο λαό, που μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση ξεσηκώθηκε!
Αμάν πιά με την υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα της γραφικής, λοβοτομημένης αριστερής κομπλεξικής θολοκουλτούρας!
Θυμάμαι τα «κλάματα» του αλβανικού λαού στον θάνατο του Εμβέρ Χότζα, αλλά και, το άκρον άωτον της γελοιότητος, τον φαιδρό «σπαραγμό» και τα ψεύτικα υστερικά «αναφιλητά» των Βορειοκορεατών, όταν απεδήμησεν ο ανεκδιήγητος εκείνος δικτάτορας, ο Κιμ ιλ Σουνγκ!
(Ενώ κάποιοι, οι πιό «προοδευτικοί» ανά την υφήλιο, κλαίνε ακόμη γιά το χαμό του…. Στάλιν!)
Με τέτοιες κωμικοτραγικές υποκριτικές κουταμάρες και διασκεδαστικά καραγκιοζιλίκια, που δεν ξεγελούν κανένα νοήμονα, είναι απολύτως εξηγήσιμο το γιατί, ενώ ο αστικός χώρος βρίσκεται σε άμυνα, στριμωγμένος στα προβλήματα και τα αδιέξοδά του, η αριστερά, ως μη διαθέτουσα σοβαρή εναλλακτική πρόταση, αναλίσκεται, (λειτουργούσα συμπλεγματικά μεταξύ απόλυτης και λυσσαλέας άρνησης και πλήρους μηδενιστικής ηλιθιότητος), στο να εμμένει σε προφανώς ανεδαφικές, στείρες και ξεπερασμένες θέσεις και να αναμασά τα ίδια και τα ίδια ξύλινα λόγια, (πλουτοκρατία, μεγάλο κεφάλαιο, κ.λπ. τετριμμένα και «προοδευτικά»), μολονότι βλέπει την απήχησή της στο λαό (και τα κουκιά της στην κάλπη) να μην αυξάνουν με τίποτα! Τόση έλλειψη φαντασίας, τέλος πάντων, τέτοια πνευματική αγκύλωση!
Αλλά, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»!
Γιά να λέμε, όμως, και του στραβού το δίκιο, ευτυχώς που σκέφτεται και λειτουργεί (η αριστερά) έτσι. Γιατί όσο θα παραμένει παγιδευμένη στα δίχτυα του στείρου 3/Μισμού της (Μιζέρια – Μοχθηρία – Μίσος), κινούμενη στα όρια μεταξύ ανεδαφικότητος και γραφικότητος, θα είναι, πρακτικά, (κοινωνικά και πολιτικά) ακίνδυνη! Ευτυχώς!!
«Θέλει η βλακεία να κρυφτεί μα η λύσσα δεν την αφήνει»!
Η πιό πάνω παράφραση του λαϊκού γνωμικού («θέλει η … «κυρία» να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει») ταιριάζει γάντι σε μερικά διαταραγμένα και κολλημένα αριστερούλικα μυαλά που πονοψυχιάζουν και ανακαλύπτουν το διεθνές δίκαιο, την νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μόλις η «καταραμένη» δύση κι οι «φονιάδες των λαών», το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ «χτυπήσουν» κάποιον παγκόσμιο ταραξία!
Και προκειμένου να βγάλουν τη χολή, το μίσος και τα συμπλέγματά τους δεν διστάζουν να προσεταιριστούν και συνταυτιστούν με κλασσικούς φονιάδες, εκμεταλλευτές λαών, αλιτήριους καταπιεστές και διεθνείς ταραξίες, όπως ο Καντάφι, ο Οσάμα μπιν Λάντεν, ο Σαντάμ, ο Άσαντ, ο Κάστρο…... και όλη αυτή η αξιοπρεπής κομπανία!
Τώρα, εντελώς ξαφνικά, ανακάλυψαν τον κρυφό σεβντά τους γιά τον αδικοχαμένο Σαουδάραβα τρομοκράτη (ξεχνώντας ότι αυτός πρωτοβγήκε στο κλαρί χτυπώντας τα σοβιετικά κομμουνιστικά στρατεύματα που μπήκαν ν’ «απελευθερώσουν» το Αφγανιστάν από τους σκοταδιστές Ταλιμπάν, σκορπώντας «τριαντάφυλλα», ενώ τα αμερικανικά μπουκάρησαν με πολυβόλα γιά να καταπνίξουν τις ελευθερίες της πλατειάς μάζας των ... «προοδευτικών» Ταλιμπάν, που κατέστρεψαν, μεταξύ άλλων, και χιλιόχρονα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας τους). Καθώς και τον παράφορο έρωτά τους, προφανώς λόγω των κοινών μεθόδων δημοκρατικής διακυβέρνησης και σκοταδισμού, με τον λαοπρόβλητο ηγέτη της Λιβύης και το …σόι του! Και να το δάκρυ κορόμηλο, γιά τους αδόκητους χαμούς, και να οι αντιδυτικές υστερίες και κατάρες!
Ε’, όχι και να κλάψουμε γοερά γιά τον «άδικο» θάνατο του «αγωνιστή» Οσάμα που ξέκανε, άδικα των αδίκων, χιλιάδες αθώους πολίτες και την «απώλεια» μελών μιάς οικογένειας καλοπερασόπουλων δυναστών που στύβει κι εκμεταλλεύεται γιά 1/3 του αιώνα μιά χώρα κι έναν ολόκληρο λαό, που μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση ξεσηκώθηκε!
Αμάν πιά με την υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα της γραφικής, λοβοτομημένης αριστερής κομπλεξικής θολοκουλτούρας!
Θυμάμαι τα «κλάματα» του αλβανικού λαού στον θάνατο του Εμβέρ Χότζα, αλλά και, το άκρον άωτον της γελοιότητος, τον φαιδρό «σπαραγμό» και τα ψεύτικα υστερικά «αναφιλητά» των Βορειοκορεατών, όταν απεδήμησεν ο ανεκδιήγητος εκείνος δικτάτορας, ο Κιμ ιλ Σουνγκ!
(Ενώ κάποιοι, οι πιό «προοδευτικοί» ανά την υφήλιο, κλαίνε ακόμη γιά το χαμό του…. Στάλιν!)
Με τέτοιες κωμικοτραγικές υποκριτικές κουταμάρες και διασκεδαστικά καραγκιοζιλίκια, που δεν ξεγελούν κανένα νοήμονα, είναι απολύτως εξηγήσιμο το γιατί, ενώ ο αστικός χώρος βρίσκεται σε άμυνα, στριμωγμένος στα προβλήματα και τα αδιέξοδά του, η αριστερά, ως μη διαθέτουσα σοβαρή εναλλακτική πρόταση, αναλίσκεται, (λειτουργούσα συμπλεγματικά μεταξύ απόλυτης και λυσσαλέας άρνησης και πλήρους μηδενιστικής ηλιθιότητος), στο να εμμένει σε προφανώς ανεδαφικές, στείρες και ξεπερασμένες θέσεις και να αναμασά τα ίδια και τα ίδια ξύλινα λόγια, (πλουτοκρατία, μεγάλο κεφάλαιο, κ.λπ. τετριμμένα και «προοδευτικά»), μολονότι βλέπει την απήχησή της στο λαό (και τα κουκιά της στην κάλπη) να μην αυξάνουν με τίποτα! Τόση έλλειψη φαντασίας, τέλος πάντων, τέτοια πνευματική αγκύλωση!
Αλλά, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»!
Γιά να λέμε, όμως, και του στραβού το δίκιο, ευτυχώς που σκέφτεται και λειτουργεί (η αριστερά) έτσι. Γιατί όσο θα παραμένει παγιδευμένη στα δίχτυα του στείρου 3/Μισμού της (Μιζέρια – Μοχθηρία – Μίσος), κινούμενη στα όρια μεταξύ ανεδαφικότητος και γραφικότητος, θα είναι, πρακτικά, (κοινωνικά και πολιτικά) ακίνδυνη! Ευτυχώς!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου