Επικαιρότης
Μέσα στο καταιγισμό των εκκωφαντικών γεγονότων που έπεσαν μαζεμένα αυτές τις ημέρες, (υπόθεση Λάντεν, θάνατος γιού Καντάφι, θάνατος Βέγγου, ερχομός τρόικας, κ.λπ.), πέρασε σε δεύτερο, σχετικά, πλάνο ο θάνατος ενός ακόμη μεγάλου, του Απόστολου (Λάκη) Σάντα.
Όμως, η στήλη πιστεύει ακράδαντα πως αυτή η συγκυρία, που προσέδωσε μεγαλύτερη διακριτικότητα στο γεγονός, σφράγισε με τον καλύτερο και τον πλέον αρμόζοντα τρόπο το πέρασμα από τη Γη, ενός σπουδαίου και σπάνιου ανθρώπου. Όπως, δηλαδή, αρμόζει στη σεμνότητα, το ήθος και την ποιότητα που χαρακτηρίζει τους, όντως, μεγάλους. Στοιχεία που, βεβαίως, χαρακτήριζαν διά βίου και τον Σάντα.
Έφυγε ακριβώς όπως έζησε. Απλά και διακριτικά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κομπασμούς, χωρίς φανφάρα, χωρίς αυτοπροβολή, χωρίς «απόνερα». Και, το σπουδαιότερο, χωρίς να διεκδικήσει ποτέ ανταλλάγματα οφιτσίων γιά ιδέες που πίστευε και εξαργυρώσεις γιά πράξεις που εκτέλεσε με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Πράξεις γενναίες και μεγάλης συμβολικής αξίας, που έκανε με νεανική ορμή και πατριωτικό ενθουσιασμό, χωρίς να λογαριάσει ούτε στιγμή αυτό που διακύβευε και που ήταν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει κανείς. Τη ζωή του!
Ο Σάντας άρχισε τη δράση του, νεαρός, με μιά «αποκοτιά»! Μαζί με τον Γλέζο, κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη και μετά βγήκε στην Αντίσταση. Πολέμησε στα ταραγμένα χρόνια του εμφυλίου, στο μετερίζι που τον έταξε η συνείδηση και οι ιδέες του, και εξορίστηκε στην Μακρόνησο, πληρώνοντας κι αυτός το νομοτελειακό τίμημα που πληρώνουν πάντα οι ηττημένοι κάθε πολέμου. Απ’ εκεί δραπέτευσε και σταδιοδρόμησε, πρόσφυγας, στον Καναδά, απ’ όπου γύρισε στην πατρίδα όταν έσβησαν οι φωτιές και άρχισαν να καταλαγιάζουν τα πάθη.
Ακολουθώντας τη μοίρα των λίγων, των αγνών, των «μεγάλων», των ανιδιοτελών, αποτραβήχτηκε στην αφάνεια, χωμένος στο ανώνυμο πλήθος των απλών ανθρώπων και τη βιοπάλη τους. Με τη συνείδησή του ήσυχη ότι ξεπλήρωσε, με το παραπάνω, το μερίδιο προσφοράς στην πατρίδα που του αναλογούσε. Και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα. Κάτι που ποτέ δεν αναζήτησε και δεν απαίτησε ως «δεδουλευμένο» και οφειλόμενο!
Η καθολική αναγνώριση και ο ομόθυμος σεβασμός στη μνήμη του είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να προσδοκά, από ομοϊδεάτες και μη, κάθε έντιμος άνθρωπος κι αγωνιστής. Και ο Απόστολος Σάντας τα κέρδισε αβίαστα!
Μέσα στο καταιγισμό των εκκωφαντικών γεγονότων που έπεσαν μαζεμένα αυτές τις ημέρες, (υπόθεση Λάντεν, θάνατος γιού Καντάφι, θάνατος Βέγγου, ερχομός τρόικας, κ.λπ.), πέρασε σε δεύτερο, σχετικά, πλάνο ο θάνατος ενός ακόμη μεγάλου, του Απόστολου (Λάκη) Σάντα.
Όμως, η στήλη πιστεύει ακράδαντα πως αυτή η συγκυρία, που προσέδωσε μεγαλύτερη διακριτικότητα στο γεγονός, σφράγισε με τον καλύτερο και τον πλέον αρμόζοντα τρόπο το πέρασμα από τη Γη, ενός σπουδαίου και σπάνιου ανθρώπου. Όπως, δηλαδή, αρμόζει στη σεμνότητα, το ήθος και την ποιότητα που χαρακτηρίζει τους, όντως, μεγάλους. Στοιχεία που, βεβαίως, χαρακτήριζαν διά βίου και τον Σάντα.
Έφυγε ακριβώς όπως έζησε. Απλά και διακριτικά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κομπασμούς, χωρίς φανφάρα, χωρίς αυτοπροβολή, χωρίς «απόνερα». Και, το σπουδαιότερο, χωρίς να διεκδικήσει ποτέ ανταλλάγματα οφιτσίων γιά ιδέες που πίστευε και εξαργυρώσεις γιά πράξεις που εκτέλεσε με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Πράξεις γενναίες και μεγάλης συμβολικής αξίας, που έκανε με νεανική ορμή και πατριωτικό ενθουσιασμό, χωρίς να λογαριάσει ούτε στιγμή αυτό που διακύβευε και που ήταν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει κανείς. Τη ζωή του!
Ο Σάντας άρχισε τη δράση του, νεαρός, με μιά «αποκοτιά»! Μαζί με τον Γλέζο, κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη και μετά βγήκε στην Αντίσταση. Πολέμησε στα ταραγμένα χρόνια του εμφυλίου, στο μετερίζι που τον έταξε η συνείδηση και οι ιδέες του, και εξορίστηκε στην Μακρόνησο, πληρώνοντας κι αυτός το νομοτελειακό τίμημα που πληρώνουν πάντα οι ηττημένοι κάθε πολέμου. Απ’ εκεί δραπέτευσε και σταδιοδρόμησε, πρόσφυγας, στον Καναδά, απ’ όπου γύρισε στην πατρίδα όταν έσβησαν οι φωτιές και άρχισαν να καταλαγιάζουν τα πάθη.
Ακολουθώντας τη μοίρα των λίγων, των αγνών, των «μεγάλων», των ανιδιοτελών, αποτραβήχτηκε στην αφάνεια, χωμένος στο ανώνυμο πλήθος των απλών ανθρώπων και τη βιοπάλη τους. Με τη συνείδησή του ήσυχη ότι ξεπλήρωσε, με το παραπάνω, το μερίδιο προσφοράς στην πατρίδα που του αναλογούσε. Και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα. Κάτι που ποτέ δεν αναζήτησε και δεν απαίτησε ως «δεδουλευμένο» και οφειλόμενο!
Η καθολική αναγνώριση και ο ομόθυμος σεβασμός στη μνήμη του είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να προσδοκά, από ομοϊδεάτες και μη, κάθε έντιμος άνθρωπος κι αγωνιστής. Και ο Απόστολος Σάντας τα κέρδισε αβίαστα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου