Τον αράπη κι αν τον πλένει … και τα κολπέτα της «συναίνεσης».

Επικαιρότης

   Πολλή συζήτηση πίσω από τη λέξη «συναίνεση».Και μεγάλες ανοησίες γύρω από ένα κενό γράμμα.
Η φάμπρικα της «συναίνεσης» κινείται στη λογική του «μαζί τα φάγαμε» και στοχεύει στη δημιουργία συνενόχων και, εάν είναι δυνατόν, πλήρη μετακύλιση ευθυνών σε πλάτες άλλων. (Συνταγή που θυμίζει τον αξέχαστο Αντρέα, ο οποίος όταν γινόταν καμιά στραβή, έβγαζε την ουρά του απ’ έξω, λέγοντας: «Εγώ, απλώς, προεδρεύω!).

   Οι καλοπληρωμένοι σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου (απίθανο να το σκέφτηκε ο ίδιος) έστησαν την εξής μηχανή. Ζητούν, λέει, «συναίνεση» αλλά με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ!
   Αυτό σημαίνει ότι:
   - Έχω εγώ το τιμόνι και συ, στο πίσω κάθισμα, επικροτείς το οδήγημά μου! Και βεβαίως, αν βγει η διαδρομή, (πράγμα απίθανο), οδήγησα τσίφτικα και μπράβο μου! Αν πέσουμε στο γκρεμό, (πάρα πολύ πιθανό), τότε φταις κι εσύ, αφού συμφώνησες! Μονά, ζυγά δικά μου! Στην ήττα μαζί, στη νίκη μόνος μου!

   Ήδη οι πασοκιάδες και τα γλοιώδη πράσινα παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά επικρίνοντας και καταρώμενα τον Σαμαρά, επειδή, λέει, …δεν συναινεί! Και δώσ’ του προβάλλουν την καραμέλα ως κάτι το θέσφατο, αναφέροντας και την τελευταία ασήμαντη κουβέντα του κάθε απίθανου ασήμαντου, (μέσα στα τόσα των τόσων που λέγονται λοιδορώντας τη χώρα, αφού καταντήσαμε παγκόσμια … ρόμπα!), που αναφέρει τη λέξη «συναίνεση», λες κι αυτό αποτελεί το μαγικό πασπαρτού που θ’ ανοίξει τη σπηλιά του Αλή Μπαμπά με τους θησαυρούς!
   Προετοιμάζεται το έδαφος γιά την , ο μη γένοιτο, περίπτωση που δεν πάρουμε την πέμπτη δόση, γιά να ρίξουν την ευθύνη και το ανάθεμα στον…. Σαμαρά. Λες και δεν κάνει κουμάντο η κυβέρνηση, αλλά…. η αντιπολίτευση! Τρελό; Καθόλου, απλώς πασοκικό!
   Κυβερνά η ΝΔ, αυτή φταίει αποκλειστικά γιά τα λάθη και τις αστοχίες της. Κυβερνά το ΠΑΣΟΚ, όλοι φταίνε και αν μάλιστα η ΝΔ δεν «συναινεί» κάπου, τότε αυτή φταίει αποκλειστικά! Τόσο απλά!
   Δυστυχώς με τέτοια καραγκιοζιλίκια η χώρα πορεύεται, κατ’ ευθείαν, προς τον γκρεμό!

   Μα στο Θεό σας, μπορεί να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να μας σώσει ο… Γιωργάκης;
  
   Σε μιά παλιά ταινία ο Φωτόπουλος έλεγε:
   - Κόψε μάπα και βγάλε συμπέρασμα !
   Χρειάζεται πολύ σκέψη γιά να γίνει αντιληπτό πως στην περίφημη συνεδρίαση των πολιτικών αρχηγών και της πλάκας, τους μάζεψε όλους γιά το θεαθήναι και τη δημιουργία άλλοθι;
   - Να, αυτοί δεν «συναινούν», αυτοί φταίνε!

Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Όλο το παρασκήνιο!

Επικαιρότης

   Φαινομενικά, η χθεσινή συνάντηση δεν έκανε τίποτε άλλο από μιά τρύπα στο νερό. Αυτά που ανακοινώθηκαν αποτελούσαν γνωστές, πασίγνωστες θέσεις ενός εκάστου, που δεν θα χρειαζόταν ειδική συγκέντρωση γιά να λεχθούν. Όμως τα φαινόμενα, ως συνήθως, απατούν.
   Η στήλη, διαθέτουσα (όπως πάντα, άλλωστε) έγκαιρη και έγκυρη, (εκ των έσω), πληροφόρηση βρίσκεται στην ευχάριστη θέση ν’ ανακοινώσει στους αναγνώστες της όλο το παρασκήνιο της πολύκροτης σύσκεψης, κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα.

   Ο κ. Παπανδρέου, ανοίγοντας τη συζήτηση, άρχισε να διαβάζει. Αφού γκρίνιαξε επ’ ολίγον, γιά τον κωλόκαιρο, ο οποίος δεν τον αφήνει να κάνει απρόσκοπτα ποδήλατο, ούτε κανό, τους ανέγνωσε ότι τους είχε επιθυμήσει και ήθελε να μαζευτούν στο σπίτι του παππού, να πουν καμιά μα…ία, έτσι γιά να εκτονωθούν και να ξεσκάσουν.

   Ο κ. Σαμαράς, λαβών αμέσως τον λόγο, και αφού τα ’βαλε κι αυτός με τον καιρό που του φέρνει εφίδρωση και νυχτερινούς εφιάλτες, ανέφερε με έκδηλη ανησυχία ότι συχνά βλέπει στον ύπνο του τον κ. Παπανδρέου με ένα σαρδόνιο χαμόγελο, να του προσφέρει το τιμόνι του σκάφους, με το παγόβουνο απέναντι, ενώ αυτός, πανικόβλητος, να αρνείται και να προσπαθεί να το αποφύγει τρέχοντας να κρυφτεί στ’ αμπάρι, αφήνοντας πίσω του χοντρές σταγόνες ιδρώτα και αντίστοιχες ποσότητες ούρων, σαφές δείγμα πρόωρης ακράτειας.

   Ο κ. Καρατζαφέρης, παρεμβαίνων, ως μονίμως ορεγόμενος εξουσία, μόλις ακούει τις λέξεις «τιμόνι» και «σκάφος», πετάγεται κουνώντας συνέχεια το δάχτυλο και κραυγάζων δυνατά
   - Κύριε, κύριε, εγώ, εγώ!

   Ο κ. Παπανδρέου, με το γνωστό ήρεμο και μειλίχιο χαμόγελο, το έξυπνο μάτι και τη σιγουριά της φωνής, τους διάβασε ότι δεν πρέπει να ανησυχούν (Σαμαράς), ούτε να ξερογλείφονται (Καρατζαφέρης) γιατί, απλούστατα, δεν προτίθεται ν’ αφήσει, επ’ ουδενί, το πηδάλιο σε άλλον και το σκάφος θα το βουλιάξει μόνος του! Σιγά τα δύσκολα!
   Έτσι η καρδιά του κ. Σαμαρά πήγε στη θέση της, ο δε κ. Καρατζαφέρης κάθισε στη θέση του μονολογώντας και, πιθανόν, βρίζοντας ενδομύχως. Το μόνο που ακούστηκε αχνά ήταν.
   - Το γε νυν έχον, ουκ εά με καθεύδειν το του Παπανδρέου τρόπαιον. Καθ’ ο πας νήστης ων, άρτους σφαιρικούς ορέγεται! (Αυτό, στα νεοελληνικά θα μπορούσε να σημαίνει: «Παλιοπ… στη, που θα μου πας, θα στη φάω τη καρέκλα»!)

   Ακολούθως τον λόγον έλαβεν ο κ. Τσίπρας ο οποίος ζήτησε να πληροφορηθεί από τον πολυταξιδεμένο κ. πρωθυπουργό περί των συνθηκών οι οποίες επικρατούν στις χώρες τις οποίες έχει επισκεφθεί. Συνθήκες δουλειάς, ΜΑΤ, ωράρια, μισθούς και τέτοια σχετικά, καθ’ όσον, ως αρκετά νέος ακόμη, προτίθεται να μεταναστέψει, λόγω κρίσεως, αναζητώντας καλύτερη τύχη στην αλλοδαπή.
   - Αφού, σου λέει, εδώ πλέον οι συγκεντρώσεις έχασαν τον παλμό και το σφρίγος τους και κατάντησαν, νερόβραστες, μιά αηδία σκέτη. Χωρίς ένα σπάσιμο βιτρίνας, ούτε μία μολότωφ, ούτε ΕΝΑ, (άκουσον, άκουσον), ενεργό κουκουλοφόρο και χωρίς ούτε καν μία κατάληψη, η ζωή στην Ελλάδα δεν έχει γούστο και κανένα απολύτως νόημα. Οδηγούμαι, μαθηματικά, στην ανεργία και, ως νέος, οφείλω να αντιδράσω.
   Κι έτσι σκέφτεται σοβαρά ν’ αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό!
   Όπου θα μπορεί να οργανώσει πορείες, κάψιμο σκουπιδοτενεκέδων, καταλήψεις Πανεπιστημίων, εισαγωγή λαθρομεταναστών, οτιδήποτε. Αφού καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, γιατί να κάτσει αργόσχολος εδώ!
   Ο κ. Παπανδρέου του απήντησε (διαβάζοντας), ότι θα διαβάσει και θα του απαντήσει, εν καιρώ, διαβάζοντας.

   Η κ. Παπαρήγα, ακολούθως, λιτή, σαφής και απολύτως κατανοητή, όπως πάντα άλλωστε, ρώτησε εμπιστευτικά τον κ. πρωθυπουργό, αν έχει καμία πληροφορία σχετικά με τίποτε καινούριο φάρμακο κατά της δυσκοιλιότητος.
   - Δεν μπορεί, του είπε, εκεί που γυρίζεις, όλο και κάτι θα πήρε τ’ αυτί σου! Εδώ δοκίμασα τα πάντα, και δεν με πιάνει τίποτα. Το πρόβλημά μου έγινε χρόνιο!
   Εκείνος, πρόθυμος, αβρός κι εξυπηρετικός, όπως πάντα, της διάβασε ότι θα συμβουλευθεί τους 457 συμβούλους του και θα της διαβάσει σύντομα μία απάντηση.

   Τέλος ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κλείνοντας τη σεμνή τελετή με τον πολιτισμένο διάλογο, έλαβε τον λόγο και υπενθύμισε στον κ. Πρωθυπουργό εκείνο το μικρό άτοκο δάνειο που χορήγησε στον αείμνηστο πατέρα του προκειμένου να συνδράμει στην ανέγερση της τελευταίας ερωτικής φωλίτσας του στην Εκάλη (κατά Γιαννόπουλον «κωλόσπιτο») και γιά το οποίον, έκτοτε, όλη η οικογένεια Παπανδρέου κάνει την πάπια και δεν του γύρισε ούτε σέντσι! Και ναι μεν τις καλές εποχές η κατάσταση βολευόταν, όμως τώρα που τα πράγματα έσφιξαν, ο προεδρικός κορβανάς παρουσιάζει σοβαρό έλλειμμα και παρ’ όλο που βάλαμε ηλιακό και οικονομικές λάμπες παντού, η κατάσταση δεν μαζεύεται.
   - Κοίτα τι θα κάνεις, του είπε, μη με δουλεύεις σαν τους φαρμακοποιούς, γιατί θα ντυθώ Βούλγαρος και θα στηθώ έξω απ' το μέγαρο να ζητιανεύω απ' τους τουρίστες! Και, όπως καταλαβαίνεις αυτό δεν αρμόζει σε Πρόεδρο άνθρωπο και μάλιστα «έντιμο»!
   Ο κ. Παπανδρέου συμβουλευθείς προθύμως τις σημειώσεις του το παρέπεμψε στην μάμμη Μάργκαρετ.

   Και στο σημείο αυτό η σύσκεψη ολοκληρώθηκε και η σεμνή αυτή τελετή έληξε ήσυχα, με τους πολιτικούς αρχηγούς να εξέρχονται του προεδρικού μεγάρου σιωπηλοί, βιαστικοί και προβληματισμένοι χωρίς να αρθρώσουν λέξη, πλην του κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος σε συνεννόηση και με τον γραμματέα του κόμματος, τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη, εδήλωσεν.
   - Ήγουν ανάξιον δε φιλοσοφούντες διατρίβειν, περατούσθαι τοσαύτη αρετή, χαλεπόν δε τα μάλα ζβυχθηδόν προτάσσειν πέρδεσθαι ή λαλείν;!
(Δήλωση η οποία στα νέα ελληνικά θα μπορούσε να συνοψιστεί στο: «Τώρα μιλάμε ή κλα…. με»;!)
 
   Αυτά και να είσαστε βέβαιοι πως η στήλη παρακολουθεί άγρυπνη τις εξελίξεις και ενημερώνει άμεσα το πανελλήνιον!

Η "D Day" της Ελλάδος. Κρίσιμη ημέρα, ναι. Χρήσιμη, όμως;.....

Επικαιρότης

   Με την πλάτη της χώρας στον τοίχο πλέον, καλείται το υπάρχον πολιτικό προσωπικό (sic) να σβήσει τη φωτιά που αυτό άναψε και να γκρεμίσει το αυθαίρετο που το ίδιο έστησε.
   Και ο τελευταίος πολιτικός, από το όποιο μετερίζι, συνέβαλε στη ζημιά. Άλλος χτίζοντας αγκωνάρια και άλλος βάζοντας μιά χούφτα άμμου. Πάντως, όλοι, ανεξαιρέτως, ευθύνονται. Είτε γι’ αυτά που έκαναν και δεν έπρεπε, είτε γιά ό,τι δεν έκαναν, ενώ έπρεπε!

   Σημερινό ζητούμενο η σωτηρία της πατρίδας και του λαού της διά της υπέρβασης της ηγεσίας της. Η έξαρση πάνω από προσωπικές ιδιοτέλειες και κομματικά μικροσυμφέροντα, η συναίνεση, ο συγχρωτισμός και ο συντονισμένος βηματισμός στον δρόμο του κοινού συμφέροντος.
   Πράγμα, όμως, εντελώς αδύνατον, αφού αντίκειται στη φύση της πολιτικής και το DNA των πολιτικών μας.
Αυτόχειρες δεν υπάρχουν στο σημερινό πρωταγωνιστικό πολιτικό πάνελ. Ακόμη και σε απίθανη περίπτωση προσωρινής ανακωχής, οι «λυκοφιλίες» δεν ξεγελούν κανένα. Όλοι θα περιμένουν αλλήλους στη γωνία. Γιά τρικλοποδιά, υπονόμευση και χτύπημα κάτω από το τραπέζι.
Και το αποτέλεσμα μηδέν!

   Η φύση δεν ξεπερνιέται! Ο έμπορος δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από τον πειρασμό του κέρδους, ο αστυνομικός από τη φιλυποψία κι ο πολιτικός από το πολιτικό κόστος, την φιλοδοξία και την προσωπική προοπτική. Τελεία και παύλα!

   Σήμερα μόνο άνθρωποι απαλλαγμένοι από πολιτικές φιλοδοξίες, έντιμοι, σώφρονες και τεχνοκράτες, μπορούν να πέσουν στη φωτιά των αναγκαίων αντιδημοτικών μέτρων, αν διαθέτουν τον πυρίμαχο μανδύα της αδιαφορίας γιά τη λαϊκή δυσφορία και του ανύπαρκτου πολιτικού μέλλοντος.
  
   Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση πατριωτών με αίσθημα αυτοθυσίας. Εθελοντές - καμικάζι!
   Και επί κεφαλής της, θα πρέπει να τεθεί κάποιος με πολιτικό παρελθόν, κυβερνητική εμπειρία και προϋπηρεσία στα οικονομικά. Πολιτικά παροπλισμένος, χαίρων καλής φήμης και γενικής αποδοχής. Χωρίς βαρίδια και ψεγάδια από την πολιτική του προϊστορία.  Μαέστρος της σχηματιζόμενης υπηρεσιακής κυβερνητικής ορχήστρας και συντονιστής του δύσκολου έργου της.

   Ζητείται λοιπόν, άνθρωπος συνετός, ικανός, νηφάλιος, ηθικά άμεμπτος, αδιάφθορος, μετρημένος, σοβαρός, σαφής και πάνω απ’ όλα ειλικρινής και αξιόπιστος.
   Ίσως αρκετοί να πληρούν τέτοιες προϋποθέσεις και να μην τους ξέρω, όμως το μυαλό μου πάει σε έναν. Τον Αλέκο Παπαδόπουλο!

«Ο Αντρέας τώρα, δικαιώνεται» ! Και τα γεγονότα που τρέχουν...

Επικαιρότης

   Τους πολιτικούς άνδρες τους επιλέγει ο λαός τους. Οι δε αποφάσεις τους, σφραγίζουν τη μοίρα και την πορεία της χώρας και η Ιστορία, κρίνοντας και σταθμίζοντας, τους τοποθετεί στην θέση που τους αξίζει. Άλλους δικαιώνει και τιμά και άλλους, απλά, τους «φτύνει».
   Η σοφία των λόγων τους αναδεικνύεται και αποδεικνύεται, λαμπερό απόσταγμα, με το πέρασμα του χρόνου! Σαν το καλό κρασί που όσο παλιώνει , τόσο καλύτερο γίνεται!

   Χρειάστηκε να περάσουν σαράντα χρόνια, σχεδόν μισός αιώνας, γιά να καταδειχθεί το μεγαλείο, η διορατικότητα και η τεράστια πολιτική αξία του μεγάλου πολιτικού Ανδρέα Παπανδρέου, του λαοφιλούς Αντρέα. Σαράντα χρόνια γιά να διαψευστούν όλες οι κακές γλώσσες που τον ήθελαν, απλώς, έναν λαϊκιστή δημαγωγό, έναν ιδιοτελή καλοπερασόπουλο, λάτρη της τρυφηλής ζωής, (εφάμιλλο του Καμαριέρε), έναν αμοραλιστή και ζεμανφουτίστα γιά το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων, στους οποίους όμως, (όλα κι όλα), την ήθελε να ανήκει!
   Με την αταλάντευτη στάση του (δεν προσήλθε στην τελετή ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, την ελίτ των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, όπως έλεγε), την κατακεραύνωνε με στεντόρεια φωνή, ως ίδιο συνδικάτο με το ΝΑΤΟ και υποσχόταν, μόλις πάρει την εξουσία στα χέρια του, την άμεση αποχώρηση της Ελλάδος από αυτές τις απεχθείς και σιχαμερές σφηκοφωλιές!
   Το ότι στην πορεία προήδρευσε της ΕΟΚ, άρμεξε τους πόρους της και τους κατασπατάλησε σε μίζες, άκριτες παροχές σε ημετέρους και αφειδείς προσλήψεις, προς δημιουργία μισθοφορικού κομματικού στρατού, που του εξασφάλιζε συνεχείς επανεκλογές, στη λογική του «Τσοβόλα, δώστα όλα!», είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Όπως και η εκτροφή και γιγάντωση συντεχνιών-«σπλάχνων», η δημιουργία αδηφάγου πραιτοριανού συνδικαλισμού, γιά την, τάχα, προστασία των… λαϊκών συμφερόντων και η λεηλασία της αφελούς αριστεράς, που κολακευμένη ως … «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», τον σιγοντάριζε σαν «κολαούζο», αλλά τη χρησιμοποιούσε μόνο γιά μπούγιο και «ζήτω»!

   Οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται! Οι αρχές τους, όμως, οι αξίες τους και τα συνθήματά τους, (μετατρεπόμενα σε σοφά αποφθέγματα) παραμένουν αιώνιες παρακαταθήκες, περιμένοντας την υλοποίηση από κάποιον επόμενο μεγάλο άνδρα, ο οποίος θα πάρει τη σκυτάλη και θα οδηγήσει τον λαό στη μεγάλη λεωφόρο των ιστορικών του πεπρωμένων. Στο δρόμο που χάραξε ο «μεγάλος προηγούμενος»!

   Ο καλός Θεός της Ελλάδας ανέθεσε στο περιούσιο, το σπουδαίο γένος των Παπανδρέου ένα αντάξιο σε μέγεθος έργο. Να οδηγήσουν την Ελλάδα στην ολοκλήρωση της ένδοξής της πορείας και την αποκατάστασή της στην περίοπτη και επίζηλη θέση, η οποία της ανήκει!

   Η χιλιοτραγουδισμένη και χιλιοτιμημένη «πτωχή αλλά τιμία Ελλάς», η Ελλάς που «θέλει να ζήσει και θα ζήσει», η περήφανη «Ψωροκώσταινα» του παρελθόντος, (προσαρμοσμένη πλέον σε «Ψωρογιώργαινα»), θα αποκατασταθεί, οσονούπω, στον θρόνο της, λάμπουσα (αφού το μάτι της θα γυαλίζει από την πείνα) και φωτοδοτώντας ξανά την Οικουμένη!
   Και το σπουδαίο αυτό έργο είναι θεόσταλτα γραμμένο να ολοκληρώσει, με ευφυέστατους πολιτικούς ελιγμούς και εκπληκτικές μπλόφες, (ως άλλος «Τσιντσινάτι Κιντ» και «Νικ δε Γκρήκ», μαζί κράμα), ο τρίτος απόγονος της δυναστείας, ο Γεώργιος ο Βου! Ο οποίος βροντοφωνάζοντας το πατρικό σύνθημα
   - Πίσω κουφάλες Ευρωπαίοι, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»!
   Θα μας ξαναγυρίσει στη δραχμή μας, στη μιζέρια μας και στην απομόνωσή μας.

   Και όλοι εμείς, πειναλέοι αλλά .. εθνικά υπερήφανοι, θα μπορούμε πλέον να φωνάξουμε με πάθος.

   «Ο Αντρέας τώρα, δί-καιώ-νεταί, ο Αντρέας τώρα, δί-καιώ-νεταί»!


   ΥΓ 1. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν τα προηγούμενα, κατάλληλα στολισμένα κι επεξεργασμένα, αποτελέσουν την προσεχή προπαγανδιστική γραμμή του ΠΑΣΟΚ.
   Και αν ακούσουμε την κυρία που δεν… τρέμει, την ελληνίδα «Αλέξις», τον τηλεοπτικό «υποκριτή», τον σωσία του «Σπίθα» στην πρωινή ΝΕΤ, (όσοι παλιά διάβαζαν «Μικρό ήρωα», με πιάνουν) και όλα τα υπόλοιπα γλοιώδη παπαγαλάκια της κυβέρνησης, να μας τα σερβίρουν καταλλήλως το βράδυ στα κανάλια, θέλοντας να μας πείσουν πως ότι γίνει, θα είναι γιά το … καλό μας!
   Αυτοί οι τύποι είναι ικανοί γιά όλα! Λέτε να βάζω ιδέες;


   ΥΓ 2. Μόλις πληροφορήθηκα γιά την αυριανή συγκέντρωση των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
   Οσμίζομαι ραγδαίες εξελίξεις, αφού φαίνεται ότι έσπασε ο «τσαμπουκάς» κι η αλαζονεία Παπανδρέου, που εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να προσγειωθεί.
   Μοναδική ευκαιρία γιά Σαμαρά να ζητήσει, πριν απ’ όλα, αντικειμενική καταγραφή αιτίων και αιτιατών γιά το πώς φτάσαμε ως εδώ. Ώστε να σταματήσει η άδικη κατασυκοφάντηση των αντιπάλων και να τελειώνει η παραπληροφόρηση και εξαπάτηση του λαού.

«Το στρίβειν διά του… Δημοψηφίσματος»! Ένα σενάριο εφιαλτικό!

Επικαιρότης

   Ξαφνικά και πάρα πολύ όψιμα, άνοιξε θέμα δημοψηφίσματος! Πολύ απότομα γιά να θεωρείται, ως γεγονός, «ανύποπτο». Οι πονηροί καιροί μας κάνουν, κατ’ ανάγκην, φιλύποπτους. Γι’ αυτό πιστεύω πως δρομολογήθηκε και αρχίζει να ξετυλίγεται το κάτωθι σενάριο.

   Το χρέος της Ελλάδος είναι ανυπόφορο. Μέχρι κι ο κ. Παπανδρέου το κατάλαβε! Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Ό,τι μέτρο κι αν πάρθηκε, αποδείχθηκε λανθασμένη συνταγή, ή, στην καλύτερη περίπτωση, νερό στον πίθο των Δαναΐδων! Η παρτίδα (και η πατρίδα) δεν σώζεται, αφού τα νούμερα είναι αμείλικτα και λένε, πάντα, την αλήθεια, τελείως αντίστροφα από πολιτικούς και πολιτικάντηδες!
   Ασπιρίνη vs Καρκίνος = 2! Σε κάθε περίπτωση, η χώρα βουλιάζει νομοτελειακά παρασύροντας και όλη την ευρωζώνη. Ένα ξέφτι στην κουρελού που απειλεί να την ξηλώσει ολόκληρη. Η Ευρώπη κινδυνεύει και, δικαίως, αμύνεται.
   Στο παρασκήνιο είναι όλα γνωστά, όλα μελετημένα και όλα αποφασισμένα. Το βαρίδι που λέγεται «Ελλάδα» θα πρέπει, πάση θυσία, να πεταχτεί στη θάλασσα γιά να μην μπατάρει το σκάφος που λέγεται ευρωζώνη και, κατ’ επέκταση, η Ε.Ε!
Φαίνεται, πως το πράγμα συμφωνήθηκε και άρχισε το στήσιμο της «μηχανής» εφαρμογής!
   Το «σερβίρισμα» τους προβληματίζει μόνο και η κομψότης του. Να μας πετάξουν αυθαίρετα απ’ τη βάρκα δεν γίνεται, θα πρέπει να στέρξουμε κι εμείς, λόγω των όρων των συμβάσεων. Και εκεί παίχτηκε το παιχνίδι.
   Άγνωστο, βέβαια, τι υποσχέθηκαν γιά να διαλέξουμε την οικειοθελή έξοδο ( το τυρί) και ν’ αγνοήσουμε τη καταστροφή που συνεπάγεται (η φάκα) μιά τέτοια ενέργεια!
   Σίγουρα, προκειμένου να γλιτώσουν από το «άχθος αρούρης» που λέγεται Ελλάδα θα μας τάξανε λαγούς με πετραχήλια, αν καθίσουμε φρόνιμα να…. σφαχτούμε! Στη λογική του «φύγε τώρα εσύ και μετά…. βλέπουμε»!

   Και η παράσταση αρχίζει με σκόρπιες διαρροές γιά το…. δημοψήφισμα, όπου θα μεθοδευτεί η συναίνεση του ελληνικού λαού γιά έξοδο από το ευρώ και το καταραμένο μνημόνιο! Με χρυσωμένο το χάπι της εξαθλίωσης

   Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό και μεγάλη φιλοσοφία γιά να γίνει αντιληπτό ότι μιά τέτοια έκβαση θα σημάνει τεράστια οπισθοχώρηση της χώρας και καθίζηση του βιοτικού επιπέδου του λαού! Μόνο όσοι ζούσαν τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όπου αγοράζαμε το ψωμί με το δελτίο, καταλαβαίνουν και φρικιούν! Γιά τις μετέπειτα γενιές το σοκ θα είναι ασύλληπτο, μαζί με τη δυστυχία που θ’ αντιμετωπίσουν.

   Η επιστροφή σε κάποιο νέο εθνικό νόμισμα θα σημάνει, ακαριαία, την υποτίμησή του έναντι του ευρώ, σε πολύ χειρότερη ισοτιμία από αυτήν της εισόδου.
   Άμεσο αποτέλεσμα η φαλκίδευση των καταθέσεων, αφού θα μετατραπούν από ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα με την «επίσημη» ισοδυναμία και αμέσως, λόγω της υποτίμησης που θ’ ακολουθήσει θα υποτιμηθεί, αναλόγως, και η αγοραστική τους αξία.
   Αυτομάτως, το χρέος που υπολογίζεται σε ευρώ θα ανατιμηθεί αντίστροφα, κατά το ποσόν της υποτίμησης (π.χ. υποδιπλασιασμός νομίσματος = διπλασιασμός του χρέους!) και η πληρωμή του, τελεσίδικα πλέον, θα καταστεί αδύνατη, οπότε μοιραία θα δηλώσουμε αδυναμία πληρωμής, άρα πτώχευση!
   Συνέπεια, η αφερεγγυότης των Ελλήνων εισαγωγέων και το ό,τι θα μπαίνει στη χώρα θα πρέπει να προπληρώνεται σε συνάλλαγμα! Τρέχα γύρευε!
   Και άντε ν’ αγοράσεις ξανά μήλα Χιλής, κάστανα Κίνας και πατάτες Αιγύπτου! Χώρια τα καύσιμα! Η χώρα θα υποχρεωθεί να ζήσει με ό,τι παράγει, να πετά με τα δικά της φτερά!

   Το αρχικό σοκ θα το ακολουθήσει το δέος, το μούδιασμα, η παράλυση! Η πλήρης ανέχεια, η πείνα, η εξαθλίωση. Όμως η ζωή θα συνεχιστεί! Όπως συνεχίστηκε και το 1945. Μόνη ελπίδα η αναγκαστική προσαρμογή.

   Οι δυό τρεις πρώτες γενιές θα δυστυχήσουν, όντως, αλλά θ’ αναγκαστούν να προσαρμοστούν και οι περισσότεροι θα επιζήσουν. Όπως όταν βουλιάζει ένα σκάφος και ρίχνονται άνθρωποι, μεσοπέλαγα, στη θάλασσα. Κάποιοι θα πνιγούν σίγουρα, όμως οι πολλοί θα κολυμπήσουν και θα διασωθούν! Το ελληνικό καράβι βούλιαξε και δεν γίνεται αλλιώς.
   Τέρμα η καλομάθεια, τα «κεκτημένα» και οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και διεκδικήσεις των κηφήνων «συνδικαλισταρέων» που φέρουν κορυφαία ευθύνη γιά το σημερινό χάλι! Το κοντέρ της Ελλάδας μηδενίζεται και όλα αρχίζουν από την αρχή!

   Η γη θα ξανακαλλιεργηθεί με τα ελληνικά χέρια και τον ελληνικό ιδρώτα, αφού τα θηριώδη τρακτέρ θα σκουριάζουν αχρησιμοποίητα χωρίς καύσιμα και οι Αλβανοί, Αφγανοί, Πακιστανοί και λοιποί απρόσκλητοι μουσαφιρέοι θα φύγουν μόνοι τους από τη χώρα, καθώς δεν θα βρίσκουν δουλειά ενώ θα μπορούν να μεταπηδήσουν ανενόχλητοι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθ’ όσον δεν θα δεσμευόμαστε να τους ξαναδεχτούμε.
   Οι καρποί θα συλλέγονται και δεν θα περιμένουν σαπισμένοι στα δέντρα, την επιδότηση και τα χωράφια θα προσέχονται ως κόρη οφθαλμού.
   Τα χειρονακτικά επαγγέλματα, σιγά σιγά, θα ξανατραβήξουν τους ξιπασμένους νεαρούς βλαστούς, εραστές της εύκολης ζωής, που προτιμούσαν τις καφετέριες της Άμφισσας, σπουδαστές, τάχα, κάποιας σχολής της πλάκας, ενός χαβαλεδιάρικου άχρηστου ΤΕΙ, με τελικό στόχο ένα βόλεμα στο αργοκίνητο Δημόσιο, αντί της πένσας, του μυστριού, του κατσαβιδιού.
   Και δεν θα είναι καθόλου υποτιμητικό πλέον, (πίφ, τσοκαρίες!) το να καθαρίζει μιά «τίμια ελληνοπούλα» σκάλες ή να προσέχει γέροντες! Οι Ουκρανές, Γεωργιανές, Βουλγάρες, Ρωσίδες που το κάνουν, είναι άνθρωποι δευτέρας κατηγορίας;
   Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε! Αφού κακοδιαχειριστήκαμε το παρελθόν μας, θα την πληρώσει το μέλλον μας!
 
   Έχοντας πιάσει τον πάτο, διατηρώ την αισιοδοξία πως, αφού δεν πάει άλλο κάτω, μόνη δυνατή πορεία είναι η ανοδική! Εκτός εκείνων, των απροσάρμοστων, που θα μείνουν εκεί και θα πνιγούν.
   Αν επαληθευτεί το σενάριο, που χίλιες φορές απεύχομαι, και αν σε λίγο καιρό βλέπετε στις καφετέριες αραχτούς φραπεδάκηδες, να μου τρυπήσετε τη μύτη!

   Η φωτιά μαίνεται και σε λίγο θα μείνει μόνο η στάχτη. Η ώρα του φοίνικα έφτασε….

   ΥΓ.  Η στήλη προσεύχεται θερμά στον Θεό, που βαθύτατα πιστεύει, όλα αυτά τα εφιαλτικά να αποτελούν ένα κακό όνειρο και μία ακόμη κρυόμπλαστρη μπλόφα του μικρόνοος πρωθυπουργεύοντος. Και όχι βολιδοσκόπηση γιά κάτι που έρχεται να βάλλει την ταφόπλακα πάνω στο λαό και τη χώρα.

Ανοιχτή επιστολή σε φίλο/η αριστερό/ή.

Σκέψεις

   Το κακό με τους αριστερούς είναι ότι δεν μπορούν να κάνουν διάλογο. Πάνω σε κάθε θέμα. Δεν ξέρουν, γιατί ποτέ δεν κατανόησαν το αντικείμενο. Δεν διδάχτηκαν τίποτε σχετικό, αφού ο όρος δεν περιλαμβάνεται στο «δόγμα», την κομματική γραμμή. ( Υπάρχει μόνο το «εγώ υπαγορεύω, εσύ αποδέχεσαι». Αυτό λέγεται καθοδήγηση!). Μονοκόμματοι στην παγιωμένη άποψη, περιχαρακωμένοι στην κομματική «γραμμή» που υπάρχει επί παντός επιστητού, (αριστερόστροφη τοποθέτηση, το λένε!) και καρφωμένοι στην αμετακίνητη θέση! Προβληματισμός, διαπραγμάτευση, μετακίνηση, συμβιβασμός αποτελούν έννοιες αδιανόητες!
   Συνεπώς, η όποια αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται "μπλα, μπλα" και απλώς διασχίζει «τράνζιτ» τα αυτιά (από το ένα μπαίνει, απ’ το άλλο βγαίνει) του κάθε σωστού και συνεπούς αριστερού «φαντάρου». (Οι ίδιοι ομολογούν, με περηφάνια μάλιστα, την ιδεολογική «στράτευσή» τους). Και κάθε φορέας της αντίθετης άποψης βαφτίζεται αναλόγως!
   Οι περισσότερον αντιπαθείς κατατάσσονται στους «φασίστες», (υβριζόμενοι σκαιώς) και οι λιγότερο, απλώς «ακροδεξιοί» (λοιδωρούμενοι καταλλήλως)!  Όμως όλοι, ανεξαιρέτως, προπηλακίζονται δεόντως. Και εννοείται, πως πραγματικά συμπαθείς στις τάξεις των αλλοδόξων δεν υπάρχουν! Είναι όλοι «ταξικοί εχθροί». Απαξάπαντες! Αφού μετουσιώνουν την ιδεολογική τους αντίθεση και πολιτική αντιπαλότητα, σε προσωπική αντιπάθεια έως απέχθεια. Έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μιά μορφή άκρατου ρατσισμού. (Τραγική ειρωνεία! Τους διαποτίζει ό,τι, τάχα, ξορκίζουν!).

   Από τότε που απολάκτισα, ως ουτοπία και φενάκη, την κομμουνιστική κοσμοθεωρία και, ως υποκριτική και κομπιναδόρικη, την ψευτοσοσιαλιστική ουρά της, ποτέ μου δεν κατάφερα να τρυπήσω την κάψα της ψυχής αριστερού! Ούτε ευτύχησα ίχνους αρωγής, συνδρομής ή υποστήριξης από αριστερό "φίλο"! Σε οιοδήποτε ζήτημα! Μιά καλή χειρονομία, μιά  απλή συγκατάβαση, μιά αποδοχή, τίποτα! Ούτε γιά δείγμα! Και στο πιό ασήμαντο θέμα.
Ίσως, περιστασιακά, να αξιώθηκα σε κάποιο θετικό, φευγαλέο μισόλογο, πού και πού, και αν! Σε σημείο που διασκεδάζω με κάθε επανάληψη της διαπίστωσης των ανωτέρω, μαθηματικά προοιωνισμένης!

   Έχασα ανθρώπους που αγάπησα, αγαπώ και θ’ αγαπώ πάντα, μεταλλαγμένους και τυφλωμένους από το πάθος. Προσβεβλημένοι από το μικρόβιο του «Τριαμισμού» (μιζέρια – μοχθηρία – μίσος) και αγνώριστοι, χωρίς πλέον την παιδική αθωότητα στο βλέμμα και την αγνότητα στην ψυχή χάθηκαν χωμένοι σε κομματική μισαλλοδοξία και συμπλεγματική αποξένωση! Κρίμα!
   Όσο γιά αντιπαράθεση επιχειρημάτων και λογική επαγωγή, βράστα! Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. «Γειά σου Γιάννη, κουκιά σπέρνω»!

   Έτσι τους απομένει ο μικρόκοσμος των ομοϊδεατών, (αναγνωριζόμενοι από μακριά, με τη μυρωδιά). Εκεί, μπορούν και καυγαδίζουν σε στενό, ιδεολογικά, οικογενειακό κύκλο. Όπου, συνήθως, διαφωνούν συμφωνούντες και, ενίοτε, το ακριβώς αντίθετο(!). Φτιάχνουν διάφορα αντιμαχόμενα γκρουπούσκουλα, βυζαντινολογούν και «τρώγονται» μεταξύ τους. Όμως στο τέλος συμμαχούν (μιλάει βλέπεις το «αίμα») και επιτίθενται, πυρ ομαδόν και κατά βούληση, στον  «ταξικό εχθρό», όταν κάποιος «αντιφρονών» σκάσει μύτη! Κατά τη γνωστή ρήση «όποιος δεν είναι, κατ’ ανάγκην, μαζί μου είναι, οπωσδήποτε, εναντίον μου».
   Με ύβρεις (από μεγάλη απόσταση), πέτρες (από μέση) και στειλιάρια (εκ του συστάδην). Τόσο πειστικά, τόσο «προοδευτικά» και τόσο πολιτισμένα!

   Πόσο καλύτερα θα συζητούσαμε, επιχειρηματολογώντας και ερευνώντας αναγκαίες, ορθές και πρακτικές λύσεις, όλοι, (ιδίως τις τωρινές κρίσιμες ημέρες) αν πρόσεχαν και τα αντίθετα "μπλα, μπλα" με την ίδια προσοχή και επιμέλεια που διαβάζουν τον παρωχημένο Μαρξ, τις ανιαρές μακροσκελείς πολιτικές αναλύσεις - μανιφέστα και τα κομματικά σκονάκια, αφήνοντας τη σκέψη τους ν’ αεριστεί ελεύθερη και τα μυαλά τους να λειτουργήσουν, επί τέλους, «άπλυτα». Γιά λίγο έστω, έξω από σκοπιές, χαρακώματα και «στρατόπεδα».
   Στο κάτω, κάτω κι ο τελευταίος «στρατιώτης» δικαιούται, πού και πού, αδείας!

«Η ισότητα των φύλων». Ο μύθος που κατέρρευσε, πάλι!

Θέσεις - Απόψεις

   Το παμπάλαιο, και φαινομενικά δίκαιο, αίτημα μεγάλου μέρους των γυναικών της Γης αφορούσε στην πλήρη εξίσωση των δύο φύλων, κόντρα στις φυσικές επιταγές και σε παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις χιλιετηρίδων.
   Με ηθελημένη διαστρέβλωση της πραγματικότητος και της φύσης μετέτρεπαν, αυθαίρετα και εκ του πονηρού, την απόλυτα θεμιτή και δίκαιη ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΑ των δικαιωμάτων των δύο φύλων, σε ουτοπική, άδικη και ανεφάρμοστη μαθηματική ΙΣΟΤΗΤΑ αυτών.
   Και ενώ μιλούσαν για απόλυτη εξίσωση, αποκαλυπτόταν, είτε με την επίκληση ειδικών ωφελημάτων και εξαιρέσεων, (π.χ. μητρότης, λοχεία, όρια συνταξιοδότησης), είτε με την αποφυγή κάποιων υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή την απόλυτη εξίσωση (π.χ. αποφυγή υποχρεωτικής στράτευσης), ότι με λογικοφανείς συλλογισμούς επιζητούσαν, τελικά, μεροληπτική μεταχείριση!
   Αυτά τα τερτίπια, θυμίζουν το υποκριτικό «όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι πιό ίσοι από τους άλλους»!

   Η υπόθεση του σεξομανούς κρονόληρου Ντομινίκ, αποκαλύπτει και φωτίζει, από μιά άλλη σκοπιά, την φυσική νομοτέλεια της σαφούς διάκρισης των δύο φύλων και επαληθεύει, σε μιά ακόμη περίπτωση, τον Αριστοτέλη που πρέσβευε πως «Δεν υπάρχει πιό άνισο πράγμα από την ίση μεταχείριση των ανίσων»!
   Το άρρεν είναι από τη φύση του φτιαγμένο να γοητεύει και να υποτάσσει ερωτικά το θήλυ, όταν λειτουργεί σεξουαλικά σαν πραγματικό και σωστό «αρσενικό» και ικανοποιεί την παρτενέρ του, κατακτώντας την καταλυτικά! Οπότε η έννοια «ισότητα» πάει περίπατο!

   Φαίνεται πως ο πονηρούλης κ. Στρος - Καν, που κάποτε υπήρξε νέος, ωραίος και γοητευτικός, (πηδώντας «καν και καν»!), θα υπήρξε εξόχως «περιποιητικός» και απόλυτα αρεστός στις πάμπολλες γυναίκες που πέρασαν από το κρεβάτι του. Και αυτό το αναγνώρισαν με την σιωπή τους, στην αρχή, και την υποστήριξη (μαζί με την γλυκιά νοσταλγία που αφήνουν ν’ αναδυθεί από τα λόγια τους) που του παρέχουν τώρα, οι δεκάδες νεαρές και μη, (τεράστια η γκάμα), που γνώρισαν και «γεύτηκαν» «το γλυκό πουλί της νιότης» του κ. Ντομινίκ και ξεφυτρώνουν, απελευθερωμένες πλέον, σαν μανιτάρια και, λαλίστατες και πρόθυμες, αφηγούνται με συμπάθεια την εφήμερη σχέση μαζί του! Αξιοπρόσεκτη σαν περίπτωση και αξιοθαύμαστη επιβεβαιωτικά των ανωτέρω, η λατρεία και αφοσίωση που συνεχώς εκφράζει γι’ αυτόν, προς πάσα κατεύθυνση, η κ. Άν Σενκλέρ, η τωρινή σύζυγός του, παρ’ όλο που το κέρατο με το οποίο της διακοσμεί το μέτωπο φέρνει γύρα τον Ισημερινό, κάμποσες φορές!
   Αποδεικνύεται πως η «γλύκα», όταν και αν βεβαίως υπάρχει, του σχετικού ανδρικού οργάνου, και ο κατάλληλος χειρισμός από τον ιδιοκτήτη του, παραλύει όλες τις γυναικείες αντιστάσεις και καταδεικνύει τη φυσική, θεσμοθετημένη άνωθεν, επιβολή του άρρενος επί του θήλεος! Και η πιό δυναμική και ικανή γυναίκα υποτάσσεται και μετατρέπεται σε πειθήνια «γατούλα», ή «κότα», αναλόγως ! (Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι - Σαίξπηρ!).

   Πνευματικοί δεσμοί και ρομαντικοί έρωτες μπορεί να καταλυθούν ή να εξατμιστούν στη ρουτίνα, την απομυθοποίηση, την απαξία, όμως ισχυρές σεξουαλικές εξαρτήσεις ποτέ! Οι δυνατές σεξουαλικές συγκινήσεις παραμένουν ανεξάλειπτες στη μνήμη.
   Αυτό ισχύει, εννοείται, γιά όμορφες και φυσιολογικές γυναίκες! Γιά άσχημες, ανοργασμικές και λεσβίες, όχι! Ποτέ!
   Οι άσχημες δεν έχουν την «ευκαιρία», οι ανοργασμικές δεν επωφελούνται της «ευκαιρίας» και οι λεσβίες ψάχνουν την «ευκαιρία» αλλού!

   «Υπόθεση Ντομινίκ Στρος - Καν»! Όπερ έδει δείξαι, που έλεγε κι ο Ευκλείδης!

Συνθήματα. Ώρα γιά πραγμάτωση!

Επικαιρότης

   Άγνωστο πως, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορα παλιά συνθήματα. Κούφια από περιεχόμενο, αόριστα, δημαγωγικά, κυριολεκτικά «έπεα πτερόεντα», όπως έδειξε η εξέλιξη των πραγμάτων, που ξεφούσκωναν γρήγορα, σαν σκασμένα λάστιχα, αφού προηγουμένως και γιά κάποιο χρόνο ξεσήκωναν τα μυαλά και τα συναισθήματα του ξεγελασμένου, όπως πάντα, λαού. Συνθήματα ηχηρά κι ενθουσιώδη, που φλόγιζαν γιά λίγο τις ψυχές και μετά έσβηναν, σαν βεγγαλικά της Λαμπρής, στην χλεύη και την απαξία! Ακάλυπτες επιταγές, οι οποίες όμως γιά τους επιτήδειους πολιτικάντηδες που τις σκορπούσαν, (πονηρά, ανεύθυνα και ανερυθρίαστα), εξαργυρώθηκαν με χρυσάφι! Αξιώματα, πόστα, εξουσία, δόξα, χρήμα!
   Συνήθως τα συνθήματα λειτουργούν, λαϊκίστικα, σαν τρακατρούκες, ή σαν βόμβες κρότου και λάμψης! Θόρυβος, αίσθηση, «ζήτω» και σε λίγο…πέταμα στα σκουπίδια και πάμε γιά φρέσκα!

   Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι κάποιο από δαύτα, ίσως το πιό αφελές κι απλοϊκό, λόγω του αυτονόητου περιεχομένου του, θα αποκτούσε σήμερα, τριάντα χρόνια από την «εκτόξευσή» του, τόσο επίκαιρη αλλά και ουσιαστική σημασία! Και απόλυτη αναγκαιότητα υλοποίησης.

   Με την κραυγή «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ο Ανδρέας δονούσε κάποτε τα πλήθη από το μπαλκόνι, χωρίς κάποιοι αφελείς, (μεταξύ αυτών κι εγώ), να καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα της ρητορείας του αυτονόητου, αφού προφανώς, τότε η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες, όπως η Κίνα στους Κινέζους κι η Αιθιοπία στους Αιθίοπες!
   Χρειάστηκε να περάσουν τριάντα χρόνια γιά να αντιληφθώ την αξία της προφητικής, όπως απεδείχθη, εκείνης ρήσης.

   Τώρα που το κέντρο της Αθήνας ανήκει στους λαθρομετανάστες, οι κάτοικοί του στο έλεός τους, οι Έλληνες, γενικά, στην απόγνωση, οι πολιτικοί στον μικροκομματικό τους συμφέρον, ο πρωθυπουργός στον «κόσμο» του και η Ελλάδα στην τρόικα, νομίζω το ως πάνω σύνθημα, πιό επίκαιρο παρά ποτέ, βρίσκει σήμερα απόλυτη δικαίωση. Και σαν λόγος αλλά, κυρίως, σαν αίτημα! Καθολικό και πανελλήνιο!

   Ναι, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και πρέπει να ξαναγυρίσει σ’ αυτούς! Και, μάλιστα, γρήγορα! «Εδώ και τώρα», όπως έλεγε κάποιο άλλο κούφιο σύνθημα! 

«Puerta del Sol». Εκεί όπου η αξιοπρέπεια συναντά την αγωνιστικότητα!

Επικαιρότης

   Με πολύ περίσκεψη και θαυμασμό, μελαγχολία και θλίψη παρακολουθώ τα διαδραματιζόμενα στη κεντρική πλατεία της Μαδρίτης. Αυτή που, κατ’ αναλογίαν, ονόμασαν «Πλατεία Ταχρίρ» της Ισπανίας, δίνοντας ταυτόχρονα το έναυσμα ενός γενικότερου ξεσηκωμού στη χώρα.

   Η περίσκεψη κι ο θαυμασμός βγαίνουν από τη σύγκριση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τη μιά, και του αντίστοιχου συνονθυλευματικού «καφρισμού» από την άλλη. Και ας στραβομουτσουνιάζουν πάλι οι πάσης φύσεως θιασώτες της καταστροφικής «θολοκουλτούρας», που θα με πουν, ξανά, ρατσιστή! Αν ρατσισμός είναι η ροπή στην ευπρέπεια, την ευγένεια, την πολιτισμένη έκφραση της αγανάκτησης, ακόμη και στην διαμαρτυρία. Χωρίς φασαρίες, βιαιότητες μολότωφ, καταστροφές και συγκρούσεις με την αστυνομία (τις «δυνάμεις καταστολής», (sic), όπως την ονομάζουν περιφρονητικά οι αριστερούληδες αγράμματοι, που σίγουρα αγνοούν τον όρο «καταστολή»), τότε καμαρώνω που είμαι κι εγώ τέτοιου είδους ρατσιστής!

   Με τραγούδια, χορούς, παλαμάκια και νεανική ζωντάνια κι επιμονή, οι νέοι της Ισπανίας μετατρέπουν την αγανάκτησή τους σε ηχηρό και δυναμικό «happening» διδάσκοντας, πάνω απ’ όλα, πολιτισμό, αξιοπρέπεια κι αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση. Ακαπέλωτοι από πολιτικές κηδεμονίες, 3/Μισμούς (Μοχθηρία – Μιζέρια - Μίσος) και χωρίς ίχνος αντικοινωνικής ισοπεδωτικής μανίας και μηδενιστικής συμπεριφοράς, διατρανώνουν τη θέληση ενός μεγάλου και περήφανου λαού γιά δημοκρατία, εργασία κι ευημερία. Και διαδηλώνουν ειρηνικά, μεν, αλλά με πάθος, απαιτώντας τα νόμιμα δικαιώματά τους. Δηλαδή όλα όσα δικαιούται κάθε ελεύθερος πολίτης σε κάθε ευνομούμενη χώρα από την κάθε κυβέρνησή του!

   Η μελαγχολία και θλίψη προκύπτουν από τη σύγκριση με τη ραγδαία και πλήρως «πακιστανοποιούμενη» δύσμοιρη πατρίδα μου. Τη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, ξεκινώντας από τον πρωτογονισμό και την βαρβαρότητα και τον διένειμε, πλουσιοπάροχα, σε κάθε λαό που διψούσε γι’ αυτόν. Και αφού, μεγαλόψυχα κι αλτρουιστικά, έδωσε μέχρι και την τελευταία σταγόνα φωτός που διέθετε από δαύτον, μη κρατώντας δι’ εαυτήν μήτε αχτίδα, ετοιμάζεται, ήσυχη κι ικανοποιημένη, να ξαναγυρίσει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Στην ανέχεια, την μιζέρια, την εξαθλίωση, τον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητα. Δηλαδή, στο μηδέν!
   Τα έμπειρα και ικανά χέρια των «προοδευτικάριων», «αλληλεγγυούχων» και «μπαχαλάκηδων», συνεπικουρούμενα και κατευθυνόμενα από αδρανείς, ανεύθυνες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες και οι στρατιές των «μεταγραφομένων» πειναλέων της Ασίας και Αφρικής, την οδηγούν εκ του ασφαλούς προς το στόχο.   
   Ένα βήμα της μένει ακόμη!

Άνοιξη! Υπάρχει, επί τέλους, κι η άνοιξη!

Στοχασμοί


   Το πηχτό σκοτάδι που πλακώνει τη χώρα, μας εμποδίζει να δούμε το λαμπρό ανοιξιάτικο φως, καθώς το γκρίζο επικρατεί του χρώματος.
   Η δυσοσμία που αναδίδεται από κάθε σημείο και κάθε κοινωνική πτυχή, μας εμποδίζει να απολαύσουμε, μυριστικά, τα ανοιξιάτικα αρώματα.
   Οι κραυγές της απόγνωσης κι οι αναστεναγμοί των ψυχοπλακωμάτων, εξουδετερώνουν τα τιτιβίσματα των μικρών φτερωτών διαβόλων, που σχίζουν, χαρούμενα, τον γαλάζιο ουρανό.
   Οι ανθρώπινες δραστηριότητες, που ολοένα παραλύουν, αντίκεινται στη ζωογόνο δυναμική της άνοιξης.
   Η ζοφερή προοπτική του σκοτεινού αύριο μας απαγορεύει να νοιώσουμε τη ζωογόνο ανοιξιάτικη δύναμη.
   Το παγερό ξεροβόρι της απαισιοδοξίας που πλακώνει τις ψυχές μας, κατισχύει της δροσερής αισιόδοξης ανοιξιάτικης αύρας.
   Ο μαρασμός που απλώνεται μέσα μας, καλύπτει κάθε ανοιξιάτικο μπουμπούκιασμα.
   Μελαγχολία, θλίψη, κατήφεια αντικαθιστούν το κέφι, τη ζωντάνια, τη χαρά που αυθόρμητα και νομοτελειακά γεννά η άνοιξη.


   Καθισμένος στο μπαλκόνι, κοιτάζω την πρασινισμένη πλαγιά με τις ελιές, τα πεύκα και τις κόκκινες στέγες. Αγναντεύω, στο βάθος, τον ήρεμο Ευβοϊκό και, πέρα, την πλάτη της Πάρνηθας. Σκέφτομαι το αντίδοτο. Το αναζητώ, το ψάχνω! Σίγουρα θα υπάρχει. Πρέπει να υπάρχει!
   Ίσως να βρίσκεται στα τέσσερα κουταβάκια, τα «τζερτζελίνια», που κάποιοι πονηροί πέταξαν στην πόρτα μου (έξη ήταν στην αρχή, αλλά τα δύο τα έδωσα), ίσως στην κιτρινοπράσινη στρογγυλή χελώνα που μάζεψα απ’ το βουνό και την πρόσθεσα στις άλλες 36 του κτήματος, ή, μπορεί, στη μόλις λίγων ημερών σκυλίτσα, τη λιλιπούτεια «Μαριλού», που βρήκα στον σκουπιδοτενεκέ, πεταμένη άστοργα, ψειριασμένη, γεμάτη τσιμπούρια, ψύλλους και μισόγυμνη από μύκητες, η οποία τώρα έπαψε να ξύνεται, πασαλειμένη με αντιμυκητιακή κρέμα, και χουζουρεύει στον ήλιο, χορτάτη και πανευτυχής, μέσα στο μικρό καλαθάκι της.
   Ίσως, πάλι, να βρίσκεται στα μικρά ντελικάτα κορμάκια μερικών ελιών και λίγων οπωροφόρων που φύτεψα και προσπαθώ με στηρίγματα να συγκρατήσω κάθετα, μέχρι να ριζώσουν και να «δέσουν» και στα ταπεινά μαρουλάκια που βλέπω να ξεπροβάλλουν λίγο, λίγο από το αφράτο χώμα του μικρού μπαξέ, μαζί με τους ντροπαλούς ντελικάτους μίσχους μερικών ντοματιών.


   Τελικά υπάρχουν διέξοδοι! Στις μικρές χαρές και τις μικρές δημιουργικές ανθρώπινες ασχολίες. Η σοφία της φύσης, και στις ποιό δύσκολες κι ανάποδες στιγμές, μας δείχνει το δρόμο και μας οδηγεί στην ανακούφιση, την εκτόνωση, την πληρότητα, την εσωτερική γαλήνη.


   Ίσως η ελπίδα να μην εξέπνευσε ακόμη. Μπορεί και να υπάρχει, στον πάτο του κουτιού της Πανδώρας. Πλακωμένη από συμφορές και ασχήμιες πνέει τα λοίσθια. Όμως ακόμη ζει!
Ας την αναζητήσουμε!

Δύσκολοι γρίφοι γιά δυνατούς λύτες!

Επικαιρότης

   Ακούσαμε από στόματος , έστω και μισού, του υπουργού των Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, για πρώτη φορά καθαρά και ξάστερα, πως, μοιραία, θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο.
   Ταυτόχρονα, την ίδια σχεδόν στιγμή, είδαμε τον υπουργό Εσωτερικών κ. Ραγκούση να διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να απολυθεί κανείς από το Δημόσιο!
   Παρά την τραγικότητα των ημερών δεν μπορεί κανείς να μην χαμογελάσει πικρά με τα δρώμενα στην ελληνική πολιτική σκηνή από τον τραγελαφικό κυβερνητικό θίασο, που επιμένει να παρουσιάζει, με επιτυχία, έργα του κωμικοτραγικού (bourlesque) ρεπερτορίου!
   Η υπόθεση, από πλευράς σκέψης και αντιμετώπισης υπό της κυβέρνησης, (όπως, άλλωστε, και πλήθος άλλων θεμάτων) ξεπερνάει τα πλαίσια της κλασσικής, συμβατικής ανθρώπινης λογικής και προχωρεί σε άλλους χώρους! Απόκοσμους, υπερβατικούς και πολύ προχωρημένους!
    Ασύλληπτους από τον λεγόμενο «κοινό νου».

   Η κυβερνητική πολιτική, αρχίζοντας από το προπέρσινο, κλασσικό πλέον, «λεφτά υπάρχουν» και προχωρώντας με υπέροχους, «τσίφτικους» ελιγμούς και πανέξυπνες μπλόφες του Έλληνα Λούκυ Λουκ-πρωθυπουργού, («το περίστροφο στο τραπέζι») και περνώντας, διαδοχικά, από διάφορα αισιόδοξα, («αποφύγαμε τη χρεοκοπία», «περάσαμε τα δύσκολα», «αποκαταστήσαμε την αξιοπιστία της χώρας», «το 2012 θα βγούμε στις αγορές», «η συντριπτική πλειοψηφία του λαού στηρίζει τα μέτρα», κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…), έχει περάσει πλέον σε γαλαξιακές σφαίρες καπατσοσύνης στη σκέψη και ατσιδοσύνης στους χειρισμούς!

   Η στήλη, πρωτοπορούσα, όπως πάντα βέβαια, κατάφερε να σπάσει τους κώδικες του κυβερνητικού λογισμικού, να αποκρυπτογραφήσει τον εγκέφαλο αυτών που σχεδιάζουν τις αποφάσεις, τις οποίες πλασάρουν ανώδυνα, γλυκά και παραπειστικά και να εισχωρήσει στα άδυτα της αστρικής τους λογικής!
   Έτσι επέλυσε και το μυστήριο της φαινομενικής αντίφασης των λεγομένων των δύο διαπρεπών υπουργών και ανακάλυψε ότι, στην ουσία, δεν υπάρχει καμία αντίφαση!

   Η κυβέρνηση ούτε θα απολύσει, ούτε θα διατηρήσει τους πλεονάζοντες δημοσίους υπαλλήλους. Απλώς θα τους εξαερώσει!
   Λιγότερο κράτος, λιγότεροι μισθοί. Γλυτώνει συντάξεις και αποφεύγει αύξηση ανεργίας!  Σχέδιο απλούστατο, σαφές και σοφόν! Σχεδόν μεγαλοφυές!
  
   Αυτή τη στιγμή, τα συναρμόδια υπουργεία, συνεργαζόμενα άψογα, ως συνήθως, επεξεργάζονται τις τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου, το οποίο θα τεθεί σε εφαρμογή από το φθινόπωρο, (είναι και  τα μπάνια του λαού, βλέπεις)!

Υπόθεση «Στρός Καν». Σκέψεις πάνω σ’ ένα καμένο χαρτί!

Σκέψεις - Απόψεις

   Πολλά λέγονται, γράφονται και θα συνεχίζουν έτσι γιά καιρό. Κάθε ένας, κατά τη λογική, την ηθική ή τα μικροσυμφέροντά του, αθωώνει, καταδικάζει, κατακεραυνώνει, δικαιολογεί τον Γάλλο μπερμπάντη. Και, ευκαιρίας δοθείσης, βγάζει και τα αντιαμερικανικά του απωθημένα, (όσα και αν, έχει), υφαίνοντας πιθανά ή απίθανα σενάρια. (Τι ατσίδες είμαστε, άλλωστε!).
    - Σε τα μας, «κου..ες», δεν περνάν τέτοια κόλπα και τερτίπια. Πίσω και σας φάγαμε «φονιάδες των λαών» και λοιποί κουτόφραγκοι! Σας μάθαμε, σας ξέρουμε και σας παίρνουμε πρέφα! 
   - Σιγά το παράπτωμα! Άντρας είναι, στο κάτω, κάτω!, λένε οι μεν. Δεν σκότωσε, δα και κανένα, ο «φίλος» της Ελλάδας!
   - Είναι βιαστής, απαντούν οι υπερασπιστές, (πολλές φορές υποκριτικά), της παγκόσμιας (ανύπαρκτης πλέον) ηθικής και δεοντολογίας.

   Πράγματι, στο επίπεδο που βρίσκεται η σημερινή κοινωνία, η συμπεριφορά ενός ώριμου σαλιάρη δεν αποτελεί ούτε ιδιαίτερο φαινόμενο, ούτε σπουδαία είδηση, με τόσα που γίνονται και μαθαίνονται. Απλώς το αξίωμα και όχι η πράξη προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητος! Όμως αλλού είναι το ζήτημα!
   Ούτε στο πάθος, ούτε στην ποιοτική χροιά και την ένταση του πάθους αυτού.
  
   Το πρόβλημα βρίσκεται στην καίρια δημόσια θέση που κατέχει ο οιοσδήποτε κ. Στρός Καν, σε συνδυασμό με το οποιοδήποτε πάθος που τον διακατέχει.
   Κάθε «πάθος», ακόμη και ωφέλιμο ή εποικοδομητικό (π.χ. πάθος γιά τη μουσική), κάνει τον άνθρωπο εξαρτημένο και ευάλωτο! Άρα ευεπίφορο, τουλάχιστον, στη μεροληψία! Κατά συνέπειαν, τον καθιστά ακατάλληλο γιά ύψιστα αξιώματα!

   (Σημ. Γνωρίζω περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλου που σκαρφάλωσε, στο τάκα, τάκα και παρά αξίαν, τα σκαλιά της υπαλληλικής ιεραρχίας, όταν ξετρύπωσε, κολάκεψε και εκμεταλλεύτηκε γλείφοντας, το ψώνιο του διευθυντού του, που θεωρούσε εαυτόν ταλέντο της όπερας!).

   Όταν, λοιπόν, κατέχεις δημόσια θέση, τέτοια που από σένα εξαρτάται η ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν επιτρέπεται να διακατέχεσαι από πάθη. Πολύ περισσότερο όταν το «πάθος» σου ξεπερνάει κάποια όρια και εντάσσεται στα ισχυρά και επικίνδυνα, (βίτσιο)!

   Στην προκειμένη περίπτωση, φανταστείτε τι αποφάσεις θα μπορούσαν να βγουν από το ΔΝΤ, ή από την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, (εφ’ όσον εκλεγόταν αργότερα πρόεδρος), αν κάποιος επιτήδειος φρόντιζε να «ρίχνει» στην πλώρη του εν λόγω κυρίου, καλλίγραμμες, τσαχπίνες και φλογερές αγριοκουκλάρες! Ίσως και να πρέπει να ελεγχθούν οι προηγούμενες αποφάσεις του εν λόγω κυρίου, τουλάχιστον οι πιό σοβαρές! 
  
   Βλέπετε, τελικά, αυτές οι μικρές ανθρώπινες χαρές (τα πάθη και τα βίτσια) είναι μόνο γιά εμάς τους απλούς, ανώνυμους, ανθρώπους, που στο κάτω, κάτω, επηρεάζουν μόνο εμάς! Η προβολή και τα αξιώματα δεν είναι μόνο δικαιώματα, τιμές και δόξες, έχουν και υποχρεώσεις! Και μιά τέτοια απαιτεί απουσία παθών!
   Το παλιό ρωμαϊκό γνωμικό, περί της γυναίκας του Καίσαρος … κ.λπ., στη σημερινή εποχή ισχύει και γιά…. τον Καίσαρα! Να τι κάνει η εξίσωση των φύλων!

Η παρατήρηση των ασημάντων και τα απαρατήρητα σημαντικά.

Σχολιασμοί

   Α)    Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό στους πολλούς, κάτι πολύ χαρακτηριστικό γιά τον άνθρωπο και πολύ σημαντικό γιά τον λαό και τη χώρα. Και, βεβαίως, γιά όποιον παρατηρεί τα γεγονότα και προβληματίζεται απ’ αυτά.
  
   Στη Βουλή εκφωνούνται λόγοι και γίνονται λεκτικοί διαξιφισμοί. Πολύ φυσικό!
   Έχω παρατηρήσει τους πολιτικούς αρχηγούς, (π.χ Τσίπρα, Καρατζαφέρη, Σαμαρά), στους διάφορους απ’ ευθείας διαλόγους, μεταξύ τους ή με τον πρωθυπουργό, να ομιλούν πάντα από στήθους. Ελεύθερα, αβίαστα και χωρίς να χρησιμοποιούν χειρόγραφα. Ο πρωθυπουργός, όμως, ακόμη και την παραμικρή απάντηση την δίνει πάντοτε διαβάζοντας χαρτιά! Προσέξτε το!
   Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρο επιτελείο παρακολουθεί από τα παρασκήνια τις συζητήσεις και, σε χρόνο μηδέν, συντάσσει απαντήσεις που πασάρουν στον κ. Παπανδρέου για να «παπαγαλίσει». Ακόμη και οι ατάκες του διαβάζονται από γραπτό κείμενο, ποτέ αυθόρμητα!
   Δεν ξέρω αυτό τι σημαίνει γιά σας, όμως σε μένα λέει πολλά! Η γνωστή στρατιά των αόρατων  συμβούλων, που λέγαμε! Το κουκλοθέατρο, ο Φασουλής, ο Περικλέτος και οι λοιπές μαριονέττες!

   Β)    Από την όλη υπόθεση του διαπρεπούς γαμίκουλα που ταρακουνάει, ποικιλλοτρόπως, τον Πλανήτη κρατώ δύο πράγματα.

   -Την αλαζονεία του «ανθρώπου» που θεωρούσε ότι μπορεί να «επιβαίνει» ατιμωρητί του οιουδήποτε, οποτεδήποτε του κάνει κέφι, ικανοποιώντας τα βίτσια του, λόγω της οικονομικής πορφύρας με την οποία βρέθηκε περιστασιακά περιβεβλημένος, σε συνδυασμό με τον αντίστοιχο «τσαμπουκά» του αμερικανικού κράτους, που βρήκε μιά καταπληκτική ευκαιρία γιά να δείξει στην υφήλιο ποιός, τελικά, έχει το πάνω χέρι. Και μάλιστα όντας σε απόλυτη ευθυγράμμιση με νόμους, ιδέες, ηθικές που σε άλλες περιπτώσεις το ίδιο, όχι μόνο καταπατά αλλά, κυριολεκτικά, "καταξεσκίζει"! Η περίπτωση, όμως, τους ήρθε «κουτί»!
   Τελικά, το γνωστό γνωμικό  ("το μ.... σέρνει καράβι") είναι απόλυτα λανθασμένο! Αλλά προς τα κάτω, υποτιμημένο και πολύ λίγο, αφού απεδείχθη ότι μπορεί να σύρει όχι μόνο καράβι αλλά την οικονομία όλης της Γης!

   -Την απίστευτου θράσους παρέμβαση γνωστού «καθηγητού», όψιμου αντιρρησία συνειδήσεως στο θέμα του μνημονίου, γνωστού από την τακτική του διπλού «περάσματος», (του γραπτού και του…. ξαπλωτού!), κάθε φοιτήτριας που του γυάλιζε! Στη γραμμή του «όλα ή τίποτα»!
   Ο κύριος αυτός, αμύντωρ της ηθικής τάξης και της συνταγματικής νομιμότητος μίλησε γιά το τεκμήριο της ….αθωότητος του αξιότιμου διευθυντού του ΔΝΤ! 
   Κόρακας κοράκου….., ή, με άλλα λόγια, η αλληλεγγύη των κοράκων! Η σουπιά!

To πρόβλημα της μετανάστευσης και οι σκοτεινές πολιτικές επιδιώξεις.

Επικαιρότης

   Τα τελευταία, κυρίως, χρόνια μπαίνουν αθρόα, λαθραία κι ανενόχλητα στη χώρα μυριάδες αλλοδαποί, που βαφτίζονται αυθαίρετα και απλά «μετανάστες». Ρακένδυτοι, πειναλέοι, αξιοθρήνητοι, κουβαλούν μαζί, εκτός από φτώχεια και την καθόλου κολακευτική και αξιοζήλευτη κουλτούρα της χώρας προέλευσής τους. Και όλες τις συνήθειες της εκεί καθημερινότητός τους, όπως π.χ. το να ουρούν, να αφοδεύουν ή να μαγειρεύουν στο δρόμο!
   Εγκαθίστανται, αρχικός πυρήνας, στο κέντρο της Αθήνας, συσπειρωμένοι γιά προφανείς λόγους, όπου αναζητούν την επιβίωση και σιγά σιγά απλώνονται, σαν επιδημία, δημιουργώντας «γκέτος»,  στις περιοχές που έντρομοι εγκαταλείπουν οι ντόπιοι.

   Το δικαίωμα στη ζωή είναι αναφαίρετο και πρωταρχικό γιά κάθε άνθρωπο. Όμως, επ’ ουδενί, δεν θα πρέπει να ασκείται εις βάρος του αντίστοιχου δικαιώματος του «απέναντι». Ιδίως αν αυτός ο απέναντι είναι τελείως άσχετος με τον πρώτο, διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα και αναφαίρετες ιδιοκτησιακές προτεραιότητες!

   Κανείς δεν προσκάλεσε, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, όλο αυτό το τριτοκοσμικό λεφούσι να έρθει στον τόπο μας και ουδείς μπορεί να του εξασφαλίσει στοιχειώδη διαβίωση, όταν ήδη οι «νοικοκύρηδες» του τόπου αδυνατούν, πλέον, να τα βγάλουν πέρα οι ίδιοι.
   Η συνέχεια και εξέλιξη της ιστορίας είναι μαθηματικά και νομοτελειακά γνωστή!
   Στα δημιουργούμενα «γκέτος», αναπτύσσεται, μοιραία, ποικίλη παραβατικότητα. Από μικροκλοπές, πορνεία, εμπόριο ναρκωτικών, κ.λπ., μέχρι βαριά και ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα (ληστείες, βιασμοί, δολοφονίες) που επεκτείνονται ακτινωτά προς τα έξω, σπέρνοντας τρόμο κι ανασφάλεια και καθιστώντας τον βίο αβίωτο γιά κάθε πολίτη.

   Καμία λογική, καμία ηθική και κανένας νόμος, (γραπτός ή άγραφος) δεν κατανοεί και αποδέχεται αυτή τη βάναυση υποβάθμιση της ελληνικής κοινωνίας και το βίαιο πέταγμά της στον σκουπιδοτενεκέ, όχι της υπανάπτυξης, αλλά της απόλυτης οικονομικής εξαθλίωσης και της πολιτιστικής εξαχρείωσης.
   Η Αθήνα, βασικά πληττόμενη πόλη, οδηγείται ταχύτατα, από ήδη ουραγός, πολιτισμικά, πρωτεύουσα της Ευρώπης, να ανταγωνίζεται επάξια τριτοκοσμικές μεγαλουπόλεις της Γης. Όπως την ειδυλλιακή Ντάκα του Μπαγκλαντές, την κοσμοπολίτικη Καλκούτα της Ινδίας, το γοητευτικό Καράτσι του Πακιστάν, την ασφαλή Καμπούλ του Αφγανιστάν, το πανέμορφο Ναϊρόμπι της Κένυας, το εξωτικό Μογκαντίσου της Σομαλίας, την ιστορική Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας και διάφορες τέτοιες αξιοζήλευτες, πολιτισμικά, μεγαλουπόλεις. (Γιά κάποιες από δαύτες διαθέτω ιδία εμπειρία, γνώση, ....ζήλεια και «θαυμασμό»!).

   Εκείνο που εξοργίζει, λειτουργώντας επιβαρυντικά στην περίπτωση, είναι να θεωρείται όλη αυτή η πλήρως χαοτική και διαλυτική κατάσταση, από τους πάσης φύσεως «θολοκουλτουριαρέους» προοδευτικάριους, ως «πρόοδος»! Και να αντιμετωπίζονται επιτιμητικά, όσοι αντιδρούν, μη αποδεχόμενοι την πολιτιστική και πολιτισμική τους διύλιση μέσα στην αυθαιρέτως εισαγόμενη και εγκαθιστάμενη στο τόπο, αθλιότητα!
   Μιλούν, οι «προοδευτικοί», για «ξενοφοβία»! Τι παραλογισμός, αλήθεια, το να φοβάσαι μην βρεθείς μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη, προκειμένου κάποιος να σου βουτήξει το ρολόι, ή την αλυσίδα απ’ τον λαιμό! Οποία «συντήρηση», να μην θέλεις να πεθάνεις σφαγμένος και ληστεμένος, στα καλά του καθουμένου! Τι ρατσισμός!! 
   Γιατί, άραγε, να μην διαθέτουμε όλοι τη γενναιότητα και ηλιθιότητα εκείνου του αριστερούλη, πανίβλακα ηθοποιού, που αν και του έχουν επιτεθεί, (σ’ αυτόν και τη γυναίκα του), κάμποσες φορές, τους έχουν ληστέψει και σφαλιαρίσει, όμως, εκείνος εκεί! Βράχος! Επιμένει να διαμένει και να κυκλοφορεί στην Πλατεία Βικτωρίας ατάραχος! Ατρόμητος πολυπολιτισμικός «ξενολάτρης» και περήφανος αντιρατσιστής!

   Δυστυχώς, ομολογώ ο κατάπτυστος, πως δεν ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία! Ντροπή μου! Όμως δεν είμαι φτιαγμένος από τέτοια πάστα! Όχι μόνο διακατέχομαι από ξενοφοβία, αλλά θα μπορούσα να πω από απόλυτο «ξενοτρόμο»! Οσάκις αναγκάζομαι να κατέβω στο κέντρο (πολύ αραιά και πού) το σκέφτομαι δύο φορές και εφαρμόζω οδηγίες που θυμάμαι από το στρατό, σχετικά με πορεία σε ναρκοπέδιο! Και αναρωτιέμαι, γιατί να πρέπει να υφίσταμαι αυτή την κατάσταση;
   Αν αυτό λέγεται «πρόοδος», να μου λείπει!

   Όσο γιά «ρατσισμό»; Βεβαίως! Διακατέχομαι πλήρως από ρατσιστικά σύνδρομα και ιδεώδη! Μόνο που επεκτείνω τον όρο γιά κάθε είδους εισβολέα «κατακτητή». Παντός χρώματος, πάσης φυλής και πάσης εθνικότητος, που ουρανοκατέβατα, απρόκλητα και απρόσκλητα (είτε με πόλεμο, είτε εντέχνως και ύπουλα) έρχεται με το έτσι θέλω, να εγκατασταθεί στον τόπο μου, να με εκτοπίσει και να με αναγκάσει να γίνω κοινωνός της φτώχειας, της μιζέριας και της πολιτιστικής του αθλιότητος. Αλλοιώνοντας την πολιτισμική μου φυσιογνωμία και παράδοση, που έχτισα με ιδρώτα, μόχθο και πνευματικότητα και που κράτησα ζωντανή με αγώνες, θυσίες και ποταμούς αίματος, γιά χιλιετηρίδες!
   Και αισθάνομαι μεγάλη οργή, αποστροφή και αηδία γιά κάθε πολιτική παράταξη, π.χ. το ΚΚΕ, που, (όπως με την ποδοσφαιρική λογική μεταγραφής εισαγομένων παικτών επιδιώκεται η εξωγενής ενίσχυση της ομάδος εις βάρος του αθλήματος, σε εθνικό επίπεδο), υποστηρίζει, υποθάλπει και ενθαρρύνει την εισαγωγή στη χώρα χιλιάδων πειναλέων τριτοκοσμικών αλλοδαπών, προκειμένου διά της διασποράς της μιζέριας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, να πετύχει την πλήρη εξαχρείωση του λαού της Ελλάδος, δημιουργώντας έτσι τον επιδιωκόμενο ανθρώπινο προλεταριακό χυλό που θα του αυξήσει την κομματική πελατεία και θα εξυπηρετήσει τους σκοτεινούς και μηδενιστικούς πολιτικούς του στόχους, διαλύοντας, όμως, τη χώρα.

   Δυστυχώς, το ΚΚΕ και οι παρατρεχάμενοί του, ανέκαθεν και θεσμικά, δρούσαν προδοτικά και διαλυτικά κατά της Ελλάδος. Αφού, άλλωστε, ο διεθνισμός γιά τον κομμουνισμό αποτελεί βασικό και κορυφαίο συστατικό, που δογματικά καταργεί κάθε, επί μέρους, εθνικισμό. Αυτό είναι πασίγνωστο στη θεωρία και πασιφανές στην πράξη, που όμως καλύπτεται εντέχνως γιά εξαπάτηση αφελών!

   Κοντολογίς, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η καλύτερη και ρεαλιστικότερη λύση είναι η εξής, αν θέλουμε όντως η Ελλάδα να ξαναγυρίσει στην τάξη, την ηρεμία και την ασφάλεια, τουλάχιστον από πλευράς μεταναστευτικής εγκληματικότητος και, κυρίως, αν επιθυμούμε να ξαναγυρίσει στους Έλληνες.
  
    Όσοι εξ αυτών, (είτε έχουν μπει στη χώρα νόμιμα, είτε παράνομα), έχουν δουλειά, (αδιάφορο αν είναι δηλωμένη ή αδήλωτη) και με μόχθο και τίμιο ιδρώτα βγάζουν το ψωμί τους, είναι φιλήσυχοι και ειρηνικοί νοικοκυραίοι, (με οικογένεια ή όχι)  και μοιράζονται τα ίδια βάσανα, τις ίδιες χαρές και τις ίδιες αγωνίες με τους γηγενείς, να μείνουν. Χίλιες φορές να μείνουν. Ας είναι άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, εμπριμέ, ή με βούλες! Όλοι όσοι, αποδεδειγμένα, χωράνε στη χειμάζουσα ελληνική οικονομία και μπορούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία!
  
   Όσοι όμως σουλατσάρουν άνεργοι και πεινασμένοι, δυστυχώς, πρέπει ν' απελαθούν το ταχύτερον. Αφού αποτελούν, -απόλυτα δικαιολογημένα και φυσιολογικά-, εν δυνάμει κακοποιούς. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος και η απόλυτη ένδεια μηδενίζει ηθικές αντιστάσεις, ναρκώνει συνειδήσεις και οδηγεί, εκ του ασφαλούς, στην εγκληματικότητα.

   Και αφού οι κοινωνικές παροχές και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, εξαντλώντας τις δυνατότητές τους, δεν μπορούν να καλύψουν πλέον τους δυστυχούντες ημεδαπούς, η συντήρηση της τεράστιας εισαγόμενης δυστυχίας μοιάζει με περιττή πολυτέλεια. Οπότε η απέλαση των αλλοδαπών που πλεονάζουν αποτελεί τη μόνη λύση.

   Η χρεοκοπημένη σήμερα Ελλάδα, αλίμονο, δεν μπορεί σηκώσει το φορτίο διατροφής όλων των δυστυχισμένων της Γης! Οι δυνατότητές της εξαντλήθηκαν προ πολλού. Σε μπουκάλι ενός λίτρου δεν μπορείς να στριμώξεις τρία λίτρα νερού!

   Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι και, πρώτοι απ' όλους, οι "σύντροφοι κουλτουριαρέοι", αφού κι αυτοί κινδυνεύουν να μείνουν στο τέλος, από "σύντροφοι", "συν-άτροφοι"!

Ή απύθμενη βλακεία, ή απέραντη υποκρισία, ή…. και τα δύο μαζί!

Σχολιασμοί

   Στρατευμένοι κονδυλοφόροι, εξώνητοι μεγαλοδημοσιογράφοι-παρουσιαστές και κατευθυνόμενα ΜΜΕ καπηλεύονται, χειριζόμενοι μεροληπτικά, τα δύο τελευταία λυπηρά γεγονότα, γεννήματα τυφλής και σκληρής βίας και επιχειρούν ανίερους συμψηφισμούς.
   Προσπαθούν να εξισώσουν το φόνο του ατυχούς, αθώου 44/χρονου που πήγαινε τη γυναίκα του στο μαιευτήριο να ξεγεννήσει, με τον, όντως, απαράδεκτο, βάρβαρο ξυλοδαρμό και παρ’ ολίγον θάνατο ενός 31/χρονου διαδηλωτή. Παραλληλίζουν και εξισώνουν δύο τελείως διαφορετικές περιπτώσεις που το μόνο κοινό τους σημείο είναι η τραγική κατάληξη των θυμάτων. Το αίμα κι ο θάνατος.
   Στην πρώτη περίπτωση έχουμε ένα εντελώς ανύποπτο και φιλήσυχο πολίτη που πέφτει νεκρός από, εν ψυχρώ ενεργούντες, εγκληματίες αλλοδαπούς. Τυπική περίπτωση κατάντιας και εγκληματικής αδιαφορίας ενός κράτους που επέτρεψε, χωρίς να το πάρει χαμπάρι, να αλωθεί εκ των έσω, από στίφη βάρβαρων και απολίτιστων ορδών που κατέλαβαν, «κρατούν» το κέντρο της πρωτεύουσάς του και προκαλούν κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική αλλοίωση, τρέποντας σε φυγή τους έντρομους νόμιμους «ιδιοκτήτες – ντόπιους» ή κρατώντας τους, (όσοι αδυνατούν γιά διάφορους λόγους να φύγουν), αιχμάλωτους σε μία εφιαλτική και αγχώδη καθημερινότητα. Εκμεταλλεύονται την κρατική εγκληματική αδιαφορία με τις βλακώδεις θεωρίες περί πολυπολιτισμικότητος και παροχής ασύλου σε, δήθεν, κατατρεγμένους πολιτικούς πρόσφυγες, την ανοχή των πολλών και την υπόθαλψη των λίγων, (που δρουν στα πλαίσια εξυπηρέτησης σκοτεινών πολιτικών επιδιώξεων) και διαλύουν ανεμπόδιστοι τη φυσιογνωμία της Αθήνας.
   Στη δεύτερη περίπτωση, το θύμα αποτελούσε μέλος ομάδος διαδηλωτών η οποία επιτέθηκε με ποικίλα όπλα, (όπως γίνεται πάντα), κατά των αστυνομικών που περιφρουρούσαν τις περιουσίες δημοσίου και ιδιωτών. Οι αστυνομικές δυνάμεις δεν δρουν επιθετικά, αλλά αντιδρούν κατασταλτικά, ως, θεσμικά, οφείλουν!
   Κανείς αστυνομικός δεν επιτίθεται χωρίς λόγο και αιτία στους πολίτες. Όμως έχουν κι αυτοί, νεύρα, ένστικτα αυτοσυντήρησης και φόβο για τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή τους. Άρα και κάθε δικαιολογία, ακόμη και όταν, κακώς, ξεπερνούν τα όρια. Είναι κι αυτοί άνθρωποι που μπαίνουν από καθήκον στο στόμα του λύκου και δικαιούνται να αμύνονται! Έτσι γίνεται πάντα σε όλες τις διαδηλώσεις, σε κάθε σημείο του πλανήτη! Σκόπιμο θα ήταν, το βίντεο να μη δείχνει μόνο τη σκηνή που ο αστυνομικός παραφέρεται, αλλά και τι συνέβη λίγα λεπτά πριν. Μήπως αντιμετώπισε κατάσταση που τον έφερε εκτός εαυτού; Τα περί εκπαίδευσης και λοιπές παπαρδέλες αλλού! Όταν βλέπεις το χάρο με τα μάτια σου, όλες οι εκπαιδεύσεις πάνε περίπατο. Τότε λειτουργεί μόνο η ανάγκη να σωθείς και ενεργείς ενστικτωδώς. Κακά τα ψέματα!

   Κάθε συμμετέχων σε μία διαδήλωση, ιδίως νέος και απλός αριστερός ή αναρχικός, γνωρίζει και πιστεύει ότι πάει σε «πόλεμο» και θα πρέπει να τελεί εν επιγνώσει των συνεπειών, αφού οι πόλεμοι έχουν και θύματα. (Βλέπουμε "ειρηνικούς" διαδηλωτές με πλήρεις πολεμικές εξαρτήσεις αντάρτικου πόλεων, όπως κουκούλες, αντιασφυξιογόνες μάσκες, πέτρες, σιδερογροθιές, βαριοπούλες, λοστούς, μολότωφ, κοντάρια, ρόπαλα, κ.λπ. «φιλειρηνικά» εργαλεία!). Όμως άλλο ειρηνική διαδήλωση και πορεία, δημοκρατικά κατοχυρωμένη και άλλο πολεμική αναμέτρηση με το κράτος.

   Αν είσαι απλός ειρηνικός διαδηλωτής, (άκρως απίθανη περίπτωση), ή απλός περαστικός που τυχαία βρέθηκε στο σημείο της συμπλοκής, όταν δεις ότι «ανάβει» μάχη, γυρίζεις την πλάτη και φεύγεις! Αν παραμείνεις στα έμπεδα σημαίνει ότι πας γυρεύοντας! Και τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και δεν δικαιούσαι οίκτου.

   Πού βρίσκονται, λοιπόν, τα κοινά σημεία στις δύο ιστορίες; Ίσα, ίσα που αποτελούν δύο κραυγαλέα αντίθετες υποθέσεις!
   Ο ένας πάει να φέρει στο κόσμο, ειρηνικά και αμέριμνα, μιά νέα ζωή, εκφράζοντας τη δημιουργία κι ο άλλος πάει, προετοιμασμένος και εξοπλισμένος, γιά καυγά, γιά πόλεμο, γιά καταστροφή!
   Γιά την περίπτωση του δεύτερου, δεν περισσεύουν δάκρυα!

«Κι αν σου κάτσει….;» ή ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται!

Επικαιρότης

   Πολλά λόγια γιά το σημερινό χάλι της χώρας και της κοινωνίας δεν χρειάζονται. Την κατάσταση την βιώνουμε όλοι. Διάλυση, αποσύνθεση και χάος παντού. Χωρίς ορατή προοπτική, χωρίς χαραμάδα φωτός και χωρίς όραμα γιά τις ερχόμενες γενιές.
   Έχοντας σκοτωμένη και την τελευταία ελπίδα στο κουτί της Πανδώρας, το μόνο που μας μένει είναι να «κατασκευάσουμε» μια νέα ελπίδα. Να φυτέψουμε την προσδοκία γέννησής της, να την φροντίσουμε -κόρη οφθαλμού- σαν ντελικάτο τροπικό φυτό μέσα στη ζέστη της ψυχής μας, μήπως και βλαστήσει και αναγεννηθεί. Όχι η ελπίδα γιά ένα καλύτερο αύριο, αλλά η ελπίδα γιά το «μήπως μπορεί να έλθει ένα καλύτερο αύριο»!

   Η στήλη, όπως έχει ομολογήσει πλειστάκις, δεν διαθέτει ειδικές και σε βάθος οικονομικές γνώσεις, παρά μόνο καθαρό και κοινό μυαλό, που ευτυχώς δουλεύει ακόμη.
   Σύμφωνα μ’ αυτό, βλέποντας, ακούγοντας και βιώνοντας όσα συμβαίνουν σήμερα, αντιλαμβάνεται ότι το σύνολον της παγκόσμιας κοινότητος ζει και λειτουργεί σε χώρους αστικών δημοκρατιών με ελεύθερες οικονομίες και συνθήκες έντονου ανταγωνισμού. Ακόμη και χώρες που γιά δικούς τους λόγους λένε στο εσωτερικό τους άλλα (π.χ. Κίνα), σε τέτοιο «γήπεδο» παίζουν το ίδιο παιχνίδι και με τους ίδιους κανόνες.

   Στη χώρα μας, όπως είναι ηλίου φαεινότερο, η αριστερά, στο σύνολό της, δείχνει τελείως έξω από τα νερά της, αμήχανη λόγω άγνοιας του παιχνιδιού και περιοριζόμενη σε κλεφτοπόλεμο φθοράς, δολιοφθοράς, στείρας άρνησης των πάντων, με εναγκαλισμούς και υπόθαλψη κάθε στοιχείου που συμβάλλει στο «γκρέμισμα», χωρίς να μπορεί να «χτίσει» τίποτε καλύτερο απ’ αυτά που θέλει να κατεδαφίσει. Μικρόμυαλη και αναξιόπιστη δύναμη με πλήρη αδυναμία διατύπωσης εναλλακτικής πρότασης.

   Το ΠΑΣΟΚ, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, στο χρόνο που κυβερνάει απέδειξε ότι μοιάζει με ερασιτεχνικό, κακό θίασο που καλείται να δώσει παράσταση στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου! Ανίκανο, άβουλο και παράλυτο σκορποχώρι που καλείται να εφαρμόσει προγράμματα και πολιτική (φιλελεύθερη) στην οποία, κατά βάθος, δεν πιστεύει, όπως πέρυσι ξέφυγε σχετική ομολογία από τον κ. Λοβέρδο.

   Κατά συνέπεια, με όσες επιφυλάξεις γεννώνται γιά την δυνατότητα εφαρμογής του προγράμματος που εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς γιά την αντιμετώπιση της κρίσης, αυτό αποτελεί τη μόνη λύση. Όχι «εναλλακτική» λύση, αλλά τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ πιθανότητα λύσης! Διότι, απλά, δεν έχει κατατεθεί άλλη! Ό,τι δοκιμάστηκε μέχρι σήμερα απέτυχε οικτρά και η χώρα οδηγείται, μαθηματικά, στην απόλυτη αποσύνθεση κι ο λαός της στην πλήρη εξαθλίωση. Άρα, και σαν μικρή πιθανότητα, αξίζει να δοκιμαστεί αφού ως βρεγμένοι, βροχή δεν φοβόμαστε και χειρότερα να πάμε αποκλείεται!  Τουλάχιστον, τώρα που έπεσαν όλες οι μάσκες και ψέματα δεν χωρούν ας αφήσουμε να εφαρμοστεί η «συνταγή θεραπείας» από τον κατάλληλης ειδικότητας γιατρό.
   Όταν θέλεις να χτίσεις σπίτι πας σε πολιτικό μηχανικό, όχι σε χημικό μηχανικό. Και μετά κρίνεις αν σε ικανοποιούν οι ιδέες και λύσεις του.

   Οι όποιες επιφυλάξεις της στήλης γιά την εφαρμογή του προγράμματος Σαμαρά δεν εστιάζονται στην ορθότητα και αποτελεσματικότητα αυτών, αυτά θα κριθούν μετά, αλλά στο αν η γνωστή αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ και των….λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων επιτρέψουν να εφαρμοστεί. Ο λαϊκισμός κι η δημαγωγία που τώρα κουρνιάζουν μουδιασμένες, πολύ αμφιβάλλω αν θα επιτρέψουν εφαρμογή σκληρών αλλά αναγκαίων μέτρων. Αυτά μόνο από, δήθεν, «φιλολαϊκές» κυβερνήσεις μπορούν να περάσουν, χωρίς να ξεσηκωθεί το σύμπαν και να καεί η Αθήνα. Τέτοιες τακτικές και τέτοια φαινόμενα τα βλέπαμε μέχρι πρόσφατα.

   Δυστυχώς, η συστηματική και μακρόχρονη προπαγάνδα συκοφάντησης, περί της «επαράτου» Δεξιάς, από το «ευλογημένο», (όπως αποδεικνύεται), ΠΑΣΟΚ, με την ανοχή, ή και σύμπλευση της μηδενιστικής αριστεράς έκανε το λαό να ξεχάσει την πρόσφατη Ιστορία του, η οποία έγραψε πως σε κάθε περίοδο που η χώρα βρέθηκε κατεστραμμένη (γιά οιονδήποτε λόγο), μιά συνετή Δεξιά με μιά σώφρονα σφιχτή οικονομική πολιτική έβγαζε πάντα τα «κάστανα» από τη φωτιά, την ανέστηνε και την έβαζε σε σωστό δρόμο, γιά να ’ρθει, κατόπιν, κάποια λαϊκίστικη ψευτοαριστερά «κηφήνων», να σκορπίσει και κατασπαταλήσει τους κόπους χρόνων των δεξιών «εργατριών», κατασυκοφαντώντας τις κι από πάνω! (Χάος Εμφυλίου, ανασυγκρότηση από ΕΡΕ, διάλυση από δημαγωγική Ένωση Κέντρου και του «Γέρου της Δημοκρατίας»(!), που έφερε όμως τη Δικτατορία, ξανασυμμάζεμα, μετά, από τον Κ. Καραμανλή με τη σωτήρια ένταξη στην ΕΟΚ και τελική αποδιοργάνωση των πάντων από τον μεγαλύτερο διαφθορέα μιάς χώρας κι ενός λαού, τον διαβόητο Αντρέα!).

   Νομίζω, εκτός της συνταγής Σαμαρά, η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή και πρέπει να ποντάρει σ’ αυτήν, ως το τελευταίο χαρτί που της απέμεινε. Ανεξάρτητα πολιτικής ιδεολογίας και επί μέρους διαφωνιών, είναι η πρώτη φορά που ακούστηκε από πολιτικό, πλήρης και συγκροτημένος τεχνοκρατικός λόγος. Χωρίς πολιτικάντικες αοριστολογίες, πασπαλισμένες με μπόλικα «θα», χωρίς ευχολόγια και «εκθέσεις ιδεών», χωρίς χαϊδέματα αυτιών και με συγκεκριμένες απειλές γιά παρασιτικά συνδικαλιστικά κατεστημένα που αποτελούσαν και αποτελούν τη μάστιγα της χώρας.

   Στο κάτω κάτω, μπορεί, κάποιοι, να μην συμφωνούν στο ότι ο κ. Σαμαράς είναι εξυπνότερος από τον σημερινό «καπετάνιο» του σκάφους της χώρας, σίγουρα όμως όλοι δέχονται ότι είναι λιγότερο ηλίθιος και περισσότερο ξεκάθαρος!

Κρίσιμη δημοσκόπηση!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Λόγω των εξαιρετικά κρίσιμων ημερών που διέρχεται (πάλι!!!!) η χώρα, η στήλη απευθύνθηκε στην συνεργάτιδά της εταιρεία δημοσκοπήσεων, διεθνώς πασίγνωστη και απολύτως αξιόπιστη, "KYRA MARIA – Coffee and Play cards, fortune teller enterprises", SA και της ανέθεσε μία ακόμη έρευνα, σε πανελλήνια εμβέλεια.

   Τα αποτελέσματα της έρευνας, εντυπωσιακά μεν, αλλά απολύτως αξιόπιστα έχουν ως εξής:


-Ερώτηση : Ποία η αξιοπιστία του διαθέσιμου πολιτικού προσωπικού.
-Απαντήση:      α) Μαυρογιαλούρος            11%
                         β) Ψευτοθόδωρος               32%
                         γ) Βαρώνος Μυγχάουζεν    69%
                         δ) Γιώργ. Παπανδρέου      124%


-Ερώτηση : Πρόθεση ψήφου.
-Απάντηση:         α) ΠΑΣΟΚ            68%
                           β) ΝΔ                     65%
                           γ) ΚΚΕ                   33%
                           δ) ΛΑΟΣ                31%
                           ε) ΣΥΝ                 124%
                         στ) Βασ. Λεβέντης 154%
                           ζ) Λευκό               312%


-Ερώτηση : Ποίος ο καταλληλότερος πρωθυπουργός.
-Απάντηση:               α) Τσίπρας                26,5%
                                  β) Παπαρήγα            69,3%
                                  γ) Καρατζαφέρης     35,1%
                                  δ) Ντόρα                  53,2
                                  ε) Καποδίστριας      98,7%
                                στ) Τρικούπης          124,0%
                                  ζ) Παπανδρέου       457,3%


-Ερώτηση : Ποίος ο χρόνος εξόδου από το ΔΝΤ
-Απάντηση:           α) Σε δέκα χρόνια                25%
                              β) Σε τριάντα χρόνια            67%
                              γ) Σε εκατό χρόνια             368%
                              δ) Στη Δευτέρα Παρουσία 754%


-Ερώτηση : Ποίος ο μεγαλύτερος «τζιτζιφιόγκος» της παρούσας Βουλής.
-Απάντηση:          α) Αλευράς               41%
                             β) Βούγιας                52%
                             γ) Σπηλιωτόπουλος  68%
                             δ) Δρούτσας           357%


-Ερώτηση : Ποίος ο βαρύτερος μάγκας της παρούσας Βουλής.
-Απάντηση:                     α) Γιακουμάτος 15%
                                        β) Κανέλλη 29%
                                        γ) Μεϊμαράκης 85%
                                        δ) Ρέππας 154%


-Ερώτηση : Ποίος ο μεγαλύτερος άρπαξ στη ελληνική ιστορία.
-Απάντηση:                         α) Κουτσόγιωργας 19%
                                            β) Τσουκάτος 35%
                                            γ) Μαντέλης 54%
                                            δ) Γιαγκούλας 62%
                                            ε) Νταβέλης 84%
                                          στ) Τσοχατζόπουλος 251%


-Ερώτηση : Τι προβλέπετε πως θα ζητήσει ως εγγύηση η τρόικα.
-Απάντηση:                      α) Βεργίνα 28%
                                         β) Δελφούς  39%
                                         γ) Λιμάνια 68%
                                         δ) Αεροδρόμια 85%
                                         ε) Ακρόπολη 154%
                                       στ) Κώλο 324%


-Ερώτηση : Ως τι αισθάνεστε την παρουσία της τρόικα στη χώρα.
-Απάντηση:                    α) Σωτηρία 27%
                                       β) Άσεμνη χειρονομία 35%
                                       γ) Σεξουαλική παρενόχληση 44%
                                       δ) Ελαφρά… «διείσδυση» 87%
                                       ε) Ισχυρό τοπικό τσούξιμο 104%
                                     στ) Θεραπεία αιμορροΐδων 196%
                                       ζ) Ανορθόδοξη εξέταση αμυγδαλών 413%


   Η στήλη επιφυλάσσεται να επανέλθει με νέα καυτά ερωτήματα προς τον ελληνικό λαό, ώστε να αποτυπωθούν και αναλυθούν όλες οι τάσεις του σε διάφορα άλλα θέματα επικαιρότητος.