«Οι καιροί, γαρ, ού μενετοί»!
Δυστυχώς, η πολιτική -διάβαζε αντιπολιτευτική- καθολική τακτική της αριστερής μικρόνοιας έχει περάσει κάθε όριο λογικής και αξιοπιστίας. Εκτρέφει, «χαϊδεύει» και ποδηγετεί την ανοησία, την αμορφωσιά και τα ταπεινότερα ένστικτα της άκριτης μάζας, την οποία καλλιεργεί και γιγαντώνει με τον, επίσης, παράλογο φανατισμό που διαχέει στις πανικόβλητες μάζες, προσπαθώντας -συνήθως κουτοπόνηρα- να εκμεταλλευτεί την κάθε συμφορά και αναποδιά που πλήττει την χώρα.
Τελευταίο δείγμα η καπηλεία της πρόσφατης θεομηνίας… « Ντάνιελ». Και εξηγούμαι:
Ο πολιτισμός και η πρόοδος κάθε χώρας καθρεφτίζεται -μεταξύ άλλων- και στο σύνολο των δημοσίων έργων που εξασφαλίζουν εύρυθμη λειτουργία κράτους και ποιότητα ζωής πολιτών. Ενώ η χρηστή διαχείριση αποτυπώνεται στην αποτελεσματικότητα των έργων, την ανταποδοτικότητα αυτών και την διαφάνεια στο κόστος τους.
Όλα αυτά προκύπτουν από ενδελεχείς μελέτες, οι οποίες συντάσσονται λαμβάνοντας υπ΄ όψει συγκεκριμένες παραμέτρους και προδιαγραφές.
Βασικές προϋποθέσεις ενός έργου είναι ο συσχετισμός κόστους κατασκευής και επιδιωκομένης συμπεριφοράς. Όπως αντοχή στη φθορά του χρόνου, στα εφαρμοζόμενα φορτία κατά την χρήση και τις γενικές καταπονήσεις από κλιματολογικές και διάφορες φυσικές εξωτερικές συνθήκες, οι οποίες συνυπολογίζονται με την πιθανότητα εμφανίσεώς τους. Π.χ. στον σχεδιασμό ενός αντιπλημμυρικού φράγματος λαμβάνεται ως μέγιστο ύψος υδάτων ένα υψηλό όριο θεομηνίας η οποία προσδιορίζεται από τις στατιστικές εμφανίσεών της, με προσθήκη ορισμένων συντελεστών ασφαλείας. Κατασκευή έργου με στοιχεία πέραν αυτών των δεδομένων, χαρακτηρίζεται ως σπάταλη, αντιοικονομική και, ενίοτε, σκανδαλώδης. Έτσι, π.χ. δεν μπορείς να στήσεις αντιπλημμυρικά φράγματα στον Πηνειό υπολογίζοντας ποσότητα νερού… Αμαζονίου, ούτε να κατασκευάσεις γέφυρες με αντοχή σε σεισμό… 12 Ρίχτερ! Αν κάνεις έργα με κατακλυσμούς συχνότητος εμφανίσεως μία στα… 300 και 400 χρόνια, το έργο θα επικριθεί, και δικαίως, ως… «φαραωνικό» και αντιοικονομικό με… αντίστιξη το… «βούτυρο», κάτι που η αριστερή μπουρδολογία χρησιμοποίησε κατά κόρον, τόσο στην προμήθεια των γαλλικών φρεγατών Belharra, όσο και τον αεροπορικό στόλο των Rafale.
Προφανώς στην «υπόθεση κόστος - ποιότητα», υπολογίζεται η αντικειμενική αξία του έργου και όχι οι πάσης φύσεως κομπίνες, λαμογιές, υπερτιμολογήσεις, μίζες και φαλκίδευση της ποιότητός του, που συχνάκις συνοδεύουν, ως καθεστώς, τα ελληνικά δημόσια έργα.
Συνεπώς, η επιδρομή του… «Daniel», σπανιότατο μετεωρολογικό φαινόμενο -ως προς τα… προικιά που μας κουβάλησε- θα πρέπει να θεωρηθεί «θεομηνία» με την κυριολεξία της λέξεως και οι καταστρεπτικές του συνέπειες φυσιολογικά αναπόφευκτες. Όπως και ο πανικός, η αδημονία και η απόγνωση των θυμάτων του, που οδηγεί, επίσης, σε εγωιστικές απαιτήσεις. Μετά την αξίωση γιά ύπαρξη στην εξώθυρά καθενός μας… ενός πυροσβεστικού, ενός εκχιονιστικού, ενός περιπολικού και ενός ασθενοφόρου, τώρα προσετέθη η απαίτηση και γιά ένα… ελικόπτερο! Με κορυφαίο σλόγκαν το… «πού είναι το Κράτος»!
Αυτή τη στιγμή, μεγαλύτερο, κρισιμότερο, δίκαιο και αμέσου προτεραιότητος γιά επίλυση, πραγματικό πρόβλημα είναι η παροχή καθαρού ύδατος στις πληγείσες περιοχές. Όλοι οι υπάρχοντες ταμιευτήρες και υδραγωγεία έχουν γεμίσει από πλήθος στοιχείων μολύνσεως και η εμφάνιση ποικίλλων επιδημιών -αν καταναλωθεί τώρα- θεωρείται μοιραία και αναπόφευκτη. Το πόσιμο νερό είναι το πρώτο, πραγματικό, άμεσο και επείγον στοίχημα γιά την Κυβέρνηση και τους Δήμους και όχι η σαχλοκριτική και αντιπαράθεση γιά ό, τι έγινε, ή δεν έγινε στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου