Η απρόσμενων διαστάσεων και εντυπώσεων… «Κασσελιάδα» φτάνει -επί τέλους- στο τέλος της. Επί τέλους, γιατί κούρασε πολύ και πολλούς. Προσωπικά εμένα γιατί αποκάλυψε σε όλη της την έκταση τη ρηχότητα του λαού μας. Μιά ρηχότητα κι επιπολαιότητα, το μεγαλείο της οποίας βγήκε ανάγλυφο από τους γύρους στους δρόμους των διαφόρων «μαρκουτσοφόρων» δαιμόνιων ρεπόρτερς που έτρεχαν με το μαρκούτσι προτεταμένο και ρωτούσαν. Ανόητες ερωτήσεις, σε ανόητους περαστικούς με ηλίθιες απαντήσεις έφτιαξαν ένα μελαγχολικό -γιά τη νοημοσύνη όλων- επίπεδο διαλόγων. Πρωταγωνιστών, ερωτώντων και απαντόντων.
Όμως το άκρως απογοητευτικό ήταν η συμπεριφορά των δύο μονομάχων του… τελικού. Με μεγάλη ευθύνη των επιτελείων τους -από αριστερούς τί περιμένεις- απεδύθησαν σε ένα αναξιοπρεπέστατο "συντροφικό"… «ξεκατίνιασμα» -ιδίως στο «φίνις» του προεκλογικού τους αγώνα- που εγείρει απορίες και αμφιβολίες γιά το τί μέλλει γενέσθαι στην παράταξη… αύριο.
Με έναν νικητή και έναν ηττημένο τέτοιου αγώνα γύρω από το ίδιο τραπέζι, τί σύμπνοια μπορεί να υπάρξει και τί κοινό μπορεί να συνδέσει πλέον δυό ομάδες που έσκαψαν τόσο βαθειά χαρακώματα ανάμεσά τους και τα γέμισαν με τόσο μίσος, τόσην έχθρα και τόση χολή!
Το χειρότερο όμως χαρακτηριστικό του συριζαρέικου «εμφυλίου» είναι η στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών. Με την κλασσική αμυαλιά που διακρίνει το χώρο, (αν είχαν μυαλό δεν θα ήσαν εκεί που είναι), αντί να κρατήσουν αξιοπρεπείς αποστάσεις, έσπευσαν να εκδηλωθούν -ανοιχτά, μαχητικά και με εχθροπάθεια- υπέρ του ενός ή υπέρ του άλλου υποψήφιου, (μάλιστα κάποιοι και κάποιες «χοροπηδούσαν» πότε με τον ένα και πότε με τον άλλον, με απίστευτη ελαφρότητα), με σφοδρότητα, πάθος και μένος, σε τέτοιο βαθμό που αδυνατώ να τους φανταστώ ξανά όλους δαύτους μονιασμένους να συνεργάζονται και συναποφασίζουν… γιά το καλό τους και το καλό μας!!!.
Βέβαια, στον αριστερό χώρο ποτέ μη λές ποτέ, αφού ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια δεν είναι δα και το φόρτε του. Με την αμετροέπεια να κυριαρχεί μεν, αλλά το ταξικό μίσος και τα συμπλέγματα μειονεξίας να λειτουργούν κατευναστικά και συγκολλητικά, ως ισχυρότατη UHU, σε ετερόκλητα στοιχεία, υπερισχύοντας διαφορών και διαφωνιών. Κοτζάμ Πολάκη καταπίνουν επί χρόνια και σε μιά Αχτσιόγλου, ή έναν Κασσελάκη θα κωλώσουνε τώρα; Αστεία πράγματα. «Είπαμε, ξείπαμε», δεν έγινε δα και τίποτα!
Ένα όμως, κατά τη γνώμη μου, θεωρώ σίγουρο κι αξεπέραστο. Ο «μετεωρίτης» που έπεσε από την Αμερική, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα θα διαλύσει τελικά τον Σύριζα και την «προοδευτική - τρομάρα μου!- συμμαχία τους. Όπως και να το κάνουμε, θα αποτελεί μόνιμα ξένο σώμα -και θα μένει πάντα τέτοιο- γιά τη νοοτροπία και το «ύφος» μιάς «Κουμουντούρου», (γιά « ήθος» ας μη συζητάμε).
Ως γνωστόν -και ιστορικά αποδεδειγμένο- τα κάστρα, συνηθέστατα, πέφτουν από μέσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου