Χθες βράδυ, στις 1.22΄ μετά τα μεσάνυχτα, συνέβη η φθινοπωρινή ισημερία, η δεύτερη φορά που συμβαίνει, κατ΄ έτος, στην αέναη λειτουργία του Σύμπαντος.
Απλοποιώντας, κατά το δυνατόν, αυτό το θεμελιώδες φαινόμενο παραθέτω μερικά βασικά στοιχεία του:
1. Ο Ήλιος, αν και φαίνεται πως κινείται γύρω απ΄ τη Γη, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Η Γη γυρϊζει γύρω απ΄ αυτόν. (Γιά να γίνει αντιληπτό φανταστείτε πως ταξιδεύοντας με το τραίνο και κοιτάζοντας από το παράθυρο νομίζουμε πως η αποβάθρα και όλος ο έξω κόσμος κινείται, ενώ κινούμαστε εμείς).
2. Η πλήρης περιφορά της Γής περί τον Ήλιο διαρκεί -ακριβώς- 365, 25 ημέρες. Αυτό το 0,25, δηλαδή … 6 ώρες δημιουργεί τα δίσεκτα χρόνια. Ένα κάθε τέσσερα, αφού 6 ώρες Χ 4 = 24 ώρες, δηλαδή 1 ημέρα
3. Η τροχιά περιφοράς του Ήλιου λέγεται «Εκλειπτική».
4. Θεωρώντας την Γη -αφού έτσι την νοιώθουμε εμείς- ως ακίνητη αυτό που βλέπουμε, περιμετρικά στον Ουρανό λέγεται «Ουράνια σφαίρα». Επάνω της προβάλλονται οι τροχιές όλων των αστέρων, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Ήλιου, ο οποίος κατά τα προηγούμενα, μοιάζει κινούμενος.
5. Η Γή έχει έναν άξονα και ένα επίπεδο στο μέσον, κάθετο σ΄ αυτόν, που λέγεται «Ισημερινός». Ο άξονας της Γης, προεκτεινόμενος, πάνω και κάτω, «τρυπάει» την ουράνια σφαίρα στα σημεία του «ουράνιου βόριου πόλου» και του «ουράνιου νότιου πόλου», ενώ το επίπεδον του Ισημερινού της Γής ορίζει ένα επίπεδο, που προεκτεινόμενο τέμνει την ουράνιο σφαίρα. Προφανώς, ανεξαρτήτως των όποιων και όσων κινήσεων, τα σημεία αυτά είναι σταθερά και μόνιμα. Είναι γνωστόν -και η Ναυσιπλοΐα βασίζεται σ΄ αυτά- πως, σχεδόν ακριβώς, στον βόριο ουράνιο πόλο ευρίσκεται ο «πολικός αστέρας», ενώ στον νότιο δεν υπάρχει ακριβώς κάποιο αστέρι, αλλά αρκετά κοντά ο -γνωστός από τον ποιητή Ν. Καββαδία- αστερισμός του «Σταυρού του Νότου».
6. Θεωρώντας τα επίπεδα της «Εκλειπτικής», δηλαδή αυτό της τροχιάς του Ήλιου και αυτό του Ουράνιου Ισημερινού, παρατηρούμε πως τέμνονται με γωνία 23,5 μοιρών. Σοφό γεγονός της Δημιουργίας -λέγεται «λόξωση»- που δημιουργεί τις διαφορετικές εποχές, καθώς κάθε μέρα ο Ήλιος βλέπει τη Γη από διαφορετικό σημείο και διαφορετική απόσταση.
7. Τα δύο σημεία τομής της Εκλειπτικής με την Ουράνιο σφαίρα, δημιουργούν προϋποθέσεις « Ηλιοστασίου», κατα τα οποία ο Ήλιος αλλάζει φορά φαινομένης κινήσεως. Δηλαδή μεγαλύτερη ημέρα, μικρότερη νύχτα στο ένα και αντιστρόφως στο άλλο. Το πρώτο στις 22 Ιουνίου, λέγεται «Θερινό») και το άλλο στις 22 Δεκεμβρίου, «Χειμερινό).
8. Μετά την 22α Δεκεμβρίου, ο Ήλιος συνεχώς ανερχόμενος, (ΠΡΟΣΟΧΗ. Αναφέρομαι στο Βόριο ημισφαίριο, καθώς στο Νότιο ισχύει το αντίθετο), μεγαλώνει καθημερινά την ημέρα, μέχρι τις 21 Μαρτίου, οπότε φθάνει στην «Εαρινή ισημερία» και, συνεχίζοντας την άνοδο φθάνει, την 22α Ιουνίου, στο μέγιστο ύψος με την μεγαλύτερη ημέρα και την μικρότερη νύχτα. Το σημείο αυτό, στο οποίο ο Ήλιος… κοντοστέκεται μεταξύ ανόδου και καθόδου, είπαμε πως λέγεται «Θερινό ηλιοστάσιο». Στην αέναη κίνηση του Σύμπαντος ο Ήλιος συνεχίζει μικραίνοντας την ημέρα μέχρι την «Φθινοπωρινή Ισημερία», 22-23 Σεπτεμβρίου, και οδεύει προς το «Χειμερινό ηλιοστάσιο», στο οποίο φθάνει στις 22 Δεκεμβρίου -δηλαδή την μικρότερη ημέρα με την μεγαλύτερη νύχτα. Και μετά… φτού κι απ΄ την αρχή!
Αυτός είναι ο αέναος κύκλος των αθάνατων μεγάλων στοιχείων της Ζωής, που βλέπει και λοιδορεί τα καμώματα των μικρών, ασήμαντων και φθαρτών «εξαρτημάτων» της, που είναι τα αλαζονικά έμβια.
Φαντάζομαι πως κάποιοι θα θεωρήσουν τα πιό πάνω… δυσνόητα και βουνά. Όμως αν προσπαθήσουν, βήμα-βήμα, και προσεκτικά να τα διαβάσουν, θα διαπιστώσουν τη σοφία του Δημιουργού και το μεγαλείο και την απλότητα των έργων Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου