«Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ΄ορά…».

 .

Διευκρινίζω εξ αρχής, προς άρσιν παρεξηγήσεων, πως ουδόλως με απασχολούν τα πάσης φύσεως… «φρονήματα» των ανθρώπων. Ανέκαθεν αναγνώριζα και σεβόμουν ιδιαιτερότητες -έστω σε βαθμό υπερβολής και ιδιορρυθμίας- και δικαιώματα στην αντίθετη άποψη, με την οποία πιθανόν να διαφωνούσα κάθετα. Κριτήριο ταξινομήσεως στην εκτίμησή μου ήσαν -και είναι- η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η προσωπικότητα, η ακτινοβολία, η ευρύτητα του πνεύματος, η ευθυκρισία, η αντοχή στην αντίθετη άποψη και, μακράν πάνω απ΄ όλα, η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός. Και πάντοτε θεωρούσα ότι όλα κρίνονται και τιμωρούνται επί Γης, («Εδώ πληρώνονται όλα!», λέει η λαϊκή ρήση), οπότε πιστεύω απόλυτα στην αξία και αλήθεια του Μενάνδριου αποφθέγματος.

Η απουσία κάποιων από τις προσωπικές μου σταθερές, ή και όλων, με έχει φέρει σε κάθετη αντιπαλότητα με, σχεδόν, το σύνολο της συριζαρέικης λογικής και ηθικής. Κάτι που δεν συμβαίνει με τους υπόλοιπους, γενικώς, μη ομοϊδεάτες μου σε οιασδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα και ιδεολογία. Π.χ. τους πιστούς στην καθαρόαιμη κομμουνιστική θεωρία. Το ΚΚΕ, σφόδρα πολιτικός αντίπαλός μου, το τιμώ γιά την καθαρότητα της ψυχής και την αφέλεια που διαθέτει στο πώς πιστεύει τη θεωρία και πώς «ξετυλίγει» τις απόψεις του. Απλά διαφωνώ με τις ιδέες που πρεσβεύει, τις οποίες θεωρώ αναχρονιστικές και ξεπερασμένες από την σύγχρονη πραγματικότητα. Απηρχαιωμένες και ανεφάρμοστες.

Κάτω από τον σημερινό προδιαγραφόμενο σουρρεαλιστικό ενδοκομματικό τραγέλαφο του Σύριζα, περιμένω εναγωνίως, την 17η Νοέμβρη, την παραδοσιακή πορεία διαμαρτυρίας προς την Αμερικανική Πρεσβεία, με επί κεφαλής τον Κασσελάκη με γραβάτα κι υψωμένη γροθιά, (μαζί με τον τρυφερό του σύντροφο), να φωνάζει… «Αμερικανοί, φονιάδες των λαών», γιά να ευφρανθεί η ψυχούλα μου. Να δω τον Φίλη, τον Βούτση, τον Δρίτσα, τον Ραγκούση και τους υπόλοιπους «συντρόφους» με πολύχρωμα στριγκάκια να κρατούν την μουλτικολόρ σημαία των Λοάτκι κι… ας πεθάνω την ίδια στιγμή! Την δε λαλίστατη «πασιονάρια» Έλενα να την απολαύσω κραυγάζουσα… «ΝΔ, παιδεραστές!» κι ας σβήσω επί τόπου! Να χορτάσω όλους αυτούς τους γιαλαντζί… «ηθικούς πλεονέκτες», με την γλώσσα πρησμένη από το πολύ γλείψιμο σε κάθε τελευταίο σημείο που πριν έφτυναν.

Τελικά, η πόρνη η ζωή έχει πολύ χιούμορ. Και όταν κάποιος την πολυζορίζει τον βάζει να λουστεί με όλα τα σκ.. που εκείνος, κάποτε, πέταγε στους αντιπάλους του.