Η Αγία Σοφία, ο Ερντογάν και o καημός της ντόπιας αριστερίλας.

Πού 'σαι Ιουστινιανέ να καμαρώσεις!

   Η Αγία Σοφία είναι κτίσμα υπαρκτό και δεδομένο. Αυτό που βεβήλωσε η ερντογανική βαρβαρότητα είναι ο δεύτερος ναός που κτίστηκε στα καμένα ερείπια του πρώτου. (Η βαρβαρότητα, βλέπετε, δεν είναι προνόμιο των Τούρκων... κάφρων. Ιστορικά διαθέτουμε κι εμείς μπόλικους. Αρχίζοντας από τους παρασιωπούμενους εξανδραποδισμούς των πολιτισμένων «δημοκρατών» Αθηναίων, (Σκύρος, Κάρυστος, Νάξος, όταν αυτές αποστάτησαν από την Αθηναϊκή Συμμαχία), τις σφαγές των 32.000 αμάχων Τούρκων και Εβραίων της Τριπόλεως, όταν αυτή έπεσε στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων του Κολοκοτρώνη,  και φτάνοντας  στις σφαγές  στο Μελιγαλά από τους κατσαπλιάδες του ΕΛΑΣ).

   Στην περίπτωση της πρώτης Αγίας Σοφίας, ο όχλος του Ιπποδρομίου της Βασιλεύουσας επαναστατώντας κατά του Ιουστινιανού -στάση του «Νίκα»- την έκανε λαμπόγυαλο.  Το όνομα της στάσης, που παρ’ ολίγον να στοιχίσει την πτώση του Ιουστινιανού, ο οποίος λιποψύχησε αλλά τον έσωσε η λεβεντιά της Θεοδώρας, οφείλεται στην γνωστή παρότρυνση των ευγενών κάφρων-φιλίππων προς τον αναβάτη της προτιμήσεώς τους  με το επιφώνημα... «νίκα, νίκα, νίκα!». Σαν να λέμε στα αντίστοιχα δικά μας ιπποδρομιακά ξελαρυγκιάσματα: «έλα ρε Κυράτσα, έλα αγόρι μου, όπως είσαστε παιδιά μου, όπως είσαστε»!

   Όταν ηρέμησαν τα πνεύματα ο Ιουστινιανός την ξανάχτισε σε 5 χρόνια (532-537). Μεγαλύτερη, επιβλητικότερη, αξεπέραστη. Μέχρις ότου ο Άγιος Πέτρος του Βατικανού της πάρει το παγκόσμιο ρεκόρ.

   Τα ιστορικά γεγονότα και το πώς έπεσε στα χέρια των Τούρκων είναι πολύ γνωστά και, ως εκ τούτου παραλείπονται. Το σημαντικό είναι πως ο λιγότερο κακός μεταξύ όλων των Τούρκων ηγετών, ο εκσυγχρονιστής  Κεμάλ Ατατούρκ, την σεβάστηκε, ανακηρύσσοντάς την Μουσείο, το έτος 1934, και η UNESCO  το 1985 την συμπεριέλαβε στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς!

   Τώρα, ο δικτάτορας Ρετζέπ Ερντογάν την συμπεριέλαβε στα παιχνίδια του, προκειμένου να εδραιώσει το κλονισμένο του γόητρο και σε βάθος χρόνου το... κεφάλι του. Το φάντασμα του Μεντερές τον καταδιώκει και οι μεγάλες λοβιτούρες και κομπίνες  τον απειλούν, περισσότερο επικίνδυνα από όσο το καταπιεστικό του καθεστώς αφήνει  να γίνει ευρέως γνωστόν. Μόνη του ελπίδα η συνέγερση του εθνικολαϊκού αισθήματος του πλέον καθυστερημένου τμήματος του τουρκικού λαού, το οποίον είναι και συντριπτικά μεγαλύτερο. Έτσι άρχισε τις παπαρδέλες περί «Μεγάλης Τουρκίας», «Γαλάζιας πατρίδος», «αλυτρωτικοί πόθοι» και τρίχες κατσαρές. Μεταξύ αυτών και οι σαχλολεονταρισμοί και τα μπρος-πίσω του τουρκικού στόλου. Διακυβεύω πρόβλεψη: «Δεν πρόκειται να γίνει τίποτε και δεν θ’ ανοίξει  ρουθούνι»!

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο τύπος είναι  «αλεπού». Και γι’ αυτό δεν θα τολμήσει πολεμική αναστάτωση -ανεξαρτήτως εκβάσεως- γιατί σε τέτοια αναμπουμπούλα θα βρει ανοιχτό χώρο το επόμενο πραξικόπημα που σίγουρα κυοφορείται και θα του πάρει το κεφάλι. Ο Ερντογάν δεν αντέχει  σε σύρραξη με την Ελλάδα και κάτω από την γενική δυσαρέσκεια του γύρω πολιτισμένου κόσμου -πλην  Τραμπ,  λόγω των δύο ουρανοξυστών στην Πόλη-  και  το κακό κλίμα που έφτιαξε ο ίδιος στην Ευρώπη.  Απλά, θα την πληρώσει, μετά την Αγία Σοφία, η Χάλκη -για το Πατριαρχείο δεν φαντάζομαι- και θα περιοριστεί σε διάφορα  μικροκουνήματα, ψιλοκοκό, που θα μας κάνει με ερευνητικά σκάφη, ... «ακουμβήσεις»  μικρών περιπολικών, παραβιάσεις  εναέριου χώρου και τέτοια σαχλά, ίσα για να μας σπάσει τα νεύρα. 

   Λόγια και μόνο λόγια είναι. Λάδι, λάδι κι από τηγανίτα... τσού!

   Προσωπικά, αν είχα προγραμματίσει εκδρομή στο Καστελόρριζο... θα την έκανα άφοβα.

   Όσο για τα καθ’ ημάς, να βλέπω τον Τσίπρα και το άθεο αληταριό του να κόπτεται για την «Αγιά Σοφιά», το σύμβολο της Ορθοδοξίας, και να φτιάχνεται η διάθεσή μου! Αν κάτι με φοβίζει είναι αυτό που... ψυλλιάζομαι σχετικά με τις πυρκαγιές. Τώρα που κλείνει δύο χρόνια η συμφορά στο Μάτι, και κάποιοι θα πρέπει να το... γιορτάσουν! Ο γραικυλισμός πλεονάζει...