Αι «άγαμοι θυγατέρες» και οι «γεγαμημένοι... υιοί»!

   Τί σου είναι, τέλος πάντων, το προσωπικό συμφέρον! Υπερτερεί, τελικά, ιδεολογιών -πάσης φύσεως- και συναρτάται μόνο με το ηθικό βάρος, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια, όπως τα αντιλαμβάνεται η... ελαστικότητα της συνειδήσεως  ενός εκάστου ατόμου. Οι περιπτώσεις καταστρατηγήσεως ενός, οπωσδήποτε χαριστικού και μεροληπτικού νόμου, εξισώνει στην ανηθικότητα όλες τις βερμπαλιστικές σαχλαμάρες περί του αντιθέτου. Έτσι επικρατεί το: «Κομπινάρετε περί... πάρτης», αλλά -προσοχή- μην σας τσιμπήσουν. Θα γίνετε... «ρόμπες»! Το ρίσκο μεγάλο, αλλά και το δέλεαρ του άκοπου, ανέντιμου και αντικοινωνικού πλουτισμού... μεγαλύτερο.

   Στη πρόκληση και τον πειρασμό -γιά το βούτηγμα του δακτύλου στο βάζο με το άδικο μέλι- πάμπολλες «κυρίες» ενέδωσαν. Κυρίως της αριστεράς, όπως δείχνουν οι αριθμοί όσων συνελήφθησαν να... «κλέπτουν οπώρας», χωρίς να υπολείπονται και αρκετές «κυρίαι» της... απέναντι όχθης.

   Απλά οι περιπτώσεις των... «αγάμων θυγατέρων», οι οποίες εισπράττουν παρανόμως συντάξεις θανόντων γονέων, είναι δύσκολο να εντοπιστούν και βγαίνουν στην επιφάνεια οσάκις αυτές εξέρχονται από το ασφαλές καβούκι της ανωνυμίας και ιδιωτεύσεως και αρχίζουν να τις λούζουν τα φώτα της δημοσιότητος.

   Κοντολογίς, γιά να τελειώνουμε -ριζικά και αποτελεσματικά- με αυτό το κοινωνικό καρκίνωμα και απαλλαγούμε οριστικά από κάτι τέτοια τρωκτικά, απαιτούνται πολύ λίγα πράγματα και ένας απλός νόμος που θα πρέπει να είναι... κάπως έτσι:

   Α) Οι συντάξεις ένεκα προώρου θανάτου γονέως, (γονέων), να επεκτείνονται επί αρρένων και θηλέων τέκνων, τα οποία χρήζουν ενισχύσεως γιά την επιβίωση. (Είπαμε... "ισότητα").

   Β) Στην παροχή αυτής της συντάξεως θα λαμβάνονται εισοδηματικά κριτήρια. Π.χ. δεν μπορεί να εισπράττεις νοίκια μιάς πολυκατοικίας και να διεκδικείς σύνταξη θανόντος πατρός.

  Γ) Η σύνταξη αυτή θα έχει ημερομηνία λήξεως. Στα αγόρια το τέλος της στρατεύσεως και στα κορίτσια ένα λογικό όριο ηλικίας, π.χ. τα 21 χρόνια.

   Και στη μία και στην άλλη, μετά απ' αυτά τα όρια τα νέα παιδιά θα μπορούν -και πρέπει- να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Οιοδήποτε επιχείρημα παρατεταμένης οικονομικής χρείας δεν ευσταθεί καθ’ όσον το ίδιο θα μπορεί να ισχύει -π.χ. ανεργία, υποαπασχόληση, κ.λπ.- και γιά κάθε νεαρό άτομο με άνεργους ή χαμηλόμισθους γονείς.

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή η φάμπρικα των... «άγαμων θυγατέρων» και των διά βίου... χρηματοδοτήσεως (!) αποτελεί στρέβλωση της κοινωνικής πολιτικής και ανώμαλης διαμόρφωσης οικογενειών. Προφανώς, έχει αφετηρία κάποια παλιά φωτογραφική περίπτωση που, απεδείχθη, χρήσιμο ψηφοθηρικό όπλο γιά όλες τις επόμενες κυβερνήσεις, οπότε διατηρείται προκαλώντας αδικίες και ευνοϊκές διακρίσεις. Καιρός να αλλάξει και προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες -και απαιτήσεις- ζωής.

   ΥΓ. Διευκρινίζεται πως η περίπτωση Μυρσίνης Λοΐζου είναι τελείως αλλιώτικη. Πρόκειται γιά καραμπινάτη υπόθεση απάτης, καθ' όσον η ίδια δεν "πρωταγωνιστούσε" στην υπόθεση, αλλά εισέπραττε αδικαιολογήτως την σύνταξη της θανούσης μητρός της, της οποίας δεν δήλωσε τον θάνατο, αλλά την κρατούσε "ζωντανή" γιά να της... αρμέγει την σύνταξη.