Όταν η Άντζι Σαμίου κατατροπώνει ως και την Ελένη Αυλωνίτου με 5 - 0!

Καθώς οι μύγες απέκτησαν... πρωκτό και "ενεργούνται"... (αναρωτώμενες) τήδε, κακείσε!

   Kαλά, με τέτοια μυαλά περιμένατε να προκόψει η χώρα; Το μόνο που με στενοχωρεί είναι πως τώρα που θα απέλθουν αυτά τα νούμερα με ποιά "βλίτα" θα διασκεδάζουμε! 

   Ειλικρινά, κάτι Καρακώστες, κάτι Καρανίκες, κάτι Αυλωνίτες, κάτι Κυρίτσηδες, κάτι Καββαδίες, κάτι Φωτίες και κάτι τέτοιες αλαζονικές... "αηδείς... αοιδές", θα μας λείψουν.

Μιά εκλογική αναμέτρηση που μοιάζει ανέκδοτο..

Αν ο μηχανικός-γιατρός σας θυμίσει "κάποιον", κερδίζετε ένα 50/άρι!

(Όμως, ο γιατρός-ασθενής θα είστε πάντα... εσείς).

   Κάποτε, ένας πολιτ. μηχανικός, κατεργάρης, μπαγαπόντης και παλιανθρωπάκος, μπαΙλντισμένος από κεσάτια σκαρφίστηκε, γιά να επιβιώσει, να μετατρέψει το γραφείο του σε... ιατρείο! Γιά διαφήμιση αναρτά, απ’ έξω, μία ταμπέλα που έγραφε: «Θεραπευθείτε, μιά γιά πάντα και γιά τα πάντα, με 50 €! Αν δεν θεραπευτείτε, θα σας επιστρέφουμε €100», έντυσε τη βοηθό του νοσοκόμα και περίμενε την... πελατεία!

   Ένας γιατρός, κουτοπόνηρος, αγαθιάρης, αφελής, ιδιοτελής και ευκολόπιστος, νομίζοντας, ότι βρήκε καλή ευκαιρία, γιά να βγάλει ένα άκοπο 100/ρικο του κάνει επίσκεψη.

  Γιατρός (ως ασθενής): -«Γιατρέ μου, έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης».

  Μηχανικός (ως γιατρός): -«Μάλιστα, θα σας θεραπεύσω αμέσως. Αδελφή, φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς».

  Ο Γιατρός-ασθενής παίρνει το... φάρμακο, φτύνει αμέσως και λέει: -«Μα αυτό δεν είναι φάρμακο. Είναι πετρέλαιο».

  Ο Μηχανικός-γιατρός: -«Συγχαρητήρια. Θεραπευτήκατε, η γεύση σας επέστρεψε. 50 Eυρώ παρακαλώ».

   Ο δήθεν ασθενής Γιατρός πληρώνει και φεύγει τσατισμένος, αλλά δεν το βάζει κάτω. Την επομένη επιστρέφει αποφασισμένος, να πάρει πίσω τα χρήματά του.

   Γιατρός-ασθενής: -«Γιατρέ, ξαφνικά έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πιά τίποτα!»

   Μηχανικός-γιατρός: -«Ωραία, αδελφή, φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς».

   Γιατρός-ασθενής πανικόβλητος: -«Μα αυτό το φάρμακο είναι γιά τη θεραπεία της γεύσης».

   Μηχανικός: -«Συγχαρητήρια. Η μνήμη σας επανήλθε! 50 Ευρώ παρακαλώ!»

   Ο Γιατρός φεύγει έξαλλος με τον εαυτό του που πιάστηκε, κατ' επανάληψη, κορόιδο -αλλά αμετανόητος- μετά μερικές μέρες επιστρέφει.

   -«Γιατρέ, η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι;»

   Μηχανικός: «Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο γιά την όραση. Λυπάμαι και, κατά τον Κανονισμό του ιατρείου, παρακαλώ πάρτε πίσω αυτό το 100/ρικο.»

   - «Μα αυτό που μου δίνετε είναι 50/ρικο».

   -«Θαυμάσια! Η όρασή σας αποκαταστάθηκε!... 50 Ευρώ παρακαλώ!...»

   Και ο νοών -ως καλός γνώστης του βίου και της πολιτείας Τσίπρα- νοήτω!!!

  

"Ή αυτοί, ή εμείς". Από την αντίθετη σκοπιά.

 Ραδιουργίες, μηχανορραφίες και ακραίος, αμείλικτος διχασμός.

To σκληρό και ψυχρό πρόσωπο της αριστεράς.

   Εστιάζω στα τελευταία δρώμενα της συριζαρέικης κατάρας. Και αντιγράφω αποσπάσματα δηλώσεων-απειλών που -ευθέως και ασύστολα- μας εκτοξεύει ο χειρότερος, επικινδυνοδέστερος και... ανθελληνικότερος πρωθυπουργός-ολετήρας που γνώρισε ο τόπος. Κάτι που η στήλη από την αρχή οσμιζόταν και προειδοποιούσε πάντοτε, εφιστώντας την προσοχή όλων των εφησυχαζόντων, των αφελών και των πάσης φύσεως... απλοϊκών και  χαζοχαρούμενων συμπολιτών μας. Δηλαδή, όλων εκείνων των μικρόνοων του...: «Έλα, μωρέ, ας δοκιμάσουμε κι αυτό το νέο παιδί, καλά τα λέει... Δύo από τα δέκα που τάζει αν κάνει, πάλι κέρδος θα έχουμε!». (Δοκίμασαν και... πρόκοψαν!).

    Ιδίως εντυπωσιάστηκα από δύο φράσεις: «Οι μεταρρυθμίσεις της ΝΔ μυρίζουν... αίμα» και «Δεν θα ξεμπλέξουν εύκολα με την Αριστερά».

   Επισυνάπτω αυτούσια τις δημοσιευμένες θρασύτατες δηλώσεις Τσίπρα και τα σχόλια... μετά:

   «Να τονώσει το πεσμένο ηθικό των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε χθες μιλώντας στην Δραπετσώνα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, χρησιμοποιώντας κατά τα λοιπά, μιά φρασεολογία τυπικά αριστερή, ώστε να συσπειρώσει τουλάχιστον τους εναπομείναντες ψηφοφόρους. Και να αποφύγει περαιτέρω διαρροές προς κόμματα, όπως η ΜεΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

   Μέχρι και γιά τους «κερδοσκόπους του μπετόν» μίλησε, ενώ κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι σκοπεύει να φέρει στην Ελλάδα έναν εργασιακό μεσαίωνα, να ιδιωτικοποιήσει την ασφάλιση, να ξεπουλήσει την ΔΕΗ, να αλλάξει την σύμβαση για το Ελληνικό, να ισοπεδώσει το περιβάλλον στην Χαλκιδική και να παραδώσει τις υποδομές του ΕΣΥ στους ιδιώτες. Και φυσικά, όπως είπε, δεν θα μειώσει τους φόρους, όπως υπόσχεται. Ένας Αρμαγεδδώνας».

   Με τον Βούτση... πρόεδρο της Βουλής, προστάτη και ιθύνοντα νου των καθαρμάτων του Ρουβίκονα, τους κακοποιούς σε ομαδική αποφυλάκιση έτοιμους να πλημμυρίσουν τη χώρα, τους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους να αλλοιώνουν τη φύση του πληθυσμού με τις επιδοτούμενες «κονικλογεννήσεις», τους γυφταρέους να μην αφήνουν -ατιμωρητί- χαλκό για χαλκό στα δίκτυα, τον κατιμά της ελληνικής κοινωνίας -«προικοδοτημένο» με ψίχουλα και «χορτασμένο» με φούμαρα και κουτόχορτο- να εφησυχάζει ναρκωμένο, την ανίκανη και κουτοπόνηρη αριστερή νομενκλατούρα, (Κυρίτσης, Αυλωνίτου, Μπλατσαούρας, Μαρδάς, Μπαλντάς, Αναξιόγλου, Γιαβρούμογλου), να κυριαρχεί καταλαμβάνοντας τα καίρια πόστα, την κοινωνία διχασμένη και αφιονισμένη, την ΔΕΗ στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, τις συγκοινωνίες υπό διάλυση, την δημόσια ασφάλεια ανύπαρκτη, την Υγεία να... ψυχορραγεί και την Οικονομία ναρκοθετημένη και στην κόψη του ξυραφιού, λόγω της σπάταλης αιμορραγίας πόρων, χάριν των -τήδε, κακείσε- διασκορπισμένων... επιδομάτων ψηφοθηρίας και τους πάσης φύσεως "μπαχαλάκηδες" να παίρνουν το μήνυμα του... ηγέτη και, σε ετοιμότητα, να ακονίζουν τα... σπαθιά τους,  η 8^η Ιουλίου φαντάζει εφιαλτική γιά κάθε σοβαρή επόμενη κυβέρνηση. Ενώ -στην απίθανη περίπτωση που θα συνεχίσουμε με ΣΥΡΙΖΑ- το βιολί είναι γνωστό και επιτυχώς εφαρμοσμένο. Ψέματα, παραμύθια, αποπροσανατολισμοί, παραπλανήσεις, διαστρεβλώσεις, ανευθυνότητα, αναξιοκρατία και, στο βάθος... Novartis και ολίγη... Μαρέβα! Την καρέκλα να κρατήσουμε -πάση θυσία- κι ας γίνει η Ελλάδα στάχτη και μπούρμπερη. Σιγά τα... δύσκολα!

   Η απειλή της Αριστεράς -και ό,τι σημαίνει αυτό- επικρέμαται πάνω από το κεφάλι μας. Το σλόγκαν του Λένιν: «Οι αστοί, μόνοι τους, θα μας δώσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε», είναι -φρέσκο, φρέσκο- προ οφθαλμών. Προ 4,5 ετών πιστέψαμε ανοησίες και ψηφίσαμε ουτοπίες. Σήμερα θα το επαναλάβουμε; Ίδομεν.

Αι «άγαμοι θυγατέρες» και οι «γεγαμημένοι... υιοί»!

   Τί σου είναι, τέλος πάντων, το προσωπικό συμφέρον! Υπερτερεί, τελικά, ιδεολογιών -πάσης φύσεως- και συναρτάται μόνο με το ηθικό βάρος, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια, όπως τα αντιλαμβάνεται η... ελαστικότητα της συνειδήσεως  ενός εκάστου ατόμου. Οι περιπτώσεις καταστρατηγήσεως ενός, οπωσδήποτε χαριστικού και μεροληπτικού νόμου, εξισώνει στην ανηθικότητα όλες τις βερμπαλιστικές σαχλαμάρες περί του αντιθέτου. Έτσι επικρατεί το: «Κομπινάρετε περί... πάρτης», αλλά -προσοχή- μην σας τσιμπήσουν. Θα γίνετε... «ρόμπες»! Το ρίσκο μεγάλο, αλλά και το δέλεαρ του άκοπου, ανέντιμου και αντικοινωνικού πλουτισμού... μεγαλύτερο.

   Στη πρόκληση και τον πειρασμό -γιά το βούτηγμα του δακτύλου στο βάζο με το άδικο μέλι- πάμπολλες «κυρίες» ενέδωσαν. Κυρίως της αριστεράς, όπως δείχνουν οι αριθμοί όσων συνελήφθησαν να... «κλέπτουν οπώρας», χωρίς να υπολείπονται και αρκετές «κυρίαι» της... απέναντι όχθης.

   Απλά οι περιπτώσεις των... «αγάμων θυγατέρων», οι οποίες εισπράττουν παρανόμως συντάξεις θανόντων γονέων, είναι δύσκολο να εντοπιστούν και βγαίνουν στην επιφάνεια οσάκις αυτές εξέρχονται από το ασφαλές καβούκι της ανωνυμίας και ιδιωτεύσεως και αρχίζουν να τις λούζουν τα φώτα της δημοσιότητος.

   Κοντολογίς, γιά να τελειώνουμε -ριζικά και αποτελεσματικά- με αυτό το κοινωνικό καρκίνωμα και απαλλαγούμε οριστικά από κάτι τέτοια τρωκτικά, απαιτούνται πολύ λίγα πράγματα και ένας απλός νόμος που θα πρέπει να είναι... κάπως έτσι:

   Α) Οι συντάξεις ένεκα προώρου θανάτου γονέως, (γονέων), να επεκτείνονται επί αρρένων και θηλέων τέκνων, τα οποία χρήζουν ενισχύσεως γιά την επιβίωση. (Είπαμε... "ισότητα").

   Β) Στην παροχή αυτής της συντάξεως θα λαμβάνονται εισοδηματικά κριτήρια. Π.χ. δεν μπορεί να εισπράττεις νοίκια μιάς πολυκατοικίας και να διεκδικείς σύνταξη θανόντος πατρός.

  Γ) Η σύνταξη αυτή θα έχει ημερομηνία λήξεως. Στα αγόρια το τέλος της στρατεύσεως και στα κορίτσια ένα λογικό όριο ηλικίας, π.χ. τα 21 χρόνια.

   Και στη μία και στην άλλη, μετά απ' αυτά τα όρια τα νέα παιδιά θα μπορούν -και πρέπει- να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Οιοδήποτε επιχείρημα παρατεταμένης οικονομικής χρείας δεν ευσταθεί καθ’ όσον το ίδιο θα μπορεί να ισχύει -π.χ. ανεργία, υποαπασχόληση, κ.λπ.- και γιά κάθε νεαρό άτομο με άνεργους ή χαμηλόμισθους γονείς.

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή η φάμπρικα των... «άγαμων θυγατέρων» και των διά βίου... χρηματοδοτήσεως (!) αποτελεί στρέβλωση της κοινωνικής πολιτικής και ανώμαλης διαμόρφωσης οικογενειών. Προφανώς, έχει αφετηρία κάποια παλιά φωτογραφική περίπτωση που, απεδείχθη, χρήσιμο ψηφοθηρικό όπλο γιά όλες τις επόμενες κυβερνήσεις, οπότε διατηρείται προκαλώντας αδικίες και ευνοϊκές διακρίσεις. Καιρός να αλλάξει και προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες -και απαιτήσεις- ζωής.

   ΥΓ. Διευκρινίζεται πως η περίπτωση Μυρσίνης Λοΐζου είναι τελείως αλλιώτικη. Πρόκειται γιά καραμπινάτη υπόθεση απάτης, καθ' όσον η ίδια δεν "πρωταγωνιστούσε" στην υπόθεση, αλλά εισέπραττε αδικαιολογήτως την σύνταξη της θανούσης μητρός της, της οποίας δεν δήλωσε τον θάνατο, αλλά την κρατούσε "ζωντανή" γιά να της... αρμέγει την σύνταξη.

Η αποθέωση της κωλοτούμπας, με της κουτοπονηριάς ανάγνωσμα.

Αδίστακτος όσο ποτέ! (Τώρα, μάλιστα, που «σφίξανε» οι...).

   Ακόμα ηχεί στ’ αυτιά μου εκείνο το περίφημο: «Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν». Έτσι με εντυπωσίασε η τελευταία κωλοτούμπα που, μάλλον, ρίχνει την αυλαία στην κυριαρχία του ετερόκλητου «ακροαριστεροακροδέξιου» συνονθυλεύματος που με μεγάλη, θρασύτατη και εντελώς αμοραλιστική ψυχοσύνθεση, συνέπηξε ο "σπεσιαλίστ κωλοτουμπίστας", που μας έχει κάτσει στο σβέρκο γιά 4,5 χρόνια, κάνοντας την Ελλάδα μαντάρα. Τώρα πλέον, από  το «ή εμείς, ή αυτοί», γλιστρήσαμε στο... «όλοι μαζί»! Από το «μαύρο» του διχασμού στο «λευκό» της -τάχα- συμφιλίωσης και της ανεκτικότητος. Και αφού μάζεψε από κάδους σκουπιδιών και σαλαμούρας ό,τι πολιτικό σκουπίδι και «ψώνιο» είχε απορρίψει, ή συνταξιοδοτήσει η κοινωνία, το αναπαλαίωσε, το αναφτιασίδωσε  και εκμεταλλευόμενος την αρχομανία και δαύτων, μας τα έριξε στην «πιάτσα»... μπας και... «γυρίσει το ματσάκι», όπως δηλώνει χωρίς και να το πιστεύει! Αφού, ακόμη, έκανε τη Ελλάδα... «οίκο ανοχής» τώρα ζητεί... ανοχή και συγχώρεση από την μεσαία τάξη που, κυριολεκτικά, την ξέσκιζε όλα αυτά τα χρόνια. 
   Με τη χώρα και τον λαό... μαλλιά, κουβάρια, τώρα προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του, μπας και μετατρέψει την συντριβή σε αξιοπρεπή ήττα. Οπότε, και εντελώς ξαφνικά,... μας αγάπησε... όλους! Όλους εμάς της μεσαίας τάξης και, ειδικά, τους εξ ημών μεγαλύτερους που -όπως ο ίδιος δήλωσε κάποτε- περιμένει και εύχεται να μας ξεφορτωθεί διά... της φυσιολογικής οδού. Με τον χρόνο να μας εξαποστέλνει... «άμωμους εν οδώ... αλληλούια» και να λύνει εκείνου το πρόβλημα που δημιουργεί η ύπαρξή μας, επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία!

   Όλα τα παραπάνω, καλούνται οι εναπομένοντες αφελείς και σανοφάγοι αναποφάσιστοι να τα σκεφτούν -δύο φόρες και ενώπιος ενωπίω- όταν περάσουν το παραβάν του εκλογικού τους τμήματος.